Afdeling Zedenzaken, deel 1

(c) 2022 – 2024, door P.D. Vile

Leeswaarschuwing: Dit verhaal volgt een onderzoeker die werkt op afdeling zedenzaken, gespecialiseerd in verkrachtingszaken. Er worden in dit verhaal geen verkrachtingen expliciet beschreven. De seks die er in voorkomt is volledig gewenst, door iedereen. Maar er worden wel plaatsen delict van na een verkrachting beschreven, en gesprekken met slachtoffers. Als je daar moeite mee hebt, lees dit verhaal dan NIET.

Dit verhaal is origineel geschreven voor een schrijfwedstrijd, met verplicht thema: “world of casual nudity and/or sex” (wereld waar bloot en seks normaal zijn).

Hoofdstuk 1: Hij heeft nu mijn aandacht!

Een klein handje dat haar arm schudde rukte Carola Anser uit haar slaap. Ze keek naar links en zag Tamira, haar 5-jarige dochter, spiernaakt naast het bed staan.
“Mama, wil jij mijn kutje likken?”
“Oh, graag. Maar normaal geeft papa jou toch altijd je ochtendorgasme?”
“Vandaag wou Felipe met papa.”
Nu pas registreerde Carola het kreunen en hijgen naast haar. Ze keek opzij en zag dat haar man tot zijn ballen in het kontje van hun 8-jarige zoontje zat.
“Ach, natuurlijk. Kom maar hier, ga maar op mama’s gezicht zitten, zodat ik lekker kan liggen. En als je je voorover buigt, kan je Felipe’s piemel pijpen terwijl ik je bef.”

“Wauw, dat was heftig vanochtend,” grinnikte Carola.
“Ja, we hadden ze maar net op tijd klaar voor de schoolbus,” antwoordde Clement, terwijl hij twee borden met brood, boter, worstjes, en roerei op tafel zette.
“Maar het was leuk, toch?”
“Ja, zeker.”
Clemens wachtte even, voordat hij verder ging.
“Mag ik iets vragen?”
Carola keek ongerust op. Als haar man die toon gebruikte, dan wilde hij over iets belangrijks praten.
“Uiteraard, schat. Wat is er?”
“Kunnen we misschien meer tijd … je weet wel, samen zijn?”

“Meer tijd? Ik dacht dat ik al …”
Carola onderbrak haarzelf.
“Ja, natuurlijk. Wat je maar wil, lieverd. Misschien kan ik vandaag eerder thuiskomen van werk, en dan kunnen we met de kinderen naar een orgie gaan.”
“Nee, dat is niet wat ik bedoel. Ik wil …”
“Oh, alleen jij en ik? Uiteraard! Ik kan pa vragen de kinderen op te halen, hij heeft ze altijd graag een nachtje thuis. En dan kunnen jij en ik de hele nacht neuken!”
“Eh, nou, …”

Een hard geluid onderbrak het gesprek. Carola haalde een knipperende pager uit haar zak, en drukte op de knop om het geluid te stoppen.
Ze zuchtte.
“Het spijt me schat. Noodgeval. Ik moet gaan. Kunnen we dit later bespreken?”
“Natuurlijk, lieverd. Ga je werk maar doen, ga slechteriken vangen. Hier, neem je bord maar mee. Je wordt altijd zo chagrijnig als je je ontbijt overslaat.”

De wagen stopte bij het aangegeven adres. Carola stapte uit en rende naar de deur. Een politiebot wilde haar stoppen, maar rolde aan de kant toen ze haar politiepenning voor zijn camera wapperde.
Ze ging snel het huis binnen, en hield toen stil om te luisteren. Stemmen van boven, dus nam ze de trap, luisterde nogmaals om te horen van welke kant het geluid kwam, en opende toen een deur. De kamer daarachter leek op het eerste gezicht een normale slaapkamer van een stel, bomvol met politiepersoneel.

