Familiebanden – Deel 9: Karlijn heeft een idee 4.8 (4)

Door: Cootwriter

De paar dagen dat Caro en haar broer Jan in de Bed & Breakfast verbleven vlogen voorbij. Gezien de geluiden die vanuit hun kamer op de eerste verdieping, recht boven die van Karlijn, kwamen, werd er weinig gebruik gemaakt van de slaapuren. Broer en zus hadden schijnbaar heel wat in te halen, wat ze thuis blijkbaar niet kregen, of in ieder geval in een mildere of andere vorm dan dat ze de afgelopen dagen konden met elkaar weer konden ervaren. Uit hun verhalen was op te maken dat ze al vanaf zeer jonge leeftijd al met seks met elkaar bezig waren, en dat ze de afgelopen 4 jaar er niet meer konden doen dan stiekem elkaar eventjes konden voelen tijdens een verjaardag of familie bijeenkomst.

Dat ze een aardig eind van elkaar af woonden, hielp ook niet echt mee. Hun beider partners wisten in ieder geval helemaal niets van hun verleden, en dat wilden ze ook zo houden, vandaar dat ze allebei een geheim e-mailadres hadden, zodat ze in ieder geval in geschreven woord naar elkaar duidelijk konden maken hoe groot hun verlangen was. En nu eindelijk de gelegenheid er was, hebben ze elke minuut van elkaars lijf genoten. Nadat Caro en Jan het ontbijt hadden genuttigd en hun koffers weer in hadden gepakt,vertrokken zij weer, ieder naar hun eigen huis en gezin in de hoop dat ze elkaar weer snel konden zien.
Hun kamer werd overigens, na dat het schoongemaakt was, ingenomen door Paula. Zij was op uitnodiging door de familie, voor de komende twee weken een special gast.

Lees verder “Familiebanden – Deel 9: Karlijn heeft een idee 4.8 (4)

Familiebanden – Deel 5: Verhuisklaar Maken 4 (7)

Door: Cootwriter

Henk en Karlijn waren de grens tussen Nederland en Duitsland al een aantal kilometers voorbij, toen Karlijn haar vader vroeg of dat hij niet vergeten was om de sexdoll Karla op te ruimen. Ze kon zich niet zo snel herinneren dat ze had gezien dat haar vader de pop terug in de koffer had gedaan en bij de receptie had afgeleverd. Zelfverzekerd keek hij opzij naar Karlijn, die ongegeneerd met haar poesje zat te spelen, wat makkelijk kon want ze had toch niks onder haar toch al korte rokje aan.

“Nee schat, ik heb Karla niet bij de receptie afgeleverd. Die ligt in haar koffer achterin de auto. Het is de laatste paar dagen toch al één en al eerlijkheid naar mekaar toe geweest, en ik ben van mening dat Karla maar eens kennis moet gaan maken met je moeder.”

Lees verder “Familiebanden – Deel 5: Verhuisklaar Maken 4 (7)

Een hoge prijs, deel 2 4 (9)

(c) 2024, door P.D. Vile
Verhaalcodes: Mf, bdsm, cons

Voor “e”. Je hebt me zo veel geleerd. Ik zal je nooit vergeten. Rust zacht.

NOOT: Dit verhaal is heel anders dan wat ik normaal schrijf. Veel van mijn vaste lezers vinden dit misschien maar niks, vanwege de extreme inhoud.
Ja, er komt (fijne, gewenste, en zeer liefhebbende) seks tussen een 14-jarig meisje en een volwassen man in voor. Maar niet veel. In plaats daarvan gaat dit verhaal over bdsm. Zelfs over extreme bdsm, in mijn ogen – al kan ik me voorstellen dat doorgewinterde bdsm fans daar anders over denken.
In deel 1 ging het vooral over de sub, degene die pijn ondergaat. In dit deel verleg ik mijn aandacht naar de Dom, degene die de sub domineert, en die pijn, vernedering, en diverse andere middelen kan inzetten om zijn (of haar) dominantie over de sub te bewijzen.

Lees verder “Een hoge prijs, deel 2 4 (9)

Achter de blokhut, deel 2 4.6 (14)

(c) 2020 – 2024, door P.D. Vile

Korte samenvatting van deel 1: Kyle gaat met zijn kinderen, Aaron van 14 en Rose van 11, op vakantie naar een afgelegen blokhut. Door een vergeten badpak ontstaan seksuele spanningen, en ongemakkelijke oplossingen.
Ik heb dit verhaal oorspronkelijk geschreven als “Behind the cabin”, voor een schrijfwedstrijd met verplicht thema: “incest”. Mijn dank aan N.Y.X. Aion voor de Nederlandse vertaling!
Verhaal codes: Mg, mg, inc, cons, slow (contest: “incest”)

De wandeling

Het weer leek de volgende dag slechter. Het was droog, maar bewolkt en frisjes. Te koud om te zwemmen, maar een perfecte dag voor een lange wandeling. Rose knikte enthousiast toen ik met dat voorstel kwam. Aaron haalde zijn schouders op: “Ik heb toch niks beters te doen.”
Ik glimlachte. Ik wist dat hij vanzelf enthousiast zou worden zodra we de steilere stukken zouden bereiken. Hij hield van fysieke uitdagingen, zeker nu hij langzaam sterker begon te worden dan zijn vader. En Rose zou af en toe wel hulp nodig hebben. Dat mocht hij dan oplossen. Hij werd altijd heel meewerkend als hij de sterke, beschermende broer uit kon hangen.

