juni 2024 – Seksverhaaltjes

Familiebanden – Deel 5: Verhuisklaar Maken 4 (7)

Door: Cootwriter

Henk en Karlijn waren de grens tussen Nederland en Duitsland al een aantal kilometers voorbij, toen Karlijn haar vader vroeg of dat hij niet vergeten was om de sexdoll Karla op te ruimen. Ze kon zich niet zo snel herinneren dat ze had gezien dat haar vader de pop terug in de koffer had gedaan en bij de receptie had afgeleverd. Zelfverzekerd keek hij opzij naar Karlijn, die ongegeneerd met haar poesje zat te spelen, wat makkelijk kon want ze had toch niks onder haar toch al korte rokje aan.

“Nee schat, ik heb Karla niet bij de receptie afgeleverd. Die ligt in haar koffer achterin de auto. Het is de laatste paar dagen toch al één en al eerlijkheid naar mekaar toe geweest, en ik ben van mening dat Karla maar eens kennis moet gaan maken met je moeder.”

Lees verder

Een hoge prijs, deel 2 4 (9)

(c) 2024, door P.D. Vile
Verhaalcodes: Mf, bdsm, cons

Voor “e”. Je hebt me zo veel geleerd. Ik zal je nooit vergeten. Rust zacht.

NOOT: Dit verhaal is heel anders dan wat ik normaal schrijf. Veel van mijn vaste lezers vinden dit misschien maar niks, vanwege de extreme inhoud.
Ja, er komt (fijne, gewenste, en zeer liefhebbende) seks tussen een 14-jarig meisje en een volwassen man in voor. Maar niet veel. In plaats daarvan gaat dit verhaal over bdsm. Zelfs over extreme bdsm, in mijn ogen – al kan ik me voorstellen dat doorgewinterde bdsm fans daar anders over denken.
In deel 1 ging het vooral over de sub, degene die pijn ondergaat. In dit deel verleg ik mijn aandacht naar de Dom, degene die de sub domineert, en die pijn, vernedering, en diverse andere middelen kan inzetten om zijn (of haar) dominantie over de sub te bewijzen.

Lees verder

Lisette en de Gloryhole 4.7 (19)

Door: Max vd Berg

Lisette van twaalf was met haar ouders op een camping in Duitsland beland en na het opzetten van de tent en wat avondeten zat ze nu te plassen op een campingtoilet in een oud sanitair gebouwtje.
Tijdens het plassen hoorde ze gerommel schuin achter zich. Het leek vanuit het hokje naast de hare te komen en gedachteloos veegde ze haar spleet droog en keek opzij… En toen ineens schrok ze zich een hoedje; er bewoog iets achter het gaatje in de wand. En ineens kwam er iets door het gaatje heen. Waaaat??? Een … ze wist wat dat was…: een piemel! Een stijve. Een hele grote. Snel trok ze haar onderbroek en broek omhoog en verliet geschrokken en gehaast het toiletgebouw.

Dit kon ze beter niet tegen haar ouders vertellen. Natuurlijk niet. Wat zouden haar ouders wel niet zeggen als ze dit wisten? Nee… ze moest dit voor zichzelf houden. Maar… wat ze zich wel afvroeg: waarom zou iemand dat doen? Die man? Zomaar je piemel door een gat duwen, zodat iemand anders het kon zien?
Maar zoals dat gaat, de dag ging door, andere dingen kwamen op haar pad en de gedachten aan die plotselinge piemel ebden in eerste instantie een beetje weg… De camping was leuk, het zonnetje scheen en de eerste dag van die vakantie verliep verder zoals dat hoorde; fantastisch!

Lees verder

Achter de blokhut, deel 2 4.6 (14)

Korte samenvatting van deel 1: Kyle gaat met zijn kinderen, Aaron van 14 en Rose van 11, op vakantie naar een afgelegen blokhut. Door een vergeten badpak ontstaan seksuele spanningen, en ongemakkelijke oplossingen.
Ik heb dit verhaal oorspronkelijk geschreven als “Behind the cabin”, voor een schrijfwedstrijd met verplicht thema: “incest”. Mijn dank aan N.Y.X. Aion voor de Nederlandse vertaling!
Verhaal codes: Mg, mg, inc, cons, slow (contest: “incest”)

De wandeling

Het weer leek de volgende dag slechter. Het was droog, maar bewolkt en frisjes. Te koud om te zwemmen, maar een perfecte dag voor een lange wandeling. Rose knikte enthousiast toen ik met dat voorstel kwam. Aaron haalde zijn schouders op: “Ik heb toch niks beters te doen.”
Ik glimlachte. Ik wist dat hij vanzelf enthousiast zou worden zodra we de steilere stukken zouden bereiken. Hij hield van fysieke uitdagingen, zeker nu hij langzaam sterker begon te worden dan zijn vader. En Rose zou af en toe wel hulp nodig hebben. Dat mocht hij dan oplossen. Hij werd altijd heel meewerkend als hij de sterke, beschermende broer uit kon hangen.