“Ah, mevrouw Anser. Blij dat u er bent.”
Carola negeerde de uitgestoken hand van de gezette man. Ze herkende hem als Gilmore, het hoofd van de afdeling. Het was erg ongebruikelijk om het hoofd op een zaak te zien, vooral op een verse plaats delict. Maar ze had zich nog nooit laten beïndrukken door rang of status, en dat zou vandaag niet veranderen.
“Uiteraard ben ik hier. Ik ben opgeroepen.”
“Ja, ja, natuurlijk. Heel goed. Kunnen we nu dan …”
“Nee, mijnheer. ‘We’ kunnen niets. ‘Ik’ kan misschien mijn werk doen, als u en alle anderen deze kamer verlaten, zodat ik de ruimte heb om te werken.”
“Nou, nou, mevrouw Anser, Zo moet u niet tegen mij praten. Ik ben de …”
“Ik weet wie je bent. En jij weet wie ik ben. Als je had willen kletsen of neuken, dan had je me wel mee uit gevraagd naar een café. Maar dit is een plaats delict. Je hebt me opgeroepen om een misdaad te onderzoeken, en dat kan maar beter een verkrachting zijn, want dat zijn de enige misdaden waar ik me mee bezig hou. Dus, wil je dat ik mijn werk doe, of ga je liever met me naar het dichtstbijzijnde café voor seks en om over koetjes en kalfjes te praten?”
Carola zag dat Simmons, haar directe chef, Gilmore een ‘ik zei het toch’-blik toewierp. Maar toen beval Gilmore iedereen om te vertrekken, en Carola stapte aan de kant om de stroom mensen langs te laten.

Al snel waren alleen Stephen en Indra, Carola’s assistenten, nog met Carola in de kamer. Ze deed de deur dicht, en ademde toen diep in, terwijl ze alles in zich opnam.
Het geschilderd silhouet van een persoon was het eerste dat haar aandacht trok.
“Oh, nee! Is het slachtoffer …”
“Dood? Nee. Ze was volledig buiten westen, en is naar het ziekenhuis gebracht. Dit is de houding waarin Roberto Zecca haar vond. Hij is een van haar seksvrienden. Het slachtoffer heeft hem kennelijk gisteren een appje gestuurd om hem te vragen haar vanochtend wakker te neuken. Hij is met zijn eigen sleutel naar binnen gegaan, vond haar hier, en heeft toen direct de politie gebeld. Ze was nog buiten westen toen de collega’s hier kwamen. Ze is nu in het ziekenhuis. Volgens de dokter kan ze over een uur of drie praten.”
“Dan is meneer Zecca uiteraard onze hoofdverdachte.”
“Dat zou je denken, maar hij heeft een perfect alibi. Hij was ingehuurd als verjaarskado voor een slaapfeestje van een tienjarig meisje. Haar beide ouders en alle acht meisjes bevestigen dat hij er de hele nacht was. Hij schijnt erg goed te zijn, vooral met jonge meisjes. Ze zeggen dat hij even over achten vertrok. Het is 20 minuten rijden, en hij belde de politie om acht vierentwintig, dus hij kan het niet zijn.”

“Oké. Tijd om de boel te bekijken.”
Carola’s heldere ogen bewogen door de kamer, namen alle details op.
“Goed, het ‘hoe’ is in elk geval duidelijk.”
Ze keek naar het gebroken raam en de glasscherven op de vloer.
“Duidelijk? Hoezo?” vroeg Stephen, terwijl hij haar blik volgde, en probeerde te begrijpen wat zijn baas had geconcludeerd.
“Kijk naar de scherven. Deze hier zijn plat, die zijn van het raam. Maar deze scherven hier zijn rond. Ik denk van een fles. En kijk naar de breuklijn. Volgens mij van binnenuit geëxplodeerd.”
“Ah, dus de verkrachter had een fles met verdovend gas gevuld, gooide die door het raam, en toen ontplofte die waardoor het gas ontsnapte en ons slachtoffer verdoofde.”
Carola knikte enkel. Ze had er een hekel aan om simpele dingen uit te moeten leggen. Stephen was er goed in om de details uit te leggen die voor haar al lang duidelijk waren, maar die voor de rest van de wereld moest worden uitgespeld. Niet dat Indra deze uitleg nu nog nodig had, maar het was voor Carola’s mentale proces ook belangrijk om Stephen en Indra de details te horen uitleggen. Zonder haar assistenten zou ze niet zo succesvol zijn.