Lees verder “Achter de blokhut, deel 2 4.6 (14)

Familiebanden – Deel 4: Samen Met Pap Naar Duitsland 5 (3)

Door: Cootwriter

“Ja Henk, wen er maar vast aan, zij is nog erger dan ik hahaha…”

Fia keek haar man liefdevol aan en wist natuurlijk wel wat haar man Henk zou zeggen, ze kende hem al langer dan vandaag en wist ook al heel lang van zijn verlangen, die in zijn beleving nooit tot waarheid zou komen, tot vandaag.

“Vindt je het erg als ik uuhh…Karlijn mee naar boven neem, alleen met z’n tweetjes? Ik bedoel, jullie hebben de afgelopen dagen flink huis gehouden met mekaar en je weet wat ik al jaren…”

“Henk, het is goed. Ik had niets anders verwacht eerlijk gezegd en nu jij ons geheimpje weet kan ik niet anders dan jouw je wens laten vervullen, je wil dit al zo lang.”

Lees verder “Familiebanden – Deel 4: Samen Met Pap Naar Duitsland 5 (3)

Mijn Zusje, een bekentenis 4.8 (28)

Door: N.Y.X. Aion

Reacties vind ik altijd heel leuk, onder het verhaal of via de mail: n.y.x.aion@protonmail.com

Als kleine jongen was ik al vroeg seksueel nieuwsgierig. Vroeger dan anderen, denk ik. Maar misschien was ik gewoon wat nieuwsgieriger of extraverter. In ieder geval kan ik me herinneren dat ik al heel jong spelletjes verzon zoals uit een boom plassen. Niet vanwege het plassen of het boomklimmen, maar om naar het pikkie van mijn vriendje te kunnen gluren. Als het aan mij gelegen had, had ik hem ook wel even aangeraakt, of misschien zelfs wel even geproefd. Maar helaas was mijn vriendje terughoudender. Ook in de tent tijdens het kamperen lag ik lang wakker in de hoop dat er wat spannends zou gebeuren, als mijn vriendje al lang in slaap was gevallen.

Een andere standaard bezigheid in mijn jonge jaren was op straat voetballen. Keihard tegen de garages schoppen tot de buurman kwaad werd. Ook de meisjes uit de straat deden soms mee. En naast voetballen was het hutten bouwen. Een typische jongens activiteit volgens mij. Maar soms lukte het om de meisjes, twee in getal, mee te krijgen. In een soort fucked up vorm van vadertje en moedertje spelen, was het natuurlijk goed als er ook vrouwen in de hut aanwezig waren. Maar je kon niet zoveel doen in een hut. Vaak probeerden we vuur te maken, soms met aanstekers en soms door houtjes langs elkaar te wrijven. In een bijzondere poging om een nat houtje aan het branden te krijgen, ontplofte ooit een aansteker in mijn gezicht. En daar zat je dan met of zonder vuur, zonder iets te doen, met twee buurmeisjes en een buurjongen.

Lees verder “Mijn Zusje, een bekentenis 4.8 (28)

Het meisje, de sneeuwbol en ik 4.9 (13)

Door: A.W. Ruquer

Sneeuw. De ruitenwissers vegen onophoudelijk van links naar rechts en weer terug over de voorruit. Veel verschil maakt het niet. En het meisje naast mij helpt ook al niet. Ze praat niet veel, maar haar stem… Zangerig, licht, dromerig… Tegelijk rustgevend en opwindend. Om nog maar te zwijgen van haar gestalte! Wat een heerlijk ding… en zo jong. Moeilijk te geloven dat ze bij mij in de auto zit. Af en toe werp ik een schuine blik op haar. Ik zie dat haar jurkje weer wat omhoog is geschoven. Een onbehoorlijk groot deel van haar benen is zichtbaar. Het jurkje is van een dunne stof en bedrukt met bloemmotief. Helemaal niet geschikt voor deze tijd van het jaar, maar ja… Je hoort mij niet klagen. Ze draagt haar jas er open overheen. Ze zegt iets – ik versta niet wat. Ze lacht haar aanstekelijke lach.

