Categorie: Lang verhaal

Voetbalspelletjes met Floortje 4.8 (35)

Dit verhaal is ingezonden door: Max

Met een harde knal schopte Martijn de bal door de lucht. Hij kwam vlak voor Maarten op de grond in het gras, stuiterde en rolde door tussen de struiken die om het afgelegen veldje stonden. Maarten lacht en draaide zich weer om. Hij bukt weer, zijn voetbalbroekje op zijn knieën, zijn blote kont naar de twee schutters gericht. Floor nam lachend een korte aanloop en schopte de bal met meer succes richting één van haar klasgenoten. Maarten kreeg de bal vol op zijn blote kont. Hij gilde even, maar lachte toen mee met Floor en Martijn, die in lachen uitbarsten.

Lees verder “Voetbalspelletjes met Floortje 4.8 (35)“

Rory en haar stiefvader 4.9 (50)

Dit verhaal is ingezonden door: Max

Rory was alleen thuis met haar stiefvader. Haar mama, haar stiefbroertje en haar zusje waren er niet en pizza bestellen leek het handigste om te doen. En het was lekker!
Er lagen al enkele korstjes in de lege dozen en zowel Rory als haar stiefvader hadden genoeg.’Je gaat eerst douchen hoor!’ begint haar vader. Dat had ik je moeder beloofd. ‘Ik wil niet douchen!’ zegt Rory lachend, maar verontwaardigd terug. ‘Waarom mag ik niet in bad? Dat is veel leuker.’
‘Maar dat duurt ook langer,’ zegt Ivo, haar stiefvader terug. ‘Maar het mag wel hoor, ik vind het best. Maar dan moet je wel wat opschieten, want ik wil ook nog.’

Lees verder “Rory en haar stiefvader 4.9 (50)“

New York 0 (0)

New York. The Big Apple, volgens velen verrot tot in het hart. De twee vrouwen die uit de politieauto stapten waren daarvan overtuigd. Diana Russell was een lange vrouw met lang, donker haar, dat over haar schouders golfde. Ze droeg een donker pak met een broek en een donkere overjas. Jill Kirkendal was een oogverblindende vrouw met kort blond haar. Ze droeg dezelfde outfit als Russell. Allebei hadden ze badges aan de voorkant van hun jas, duidelijk zichtbaar voor de geüniformeerde politiemannen die bij een kleine winkel stonden.

Lees verder “New York 0 (0)“

Gebonden om te plezieren 4.5 (4)

Mijn naam is Tabitha. Het bedrijf waar ik voor werk, stuurde me naar Baltimore voor zaken. De tweede avond was ik aan het avondeten in het restaurant van het hotel toen de hostess naar mijn tafel toe kwam.

“Al onze tafels zijn bezet op het moment en die drie vrouwen die bij de deur staan, vroegen of ze bij u mochten aanschuiven. Ik denk dat ze er genoeg van hebben om nog langer op een tafel te wachten,” zei ze lachend.

Lees verder “Gebonden om te plezieren 4.5 (4)“

Broederliefde 4.5 (4)

Eindelijk was het zomer. Hier heb ik het hele jaar naar uitgekeken – het strand, surfen en natuurlijk de babes in hun zomerse bikini’s. Hoe komt het dan dat deze zomer toch zo slecht begon? Pa was van plan een nieuwe auto te gaan kopen en mij zijn oude te geven. Ik denk dat het hem financieel een beetje tegenzat, want hij kon zich opeens geen nieuwe auto meer veroorloven. Nu had hij dus gewoon zijn oude auto nodig om naar zijn werk te gaan.

Lees verder “Broederliefde 4.5 (4)“

De Seksslaaf 4 (2)

Mijn eerste homoseksuele ervaring deed ik op tijdens mijn eerste jaar op de universiteit. Ik zat op de Universiteit van Amsterdam en om de eindjes aan elkaar te knopen, werkte ik als portier in een hotel.

Ik wist wel van mezelf dat ik homo was, maar ik had nog nooit seks gehad. Ik wist niet eens wat homo’s met elkaar deden in bed. Neem maar van mij aan dat ik uit een erg conservatieve omgeving kom. Alles wat met seks te maken had, en zeker homoseksualiteit, werd verzwegen of vervloekt.

Lees verder “De Seksslaaf 4 (2)“

De verkeerde kant op 3.4 (26)

(c) 2024, door P.D. Vile
Verhaalcodes: bF, MF, Mf, Mg, cons, tijdreizen

Dit verhaal is geschreven voor de verhalen wedstrijd op All The Fallen. De opdracht voor deze wedstrijd was: tijdreizen.

Jimmy’s dagboek
14 september 2006

Welgefuckingciteerd, Jimmy.
Zo. Nu heeft ten minste iemand me gefeliciteerd. Verder lijkt het niemand in dit kut-weeshuis iets uit te maken. Of ze zijn het gewoon vergeten.
En waarom zouden ze ook? Ik weet niet eens zeker of dit mijn verjaardag is. Niemand weet zeker wanneer ik geboren ben. Het enige dat ze weten is dat op 15 september ben gevonden. Achter gelaten bij een ziekenhuis, en niemand weet door wie. De dokters zeiden dat ik waarschijnlijk één dag oud was. Dus, ja. Als ze dat goed hebben, dan ben ik nu twaalf. Twaalf jaar, en niemand heeft ooit van gehouden. Ik doe er niet toe. Ik leef alleen maar. En ik probeer niet op te vallen, zodat ik geen straf krijg.
Bijna tijd om op te staan voor ontbijt. Ik zal met mijn zure melk op mezelf proosten, als niemand het merkt.