Wie is het slachtoffer?” vroeg Carola, terwijl ze door de kamer liep, en haar ogen rusteloos details in zich opnamen. Haar assistenten hadden alles uiteraard al onderzocht, maar ze kenden Carola. Ze wilde eerst haar eigen eerste impressie opdoen, en dan pas iets van anderen horen.
“Kimberly Hill, 35 jaar. Getrouwd met Dwayne Hill, die momenteel in Frankrijk is. Hij is al geïnformeerd en komt met de eerstvolgende vlucht terug naar Los Angeles.”
“Dwayne Hill?” mompelde Carola afwezig, terwijl ze een envelop met het logo van een duur reisbureau nachtkastje pakte, “de acteur?”
“Ja. Hij staat erom bekend dat hij enkel niet-naakte rollen accepteert, ook al is hij daardoor vaak werkloos. Hij is net begonnen met een nieuwe alternatieve film, die volledig op locatie in Frankrijk wordt opgenomen, en waarvan beweerd wordt dat er alleen niet-naakte acteurs in voorkomen, en …”
Carola onderbrak Indra:
“Ik weet wie Dwayne Hill is. Je hoeft echt niet zijn hele imdb pagina op te lepelen. Beroemdheid dus. Dat verklaart al de hoge piefen. Maar wat is dit?”
Ze opende de envelop en haalde er een papieren tegoedbon uit.
“Een tegoedbon op echt papier? Wauw, iemand wou iets heel speciaals voor haar doen!”
Carola knikte instemmend op Stephens observatie, terwijl ze voorzichtig, om geen vingerafdrukken te bederven, de tickets tevoorschijn haalde, en ze las.
“Volledig verzorgde reis voor twee, naar Orlando. Volgend weekend, vrijdag tot zondag. Entree voor de Universal Orgies Theme Park, entree voor Disneyworld All Ages Magic World of Sex, hotelkamer, verdorie, er zitten zelfs tegoedbonnen voor restaurants bij!”
“Jeetje, die Roberta Zecca moet wel heel erg gek op haar zijn.”
Carola grinnikte.
“Zecca neukt tienjarigen als beroep. Leuk werk, maar het betaalt voor geen meter. Hij kan zich nog niet eens het papier veroorloven waar deze tegoedbonnen op gedrukt zijn.”
“Dan … denk je dan dat Kimberly dit voor hem heeft gekocht?”
Indra keek verrast toen ze Stephens suggestie hoorde.
“Voor een seksvriend? Kom op. Ik ben dol op mijn seksvrienden, maar ik zou ze nooit zo’n duur kado geven. Zelfs niet als ik zo rijk was als zij. Ze zijn tenslotte alleen maar seksvrienden. Tenzij … hebben we reden om te denken dat Zecca meer is dan enkel een seksvriend?”
“We moeten het in elk geval onderzoeken, voor de zekerheid. Maar de logische verklaring is uiteraard dat Dwayne ze voor Kimberly heeft gekocht. Hij kan het zich zeker veroorloven! Wat denk jij, Carola?”
Carola zei niets. Ze draaide de waardebonnen in haar vingers, diep in gedachten, stopte ze toen terug in de envelop, en legde die terug waar ze hem had gevonden.
“Je hebt gelijk. We moeten dit onderzoeken.”

Carola hervatte haar rusteloze wandeling door de kamer. Het slachtoffer was gevonden in een groot tweepersoons bed, een luxe uitvoering, met ingebouwde massage hulpmiddelen voor alle erogene zones. Op het nachtkastje links lag een verzameling seksspeeltjes. Rechts waren een digitale wekker en de nieuwste aflevering van Playboy Magazine, met op de cover de centerfold, Tracy, 11 jaar, breed glimlachend terwijl haar vagina en anus door twee grote pikken tegelijk werden opgerekt, terwijl twee andere mannen juist hun lading over haar toch al van sperma druipende platte borstkas spoten.
Tegenover het bed was een grote tv-muur. Rechts hingen gele gordijnen, waardoor de zon, ondanks de grote ramen, niet binnen kwam. Aan de muur links hingen twee normale familiefoto’s, waarschijnlijk jeugdfoto’s van Dwayne en Kimberly. Op de ene zag je een jongen van een jaar of 7 of 8, maar toen al met de zo kenmerkende neus waar Dwayne om bekend stond, die vrolijk de grote pik van een man pijpte, terwijl zijn vuistje in de kut van een vrouw verdween. Waarschijnlijk zijn ouders. Op de andere waren twee vrouwen te zien, die met middelgrote voorbinddildo’s de beide gaatjes vulden van een meisje aan het begin van de puberteit, gezien de fraaie cup A tietjes die ze al had. Carola ging ervan uit dat dit een jongere versie van Kimberly moest zijn, met haar moeders. Maar ze nam zich voor om dit te laten controleren. Ze stond erom bekend dat ze nooit een aanwijzing miste, en dat wilde ze zo houden.