Haar handen bewegen en ineens ligt er een op mijn knie. Ik schrik me rot. Ongemerkt stuur ik naar links. Getoeter. Lichtsignalen. Ik zit op de verkeerde weghelft en geef een ruk aan het stuur. De auto schiet naar rechts. Te ver naar rechts, besef ik meteen. Door de sneeuw verlies ik de grip op de weg. De auto raakt in een slip… Ik rem maar dat heeft geen zin nu de auto dwars over de weg glijdt. We tollen verder, richting het water… Een plons… IJskoud water rondom de auto. Blinde paniek maakt zich van mij meester. Ik wil hieruit, zo snel mogelijk. Ik probeer het portier te openen, maar de tegendruk is te groot. Terwijl ik voel hoe het water de auto binnenstroomt denk ik aan het meisje naast mij. Haar jonge leven… We moeten hieruit! Ik beuk nog harder tegen het portier. Ik kijk achterom om het meisje gerust te stellen. Ze zal toch ook in paniek zijn. … Maar de stoel is leeg, op een veldboeket na… Nog wanhopiger duw ik tegen het portier…Het water… O God, het water!

Lees verder “Het meisje, de sneeuwbol en ik 4.9 (13)

Achter de blokhut, deel 1 4.6 (19)

(c) 2020 – 2024, door P.D. Vile

Ik heb dit verhaal oorspronkelijk geschreven als “Behind the cabin”, voor een schrijfwedstrijd met verplicht thema: “incest”. Mijn dank aan N.Y.X. Aion voor de Nederlandse vertaling!
Verhaal codes: Mg, mg, inc, cons, slow (contest: “incest”)

De blokhut

Het werd al donker voordat we eindelijk het einde hadden bereikt van wat je met een beetje fantasie een modderpad kon noemen. Maar ook dat stopte hier. Een cirkel, nauwelijks groot genoeg om te keren, markeerde duidelijk het einde.

Ik stopte en zette de auto uit.
“Kids, ik denk dat we verder moeten lopen. Het zal maar een paar honderd meter zijn. Maar wel heuvel op. Neem allemaal wat bagage mee. Het zou fijn zijn als we alles in één keer meekrijgen.”
Aaron deed snel zijn gordel af en stapte uit. Ik zag in mijn achteruitkijkspiegeltje dat Rose zichzelf uitrekte en ook uitstapte.

Lees verder “Achter de blokhut, deel 1 4.6 (19)

Afdeling Zedenzaken, deel 7 4.4 (9)

Hoofdstuk 7: Kijken naar wat er niet is

Carola keek triomfantelijk naar haar hulpjes, maar ze zag aan hun vragende gezichten dat ze meer uitleg nodig hadden.
“Hoe bedoel je, de aanwijzingen misten? Ze waren er toch! We hebben ze hier, allemaal!”
“Kom op, moet ik dit echt nog uitleggen? Het is toch dui …”
Maar toen onderbrak Carola zichzelf.
“Oh, nee. Wacht, sorry. Het is me nu duidelijk, nu ik het zie. Eerder niet.”
“Maar wat is dan duidelijk, Carola? Help ons op weg!”
“We keken de hele tijd naar wat de verkrachter voor ons achterliet. Dat was onze fout. We keken naar het verkeerde. De aanwijzing was niet wat de verkrachter achterliet. Het was wat hij niet achterliet. We moeten kijken naar wat er niet is.”

“Kijken naar wat er niet is?”
“Ja. Hier, neem het eerste slachtoffer. Wat liet de verkrachter achter?”
“Tickets voor een reis naar Orlando.”
“Ja, precies. Geheel verzorgd. Hier is de envelop met alles wat hij achterliet. Kijk goed. Kijk wat er ontbreekt.”

Lees verder “Afdeling Zedenzaken, deel 7 4.4 (9)

Afdeling Zedenzaken, deel 6 4.4 (8)

Hoofdstuk 6: Hoe heb ik dat kunnen missen?

Carola zat weer eens alleen in haar kantoor. Tijdens het werken aan een zaak stuurde ze Stephen en Indra geregeld weg, om alleen te zijn. Zij waren in het extra kantoor, waar ze de zaak bespraken.
Carola had har assistenten nodig, maar ze had ook haar tijd alleen nodig. Stephen en Indra respecteerden dat, en haar superieuren ook. Met haar slagingspercentage was er maar heel weinig dat ze niet direct kreeg als ze erom vroeg.

Ze zuchtte, terwijl ze de de lijsten met slachtoffers en aanwijzingen door bleef kijken. Zou het haar dan toch niet gaan lukken om deze zaak op te lossen? Deze zo persoonlijke zaak?
Er waren alweer twee dagen voorbij gegaan sinds Bernd Staufenbacher gearresteerd was, toen hij stomdronken thuis kwam na twee dagen en nachten non-stop in een plaatselijke kroeg te hebben gezeten. Drie dagen sinds het laatste slachtoffer. Was Bernd de verkrachter? Of toch Jolene Huffing, die ook nog altijd vast zat?
Carola zuchtte nogmaals. Nadat ze beide uitgebreid ondervraagd had, was ze er niet van overtuigd dat ze iets met de zaak te maken hadden. Maar toch waren er sinds hun arrestatie geen nieuwe meldingen. En toch, er klopte iets niet.

Lees verder “Afdeling Zedenzaken, deel 6 4.4 (8)