Vrouw – Seksverhaaltjes

Afdeling Zedenzaken, deel 3 2.4 (8)

Hoofdstuk 3: Ik zit even een beetje vast

“Goed,” zei Carola, terwijl ze holo’s aan de muur prikte en er draadjes tussen trok, “wat weten we?”
“Kimberly Hill, 35. Getrouwd met Dwayne Hill. Gisteren verkracht tussen zes en acht uur in de ochtend. Verdoofd door bidurofloresal in gasvorm, die in haar kamer is vrijgekomen door een fles door haar raam te gooien. Slimme keuze. Werkt heel snel, maar verdwijnt ook weer snel. EN omdat het uit zichzelf explodeert bij een schok kan je het in een glazen fles doen die stevig genoeg is om het raam te breken, maar dan binnen wel zal ontploffen.”
“Geen DNA op of in het slachtoffer aangetroffen. Sporen van rubber in de vagina, dus er is een condoom gebruikt. De forensisch onderzoekers zijn nog bezig het merk uit te zoeken. Geen vingerafdrukken of andere sporen waarmee we de dader kunnen identificeren. Diepe sporen analyse is nog niet voltooid, maar alle rapporten tot nu toen zijn negatief.”
Carola knikte.
“Zoals verwacht. Geen beginner.”

Lees verder

Afdeling Zedenzaken, deel 2 3 (8)

Hoofdstuk 2: Hij had het gewoon kunnen vragen!

“Mevrouw, dit is een ziekenhuis!”
“Weet ik,” gromde Carola tegen de deurbot.
“We zijn hier om een patiënt te ondervragen, een slachtoffer in een zaak die we onderzoeken,” legde Stephen uit, terwijl hij zijn penning voor de bot hield.
“Het ziekenhuis is op de hoogte. Uw komst is aangemeld. Ik stop u vanwege hygiënische redenen.”
“Huh?”
“Oh, wacht!” riep Indra uit, “je benen, Carola. Je lekt nog sperma. We moeten ons eerst even opfrissen.”

Lees verder

Afdeling Zedenzaken, deel 1 3.8 (13)

Leeswaarschuwing: Dit verhaal volgt een onderzoeker die werkt op afdeling zedenzaken, gespecialiseerd in verkrachtingszaken. Er worden in dit verhaal geen verkrachtingen expliciet beschreven. De seks die er in voorkomt is volledig gewenst, door iedereen. Maar er worden wel plaatsen delict van na een verkrachting beschreven, en gesprekken met slachtoffers. Als je daar moeite mee hebt, lees dit verhaal dan NIET.

Dit verhaal is origineel geschreven voor een schrijfwedstrijd, met verplicht thema: “world of casual nudity and/or sex” (wereld waar bloot en seks normaal zijn).

Hoofdstuk 1: Hij heeft nu mijn aandacht!

Een klein handje dat haar arm schudde rukte Carola Anser uit haar slaap. Ze keek naar links en zag Tamira, haar 5-jarige dochter, spiernaakt naast het bed staan.
“Mama, wil jij mijn kutje likken?”
“Oh, graag. Maar normaal geeft papa jou toch altijd je ochtendorgasme?”
“Vandaag wou Felipe met papa.”
Nu pas registreerde Carola het kreunen en hijgen naast haar. Ze keek opzij en zag dat haar man tot zijn ballen in het kontje van hun 8-jarige zoontje zat.
“Ach, natuurlijk. Kom maar hier, ga maar op mama’s gezicht zitten, zodat ik lekker kan liggen. En als je je voorover buigt, kan je Felipe’s piemel pijpen terwijl ik je bef.”

Lees verder

Judith, Amber en ik 4.8 (22)

Door: Cootwriter

Dit verhaal is een fantasie op verzoek van Grootvader

Het begon allemaal een paar maanden geleden. Mijn oudste dochter Judith belde me met de vraag of de meiden weer een weekend bij ons konden verblijven. Ze klonk triest, verdrietig, en toen ik haar vroeg om nu toch maar eens een keertje eerlijk te zijn tegen haar vader, kwam het hoge woord er uit. Judith en haar man zaten in een huwelijkscrisis en zagen geen andere mogelijkheid meer om het te redden, het was voorbij na 12 jaar. Judith had het zo lang mogelijk uit gehouden met hem, al was het maar omwille hun twee dochtertjes Amber van 10 jaar oud, en Sanne van 8 jaar oud.

Lees verder

Toen ik twaalf was… 3.8 (14)

Vertaling: Cootwriter
Oorspronkelijke titel: When I was twelve
Oorspronkelijke schrijver: onbekend

Toen ik twaalf was, hadden m’n ouders het wel goed voor mekaar. Mijn vader had een goedbetaalde kantoorbaan, mijn moeder was onderwijzeres en we hadden een goed onderhouden huis met drie slaapkamers in een oudere wijk. Onze buren waren oké, en als kinderen waren alleen ik en m’n kleine broertje om het compleet te maken. Ik was 12, Jan was 10.

Lees verder

Klas 1B – deel 3 4.8 (13)

Ga naar deel 1 om het begin van dit verhaal te lezen.

Dit is een verhaal met heel wat personages. Weet je niet meer wie nu weer wie is, dan vind je hier een beknopt overzicht.

Dinsdag 2 september – 11.15 uur

Alweer die prangende erectie in zijn broek. En opnieuw in deze klas. Tijdens zijn vorige lesuur, aan klas 2C – Diederik heeft dit altijd een grappige benaming gevonden: ‘Ik heb net les gegeven in ‘t wc’ – werd de rekbaarheid van zijn broek niet op de proef gesteld.

