De Zwarte Post 2, Afdeling Speciale Operaties (deel 1)

(c) 2019 – 2023, door P.D. Vile
Dit verhaal is een vervolg op De Zwarte Post BV. Dit verhaal staat op zichzelf en kan dus los gelezen worden, maar als je beide wilt lezen, raad ik aan om ze in de juiste volgorde te lezen.

Introductie

(Let op, onderstaande bevat spoilers over de gebeurtenissen in het voorafgaande verhaal!)

Thema van het verhaal: De Zwarte Post BV, vernoemd naar de oprichter, Theo de Zwarte, is er in gespecialiseerd om hun doelwitten exact dat te bieden waar ze naar verlangen, om ze daarna, met behulp van foto’s en video’s van hun pleziertjes, te dwingen te doen waar de klant ze voor heeft ingehuurd.

Samenvatting van deel 1: Eén van de zaken van van De Zwarte Post BV lijkt te gaan mislukken. Het blijkt dat het doelwit enkel interesse in kinderen heeft. Maar dan vindt Annabel, een ondernemende jonge stafmedewerkster, het meisje Lexi, een vroegrijp meisje die helemaal blij wordt van het vooruitzicht een volwassen man te mogen verleiden zonder zelf in de problemen te komen.
Nadat de zaak Bruinsma is afgerond stelt Annabel voor om een nieuwe afdeling op te richten, de Afdeling Speciale Operaties, helemaal gericht op doelwitten die op minderjarigen vallen. Meneer de Zwarte ziet het idee niet zitten, maar Annabel’s argumenten zijn té overtuigend. Hij geeft toe, en benoemt Annabel tot Hoofd Speciale Operaties.

Vooruitblik op deel 2: Er zijn een paar maanden voorbij gegaan, de Afdeling Speciale Operaties is al goed op gang gekomen.
In dit deel volgen we Annabel terwijl ze worstelt met haar moeilijkste zaak tot nu toe: haar eerste vrouwelijke doelwit, met een voorliefde voor jongens. Maar we kijken ook naar enkele van de andere zaken die Annabel tegelijk in behandeling heeft.

Story codes: In deel 2 komt veel meer seks voor dan in het eerste deel, en in allerlei verschillende combinaties: Mg, gg, Mgg, Mb, F, gb, Mb, Fb (en dan hoop ik dat ik niks vergeten ben). De seks is altijd volledig vrijwillig – maar het is wel mogelijk dat de volwassene later gechanteerd wordt. Die chantage is echter geen deel van de seks (en in de meeste gevallen zelfs niet beschreven in het verhaal).

Proloog

Lexi kreunde en hijgde terwijl Gerard Bruinsma’s heerlijke pik haar tot haar vierde orgasme van de middag dreef. En toen, eindelijk, zwol zijn toch al grote pik nog verder op, en ze voelde zijn krachtige stralen sperma haar onrijpe baarmoeder vullen.

Gerard trok zich terug uit zijn tienjarige minnares en kuste de twee kleine tepeltjes op haar platte borst.
“Dat was geweldig, Lexi. Heel erg bedankt.”
Lexi glimlachte
“Nee, ik moet jou bedanken, Gerard. Je hebt de beste pik die ik ooit heb gezien. Niemand kan me zo heftig laten klaarkomen als jij.”
Ze boog zich voorover, nam zijn nu snel krimpende lid weer in haar mondje, en likte hem helemaal schoon van alle restjes sperma en kutsapjes.. Ze voelde hoe er weer nieuw bloed naar Gerard’s slappe vlees stroomde.
“Oh, sorry Gerard,” giechelde ze, “ik zou je graag nog een keer willen neuken en ik zie dat je er alweer bijna klaar voor bent, maar ik moet echt gaan. Ik heb een opdracht.”

Gerard’s gezicht betrok.
“Waarom stop je niet met werken voor De Zwarte Post, Lexi,” zuchtte hij.
“Niet wéér, Gerard,” zuchtte Lexi, “Je weet hoe heerlijk ik het vind om je te pijpen en te neuken, en ik stop echt niet met ons wekelijkse afspraakje. Maar jij kan hier niet vaker komen zonder dat je vrouw er achter komt. En ik heb meer nodig dan eens per week. En daarnaast … seks met heel veel verschillende mannen is gewoon leuk!”

Gerard zuchtte. Hij wist het. En hij probeerde het te accepteren. Maar hij bleef wat Lexi en hij hadden voor liefde aanzien. Dat was het niet. Dat had Lexi heel erg duidelijk gemaakt. Dit was seks, pure seks. Lexi wilde hem vanwege zijn grote pik en omdat hij zo goed was met zijn handen en zijn mond. En hij wilde Lexi omdat, voor het eerst in zijn hele leven, hij toegang had tot een echt kind, dat zélf seks wilde, en er dol op was.

Hij gaf Lexi een speelse tik op haar heerlijke kontje.
“Oké, op naar de douche jij. Maak jezelf schoon, zodat die andere man je weer vies kan maken.”
En toen, al kostte het moeite, “Veel plezier.”
Toen Lexi in de badkamer was, trok Gerard zijn kleren weer aan. Hij was al weg voordat zij klaar was met douchen.

