New York. The Big Apple, volgens velen verrot tot in het hart. De twee vrouwen die uit de politieauto stapten waren daarvan overtuigd. Diana Russell was een lange vrouw met lang, donker haar, dat over haar schouders golfde. Ze droeg een donker pak met een broek en een donkere overjas. Jill Kirkendal was een oogverblindende vrouw met kort blond haar. Ze droeg dezelfde outfit als Russell. Allebei hadden ze badges aan de voorkant van hun jas, duidelijk zichtbaar voor de geüniformeerde politiemannen die bij een kleine winkel stonden.
“Wat is er aan de hand?” vroeg Russell.
“Een overval met geweld,” antwoordde de politieagent. “De verkoper is net met een ambulance naar het ziekenhuis op weg. De eigenaar is dood en de kluis is leeggehaald. De verkoper verkeert in een shocktoestand, we hebben nog niet met hem kunnen praten.”
“Van wie kwam de melding?” vroeg Kirkendal.
“Twee vrouwen die na de schietpartij binnen kwamen, vonden de verkoper en belden ons.” De agent knikte in de richting van een politiewagen. Er naast stonden twee roodharige vrouwen. De een middelbaar, met een zakelijke uitstraling, en harde, maar aantrekkelijke vormen en een mooi pak. De andere was jonger en kleiner, met een wat nonchalantere uitstraling en opvallende, rode kleding.
“Ze zeggen dat ze toeristen zijn,” zei de agent. “Ze hebben nog niet veel verteld.”
“Dan moeten we ze maar wat aanmoedigen.” zei Kirkendal en ze liep op het tweetal af, met Russell in haar voetspoor.
“Hallo dames, ik ben inspecteur Kirkendal, en dit in inspecteur Russell. We willen jullie wat vragen stellen.”
“Hoor eens, we weten echt niks over wat er hier gebeurd is,” zei de jongere van de twee. “We liepen hier gewoon naar binnen om wat jurken te bekijken, en vonden de lichamen. We hebben meteen de politie gebeld, dus volgens mij zit onze taak erop.”
“We hebben een afspraak, het is ontzettend belangrijk,” zei de oudere vrouw. “Misschien kunnen we hier later over praten?”
“Zijn jullie dan bereid om naar het bureau te komen?”
“We verblijven in een hotel in het centrum. We staan jullie daar graag te woord,” zei de oudste.
“Inspecteur!” Russell en Kirkendal draaiden zich om en zagen een agent op hen afkomen. “We denken dat we een verdachte hebben gevonden. Hij is betrapt bij het stelen van een auto twee straten verderop.”
“Oké, erop af,” zei Kirkendal. “Schrijf hun namen en het adres van hun hotel op, en geef dat straks aan ons.”
“Komt voor elkaar,” antwoordde de agent.
“Wat is er aan de hand? Je bent al een uur aan het mokken.” Sydney gooide haar jas op een stoel terwijl zij en Kimberly de ruime hotelkamer binnengingen. Kimberly beet op haar lip terwijl ze op de bank zat.
“Ontspan je eens, Sydney!”
“Kim, alsjeblieft, ik heb ook mijn grenzen. De stewardess en de kamermeisjes hebben me uitgeput.”
“Het is voor de politie. En het is niet alleen voor de lol, ook al is dat een leuke bijkomstigheid.”
“Kom op, we hadden niks te maken met de schietpartij.”
“Sydney, ik ben me ervan bewust dat ik het brein ben van ons duo, maar zelfs jij zou dit moeten begrijpen. Als ze ons meenemen voor een verhoor, dan fotograferen ze ons, nemen ze ons handschrift op, en waarschijnlijk zelfs onze vingerafdrukken. Als dat gebeurt, komen ze erachter wie we eigenlijk zijn, wat betekent dat we aangeklaagd zullen worden wegens fraude en oplichting. Als iemand in L.A. erachter komt dat we nog leven, is alles voorbij. Dan gaan we direct naar de gevangenis: ga niet langs start en u ontvangt geen 200 dollar. Begrijp je?”
“Shit.” Sydney begreep het.
“Wie wil jij?” Sydney haalde een dollar uit haar zak.
“Zeg het maar.”
“Kop,” zei Kimberly en Sydney gooide het kwartje in de lucht. Sydney ving de munt weer op en keek ernaar.
“Munt. Ik neem de brunette.”
“Geen probleem. Ik ben vanavond wel in de stemming voor een blondje.”
“We moeten echt heel voorzichtig zijn, Kim. Als er iets misgaat zitten we voor een hele lange tijd vast.”
“Syd, is het ooit misgegaan?”
“Op zulke momenten heb ik echt een hekel aan mijn werk.” Kirkendal en Russell liepen door de statige gangen van het hotel. “Ik zie mensen hier op één avond meer uitgeven op dan wij in een hele maand verdienen.”
