Door: A.W. Ruquer
Quinten was verbijsterd. Was het echt gebeurd? Had Quinne hem gekust? Hij bleef haar maar aanstaren, zijn vingers op zijn lippen, alsof hij haar afdruk vast wilde houden. De rivier op de achtergrond, het ruisen van de bomen – alles leek ineens een oorverdovend kabaal te maken.
Het kon niet echt gebeurd zijn, toch? Hij begreep er helemaal niets meer van. Net nu hij zich op z’n gemak begon te voelen, nu die rare knoop in zijn maag was verdwenen, gooide ze alles weer overhoop. En het leek nog wel erger dan in het begin. Dat rare draaierige gevoel was ook weer terug. Of nee, het was niet echt draaierig…meer alsof hij een beetje zweefde. Het voelde niet onprettig, daar niet van… maar wel vreemd.
Quinne had geen spijt van haar impulsieve daad. Sterker nog: het voelde als het beste wat ze in tijden had gedaan. Haar lichaam tintelde. Quintens lippen hadden heel aangenaam aangevoeld. Doordat ze hem had verrast had hij geen tijd gehad om zich te verzetten. Ze keek naar hem en wist ineens één ding heel zeker: ze wilde seks met hem. En het zou lekkere seks zijn, daar was ze van overtuigd – ook al had Quinten geen enkele ervaring. Ze zouden er allebei van genieten. Het leeftijdsverschil zou geen enkele rol spelen. Ze wist alleen nog niet hoe ze dat aan moest pakken zonder Quinten af te schrikken.