Annabel keek op toen Lexi haar kantoor binnenkwam.
“Was je weer bij Bruinsma?”
Lexi haalde haar schouders op.
“Het is vrijdag. Je weet dat ik bij hem was. Maar nu ben ik hier, en ik ben op tijd. Stop nu eens met je gezeur over met wie ik neuk, naast de doelwitten die jij me geeft.”
“Dat ik jou heb toegestaan je eigen naam en telefoon te gebruiken was absoluut mijn grootste fout bij mijn eerste speciale operatie. Het is gewoon té gevaarlijk om contact te blijven houden nadat een zaak is afgerond.”
“Nou, dikke pech dan. Tenzij je me een pik kan bezorgen die beter is dan die van Gerard, laat ik hem echt niet gaan. En je hoeft echt niet bezorgd te zijn. Er staat voor hem veel meer op het spel dan voor jou. Hij houdt echt wel zijn kop.”

Annabel zuchtte. Ze wou dat ze Lexi kon verbieden nog met Bruinsma om te gaan, maar dat lag buiten haar macht, en dit meisje liet zich niet overtuigen. En dus haalde ze haar schouders op, en accepteerde de situatie zoals die was. In elk geval had ze nu procedures voor alle nieuwe zaken, om te voorkomen dat dit ooit weer zou gebeuren.
“Zou je naar kamer 3 willen gaan? Donna, je partner voor vandaag, is daar al. Praat wat met haar, leer elkaar kennen. Ik kom later om alle details uit te leggen, maar ik moet eerst hier nog wat dingen afhandelen.”
Nog voordat Lexi de deur achter zich sloot was Annabel alweer met haar hele aandacht bij de papieren vóór haar.

Hoofdstuk 1: Haar moeilijkste zaak

Annabel boog zich weer over haar papieren.
“Welmoed,” zuchtte ze, “is dit dan echt de enige oplossing? Maar gaat dit wel lukken?”

Ze had het gevoel dat ze alle feiten in de zaak Welmoed intussen uit haar hoofd kon opdreunen. Maar ze bleef teruggaan naar het dossier, alle gegevens nalopen, de observaties, de foto’s. Ze had alleen deze ochtend al vijf keer naar de observatie video’s gekeken. Hoe hard ze het ook probeerde, ze kon geen andere aanpak vinden.
Uiteindelijk schoof ze de papieren aan de kant.
“Oké, ik zal vanavond de boel opstarten, als ik dan nog steeds niks beters weet. Nu moet ik me echt gaan voorbereiden op de zaak Goeree.”

Er stond een man buiten haar kantoor.
“Ah, Abram, je bent er. Fijn.”
“Dag Annabel. Ik ben altijd op tijd.”
Annabel bekeek Abram. Hij had een bruine huid, kort, zwart haar, en zag er, zoals alle medewerkers van De Zwarte Post BV, bijzonder goed uit. Hij leek in zijn dertiger jaren te zijn. Zijn goed onderhouden buikspieren tekenden strak af onder zijn strakke T-shirt.

“Je weet waarom je hier bent?”
“Uiteraard, Annabel. We gaan de zaak Goeree afsluiten.”
Annabel bestudeerde zijn gezicht. Zoals verwacht, zag ze gemengde gevoelens.
“Je weet dat je dit niet hoeft te doen, toch”
“Hé, ik zei ja toen je het vroeg, en ik ga niet terugkrabbelen. Zeker niet nu, dat
zou ons deze zaak kosten. We gaan dit doen.”
Ze knikte.
“Bedankt, Abram. Je bent een goede vent.”
Ze legde haar hand op de deurknop, maar hij hield haar tegen.

“Luister, ik wil dit nog wel uitleggen. De reden dat de meeste collega’s liever niet voor Speciale Operaties werken is niet dat we denken dat het slecht is voor de kinderen. Een aantal van ons dacht dat eerst wel, maar nu niet meer. We hebben de kinderen die jij hebt gevonden gezien, we weten hoe graag ze dit willen. Zij willen dit, daar twijfelt niemand aan, en jij doet echt fantastisch werk om ze veilig te houden.
Maar we weigeren met jou te werken … met hun te werken, om een andere reden. We zijn bang. Bang voor war er in ons zou kunnen ontwaken als we met die o zo gretige kinderen werken.”
“En heb jij geen last van die angst?”
“Oh, zeker wel. Absoluut. Maar ik ben homo. Ik voel echt helemaal niks voor vrouwen. En geloof mij, ik heb dat echt wel geprobeerd, toen ik nog worstelde met mijn voorkeur, toen ik hetero wilde zijn, of anders in elk geval bi. Ik heb deze opdracht geaccepteerd, omdat ik weet dat het vrijwel onmogelijk zou zijn om de zaak zonder mij nog op tijd af te ronden. Maar ik zou zonder meer geweigerd hebben als er een jongen bij betrokken was.”
Annabel glimlachte.
“Ik begrijp het. En ja, ik weet dat dit de grote angst van veel collega’s is. Ik kan het ze niet kwalijk nemen.”

Ze keerde zich naar de deur, maar draaide zich toen nogmaals om.
“Maar … je zei dat geen enkele vrouw je kan opwinden. Hoe ga je dan …?”
Ze liet de rest van de vraag onuitgesproken.
“Geen zorgen. Ik heb mijn manieren. Herinner je je de Ketelaars nog?”
“Oh, ja. Je had een trio met ze. Zij was echt een stuk! Bedoel je nu dat zelfs zij helemaal niets met je deed?”
“Niets. Maar dat heeft zij niet gemerkt, en hij ook niet. Beide waren ze ervan overtuigd dat ik net zo biseksueel was als hij, en dat ik van hun allebei evenveel genoot. Dus maak je geen zorgen. Ik zorg dat het goed komt. Laten we maar naar binnen gaan en het plan met je meiden bespreken.”

