Door: A.W. Ruquer
“Oohh fuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuck…”, hoorde ik Jens zachtjes kreunen. “Wat lekker dit!”
Mijn blik gleed over zijn bezwete lichaam, terwijl ik met mijn tong de laatste restjes zaad uit zijn plasbuis dwong. Zo geil dit… Zijn borstkas die in hoog tempo op en neer bewoog… Zijn hoogrode hoofd, de ogen half gesloten…. Ik zag weer een siddering door zijn lichaam trekken toen mijn tong zijn eikel beroerde. Opnieuw kreunde hij zachtjes. “Hhmmm jaaaaa…” Met enige moeite wist hij een hand op mijn hoofd te leggen. “Ga door!”, moedigde hij mij aan. “Zo facking lekker…”
Mijn mond sloot nog strak om zijn inmiddels half slap geworden neukstaaf. Of neukstaaf… StaafJE was meer op zijn plaats. Ineens moest ik denken aan de eerste keer dat ik Jens had gezien. Wat was hij bleu, en wat leek het een eeuwigheid geleden. Zo’n groot verschil met vandaag. Hoe was het eigenlijk zo ver gekomen? Tsja… dat is een lang verhaal.