“Twee maanden, als je de roomservice en de kabeltelevisie meerekent,” zei Russell en ze klopte op de deur van een van de kamers. In de deuropening verscheen Kimberly. Ze droeg een badjas.
“Oh, hallo. Sorry hoor, maar we hadden jullie niet zo snel verwacht.”
“We hebben niet veel tijd nodig, hoor. Onze chef wilde graag dat we jullie nog een paar vragen stelden voor ons rapport,” zei Kirkendal terwijl ze de kamer binnenging. De kamer was schaars verlicht door een paar kaarsen op een tafel. Sydney kwam de kamer binnenlopen in een rode nachtjapon.
“Kan ik jullie wat te drinken aanbieden?” vroeg ze.
“We zijn in functie,” antwoordde Russell.
“Niet meer…!!” Russell en Kirkendal draaiden zich om naar Kimberly, een waarschuwingsbelletje begon te rinkelen in hun hoofd. Het was te laat. Kimberly tilde haar arm op en spoot de inhoud van een kleine spuitbus in hun gezicht. Meteen werden Kirkendal en Russell duizelig. Ze wankelden op hun benen, hun spieren weigerden nog langer dienst te doen. Kimberly nam Russell bij haar arm en trok haar naar de bank terwijl Sydney hetzelfde deed met Kirkendal.
“Ik dacht dat we rustig aan zouden doen,” gromde Sydney terwijl ze Kirkendal op de bank liet ploffen. “Je weet wel, een paar drankjes, een beetje kletsen en ze dan verdoven.”
“We hebben te weinig tijd,” zei Kimberly. “Een uur, hooguit. Daarna worden ze gemist door hun korps.”
Sydney deed haar ketting af, een lange ketting met een zilveren hanger.
“Schiet maar op,” zei Kimberly. Schouderophalend plaatste Sydney de hanger in het blikveld van de inspecteurs en begon hem langzaam heen en weer te bewegen.
“Diana, Jill, kijk naar de hanger. Kijk naar de hanger.” De verdovingsspray had hun gedachten vertroebeld, waardoor ze heel vatbaar waren voor suggestie. Gehoorzaam keken ze naar de hanger die voor hen heen en weer slingerde.
“Kijk naar de hanger, alleen maar kijken. Kijk hoe hij heen en weer slingert. Het is ontspannend om naar de hanger te kijken en te luisteren naar mijn stem. Hij slingert en flikkert in het licht, en het is heel ontspannend. Kijk naar de slinger en ontspan je. Luister naar mijn stem en je wordt langzaam slaperig. De hanger slingert van links naar rechts, heen en weer en het is ontspannend, jullie voelen je slaperig, zo slaperig. Je wilt nu alleen nog maar slapen. Gewoon slapen. Slapen en ontspannen en doen wat ik zeg. Het voelt goed. Slaap.”
De twee inspecteurs zakten weg in de bank, de ogen gesloten. Een krullende lok viel over Russell’s gezicht, die er in haar slaap nog aantrekkelijker uitzag. Kirkendal’s gezicht zag er voor het eerst sinds Sydney en Kimberly haar ontmoet hadden tevreden uit.
“Diana, Jill. Jullie slapen allebei. Het voelt lekker om even uit te rusten. Jullie willen slapen en doen alles wat wij zeggen. Begrijpen jullie dat?” De twee knikten. Sydney nam Diana bij de hand en hielp haar op te staan.
“Kom maar met mij mee, Diana,” commandeerde ze, de in trance verkerende officier wegleidend. Achter haar legde Kimberly Kirkendal languit op de bank. Ze haalde voorzichtig het pistool uit haar holster en legde het op tafel.
“We kunnen niet hebben dat dat ding per ongeluk afgaat,” mompelde Kimberly. “We zorgen zelf wel voor wat vuurwerk.” In de slaapkamer stond Russell voor het bed, een beetje zwaaiend op haar benen. Sydney deed haar nachtjapon uit, waardoor haar dunne, naakte lichaam zichtbaar werd. Ze zat op de rand van het bed en keek naar Russell.