Hoofdstuk 2: Donna

Lexi sloot de deur van Annabel’s kantoor achter haar en ging naar kamer 3. Een meisje van ongeveer haar leeftijd keek op toen ze de deur hoorde. Ze droeg een zwarte korte broek en een wit shirt. Haar bleke armen en benen waren een tikkeltje mollig … nee, verbeterde Lexi zichzelf, niet mollig, maar stevig. Ze dacht even terug aan haar vorige zaak. Ze was de naam van het doelwit alweer vergeten, maar hij had gezegd dat hij haar nóg mooier zou hebben gevonden met een beetje meer vlees. Hij zou echt dol zijn geweest op dit meisje.

“Hoi, ik ben Lexi! En jij moet Donna zijn?”
Lexi stak een hand uit. Donna aarzelde, maar schudde hem toen.
“Ja, klopt. En jij bent … Annabel zei dat ik een partner zou krijgen, ben jij dat?”
Lexi glimlachte“Ja, denk ik wel. Als jij hier bent voor de zaak Goeree.”
Donna knikte.
“Ik ben tien,” vertelde Lexi, “en jij?”
“Ik ben elf.”

Donna viel stil. Lexi had het gevoel dat ze iets wilde vragen, en wachtte dus rustig af.
“Zeg, Lexi, heb jij … heb jij dit al eerder gedaan?”
“Je bedoel met een ander meisje werken? Of überhaupt voor Annabel werken?”
Donna haalde haar schouders op.
“Beide, denk ik?”
“Nou, ik heb al een paar zaken met Annabel gedaan. Maar dat was altijd alleen ik, niet met een ander meisje. Dus dat is voor mij ook nieuw.”
“Maar hoe is het om met Annabel te werken? Kan je dat vertellen? Ik heb nog nooit … dit is mijn eerste keer …”

“Wat, je eerste keer? Heb je nog nooit seks spelletjes gedaan?” vroeg Lexi verbaasd.
“Nee, natuurlijk niet mijn eerste keer seks. Ik heb al allerlei seks dingen gedaan. Maar dat ging telkens mis. Door mij zijn twee leraren ontslagen, en mijn buurman ligt nu in scheiding. Ik was zó blij toen Annabel mij vond en me deze veilige manier om te seksen aanbood. Maar … het is mijn eerste keer, en ik ben een beetje nerveus. Weet jij wat we straks moeten doen?”
Lexi nam Donna’s handen in de hare en keek haar in haar ogen. Ze probeerde geruststellend te klinken.
“Geen zorgen, Donna. Annabel is fantastisch. Ze heeft me nooit iets laten doen dat ik niet wil. Ze zorgt er altijd voor dat ik veilig ben. En ze is er echt goed in om te zorgen dat de doelwitten ons willen.”
“Dus jij bent niet zenuwachtig? Zelfs niet een beetje?”
“Natuurlijk niet. Ik vertrouw Annabel. En vergeet niet, we gaan dit samen doen. Ik vertrouw jou ook.”
Een grote glimlach verscheen op Donna’s gezicht, en ze omhelsde Lexi.
“En ik vertrouw jou, Lexi. Bedankt!”

Toen Annabel en Abram de kamer betraden, zagen ze de meisjes op de bank, armen om elkaar heen gewikkeld, volledig opgaand in een diepe tongzoen. Lexi en Donna merkten niet eens dat ze niet meer alleen waren, tot Annabel voor de derde keer haar keel schraapte.

“Blij dat ik eindelijk jullie aandacht heb, meiden. En goed te zien dat jullie het goed met elkaar kunnen vinden. Dat kan altijd helpen. Maar nu wil ik dat jullie je richten op jullie doelwit, Kelvin Goeree.”
Ze gaf de meisjes een paar foto’s van een gemiddeld uitziende man.
“Oh, en laat me jullie Abram voorstellen. Hij zal met jullie twee samenwerken om deze zaak af te ronden.”
Lexi glimlachte de man die achter Annabel binnenkwam lief toe.
“Hoi Abram, aangenaam. Ik ben Lexi”
Donna zei niks, maar keek verrast en onzeker.

Annabel en Abram gingen zitten, en toen begon Annabel aan haar uitleg.
“Goed, deze zaak is nogal ongebruikelijk. We hebben niet meer veel tijd, dus we moeten het wat anders aanpakken om op tijd af te ronden.”
Abram onderbrak haar om uit te leggen:
“De onderzoeksafdeling dacht eerst dat Goeree homo is. Toen al mijn pogingen om hem te versieren mislukten, hebben ze nogmaals alle beelden bekeken, en merkten toen pas dat hij eigenlijk op meisjes valt. Toen hadden we al een boel tijd verspild.”
“Juist,” nam Annabel het weer over, “en dus is er niet genoeg tijd meer om hem te verleiden zoals we dat normaal doen. We hebben een andere aanpak gekozen. Een beetje de botte bijl. Omdat Abram al wel een hechte vriendschap met het doelwit had opgebouwd, hebben we hem laten toegeven dat hij op meisjes valt. Hij zei dat hij al iets heeft met een meisje, met jou,” ze knikte naar Lexi, “en nu wil jij een vriendin van school meenemen, en Abram heeft Goeree uitgenodigd. Jij bent uiteraard die vriendin van school. Donna.”
“En dat geloofde hij?” riep Donna uit.
Abram glimlachte.
“Als een goede vriend je in vertrouwen vertelt dat hij iets doet wat hartstikke verboden is, waarom zou je dan denken dat hij liegt? En toen ik Kelvin vertelde dat ik betwijfel of ik twee jonge meiden wel in mijn eentje aankan, en overwoog om nee tegen je te zeggen, opende ik de deur naar een fantasie waar hij al zijn hele leven van droomt.”
Lexi glimlachte en fluisterde Donna in haar oor:
“Eén van de vele dingen die Annabel me heeft geleerd: als je een man dat aanbiedt waar hij het meest naar verlangt, dan schakelt zijn gezond verstand uit.”