Lees verder “De verkeerde kant op 3.4 (26)“

Mijn Zusje, een bekentenis 4.8 (46)

Door: N.Y.X. Aion

Reacties vind ik altijd heel leuk, onder het verhaal of via de mail: n.y.x.aion@protonmail.com

Als kleine jongen was ik al vroeg seksueel nieuwsgierig. Vroeger dan anderen, denk ik. Maar misschien was ik gewoon wat nieuwsgieriger of extraverter. In ieder geval kan ik me herinneren dat ik al heel jong spelletjes verzon zoals uit een boom plassen. Niet vanwege het plassen of het boomklimmen, maar om naar het pikkie van mijn vriendje te kunnen gluren. Als het aan mij gelegen had, had ik hem ook wel even aangeraakt, of misschien zelfs wel even geproefd. Maar helaas was mijn vriendje terughoudender. Ook in de tent tijdens het kamperen lag ik lang wakker in de hoop dat er wat spannends zou gebeuren, als mijn vriendje al lang in slaap was gevallen.

Een andere standaard bezigheid in mijn jonge jaren was op straat voetballen. Keihard tegen de garages schoppen tot de buurman kwaad werd. Ook de meisjes uit de straat deden soms mee. En naast voetballen was het hutten bouwen. Een typische jongens activiteit volgens mij. Maar soms lukte het om de meisjes, twee in getal, mee te krijgen. In een soort fucked up vorm van vadertje en moedertje spelen, was het natuurlijk goed als er ook vrouwen in de hut aanwezig waren. Maar je kon niet zoveel doen in een hut. Vaak probeerden we vuur te maken, soms met aanstekers en soms door houtjes langs elkaar te wrijven. In een bijzondere poging om een nat houtje aan het branden te krijgen, ontplofte ooit een aansteker in mijn gezicht. En daar zat je dan met of zonder vuur, zonder iets te doen, met twee buurmeisjes en een buurjongen.

Lees verder “Mijn Zusje, een bekentenis 4.8 (46)“

Campingteefje – deel 4 4.5 (34)

Lees eerst deel 1, deel 2 en deel 3.

“Hee!” hoorde ik achter me toen we terugliepen van het zwembad naar de caravan. Het was mijn broertje Roland van negen. “Wat waren jullie nou aan het doen in het kleedhokje?” vroeg hij.
“Hoezo, niks bijzonders. Gewoon afdrogen en omkleden,” reageerde ik.
“Ja… nou… okee…” Ik zag dat hij twijfelde over wat hij moest zeggen. Hij kwam moeilijk uit zijn woorden. Wat zou hij weten?
“Ik weet heus wel wat jullie écht deden!” zei hij en hij keek erbij alsof hij er zelf van schrok. Hij wou gauw doorlopen.
“Hee, wacht eens!” riep ik. “Wat deden we dan?” Ik wilde weten of hij het echt snapte. Hij was tenslotte nog maar negen.
“Ja, pfff, dat weet je zelf wel.”
“Okee, maar hoe weet jij dat dan?” We begonnen iets langzamer te lopen zodat onze nichtjes ons niet konden horen.
“Dat mag… dat kan ik niet zeggen. Ik weet het gewoon.” zei Roland heel cryptisch. Ik begon te vermoeden dat mama en Roland inderdaad net zo’n geheimpje hadden als ik en papa. “Maar,” ging Roland verder, “hoe…? En met zijn drieën tegelijk? En ik dacht dat ze zo van de kerk zijn enzo…” Roland was duidelijk over zijn verlegenheid heen en leek nu meer hardop te denken dan dat hij nog met mij in gesprek was.
“Tsja, misschien moet je ook eens wat vaker met je nichtjes spelen. Het is leuker dan je denkt!” Zei ik en ik rende naar de meisjes toe die inmiddels een stuk voor ons liepen. Toen ik achterom keek, zag ik Roland met een verbaasd gezicht naar ons kijken.

Lees verder “Campingteefje – deel 4 4.5 (34)“

Wordfeud 4.7 (37)

Ik vind het eigenlijk een vreselijk spel, Wordfeud… Of mensen zijn erg slecht, of ze spelen vals met online woordenboeken en websites die woorden maken. Maar ja, als het erg spannend wordt, doe ik het zelf ook. Als iedereen het doet, is het geen valsspelen. Maar de lol is er wel een beetje af. Aan de andere kant is het ook een heerlijk tijdverdrijf. Op je mobiel, wanneer het je uitkomt, ook onder werktijd.

Vaak bloeden spelletjes ook dood. Als iemand je te goed vindt, of te slecht. Of wat voor reden dan ook. Ik heb nu nog twee lopende spelletjes, dus het wordt tijd om weer eens een nieuwe tegenstander te zoeken.

Add… Random opponent… Dutch

Het duurt altijd even. Er moet maar net tegelijk iemand anders ook een nieuw spel starten. Maar dan verschijnt er een nieuwe naam bij ‘Your turn’. Ik moet het spel dus beginnen. Ik kijk naar de profielfoto, een vrolijk, erg jong meisje lacht me toe. Blond haar, blauwe ogen, haar haar in een slordig knotje. Ik vind leeftijd schatten altijd erg moeilijk, maar ze lijkt me nog erg jong. Als ik het zou moeten raden, zou ik zeggen… 10. Evelientje…

Lees verder “Wordfeud 4.7 (37)“