Tieners – Pagina 2 – Seksverhaaltjes

Eerste keer met buurmeisje 4.4 (16)

Door: Simon

24 was ik, Simon. Het is nu ca. 10 jaar geleden. Ik was eigenlijk nog best verlegen op liefdesgebied en woonde nog thuis bij mijn moeder. Ik had nog nooit een vriendinnetje gehad, ook nog nooit echt seks. Wel eens een kusje gehad van een meisje. En…. Af en toe wat geprobeerd met een jongen. Maar dit was toch niet echt mijn ding en was puur om uit te proberen, al vond ik het aan de andere kant ook wel mooi om niet altijd maar mijn eigen rechterhand te hoeven gebruiken.

Ik woonde dus nog thuis, onze huizen waren drie op een rij en ik woonde samen met mijn moeder in het midden. Rechts naast ons woonde een gezin met twee kinderen. Jason van 9 en Kim van 12 jaar oud. Aan de andere kant naast ons woonde een ouder echtpaar. Ik woonde eigenlijk al mijn leven lang in hetzelfde huis en had meegemaakt dat de buren er kwamen wonen en nog op kraamvisite geweest toen beide kinderen geboren werden. Inmiddels werden de kinderen groter, maar ik had verder weinig contact met ze. Af en toe hoi zeggen in het voorbijgaan en daarnaast was Kim wel een kletskous waar ik af en toe wat langer mee kletste.

Lees verder

Serviceflat, met hoofdletter S – deel 2 4.5 (4)

Door: Cootwriter

Lunchpauze met onverwachts toetje was weer voorbij en Melissa moest maar weer aan het werk. Ondertussen had ze wel begrepen dat huishouden eigenlijk een bijzaak was voor wat betreft haar werkzaamheden. Belangrijkste was dat ze meehielp om de bewoners zo tevreden mogelijk te houden. Dat ze officieel veel te jong was om deze handelingen te doen moge duidelijk zijn, maarja…de directie, of in ieder geval hoofd facilitaire dienst Petra zou wel weten wat voor risico’s ze neemt.

Even later liep ze met haar schoonmaakkar door de gang van de tweede verdieping en kwam langs appartement nummer 2.36 waarvan de deur op een kiertje opstond. Er klonken geluiden die er niet om logen, ongetwijfeld zat de bewoner naar een video te kijken want het klonk alsof er heel erg lekker geneukt werd. Sterker nog, ze hoorde meerdere stemmen, als ze het goed had waren het twee mannen en zo te horen was er in ieder geval één vrouwspersoon bij. Ze keek op haar roostertje en zag dat ze juist hier bij nummer 2.36 moest beginnen met de ramen te lappen. Nu wist Melissa wel dat ze veel kon verwachten, maar mocht ze dan ook gewoon naar binnen lopen als er…nouja zeg maar, iemand heel flink bezig was? Ze kon toch niet zomaar naar binnen lopen?
Ze appte voor alle zekerheid maar even naar Esmeralda of die hier een oplossing voor wist. Nog geen tien seconden later kwam het bericht “gewoon naar binnen en have fun meissie!”.

Lees verder

Q en Q – deel 3 4.7 (10)

Door: A.W. Ruquer

Quinten was verbijsterd. Was het echt gebeurd? Had Quinne hem gekust? Hij bleef haar maar aanstaren, zijn vingers op zijn lippen, alsof hij haar afdruk vast wilde houden. De rivier op de achtergrond, het ruisen van de bomen – alles leek ineens een oorverdovend kabaal te maken.
Het kon niet echt gebeurd zijn, toch? Hij begreep er helemaal niets meer van. Net nu hij zich op z’n gemak begon te voelen, nu die rare knoop in zijn maag was verdwenen, gooide ze alles weer overhoop. En het leek nog wel erger dan in het begin. Dat rare draaierige gevoel was ook weer terug. Of nee, het was niet echt draaierig…meer alsof hij een beetje zweefde. Het voelde niet onprettig, daar niet van… maar wel vreemd.
Quinne had geen spijt van haar impulsieve daad. Sterker nog: het voelde als het beste wat ze in tijden had gedaan. Haar lichaam tintelde. Quintens lippen hadden heel aangenaam aangevoeld. Doordat ze hem had verrast had hij geen tijd gehad om zich te verzetten. Ze keek naar hem en wist ineens één ding heel zeker: ze wilde seks met hem. En het zou lekkere seks zijn, daar was ze van overtuigd – ook al had Quinten geen enkele ervaring. Ze zouden er allebei van genieten. Het leeftijdsverschil zou geen enkele rol spelen. Ze wist alleen nog niet hoe ze dat aan moest pakken zonder Quinten af te schrikken.