Annabel schraapte haar keel opnieuw.
“Goed, dit is het plan. We hebben een huis voor Abram geregeld. Hij komt daar als eerste aan, met het doelwit. Jullie twee komen later. Het doelwit weet al waarom jullie daar zijn, en jullie twee weten ook wat het plan is. Maar hij zal waarschijnlijk terughoudend zijn, dus ik stel voor dat Lexi en Abram beginnen met vrijen. Het verhaal is immers dat jullie twee al langer een relatie hebben. Als het doelwit jullie samen bezig ziet, dan zal hij opgewonden raken, en dan lukt het Donna vast wel om hem ook bezig te krijgen.”

“Dus we mogen seksdingen doen met meneer Goeree én met jou?” vroeg Lexi toen.
Ze straalde al van oor tot oor bij de gedachte aan alle leuke dingen die ze met twee mannen zou kunnen doen, en hoe ze dat plezier zou kunnen delen met haar nieuwe vriendin Donna.
“Nou, er is een klein probleempje,” zei Abram toen, “want weet je, ik ben homo. Dat is waarom ik op deze zaak zat. Ik ben totaal niet aangetrokken tot vrouwen. En dus ook niet tot meisjes. Dus we zullen een paar trucjes moeten uithalen om het doelwit voor de gek te houden. Ik zal jullie de plannen uitleggen, want we moeten alle drie precies weten hoe we het straks gaan doen.”

Hoofdstuk 3: Afsluiten van de zaak Goeree

Annabel was klaar met haar inspectie van het huis. Ook al kende ze de positie van elke camera, ze kon ze niet ziet. Ze was er zeker van dat het doelwit er niks van zou merken.
Ze trok zich terug in de controlekamer, waar zeven monitors de belangrijkste ruimtes in het huis toonden. Ze zag dat Abram al klaar zat in de huiskamer.

Een groot controlepaneel gaf haar de mogelijkheid te schakelen tussen de vele andere camera’s. Lexi had dit al eerder gezien, maar Donna was enorm onder de indruk.
“Bij onze normale operaties gebruiken we minder camera’s, maar bij Speciale Operaties willen we ervoor zorgen dat jullie echt helemaal veilig zijn,” legde Annabel uit.
Toen stelde ze de meiden voor aan Jan en Rogier.
“Zij staan klaar om binnen te stormen zodra ik het zeg. Als het doelwit ook maar iets geks probeert, dan houden deze twee jullie veilig. En Abram zal jullie natuurlijk ook beschermen, als dat nodig is.”
Lexi glimlachte geruststellend naar Donna.
“Als je haar zo hoort, dan lijkt het alsof we iets gevaarlijks gaan doen. Maar geen zorgen. Zij heeft er altijd beveiligers bij. En ik heb ze nog nooit nodig gehad. Annabel wil ons gewoon ze goed mogelijk beschermen. Deze mannen zijn hier voor het geval dat. Maar ik weet zeker dat we ze niet nodig zullen hebben. Wij gaan gewoon lekker plezier maken met Kelv… met het doelwit.”

De camera’s toonden dat het doelwit naar de voordeur liep en op de bel drukte. Abram opende de deur en liet zijn vriend binnen. De kwaliteit van de microfoons was zo goed dat, als ze hun ogen sloten, het klonk alsof de mannen bij hun in de kamer stonden.
“Hoi Kelvin! Goed je te zien, maat! Ik was de hele tijd bang dat je toch van gedachten zou veranderen.”
“Nou, om eerlijk te zijn, ik heb best getwijfeld, Abram.”
Goeree’s stem klonk diep en warm.
Maar dan zou ik mezelf de rest van mijn leven kwalijk nemen dat ik deze kans had laten lopen. Hé, weet je echt zeker dat …”
“Ssstttt, niet hier. Kom binnen. Maar, ja, ik weet het zeker.”
Hij sloot de deur voordat hij zijn zin afmaakte.
“Ze komen heus. En dan ga jij de dag van je leven hebben, mijn vriend!”
Ze liepen naar de huiskamer, waar Abram twee glazen whiskey inschonk.

Het was tijd. Annabel stuurde de meisjes via de achterdeur naar buiten. Via het achterom konden ze om het huizenblok heen lopen, en dan over een minuut of twee bij de voordeur zijn. De bewakers liepen ook de controlekamer uit, en gingen naar hun eigen wachtruimte.
Tijdens de zaak Bruinsma had Annabel ontdekt dat het het beste was om zo min mogelijk mensen in de controlekamer te hebben. Sommige mensen raakten echt overstuur als ze seks met een minderjarige zagen. Anderen bemerkten een angst dat die beelden misschien een monster binnen in hun zou wakker maken, dat ze liever in slaap hielden. En dus werd elke locatie nu voorzien van niet één maar twee verborgen ruimtes: een controlekamer, en een kamer voor de bewakers. Annabel was de enige die tijdens de operatie de camera’s in de gaten hield.

