Robin 4.5 (21)

Dit verhaal is ingezonden door: P.D. Vile (zie biografie onderaan)

1. Geen weer om te liften

“Kut,” mompelde ik in mezelf.

“Kut, kut, kut!”

Ik had nog nooit zulk kloteweer meegemaakt. De ruitenwissers zwoegden op dubbele snelheid, maar het water viel sneller dan ze het weg konden werken. Het was nog vroeg in de avond, maar door de bewolking en zware regen was het zo donker dat het net zo goed middernacht had kunnen zijn. Ik zag met moeite misschien 50 meter ver. En de rukwinden deden hun uiterste best om mijn auto van de weg te duwen.

Lees verder

De pandemie: Travis en zijn zusjes 4.9 (25)

Na vier weken in isolatie in een appartement dat veel te klein was voor een familie met drie kinderen, liepen de spanningen behoorlijk op.
“Luister naar me, Travis,” zei zijn vader streng terwijl hij de aardappelpuree doorgaf aan Britney. “Je moet ophouden met dat gezeik en weer normaal onderdeel worden van het gezin.”
“Henry! Denk aan je taalgebruik,” siste zijn moeder. Ze gaf Britney een schep aardappelpuree, daarna gaf ze wat aan Tiffany aan haar andere kant, voor ze zichzelf opschepte.
“Sorry, het is gewoon… verdomme, Travis. We hebben hier allemaal geen zin in, niemand heeft gevraagd om deze ziekte of een lockdown. Maar je moet ook helpen. Je kan niet de hele tijd op je telefoon en computer zitten met je vrienden. We zitten hier allemaal opgesloten en vanaf morgen doe jij ook gewoon mee met het huishouden. Anders neem ik je computer en je telefoon in beslag.”

Lees verder

Meegenomen door een oudere man 4.4 (9)

Dit verhaal is ingezonden door: Nav

Ik zat aan een tafeltje bij het raam in het café waar ik bijna dagelijks te vinden was. Ik dronk een kop thee en keek wat uit het raam. Ik was vroeg uit school en ik verwachtte mijn vrienden voorlopig nog niet. Ik vond het heerlijk om even lekker in mijn uppie te genieten van de rust. Op de achtergrond hoorde ik de muziek en wat mensen kletsen aan andere tafeltjes.

Een wat oudere man het café binnengelopen. Ik had hem buiten al zien lopen. Hij was netjes gekleed, een spijkerbroek met een blouse en een colbertje. Zijn grijze haren achterover gekamd. Een paar-dagen-baardje. Toen hij voorbij liep rook ik zijn parfum, het was niet te overdreven, maar het rook lekker, een donkere kruidige geur. Ik hoorde hem een pilsje bestellen en even later kwam hij bij mij aan het tafeltje zitten.
“Zit hier iemand?” vroeg hij beleefd.
“Nee hoor, ga zitten”.

Lees verder