Lees verder

Familiebanden – Deel 4: Samen Met Pap Naar Duitsland 5 (3)

Door: Cootwriter

“Ja Henk, wen er maar vast aan, zij is nog erger dan ik hahaha…”

Fia keek haar man liefdevol aan en wist natuurlijk wel wat haar man Henk zou zeggen, ze kende hem al langer dan vandaag en wist ook al heel lang van zijn verlangen, die in zijn beleving nooit tot waarheid zou komen, tot vandaag.

“Vindt je het erg als ik uuhh…Karlijn mee naar boven neem, alleen met z’n tweetjes? Ik bedoel, jullie hebben de afgelopen dagen flink huis gehouden met mekaar en je weet wat ik al jaren…”

“Henk, het is goed. Ik had niets anders verwacht eerlijk gezegd en nu jij ons geheimpje weet kan ik niet anders dan jouw je wens laten vervullen, je wil dit al zo lang.”

Lees verder

Mijn Zusje, een bekentenis 4.8 (28)

Door: N.Y.X. Aion

Reacties vind ik altijd heel leuk, onder het verhaal of via de mail: n.y.x.aion@protonmail.com

Als kleine jongen was ik al vroeg seksueel nieuwsgierig. Vroeger dan anderen, denk ik. Maar misschien was ik gewoon wat nieuwsgieriger of extraverter. In ieder geval kan ik me herinneren dat ik al heel jong spelletjes verzon zoals uit een boom plassen. Niet vanwege het plassen of het boomklimmen, maar om naar het pikkie van mijn vriendje te kunnen gluren. Als het aan mij gelegen had, had ik hem ook wel even aangeraakt, of misschien zelfs wel even geproefd. Maar helaas was mijn vriendje terughoudender. Ook in de tent tijdens het kamperen lag ik lang wakker in de hoop dat er wat spannends zou gebeuren, als mijn vriendje al lang in slaap was gevallen.

Een andere standaard bezigheid in mijn jonge jaren was op straat voetballen. Keihard tegen de garages schoppen tot de buurman kwaad werd. Ook de meisjes uit de straat deden soms mee. En naast voetballen was het hutten bouwen. Een typische jongens activiteit volgens mij. Maar soms lukte het om de meisjes, twee in getal, mee te krijgen. In een soort fucked up vorm van vadertje en moedertje spelen, was het natuurlijk goed als er ook vrouwen in de hut aanwezig waren. Maar je kon niet zoveel doen in een hut. Vaak probeerden we vuur te maken, soms met aanstekers en soms door houtjes langs elkaar te wrijven. In een bijzondere poging om een nat houtje aan het branden te krijgen, ontplofte ooit een aansteker in mijn gezicht. En daar zat je dan met of zonder vuur, zonder iets te doen, met twee buurmeisjes en een buurjongen.

Lees verder

Het meisje, de sneeuwbol en ik 4.9 (13)

Door: A.W. Ruquer

Sneeuw. De ruitenwissers vegen onophoudelijk van links naar rechts en weer terug over de voorruit. Veel verschil maakt het niet. En het meisje naast mij helpt ook al niet. Ze praat niet veel, maar haar stem… Zangerig, licht, dromerig… Tegelijk rustgevend en opwindend. Om nog maar te zwijgen van haar gestalte! Wat een heerlijk ding… en zo jong. Moeilijk te geloven dat ze bij mij in de auto zit. Af en toe werp ik een schuine blik op haar. Ik zie dat haar jurkje weer wat omhoog is geschoven. Een onbehoorlijk groot deel van haar benen is zichtbaar. Het jurkje is van een dunne stof en bedrukt met bloemmotief. Helemaal niet geschikt voor deze tijd van het jaar, maar ja… Je hoort mij niet klagen. Ze draagt haar jas er open overheen. Ze zegt iets – ik versta niet wat. Ze lacht haar aanstekelijke lach.