Abram opende de deur.
“Hoi Lexi!” zei hij vrolijk, “en dan moet dit je vriendin zijn? Donna, toch? Fijn je te ontmoeten. Kom maar binnen!”
Ze gingen naar de huiskamer, waar Kelvin Goeree de meiden begerig in zich opnam. Ze droegen beide een lange overjas, maar toen Abram naar de keuken ging om frisdrank voor ze in te schenken deden zij die uit en hingen ze over een stoel.
Abram liep de kamer weer in, met twee glazen.
“Oh, sorry, ik vergeet de introducties. Kelvin, deze schoonheid is Lexi, en dit is Donna. Meiden, dit is mijn goede vriend Kelvin. Waar ik het over heb gehad.”
De beide meisjes knikten enthousiast.

Kelvin’s mond hing een stukje open vanaf het moment dat de meisjes hun jassen hadden uitgedaan. Geen wonder. Hun kleding onder die jassen was spectaculair.
Lexi droeg een kort bruin rokje, kort genoeg om het grootste deel van haar fraaie dijen te tonen. Daar op droeg ze een leren jasje, dat in het midden open hing … en verder niks. Kelvin kon haar buik zien, haar navel, en het middelste deel van haar borst.
En Donna zag er zelfs nog beter uit. Ze droeg een jurk die haar lijfje omsloot als een tweede huid. Hij kon zien hoe plat haar borst was, maar omdat het lijfje een beetje doorschijnend was, kon hij ook een vage contour van haar tepelhofjes uitmaken. En haar rokje was al net zo strak, zodat hij, toen ze hem haar rug toekeerde, exact de vorm van haar billen, en van de spleet daar tussenin, kon zien. De enige reden dat ze nog kon lopen in zo’n strakke rok was dat deze extreem kort was, tot slechts enkele millimeters onder de plek waar haar heerlijke benen elkaar ontmoetten.

Kelvin staarde alleen maar naar de meisjes, zonder te weten wat hij moest doen. Abram’s uitnodiging had geweldig geklonken, maar nu hij daadwerkelijk hier was, met Abram en met twee bijzonder minderjarige meisjes in extreem hoerige pakjes, aarzelde hij. Kon hij gewoon een van de twee grijpen en … dingen gaan doen? Moesten ze eerst wat drinken en praten? Maar waarover dan? Of kon hij beter wachten tot de meisjes het initiatief namen?
Abram en Lexi hadden dat probleem niet. Kelvin zag dat Abram Lexi’s leren jasje al wat verder open had geduwd. Hij likte zijn lippen bij het zien van haar rechter tepelhof en tepeltje, op haar platte borst. Hij kon de linker niet zien, omdat Abram’s mond die bedekte. Abram’s handen waren gehaast bezig zijn broek open te knopen, en Lexi duwde haar rokje naar beneden. Het enige dat ze daaronder droeg was haar perfecte kale kutje.
Terwijl Kelvin daar zo stond, zijn mond wijd open, zag hij hoe de nu geheel naakte Lexi zich op haar knieën liet vallen, Abram uit zijn broek hielp, en toen in een vlotte beweging zijn pik diep in haar mondje nam.

Lexi genoot van het gevoel van Abram’s warme en levende mannelijkheid in haar mond. Het voelde nu al goed, zelfs terwijl hij nog slap was. Ze keek op en zag dat Abram zijn ogen sloot. Ze wist dat hij nu fantaseerde dat een man hem pijpte, in plaats van zij, maar ze wist zeker dat het doelwit zou denken dat hij zijn ogen sloot om van het gevoel te genieten.
Het was raar om te beseffen dat haar partner nu over iemand anders fantaseerde, maar evengoed was het nog net zo spannend als anders om te voelen hoe het vlees in haar mond zich vulde met bloed, uitzette, en van zacht en slap overging in hard en kloppend.
Ze trok zich helemaal terug, om een goede blik te kunnen werpen op Abram’s nu keiharde lid. Hij zag er echt zalig uit. Bijna zo lekker als die van Gerard.
“Echt zonde dat hij homo is,” dacht ze bij zichzelf, maar daarna nam ze hem weer diep in haar mondje en genoot van het gevoel van de schokjes als ze met haar tong het puntje masseerde.

Donna merkte dat Kelvin meer aanmoediging nodig had om te beginnen.
“Hé, stoere vent, ga je alleen maar staan staren naar die twee, en mij negeren? Of ben je klaar voor wat actie?”
Hij draaide zich naar haar toe. Zijn ogen hadden een seconde nodig om scherp te stellen voordat hij haar echt zag.
“Misschien kan je me om te beginnen helpen met mijn rits?” vroeg Donna toen.
Ze keerde Kelvin haar rug toe. Een lange rits liep helemaal van de nek van haar jurk tot aan de zoom.

Kelvin’s hand trilde helemaal toen hij de sluiting van de rits vastpakte en langzaam naar beneden trok. En toen viel de jurk open, en hij zag Danna’s naakte rug, en daar onder de zachte, ronde globes van haar kont.
“Oh mijn god, je bent prachtig!”
“Wacht maar tot je de voorkant ziet,” antwoordde Donna.
En toen draaide ze zich om, terwijl ze de jurk liet vallen. Kelvin voelde dat hij duizelig werd. Vóór hem, dichtbij genoeg om aan te raken, stond het mooiste meisje dat hij ooit had gezien, En ze was bloot, helemaal bloot. Voor hem. Ze had zich voor hem uitgekleed.
Hij keek naar haar platte borst, naar haar strakke buik, en daaronder de subtiele zwelling van haar venusheuvel, die er zo zacht en glad uitzag. Hij zag geen enkel spoortje haar. Maar hij zag wel haar spleetje, en een stukje van haar binnenste lipjes, die tussen haar buitenste labia uit kwamen.
Hij had niet eens in de gaten dat er een grote druppel kwijl over zijn kin liep.