“Goed, is er iets dat ik heb gemist?” vroeg Carola uiteindelijk, toen ze klaar was met haar eerste observatie.
“Slechts één ding,” antwoordde Indra, “en dat kon je niet vinden, want ik heb het hier.”
Ze viste een doorzichtig zakje voor bewijsmateriaal uit haar zak, en overhandigde die aan Carola.
“Dit briefje is in de vagina van het slachtoffer aangetroffen.”
“In de … verdomme, het is dus geen gewone verkrachter, het is een zieke hufter. Wat staat er op?”
“Lees zelf maar. Kijk wat je ervan denkt, voordat wij onze ideeën delen.”

Carola bestudeerde het briefje in het zakje met aandacht.
“Neem maar eens vrij, CA”.
Ze las het opnieuw. Haar gezicht kleurde donkerrood.
“Godverdomme!” explodeerde ze toen, “dus dit is persoonlijk?”
Stephen knikte aarzelend.
“Ja, dat denken wij ook. CA. Jouw initialen. ‘Neem maar eens vrij, Carola Anser’. Het lijkt erop dat onze verkrachter je kent, en wil dat jij niet aan deze zaak gaat werken.”
“Ammenooitnniet! Hij heeft nu mijn aandacht, hij heeft absoluut al mijn aandacht. Ik zweer, bij god, dat ik die verdomde hangpik zal vinden!”
“Uiteraard. We kennen je toch? Maar dat maakt dit zo vreemd. Als hij jou kent, dan had hij geweten dat dit jou juist extra zou prikkelen. En als hij je niet kent, waarom noemt hij je dan in dit briefje?”
“Daar komen we wel achter. Misschien een van de verkrachters die ik heb gepakt sinds ik voor Zedenzaken werk. Laat iemand een lijst opstellen en zoek de locatie van iedereen uit. En ook degenen die dicht genoeg betrokken waren dat ze zich mij nog kunnen herinneren.”
“Denk je nu echt dat we niet exact die vraag bij de data analisten hebben uitgezet voordat je zelfs maar hier was?” glimlachte Indra.
“Ach, natuurlijk.”

Carola keek nog een laatste keer de kamer rond.
“Goed, volgens mij zijn we hier wel klaar. Laat de forensisch onderzoekers alles controleren. En dan bedoel ik ook echt alles. Iemand die zo’n briefje achterlaat is geen beginner. Ik verwacht geen sporen, maar wie weet, zelfs de besten maken foutjes.”
“Komt in orde. En wij gaan naar het ziekenhuis om met Kimberly te praten?”
Carola keek op haar horloge.
“Nog een uur voordat ze kan praten, als de dokters het goed inschatten. Net genoeg tijd voor een vluggertje. God, ik ben wel aan wat ontspanning toe.”
“Ben je vergeten dat Gilmore en Simmons hier nog zijn? Zij willen vast horen wat onze eerste bevindingen zijn.”
“Verdorie! Oh nou ja, jij praat graag, Stephen. Als jij ze op de hoogte brengt, kan Gilmore me intussen neuken. Vind jij dat ook goed, Indra?”
“Geen probleem, dan kan ik Simmons weer eens beffen.”

Indrukken van een nieuwe wereld

Zeven volwassenen en acht kinderen, totaal drie families, zitten in de wachtruimte. Sommigen kletsen, anderen kijken ongeduldig naar de klok aan de muur, sommigen spelen een spelletje om de tijd de doden. Een volwassen vrouw gooit een balletje met twee van de jongere kinderen, een van de oudere jongens neukt het jongste meisje, terwijl ze twee pikken tegelijk pijpt, en drie andere kinderen gaan volledig op in hun telefoon, op social media apps, of om een spelletje te spelen.

Precies om twee uur gaat een zoemer, en dan gaat de toegangsdeur open, en een gids komt tevoorschijn.
“Welkom, ik ben uw … oh, sorry, ik had niet gezien dat jullie bezig zijn. Ga door, lekkere seks moet je niet onderbreken, het museum wacht wel.”
Met een glimlach kijken de gids en de bezoekers hoe het meisje twee forse ladingen slikt, en daarna al snel zelf klaarkomt. De jongen neukt nog even door en verkrampt dan in zijn droge orgasme. Dan haalt hij hem er uit.

