Seksverhaaltjes – Pagina 2 – Gratis seksverhalen voor en door liefhebbers

Het meisje, de sneeuwbol en ik 4.9 (13)

Door: A.W. Ruquer

Sneeuw. De ruitenwissers vegen onophoudelijk van links naar rechts en weer terug over de voorruit. Veel verschil maakt het niet. En het meisje naast mij helpt ook al niet. Ze praat niet veel, maar haar stem… Zangerig, licht, dromerig… Tegelijk rustgevend en opwindend. Om nog maar te zwijgen van haar gestalte! Wat een heerlijk ding… en zo jong. Moeilijk te geloven dat ze bij mij in de auto zit. Af en toe werp ik een schuine blik op haar. Ik zie dat haar jurkje weer wat omhoog is geschoven. Een onbehoorlijk groot deel van haar benen is zichtbaar. Het jurkje is van een dunne stof en bedrukt met bloemmotief. Helemaal niet geschikt voor deze tijd van het jaar, maar ja… Je hoort mij niet klagen. Ze draagt haar jas er open overheen. Ze zegt iets – ik versta niet wat. Ze lacht haar aanstekelijke lach.

Haar handen bewegen en ineens ligt er een op mijn knie. Ik schrik me rot. Ongemerkt stuur ik naar links. Getoeter. Lichtsignalen. Ik zit op de verkeerde weghelft en geef een ruk aan het stuur. De auto schiet naar rechts. Te ver naar rechts, besef ik meteen. Door de sneeuw verlies ik de grip op de weg. De auto raakt in een slip… Ik rem maar dat heeft geen zin nu de auto dwars over de weg glijdt. We tollen verder, richting het water… Een plons… IJskoud water rondom de auto. Blinde paniek maakt zich van mij meester. Ik wil hieruit, zo snel mogelijk. Ik probeer het portier te openen, maar de tegendruk is te groot. Terwijl ik voel hoe het water de auto binnenstroomt denk ik aan het meisje naast mij. Haar jonge leven… We moeten hieruit! Ik beuk nog harder tegen het portier. Ik kijk achterom om het meisje gerust te stellen. Ze zal toch ook in paniek zijn. … Maar de stoel is leeg, op een veldboeket na… Nog wanhopiger duw ik tegen het portier…Het water… O God, het water!

Lees verder

Achter de blokhut, deel 1 4.6 (19)

Ik heb dit verhaal oorspronkelijk geschreven als “Behind the cabin”, voor een schrijfwedstrijd met verplicht thema: “incest”. Mijn dank aan N.Y.X. Aion voor de Nederlandse vertaling!
Verhaal codes: Mg, mg, inc, cons, slow (contest: “incest”)

De blokhut

Het werd al donker voordat we eindelijk het einde hadden bereikt van wat je met een beetje fantasie een modderpad kon noemen. Maar ook dat stopte hier. Een cirkel, nauwelijks groot genoeg om te keren, markeerde duidelijk het einde.

Ik stopte en zette de auto uit.
“Kids, ik denk dat we verder moeten lopen. Het zal maar een paar honderd meter zijn. Maar wel heuvel op. Neem allemaal wat bagage mee. Het zou fijn zijn als we alles in één keer meekrijgen.”
Aaron deed snel zijn gordel af en stapte uit. Ik zag in mijn achteruitkijkspiegeltje dat Rose zichzelf uitrekte en ook uitstapte.

Lees verder

De ster van de film – deel 1 4.4 (18)

Door: Robbedoes

Julie, die zenuwachtig op de bank zat, keek verwachtingsvol op toen de deur openging en een man de studio binnenkwam. Hij liep naar haar toe en ging op een kruk voor haar zitten, keek haar aan en glimlachte.
“Hallo,” zei hij. “Jij moet Julie zijn. Mijn naam is Don.”
Julie knikte met haar hoofd en glimlachte verlegen. ‘Ja. Ik ben Julie,’ zei ze zacht.
“Wees niet nerveus, lieverd. Ik ben de fotograaf en het is mijn taak om van jou een ster te maken.” Hij keek haar vragend aan. “Je moeder zei dat je een ster wilde worden. Is dat niet zo?”
Julie slikte zenuwachtig en knikte opnieuw, haar hartslag versnelde. De man voelde haar ongerustheid en grijnsde inwendig. Als hij die angst in zijn foto’s kon vangen, wist hij dat de prijs die hij voor zijn werk zou krijgen omhoog zou schieten. Hij wist dat veel van zijn kopers de kleine meisjes en jongens die hij op zijn foto’s gebruikte oprecht en zichtbaar nerveus of zelfs bang wilden zien door de dingen die ze moesten doen en dat ze veel geld zouden betalen voor de afdrukken of video’s.
“Je moeder heeft je toch ook verteld dat je alles moest doen wat ik je vraag?”
Julie verschoof op de bank, haar handen stevig gevouwen in haar schoot. “Ja, meneer,” antwoordde ze zacht toen ze zag dat de man op antwoord wachtte.