Donna zag de druppel loslaten en op de grond vallen. Nog steeds nam hij geen enkel initiatief. Maar zij was hier om te genieten, en dus besloot ze dat het tijd was om iets te gaan doen.
Ze knoopte snel Kelvin’s shirt en broek open. Toen hij daar stond in zijn witte onderbroek zag ze direct hoe totaal middelmatig deze man was. Zijn armen, benen, buik, huid … alles wat ze zag was net zo gemiddeld als zijn gezicht. Maar de tent in zijn onderbroek bewees hoe opgewonden hij was, en dus duwde ze zijn laatste kledingstuk gretig naar beneden.
Een centimeter of twaalf. Kleiner dan de meeste andere mannen die ze gehad had, maar veel groter dan de buurjongen. Ze wist dat ze zich hier wel mee zou kunnen vermaken. En ze wist ook al hoe ze wilde beginnen.
Donna duwde Kelvin op het bed, en nam toen zijn pik in haar handen. Ze voelde hem schokken. Was hij al zo dicht bij?
Gehaast sloot ze zijn mond om hem, en nog voordat ze de kans had om zijn gevoelige eikel met haar tong te strelen voelde ze zijn sperma al in haar keel spuiten.

Kelvin schaamde zich dat hij zo snel was klaargekomen. Maar Donna leek het niet erg te vinden. Nadat ze zijn zaad had ingeslikt, likte ze zijn krimpende roede helemaal schoon, en kwam toen overeind.
“Wat zeg je ervan,” kirde ze, “om iets voor mij te doen terwijl we wachten tot jij klaar bent voor de volgende ronde?”
En toen duwde ze hem op zijn rug, zette haar knieën aan weerszijden van zijn hoofd, en plantte haar minderjarige kutje boven op zijn mond.
Hij had geen verdere uitleg nodig. Hij stak zijn tong uit en begon haar zoete sapjes op te likken, zodat het puntje van zijn tong haar clitje met elke lik kietelde. Terwijl hij bleef likken, stroomden haar sapjes steeds rijkelijker. Hij hoorde hoe ze hijgde en kreunde van genot.
En toen hoorde hij Lexi’s stem: “Laat mij daar maar even mee helpen,” gevolgd door een mond die zich om zijn pik sloot. Even onderbrak hij zijn likken om te kijken, en hij zag hoe Lexi daar stond, voorover gebogen, haar mond om zijn pik, terwijl Abram haar van achteren paalde.

Terwijl Lexi Kelvin’s zachte pik tot leven probeerde te wekken, voelde ze Abram’s heupen ritmisch tegen haar kont kletsen. Zijn pik was slap, en door de beweging van zijn heupen slingerde hij heen en weer. Bij elke stoot naar voren slingerde zijn piemel tegen haar spleetje, en tegen haar clitoris. Al was dit lang niet zo fijn als echt geneukt worden, het was toch nog altijd verrassend opwindend. Dus al overdreef ze haar kreunen en steunen enorm, ze raakte toch ook wel echt opgewonden.
Ze wist dat Abram’s gehijg en gegrom achter haar volledig gespeeld was. Maar toch klonk het zelfs voor haar behoorlijk overtuigend. Hij wist zelfs een behoorlijk overtuigend orgasme te faken, en daarna trok hij zich terug in een hoek van de kamer. Dat garandeerde dat Annabel prima gelegenheid zou hebben om foto’s te maken van enkel het doelwit en de twee meisjes.

Lexi stopte met het pijpen van Kelvin’s inmiddels weer harde pik en keek op. Ze zag in Donna’s ogen dat haar geluiden van genot in elk geval deels gespeeld waren. Toen keek ze omlaag, naar waar Kelvin Donna’s jonge kutje likte, en ze besefte dat, hoewel hij bijzonder gretig was, hij niet erg bedreven leek te zijn.
“Arme Donna,” dacht ze, “voor een eerste opdracht verdient ze beter dan dit.”
Ze wist precies hoe ze dat kon oplossen.

Lexi kwam overeind, ging boven Kelvin’s kruis zitten, en liet haar strakke kutje toen over zijn harde staaf zakken. Het voelde lekker. Hij was dan wel klein, maar dat was nog altijd beter dan doen alsof ze Abram neukte, met die zo geweldige pik die helemaal slap en nutteloos buiten haar hongerige tunneltje hing.
Maar haar aandacht was nu voor Donna, en dus negeerde ze het gehijg en gesteun van Kelvin, terwijl ze haar nieuwe vriendin omarmde.

Annabel draaide aan wat knoppen om alles nog beter te kunnen zien. Ze zag hoe haar twee meiden hoofd en heupen van het doelwit bereden. Het doelwit had het niet in de gaten, maar ze gingen intussen totaal in elkaar op. Ze zag hoe Donna’s handen Lexi’s rug streelden, hoe een van Lexi’s armen Donna’s borst hard tegen de hare trok, en hoe de andere hand met Donna’s billen speelde. Ze gebruikte de zoom knoppen om in extreme close-up te zien hoe de meiden elkaar vol passie zoenden.