Lees verder

Q en Q – deel 2 4.8 (10)

Door: A.W. Ruquer

[Waarschuwing vooraf: dit verhaal bestaat uit drie delen. Wie op vuurwerk hoopt zal nog even geduld moeten hebben...]

Soms vergat Quinne de tijd als ze op het strandje lag, met een boek of met haar oortjes in, en dan kwam haar vader haar wel eens halen. Heel even dacht ze dan ook dat hij het was die haar kwam storen. Maar ze verwierp die gedachte bijna meteen. Haar vader liep niet zo geruisloos. Bovendien kon ze hier onmogelijk al zo lang liggen. Het moest dus wel iemand anders zijn. Gek genoeg voelde ze zich daardoor niet verontrust, maar meer geïrriteerd. Kon ze zelfs hier niet met rust gelaten worden?
Behoedzaam draaide ze haar hoofd omhoog. Ze herkende de gestalte niet direct, ook omdat ze schuin tegen de zon inkeek nu. Met haar hand boven haar ogen wierp ze een boze blik op de persoon die daar stond. Ze wilde iets onaardigs zeggen. “Rot op!”, was het eerste wat in haar opkwam. Maar toen zag ze wie het was… de jongen die over de tas gestruikeld was. Iets in zijn houding maakte dat ze haar woorden inslikte. Hij stond daar zo…verloren. Verlegen met zichzelf. Ze kon zijn blik niet echt goed zien, maar ze voelde… ja, wat voelde ze?

Lees verder

Lianne en Andrea – deel 2 3.8 (8)

Lees hier deel 1.

‘Hallo Lianne’, pers ik er kreunend uit terwijl ik voel en demonstratief kijk hoe mijn sperma uit haar moeders kut begint te stromen.
Lianne volgt mijn ogen en ziet het wit-transparante vocht ook.
Hoort de schreeuw van haar moeder en ‘Lianne, het is niet wat het lijkt……….’

Ik merk meteen aan haar reactie dat er meer is dan kinderlijke wijsheid. Dit meisje heeft al wat meegemaakt.
‘Word je gedwongen, mama?’, vraagt ze.
‘Nee, maar…….’
‘Is het lekker?’
‘Lianne, liefje…’
‘Ben je geil?’
‘Rob, maak mij alsjeblieft los. Mijn dochter…..’
‘Buurman Rob, laat haar alstublieft liggen’, zegt ze en komt ook op het bed. Haar rokje ploft iets omhoog waarbij haar onderbroekje even zichtbaar wordt.

Lees verder

Q en Q – deel 1 4.9 (8)

Door: A.W. Ruquer

[Waarschuwing vooraf: het complete verhaal bestaat uit drie delen. Wie vuurwerk verwacht zal geduld moeten hebben tot deel 3.]

(I)
Het regende. Natuurlijk regende het! Quinten luisterde naar het monotone getik van de druppels op het tentdoek en zuchtte. Op zijn rug, met zijn handen onder zijn hoofd gevouwen, staarde hij in het niets. Even daarvoor had hij op zijn telefoon gekeken… 3:48 uur. Hij zou moeten slapen, maar hij was klaarwakker. Naast zich hoorde hij zijn zus regelmatig ademhalen. Weer zuchtte hij. Jasmijn sliep altijd en overal… Waarom lukte het hem dan niet?
Hij dacht na over de afgelopen dagen. Vier dagen waren ze nu op deze camping, en het had bijna onafgebroken geregend. Bijna, ja, want gelukkig was het wel zonnig geweest toen ze de caravan en tent opzetten. Sindsdien was het een doffe ellende. Het was om moedeloos van te worden. Waren ze daarvoor naar Zuid-Frankrijk gereden!
Maar aan de andere kant: was het ooit wel eens anders in hun vakanties? Waar ze ook heen gingen, of het nou Texel was, of Italië, Kroatië, Turkije of Griekenland – elk jaar had het geregend. Hij kon zijn vrienden al weer horen schamperen, straks na de vakantie: “Hee Regenwolk! Leuke vakantie gehad?” Regenwolk was natuurlijk niet zijn echte achternaam, maar het leek er wel wat op, en zo’n woordgrapje was dan zo gemaakt.