Lees verder

Afdeling Zedenzaken, deel 7 4.4 (9)

Hoofdstuk 7: Kijken naar wat er niet is

Carola keek triomfantelijk naar haar hulpjes, maar ze zag aan hun vragende gezichten dat ze meer uitleg nodig hadden.
“Hoe bedoel je, de aanwijzingen misten? Ze waren er toch! We hebben ze hier, allemaal!”
“Kom op, moet ik dit echt nog uitleggen? Het is toch dui …”
Maar toen onderbrak Carola zichzelf.
“Oh, nee. Wacht, sorry. Het is me nu duidelijk, nu ik het zie. Eerder niet.”
“Maar wat is dan duidelijk, Carola? Help ons op weg!”
“We keken de hele tijd naar wat de verkrachter voor ons achterliet. Dat was onze fout. We keken naar het verkeerde. De aanwijzing was niet wat de verkrachter achterliet. Het was wat hij niet achterliet. We moeten kijken naar wat er niet is.”

“Kijken naar wat er niet is?”
“Ja. Hier, neem het eerste slachtoffer. Wat liet de verkrachter achter?”
“Tickets voor een reis naar Orlando.”
“Ja, precies. Geheel verzorgd. Hier is de envelop met alles wat hij achterliet. Kijk goed. Kijk wat er ontbreekt.”

Lees verder

De Drone 4.7 (20)

Door: Max vd Berg

Mama merkte het al gelijk aan de manier waarop ze die zondagmiddag thuiskwam van het buitenspelen. Er was iets. Saar deed vreemd.

En dat klopte: Er was zeker iets. En mama zou er snel achter komen wat dat was. Want niet lang daarna ging de bel, precies toen ze eindelijk zat met haar kop dampende koffie, haar (nu nog) warme tosti en een gezellig roddelblad.
‘Potverdomme, ik zit nét,’ zei ze vooral tegen zichzelf. Ze kwam weer overeind en zette alles aan de kant.
Wie kon dat nou zijn? Ze had toch niks besteld?
Nog een laatste blik in de spiegel, haar goed, blouse recht… En toen trok ze met een brede, vriendelijke lach de deur open.
‘Hoooooi.’
Maar vriendelijk terug gekeken werd er niet.
‘Jullie? …Is er iets?’ Vroeg ze.

Lees verder

Familiebanden – Deel 3: wederom betrapt 4.7 (9)

Door: Cootwriter

Likkend ging Fia langs het slanke been van Karlijn richting haar kutje…

Met twee kussens achter haar rug tegen het hoofdeind van het bed, lag Karlijn met licht opgetrokken gespreide benen in spanning te kijken naar haar moeder die al likkend haar weg langs haar been naar haar smachtende kutje begaf. Zacht bijtend op haar onderlip en een klein stukje nagel van haar duim, voelde ze hoe teder en liefdevol haar moeder haar begon te verwennen. In haar ooghoeken zag ze Richard wel liggen spelen met zijn stijve pik, maar daar had ze nu eventjes geen aandacht voor. Om de paar likjes keek Fia telkens even in het gezichtje van Karlijn, waar in de blikken van haar dochter duidelijk te zien was dat Karlijn vol lust was, en op het moment dat het puntje van Fia’s tong het kletsnatte sappige kutje van Karlijn raakte leek het wel alsof er een elektrische schok door het kleine tengere lijfje van haar dochter ging.

Lees verder

Afdeling Zedenzaken, deel 6 4.4 (8)

Hoofdstuk 6: Hoe heb ik dat kunnen missen?