Annabel voelde hoe nat haar kut was. Ze kon zich niet langer inhouden. Ze schoof een hand onder haar rok, trok de zachte stof van haar slipje opzij, en doopte een vinger in haar natheid. Ze streelde haar spleet met lange halen, wreef haar gezwollen clitoris, terwijl ze al die tijd strak bleef kijken naar de schermen, die de actie in de andere kamer in vol detail lieten zien.
Toen Annabel haar orgasme voelde naderen, stak ze eerst een, toen twee, en tenslotte drie vingers diep in haar kut. Haar andere hand ging naar beneden, om met haar clitoris te spelen terwijl ze zichzelf fanatiek vingerde. Sneller en sneller, tot ze voelde hoe haar orgasme los barstte. Nog natrillend viel ze terug op haar stoel.
Toen Annabel weer op adem was gekomen, greep ze snel een paar tissues uit haar handtas, om haar kut en vingers te drogen. Daarna trok ze een schone slip aan, en stak haar doorweekte slip samen met de tissues in een plastic zakje, dat ze afsloot en in haar handtas opborg. Als laatste pakte ze een spuitbus luchtverfrisser en gebruikte die om de geur van seks in de controlekamer te verbergen.
Toen ze weer aandacht voor het scherm had, hadden het doelwit en de meisjes hun positie veranderd. Donna zat op handen en knieën, het doelwit neukte haar van achteren, en Lexi lag onder haar, haar kutje te likken. Annabel voelde haar kut alweer vochtig worden.

Donna hoefde niet meer te doen alsof. Kelvin’s pik voelde echt lekker, zoals hij ongeduldig in en uit haar strakke gleufje ramde. Maar Lexi’s zalige tongetje op haar clitje maakte haar pas echt gek. En Lexi’s teder liefkozen van haar linker tepel was een waanzinnig erotisch contract met Kelvin’s ruwe grijphand op haar rechter.
Ze was al dicht bij haar hoogtepunt toen ze voelde hoe Kelvin zijn pik helemaal naar binnen ramde, in een enkele, harde stoot, hem daar hield, en toen zijn sperma diep in haar spoot. Tegelijk zoog Lexi haar clit naar binnen, in haar mond, en beet, voorzichtig, zachtjes. Net genoeg om Donna over het randje te tillen, en haar heftig te laten klaarkomen.

Lexi zag hoe Kelvin zich terug trok. Een paar druppels sperma lekten van zijn pik en vielen op haar gezicht. Ze opende haar mond, slokte zijn kleverige pik naar binnen, en likte hem schoon. Maar hoe hard ze ook haar best deed, ze kreeg er geen nieuw leven in. En dus liet ze Kelvin’s nu schone werktuig met rust, en likte Donna helemaal schoon.
Ze voelde hoe Donna’s tong ook haar kutje vond, en spinde, genietend van het heerlijke gevoel. Ze bleven elkaar likken, ook al waren ze al lang schoon.

Na een intens gezamenlijk orgasme keerden Lexi en Donna weer terug in de werkelijkheid. Ze keken op, en zagen dat Annabel met een geamuseerde blik naar ze keek. Abram was er ook, bezig zijn overhemd dicht te knopen. Hij leek zich nogal ongemakkelijk te voelen bij de situatie.
“Mochten jullie het je afvragen, het doelwit is al weg. Hij genoot van jullie extra show, maar toen hielp Abram hem er aan herinneren dat hij een vrouw heeft, die er niet blij mee is als hij te laat is voor het eten.”
“Oh, maar dat was geen show. Het was … Ik weet niet. Ik denk dat ik me een beetje liet meeslepen?”
“Ja, ik ook,” zuchtte Donna.
Annabel grinnikte.
“Da’s wel oké. Ik ken jullie. En Abram komt er wel overheen. Maar … waarom heb je me nooit verteld dat je ook op meiden valt?”
“Dat doe ik niet. Of althans, kennelijk dus wel, maar ik wist het niet. Dit is de eerste keer dat ik iets met een meisje heb gedaan. Ik wilde eigenlijk alleen maar zorgen dat Donna kon genieten, want ik zag dat het doelwit niet echt wist waar hij mee bezig was.”
“Oohhh, dank je wel Lexi,” zei Donna, en kuste haar toen.

Terug op kantoor was Annabel in de verleiding om direct alle beelden te bekijken en de juiste momenten te vinden om de video te pauzeren voor een goede foto. Ze voelde hoe ze alweer nat werd bij het vooruitzicht om de beelden nog eens te zien, ze te pauzeren en in te zoomen op de juiste momenten.
Maar toen zag ze dat ene dossier dat nog op haar bureau lag.
“Juist. Welmoed.”
Ze zuchtte.

“Hallo Mateo. Dit is Annabel. Ik hoop dat je nog weet dat we een paar weken geleden gepraat hebben? Er is nu een kans om te doen waar we het over hadden. Laat je even weten of je nog steeds wil?”
Annabel’s vinger zweefde zeker een minuut boven haar telefoon voordat ze eindelijk op de “Verstuur” knop drukte.