Haar handen bewegen en ineens ligt er een op mijn knie. Ik schrik me rot. Ongemerkt stuur ik naar links. Getoeter. Lichtsignalen. Ik zit op de verkeerde weghelft en geef een ruk aan het stuur. De auto schiet naar rechts. Te ver naar rechts, besef ik meteen. Door de sneeuw verlies ik de grip op de weg. De auto raakt in een slip… Ik rem maar dat heeft geen zin nu de auto dwars over de weg glijdt. We tollen verder, richting het water… Een plons… IJskoud water rondom de auto. Blinde paniek maakt zich van mij meester. Ik wil hieruit, zo snel mogelijk. Ik probeer het portier te openen, maar de tegendruk is te groot. Terwijl ik voel hoe het water de auto binnenstroomt denk ik aan het meisje naast mij. Haar jonge leven… We moeten hieruit! Ik beuk nog harder tegen het portier. Ik kijk achterom om het meisje gerust te stellen. Ze zal toch ook in paniek zijn. … Maar de stoel is leeg, op een veldboeket na… Nog wanhopiger duw ik tegen het portier…Het water… O God, het water!

Lees verder

Achter de blokhut, deel 1 4.6 (19)

Ik heb dit verhaal oorspronkelijk geschreven als “Behind the cabin”, voor een schrijfwedstrijd met verplicht thema: “incest”. Mijn dank aan N.Y.X. Aion voor de Nederlandse vertaling!
Verhaal codes: Mg, mg, inc, cons, slow (contest: “incest”)

De blokhut

Het werd al donker voordat we eindelijk het einde hadden bereikt van wat je met een beetje fantasie een modderpad kon noemen. Maar ook dat stopte hier. Een cirkel, nauwelijks groot genoeg om te keren, markeerde duidelijk het einde.

Ik stopte en zette de auto uit.
“Kids, ik denk dat we verder moeten lopen. Het zal maar een paar honderd meter zijn. Maar wel heuvel op. Neem allemaal wat bagage mee. Het zou fijn zijn als we alles in één keer meekrijgen.”
Aaron deed snel zijn gordel af en stapte uit. Ik zag in mijn achteruitkijkspiegeltje dat Rose zichzelf uitrekte en ook uitstapte.

Lees verder

De ster van de film – deel 1 4.4 (18)

Door: Robbedoes

Julie, die zenuwachtig op de bank zat, keek verwachtingsvol op toen de deur openging en een man de studio binnenkwam. Hij liep naar haar toe en ging op een kruk voor haar zitten, keek haar aan en glimlachte.
“Hallo,” zei hij. “Jij moet Julie zijn. Mijn naam is Don.”
Julie knikte met haar hoofd en glimlachte verlegen. ‘Ja. Ik ben Julie,’ zei ze zacht.
“Wees niet nerveus, lieverd. Ik ben de fotograaf en het is mijn taak om van jou een ster te maken.” Hij keek haar vragend aan. “Je moeder zei dat je een ster wilde worden. Is dat niet zo?”
Julie slikte zenuwachtig en knikte opnieuw, haar hartslag versnelde. De man voelde haar ongerustheid en grijnsde inwendig. Als hij die angst in zijn foto’s kon vangen, wist hij dat de prijs die hij voor zijn werk zou krijgen omhoog zou schieten. Hij wist dat veel van zijn kopers de kleine meisjes en jongens die hij op zijn foto’s gebruikte oprecht en zichtbaar nerveus of zelfs bang wilden zien door de dingen die ze moesten doen en dat ze veel geld zouden betalen voor de afdrukken of video’s.
“Je moeder heeft je toch ook verteld dat je alles moest doen wat ik je vraag?”
Julie verschoof op de bank, haar handen stevig gevouwen in haar schoot. “Ja, meneer,” antwoordde ze zacht toen ze zag dat de man op antwoord wachtte.

Lees verder

Afdeling Zedenzaken, deel 7 4.4 (9)

Hoofdstuk 7: Kijken naar wat er niet is

Carola keek triomfantelijk naar haar hulpjes, maar ze zag aan hun vragende gezichten dat ze meer uitleg nodig hadden.
“Hoe bedoel je, de aanwijzingen misten? Ze waren er toch! We hebben ze hier, allemaal!”
“Kom op, moet ik dit echt nog uitleggen? Het is toch dui …”
Maar toen onderbrak Carola zichzelf.
“Oh, nee. Wacht, sorry. Het is me nu duidelijk, nu ik het zie. Eerder niet.”
“Maar wat is dan duidelijk, Carola? Help ons op weg!”
“We keken de hele tijd naar wat de verkrachter voor ons achterliet. Dat was onze fout. We keken naar het verkeerde. De aanwijzing was niet wat de verkrachter achterliet. Het was wat hij niet achterliet. We moeten kijken naar wat er niet is.”

“Kijken naar wat er niet is?”
“Ja. Hier, neem het eerste slachtoffer. Wat liet de verkrachter achter?”
“Tickets voor een reis naar Orlando.”
“Ja, precies. Geheel verzorgd. Hier is de envelop met alles wat hij achterliet. Kijk goed. Kijk wat er ontbreekt.”

Lees verder