Maar nu is het eenvoudig te verklaren. Hij ziet Daphne daar zitten en haar verrukkelijke kleine naakte lichaam verschijnt weer voor zijn geest. Stiekem knipoogt hij naar haar en het meisje begint te blozen terwijl er een schuchtere glimlach op haar gezicht verschijnt. Dit stelt hem gerust. Ze heeft duidelijk geen trauma opgelopen na haar eerste seksavontuur, waarbij hij misschien een beetje te ver ging. Hij had haar nooit mogen dwingen sperma te proeven, achteraf gezien. Maar ze tilt daar blijkbaar niet erg aan, lijkt het. Het jaar is nog lang, dus hij hoopt dat hij nog eens van haar smakelijke kutje mag genieten, al dan niet in het gezelschap van Steven, of een andere jongen of meisje.

Lees verder

De Zwarte Post 2, Afdeling Speciale Operaties (deel 6 – slot) 4.5 (10)

(c) 2019 – 2023, door P.D. Vile
Ik raad je aan om eerst deel 1,deel 2, deel 3, deel 4, en deel 5 te lezen.

Hoofdstuk 15: Feestje!

Annabel had zich net geïnstalleerd in haar makkelijke stoel, een glad rode wijn in haar ene hand en een goed boek in de andere, toen haar telefoon ging. Ze had haar privé telefoon en haar gewone werktelefoon uitgezet, dus het moest wel de enige telefoon zijn die ze altijd aan liet staan, degene die ze de “oh shit”-telefoon noemde. Alleen haar kinderen en meneer de Zwarte kenden dit nummer. En ze wisten allemaal dat dit nummer alleen voor absolute noodgevallen was.

Annabel zuchtte, zette haar boek en glas weg, en pakte de telefoon, terwijl ze zich afvroeg wat het probleem kon zijn. Ze had zorgvuldig alle lopende zaken gepland zodat er vandaag niks zou gebeuren, niet tijdens haar enige vrije dag dit jaar. Wat kon er aan de hand zijn?

Lees verder

De Zwarte Post 2, Afdeling Speciale Operaties (deel 5) 4.6 (9)

(c) 2019 – 2023, door P.D. Vile
Ik raad je aan om eerst deel 1,deel 2, deel 3, en deel 4te lezen.

Hoofdstuk 13: Drie is teveel?

Annabel keek woedend naar haar telefoon. Maar hoe vaak ze ook keek, hoe veel ze ook vloekte, hoe zeer ze ook wenste dat het anders was, het simpele WhatsApp bericht bleef hetzelfde.
“Moet nablijven. Kom later. Sry, Lexi.”

Hoe kan je in godsnaam een bedrijf runnen als de eerste de beste chagrijnige leraar gewoon zomaar je belangrijkste medewerkers kan laten nablijven en de hele planning in gevaar brengt? En het ergste is, ondanks alle middelen die ze via het bedrijf tot haar beschikking had, was Annabel in dit geval toch machteloos. Ze kon dit niet veranderen.
Ze zuchtte. Ze had in haar plan extra tijd gereserveerd, zodat Lexi en Alice elkaar beter zouden kunnen leren kennen, en dan was er daarna nog tijd geweest om de planning en de scenario’s door te nemen, en dan toch nog mooi op tijd zijn voor de afspraak met Halfweg en zijn vrienden.
En nu had ze zelfs geen idee hoe laat Lexi er zou zijn.

Lees verder

Mama moet gewassen 3.7 (6)

Door: Janine02

Nu onze ma een gevallen was en haar arm uit de kom was geschoten, moesten mijn zus of ik elke dag even bij haar langs om te kijken of ze hulp nodig had. Ze had namelijk al last van haar schouders, waarschijnlijk door artrose, en nu dit erbovenop.
Onze ma is net 60 en 2 jaar weduwe, wat natuurlijk best wel triest was want een heel druk sociaal leven had ze nooit gehad. En met het wegvallen van pa was dat alleen maar erger geworden.

In de eerste week, toen het mijn beurt was, zag ik dat ze eigenlijk heel weinig kon doen met haar arm. Ik vroeg haar hoe dat nou ging met bijvoorbeeld aan- en uitkleden. Ze gaf aan dat ze al een keer aan de buurvrouw had gevraagd om even de rits van haar jurk omhoog te trekken en dat mijn zus die ’s avonds alvast een stuk naar beneden had getrokken omdat ze echt niet die beweging zelf kon maken. “en hoe gaat het dan met je wassen of douchen?’

Lees verder

Zuster Elza verzorgt een patiëntje 4.5 (12)

Door: Janine02

Elza was best gelukkig in haar baan als verpleegkundige op de kinderafdeling van ziekenhuis X. Ze was na haar stages aangenomen op de afdeling waar ze haar stages had gelopen, in het ziekenhuis op fietsafstand van haar appartementje. We praten over begin van de jaren ’70, toen was er sprake van strenge hiërarchie en werd van de zusters verwacht dat ze zonder vragen of klagen deden wat de heren doktoren wensten. En soms was het best hard werken, als er veel bedden bezet waren of wanneer er personeel was uitgevallen. Patienten bleven in die tijd veel langer dan tegenwoordig een bed bezet houden, soms weken voor iets waarvoor je vandaag de dag bij wijze van spreken ’s middags alweer naar huis wordt gestuurd.

Lees verder