“Welkom, ik ben uw gids. Ik zal u rondleiden in onze speciale tentoonstelling over het leven van voor de Grote Seksuele Reformatie. U kunt al uw vragen gewoon stellen. Maar eerst een paar regels. Raak de objecten niet aan, behalve als ik duidelijk zeg dat het wel mag. Laat geen rommel achter. Ouders, let op uw kinderen. En om de sfeer van de tijd voor de Grote Seksuele Reformatie in stand te houden, moeten we er op staan dat bezoekers geen seksuele handelingen verrichten in de zalen van de tentoonstelling, omdat dit de sfeer die we hier neerzetten zou verstoren.”
“Aaaah,” zeurt een jongen, maar zijn moeder maant hem tot stilte.
“En hoe zit het dan met onze rechten volgens het 29ste Amendement?” vraagt een vader.
“Wij hebben een uitzonderingsstatus vanwege onze unieke functie, om mensen te leren hoe het leven voor de Reformatie was. Maar geen zorgen, tussen de zalen in hebben we neutrale gebieden, waar mensen zoveel kunnen seksen als ze willen, als ze niet tot het einde van de rondleiding willen wachten.”

De rondleiding gaat van start, en de kinderen luisteren geshockeerd als de objecten, samen met de geduldige uitleg van de gids, een levendig beeld scheten van hoe het leven voor hun grootouders en zelfs voor sommige van hun ouders was.
“Dus jij hebt helemaal geen seks gehad tot je zestiende?” vraagt een kind aan haar oma.
“Eigenlijk had ik al wel eerder seks, Eve. Mijn eerste keer was toen ik veertien was. Maar dat hield ik geheim voor mijn ouders, en voor iedereen.”
“In de volgende zaal hebben we meer over kinderen, en ook volwassenen, die deden wat toen als verboden seks werd beschouwd. Dus als u me wil volgen, dan kan ik dat uitleggen. Heeft iemand behoefte aan een pauze voor seks in het neutrale gebied?”
De groep volgt de gids, terwijl de kinderen huiveren bij alleen al de gedachte aan ‘verboden seks’.

“En dit is dan onze laatste zaal,” verkondigt de gids, “waarin het is toegestaan, en zelfs aangeraden, om de objecten te onderzoeken. Het zijn replica’s, dus geen zorgen over vlekken of schade. Dit zijn allemaal materialen die werden gebruikt tijdens lessen seksuele voorlichting. Kijk vooral naar de aangegeven leeftijden, u zult ervan schrikken hoe laat deze onderwerpen behandeld werden. Kijk om u heen, en ontdek wat kinderen in de oude tijd werd geleerd.”
“Ik zie geen speeltjes?”
“Heel goed gezien, inderdaad! Jij bent een slimme meid. Inderdaad, geen speeltjes. Seksuele voorlichting werd voor de Reformatie volledig gedaan op basis van boeken en films. Geen speeltjes. Geen oefeningen. Het was in die tijd zelfs niet toegestaan om seks te hebben op school.”
“Maar … maar …,” stamelt een jongen, “als kinderen niet kunnen oefenen met seks, en enkel leren wat hier staat … het ziet er niet eens realistisch uit! … hoe moeten ze dan weten ze dan hoe ze hun partner goed kunnen seksen? Hoe leren ze iemand klaar te laten komen?”
“En dat is precies waarom de tijd voor de Reformatie bekend staat als de Duistere Eeuwen. Dat wisten ze niet. Hun eerste keer was vaak pijnlijk en niet fijn. Veel vrouwen en meisjes hadden nooit een orgasme, of alleen bij het masturberen. Veel mannen staken alleen hun pik er in, en neukten dan tot ze zelf kwamen. Ze hadden geen idee hoe fijn het kan zijn om te edgen, of hoe heerlijk het is om je partner het ene orgasme na het andere te geven.”
“Wat waren dat dan vreselijke mensen,” riep een zevenjarig meisje, “dat ze hun eigen kinderen verboden om seks te hebben en ook nog dat ze niet met zichzelf mochten spelen.”
“Ze wisten gewoon niet beter. Net zoals in de Middeleeuwen, toen vrouwen als heksen werden verbrand, omdat mensen niet begrepen dat ze anders waren. Voor de Reformatie dachten mensen echt dat wat ze deden het beste was voor kinderen. Ze waren ervan overtuigd dat het beter was om te wachten.”

“En daarmee is onze rondleiding afgelopen. Bedankt voor uw aandacht en voor uw interessante vragen. Ik moet u eraan herinneren dat ons bedrijf absoluut niet toestaat om fooien te geven. Maar mijn volgende rondleiding is pas over een uur, en tot die tijd staat het me vrij om seks te hebben met iedereen die dat wil.”
De bezoekers vormen snel een rij.