Hoofdstuk 4: Mateo

Charlotte Welmoed was pissig. Erg pissig.
Ze was vanochtend om half acht begonnen, had alle pauzes overgeslagen, en had tot na achten doorgewerkt. En nog altijd was haar werk niet af. De helft van haar medewerkers had zich ziek gemeld, en die eikel van een baas van haar verwachtte dat ze evengoed nog altijd al haar werk kon doen. En toen had hij ook nog de gore moed om binnen te lopen, een uur lang tegen haar tekeer te gaan over een zaak die te lang was blijven liggen, en er dan vanuit te gaan dat ze daardoor niet nog verder achter zou komen gedurende de tijd dat hij tegen haar schreeuwde.

En dus was ze pissig. Erg pissig.
En toen scheurde haar boodschappentas open, en al haar boodschappen vielen op de stoep. Kon het nog erger worden?
Ze liet zich op haar knieën zakken en begon spullen bij elkaar te rapen, maar zonder een tas om ze in te stoppen wist ze niet eens meer wat ze ermee moest doen. En dus zat ze daar en deed niets. Niets, behalve haar leven haten, zichzelf haten, alles en iedereen haten.

“Eh, mevrouw?”
Een jongensstem. Niet zo hoog als van een kind, maar duidelijk nog niet de baard in de keel.
Ze keek op en zag een jongen die zo te zien aan het begin van zijn puberteit was. Een donkere huid, zwart haar dat aan de zijkanten kort was geknipt, in het midden wat langer, en met een kapsel dat er rommelig uitzag, maar het niet was. Zijn ogen waren donkerbruin, en zijn glimlach was warm. Hij droeg een lichtblauw T-shirt met korte mouwen, en een iets donkerder blauwe spijkerbroek. Charlotte zag dat hij gespierder was dan de meeste jongens van zijn leeftijd.

“Zo te zien kunt u wel wat hulp gebruiken. Kan ik u helpen wat spullen te dragen?”
Charlotte knikte, verbaasd door de hulpvaardigheid van deze jongen. In een stad waar de meeste mensen alleen met zichzelf bezig zijn en zich niet met anderen bemoeien, was dit niet gebruikelijk.
De jongen ging door zijn hurken en pakte snel de diverse boodschappen bij elkaar. Hij hield zo veel mogelijk zelf vast, en gaf Charlotte de rest. Toen hielp hij haar weer overeind.
“Oké mevrouw, wijs de weg maar. Ik draag deze wel voor u naar uw huis.”

De jongen had niet alleen het grootste deel van haar boodschappen gedragen, hij had ook geholpen met het opruimen van de spullen.
“Bedankt voor de hulp. Kan ik je iets geven om je te bedanken?”
Ze pakte haar portemonnee, maar de jongen schudde zijn hoofd.
“Oh nee, ik wil hier echt geen geld voor. Het was een kleine moeite. Iedereen zou u in die situatie hebben geholpen.”
“Maar kan ik je dan wel een glas frisdrank aanbieden?”
Hij knikte en glimlachte.
“Cola, graag.”

Ze zaten aan weerszijden van een grote leren bank.
“Oh, ik heb me nog niet eens voorgesteld. Sorry! Ik ben Charlotte. Charlotte Welmoed.”
“Aangenaam, mevrouw Welmoed. Ik ben Mateo.”
Ze schudden handen. Zijn hand voelde tegelijk zacht en stevig. Ze merkte nu ook op hoe diep donker bruin zijn ogen waren.
“Oh, noem me alsjeblieft Charlotte. Ik voel me een oud wijf als mensen mevrouw zeggen.”
“Ik vind dat je er absoluut niet als een oud wijf uitziet, Charlotte!”
Hij bracht het glas naar zijn lippen en nam een slokje. Ze keek naar de beweging van zijn keel terwijl hij slikte, keek hoe zijn vochtige lippen glansden toen hij het glas weer neerzette.

“Maar, Charlotte … vind je het erg als ik vraag waarom je zo van streek bent? Ik snap dat je baalde toen je boodschappen vielen, maar ik zag je reactie … volgens mij is er meer aan de hand. Kan ik misschien helpen?”
Ze glimlachte.
“Nee, Mateo. Het heeft met mijn werk te maken.”
“Dus?”
Dat simpele woordje … de dam barstte.
Charlotte praatte en praatte, praatte alles van zich af. Mateo kon opmerkelijk goed luisteren. Hij knikte, hij stelde vragen en toonde medeleven op precies de goede momenten, en hij was ook niet bang voor korte stiltes, zodat Charlotte in haar eigen tempo kon vertellen.

“Bedankt, Mateo!” zei ze bij de voordeur, “je hebt me meer geholpen dan je denkt.”
“Hoezo?”
“Je luisterde. Je liet me praten. Gewoon alles even van me afpraten … dat helpt al, snap je?”
Hij knikte.
“Ik ga naar opa en oma als ik iets van me af moet praten. Ik snap wat je bedoelt. Fijn dat ik heb kunnen helpen.”
Ze sloot de deur achter hem. Terwijl hij wegliep, keek ze door het glazen paneel.
Hij heeft een leuk kontje, zag ze.

“Niet slecht voor een eerste contact,” prees Annabel, toen Mateo in de wachtende limo stapte en het verborgen microfoontje onder zijn shirt vandaan haalde.
Maar toen zag ze de klok.
“Vind je het erg als we de volledige analyse en de nieuwe planning de volgende keer doen? Ik heb een afspraak op kantoor voor een van mijn andere zaken.”
Mateo knikte.
“Geen probleem, Annabel. Je kan me er ook hier uitzetten, de tramhalte is vlakbij, en …”
Maar Annabel onderbrak hem.
“Nee, we hebben nog wel tijd om je thuis te brengen.”