“Diana, je vertrouwt me. Je vertrouwt me genoeg om alles te doen wat ik je zeg of opdraag. Als je doet wat ik je zeg, beloof ik je dat je zult genieten. Doe je kleren uit Diana.” Langzaam begon Russell zich uit te kleden. Eerst haar jas, daarna haar shirt en broek. Haar borsten kwamen tevoorschijn toen ze haar bh uittrok. Ze liet haar broekje afglijden en een klein, donker bosje schaamhaar werd zichtbaar tussen haar welgevormde benen. Sydney stond op, liep naar Russell en kuste haar. Russell reageerde met onverwachte passie terwijl Sydney Russell op het bed legde. Ze duwde de politievrouw naar de bovenkant van het bed, en legde haar hoofd op een kussen. Sydney ging zitten toen er iets schitterde in haar oog. Ze zag een paar handboeien tussen Russell’s neergegooide kleren. Zo’n uitdaging kon Sydney niet weerstaan. In een flits maakte ze de handboeien vast aan Russell’s polsen en door een van de spijlen van het bed. Sydney kuste Russell nog een keer voor ze haar lichaam begon te verkennen. Ze kuste de stijve tepels en kneep in Russell’s borsten; duwde ze tegen elkaar en kickte op de reactie die ze opriep toen ze ze kuste. Ze bewoog zich langs Russell’s lichaam naar beneden, naar haar kut. Sydney begon Russell routineus te beffen. Ze genoot van de zoete sappen die uit haar kwamen.
In de woonkamer had Kimberly Kirkendal netjes languit op de bank gelegd. Kirkendal’s kleren waren losgemaakt. Haar broek en jaar slipje zaten om haar knieën, haar shirt en haar blouse waren open en haar bh naar beneden getrokken. De twee vrouwen omhelsden elkaar. Kimberly genoot van de gedeeltelijk ontklede vrouw onder haar. Ze kneep in een van Kirkendal’s tepels terwijl ze haar kuste. Toen draaide ze zich abrupt om: haar mond over Kirkendal’s kut en haar kut over Kirkendal’s mond. Kimberly pauzeerde om de geur van Kirkendal’s sappen op te snuiven om vervolgens haar tong diep tussen haar schaamlippen te laten glijden. Ze kuste haar kittelaar en liet haar tong heen en weer gaan. Ze voelde Kirkendal’s tong bij haar naar binnen gaan, langzaam en zacht, twijfelachtig in het begin, maar al snel meer gepassioneerd. Kimberly raakte hevig opgewonden en trok de schaamlippen van Kirkendal uit elkaar en probeerde met haar tong zo diep mogelijk bij Kirkendal binnen te dringen.
In de slaapkamer kroop Sydney op Russell’s lichaam en begroef haar hoofd tussen haar borsten, en bedekte deze met vochtige kussen. Ze kuste Russell op haar mond en ze merkte dat deze opgewonden raakte van de smaak van haar eigen sappen. Sydney ging rechtop zitten en plaatste zich boven op Russell.
“Lik me, Diana,” fluisterde ze. “Ga je gang, lik me.” De bedwelmde officier gehoorzaamde. Ze ging sneller dan Sydney verwachtte. Russell’s tong bewoog in hoog tempo langs haar gevoelige clitoris. Sydney begon langzaam op Russell te wiegen. Ze greep zich vast aan de bovenkant van het bed ter ondersteuning, terwijl ze steeds sneller bewoog, in het tempo waarop Russell haar tong diep in haar kut stak. Russell verstarde, de handboeien schuurde langs het bed, toen Sydney klaarkwam. De sappen dropen uit Sydney op het hoofd van de politieagente. Sydney leunde achterover met een tevreden glimlach op haar gezicht.
“En? Vermaak je je een beetje?” Sydney keek op en zag Kimberly in de deuropening staan, naakt.
“Ik laat haar even proeven wat ze mist,” zei Sydney.
“Ruim het op, maak haar schoon en kom dan naar de woonkamer.” Kimberly draaide zich om en liep weg. Sydney keek haar na en keek toen naar de gedienstige Russell.
“Ze is goed in bed, maar ze heeft dringend behoefte aan een lesje in geduld.”
“Zo, dat was een hoop verspilde tijd voor niets,” merkte Russell op terwijl zij en Kirkendal wegliepen.
“Een uur kwijt om erachter te komen wat we al wisten: dat ze onschuldig zijn,” beaamde Kirkendal. “Zo, en wat ga jij nu doen als je thuiskomt?”
“Misschien lekker dineren met Bobby,” Russell haalde haar schouders op.
“Grappig, op de een of de andere manier voel ik me toch moe.”
“Jij ook al? Misschien wordt het eens tijd dat we wat vakantie nemen.”
“L.A. schijnt leuk te zijn.”
“Op een geslaagde klus,” zei Kimberly terwijl zij en Sydney hun glas wijn hieven. Ze lagen samen in bed. Naakt.
“We hebben ze van ons vandaan weten te krijgen en toch lol gehad,” zei Sydney. “Als ze nu zo vriendelijk willen zijn ons gewoon te vergeten, dan kunnen we van de rest van onze reis genieten.”
“Wat doen we morgen?”
“Ik vroeg me af wat cheerleaders buiten het seizoen om doen?” Grinnikend kuste Kimberly haar geliefde. Ze vielen terug op het bed, Sydney bovenop.
“Dat was ik bijna vergeten,” zei ze. “Ik heb een klein aandenken.” Ze hield haar hand omhoog en liet een paar handboeien schitteren in het licht.