Lees verder

De Zwarte Post 2, Afdeling Speciale Operaties (deel 3) 4.4 (10)

Hoofdstuk 8: Gemompel

Annabel was zenuwachtig. Meneer de Zwarte liet haar normaal nooit naar zijn kantoor komen. Wat kon er zo belangrijk zijn dat het niet tot het volgende wekelijkse overleg kon wachten?
Had hij op een of andere manier ontdekt dat ze vaak masturbeerde terwijl ze kijkt naar de kinderen die aan het werk zijn? Zou hij haar daarvoor ontslaan? Zou dat het einde betekenen van de Afdeling Speciale Operaties? Ze wist zeker dat geen enkele collega het van haar over zou willen nemen.
Tot haar verbazing merkte Annabel dat ze zich meer zorgen maakte over het risico dat de kinderen dan hun baantje kwijt zouden raken, dan over haar eigen lot. Was ze zich teveel aan de kinderen gaan hechten?

Lees verder

Serviceflat, met hoofdletter S 4.5 (11)

Door: Cootwriter

Het voordeel van met eigen vervoer naar het werk gaan is dat je niet afhankelijk ben van het moeten wachten op de streekbus als die weer eens vertraging heeft. Het grote nadeel echter is dan weer wel, dat het parkeren in de grote stad veel kost. En als hoofd facilitaire diensten in een serviceflat voor 50-plussers, die ook nog eens te maken heeft met zware bezuinigingen op haar eigen afdeling, moet je er op toezien dat de algehele uitgaven flink omlaag gaan. En aangezien een busrit veel minder kost dan de parkeergarage, moet je dat wachten maar voor lief nemen.

Een ander voordeel is dan wel dat je dan bijvoorbeeld je laptop mee kan nemen om nog wat administratief werk te doen tijdens je busrit. Of gewoon lekker naar buiten staren terwijl de wereld aan je voorbij gaat.

Lees verder

De Zwarte Post 2, Afdeling Speciale Operaties (deel 2) 4.6 (7)

Hoofdstuk 5: Halleluja, broeder!

Emilie zat al te wachten toen Annabel haar kantoor betrad. Ze droeg een strakke spijkerbroek en een blauwe blouse, die strak om haar cup B borstjes spande. Met haar heerlijke lijf, haar lange benen, haar lange krullende rode haren, en de sproetjes op haar vrolijke gezicht, was zij voor elke gezonde man een onweerstaanbaar enkeltje gevangenis.
“Hoi Annabel! Heb je een partner voor me gevonden voor de zaak Been?”

Emilie had maar weinig vooruitgang geboekt met Ronnie Been, totdat ze opeens besloot om af te wijken van het script en haar gevoel te volgen. Zodra ze had laten vallen dat ze een broertje had, toonde Been opeens meer interesse, en toen moest Annabel dus snel iemand vinden om die broer te spelen. Jacob was de logische kandidaat, maar hij was druk bezig met een andere zaak. Die zaak was nu afgerond, en Jacob wilde maar al te graag direct met zijn volgende zaak aan de slag.

Lees verder

Meisjes voor gebruik – deel 1: Lori 3.9 (10)

Ik heb een lange reis achter de rug en stap door de paspoortcontrole en laatste koffercheck uit de afgesloten hal door de schuifdeuren.
Ook Manilla heeft een ontvangsthal en na de opgestoken borden te hebben bekeken, loop ik naar een vermoeid uitziende jonge Filipijnse die het bord met “Rob” omhoog houdt.

De jongedame kijkt mij even aan om dan het bord te laten zakken en zonder een woord om te keren. Ik sta stil en wacht net zo lang tot ze weer omkeert en terugkomt. Ze staat mij nog te ver weg en ik wijs haar op een plek net voor mij.
Ze is misschien 130 centimeter lang waardoor ik met mijn 185 centimeter op haar neerkijk.
‘Wie ben je?’, vraag ik in Tagalog.
‘Lori, meneer’, antwoordt ze. ‘Volgt u mij alstublieft.’

Lees verder