Carola zat weer eens alleen in haar kantoor. Tijdens het werken aan een zaak stuurde ze Stephen en Indra geregeld weg, om alleen te zijn. Zij waren in het extra kantoor, waar ze de zaak bespraken.
Carola had har assistenten nodig, maar ze had ook haar tijd alleen nodig. Stephen en Indra respecteerden dat, en haar superieuren ook. Met haar slagingspercentage was er maar heel weinig dat ze niet direct kreeg als ze erom vroeg.

Ze zuchtte, terwijl ze de de lijsten met slachtoffers en aanwijzingen door bleef kijken. Zou het haar dan toch niet gaan lukken om deze zaak op te lossen? Deze zo persoonlijke zaak?
Er waren alweer twee dagen voorbij gegaan sinds Bernd Staufenbacher gearresteerd was, toen hij stomdronken thuis kwam na twee dagen en nachten non-stop in een plaatselijke kroeg te hebben gezeten. Drie dagen sinds het laatste slachtoffer. Was Bernd de verkrachter? Of toch Jolene Huffing, die ook nog altijd vast zat?
Carola zuchtte nogmaals. Nadat ze beide uitgebreid ondervraagd had, was ze er niet van overtuigd dat ze iets met de zaak te maken hadden. Maar toch waren er sinds hun arrestatie geen nieuwe meldingen. En toch, er klopte iets niet.

Lees verder

Familiebanden – deel 2: mams bekentenis 4.3 (10)

Door: Cootwriter

“hey Rich… wat bedoelde Paula trouwens toen ze tijdens jullie eerste neukpartij zei dat je haar moest neuken net als je met mam doet?”

“uuh…ik weet niet of ik er wijs aan doet om daar nu een goed en uitgebreid antwoord op te geven” zei Richard, waarop Karlijn hem teleurgesteld en beetje in verwarring aankeek. Ze zag aan zijn gezicht dat hij er niet veel zin in had om er daadwerkelijk op in te gaan, dus liet ze het maar zo…voor nu. Samen fietsten ze het kleine stukje naar huis, in stilte. Thuis aangekomen zetten ze hun fietsen in de garage, liepen daarna door de tuin naar de achterkant van het huis en Richard opende met zijn huissleutel de deur van de keuken. Halverwege de keuken bleef hij even stilstaan en draaide zich daarna om en keek Karlijn recht aan.

“Doe ons allebei een plezier, en praat niet over wat er vanmiddag bij Paula gebeurde. Dat zou wel eens een groot probleem kunnen gaan worden vrees ik.”

Lees verder

Daniek krijgt billenkoek 4.8 (26)

Door: Max vd Berg

Daniek van twaalf was alleen thuis en trapte in haar tuin een beetje tegen een voetbal aan. Het was lekker weer, het zonnetje scheen en dus had ze haar zomerse jurkje aan. Daniek mikte tegen het muurtje, zoals zo vaak. Dat deed ze zo vaak en altijd ging het goed, behalve nu. De bal stuiterde gek, vloog over de schutting en er klonk een gekraak van glas en aardewerk. Shit… Daniek schrok zich de tandjes. Haar ouders waren behoorlijk moeilijk, ze waren al zo boos, nog over iets van vorige week, dit kon ze er echt niet bij hebben. Met een bezwaard gemoed en hangende schouders liep ze via het achterpad naar de tuin ernaast. Ze had ook altijd pech. Nou…, ze had één klein gelukje en dat was, dat ze een hele aardige buurman had…

Lees verder

Familiebanden – Deel 1: betrapt 4.8 (11)

Door: Cootwriter

Stukje bij beetje kwam het zonlicht steeds voller op haar slaapkamerraam en vulde de slaapkamer meer en meer met scherp helder licht, waardoor Karlijn langzaam wakker werd. Met haar hand kon ze haar ogen amper beschermen tegen het eerste felle licht wat in haar mooie blauwe ogen kwam, maar het wende vrij snel. Ze had heerlijk geslapen en was nu toe aan iets te eten, toen ze naast zich op het kastje naast het bed keek, zag ze dat het al ver na 9 uur was. Ach, wat maakte het uit, het was vakantie en haar vader en moeder waren al weer een tijdje de deur uit om te werken en zij hoefde pas rond 11 uur bij haar vakantiebaantje, wat ze al twee weken deed, te zijn.
Een advertentie in het wijkblaadje zag er wel leuk uit met aardige verdiensten, het ging om het schoonhouden van een huis in de wat duurdere wijk van het dorp waar ze woonde.

Lees verder