De Boswandeling – Deel 3

Door: Femke

Marleentje
Toen we mama hoorden stommelen deed ik vliegensvlug mijn bikini aan en opa Joop zijn korte broek. Haastig, zonder wat te zeggen. Maar eigenlijk hadden we niet zo hoeven haasten, want mama ging naar de wc. Duidelijk voor een grote boodschap, want het duurde even eer ze doortrok. In de tussentijd fluisterde opa Joop dat ik niets aan mama moest vertellen. Wat wij hadden gedaan was iets tussen ons, zei hij. Dat snapte ik best. We hadden seks gehad, dat mochten wij helemaal niet. Dus zei ik dat hij ook niets mocht vertellen, aan niemand niet, en dat beloofde hij.

“Ik ga nu naar de woonkamer en zal wel zeggen dat ik je naar bed bracht, oké?” Ik knikte. Mijn kutje gloeide en rinteltintelde nog na, zoals bubbeltjes in een glaasje prik. Het zalige gevoel van de grote piemel van opa Joop in mijn strakke kutje ijlde ook nog na. “Kusje?” Vroeg hij toen. “Morgen ben ik er weer,” dat deed mij glunderen. Ik opende mijn mondje, hij die van hem en toen tongden wij elkaar. Meteen gloeide mijn clitje weer op. Als een klein waakvlammetje dat weer aanwakkerde. Opa Joop trok zijn hoofd terug. “Laten we dat maar niet doen lief schatje,” zei hij. “Je mama is wakker.” Hij stond op, gaf mij nog één vluchtig vlinderkusje en opende de slaapkamerdeur. Op het moment dat hij deze achter zich dichttrok, trok mama het toilet door.

Joop
Als prairiehondjes elkaar begroeten doen ze dat met een tongzoen. Via smaak herkennen zij vijand, vriend of familie. Toen Joop Marleentje tongzoende herkende hij een vriend. Daar hoefde hij echt geen prairiehondje voor te zijn. Hij tongzoende haar voor het afscheid. Zij ging slapen en hij was van plan nog wat te drinken met Chantal, Marleentjes moeder. Zijn penis had de dag van zijn leven gehad, was op plekken geweest waar hij nooit verwacht had te zullen komen en brandde nog heerlijk rond de eikel en de ballen. Hij moest het vertrouwen van Chantal vasthouden en versterken, want hij wilde Marleentje niet verliezen, met haar lieve lachje, geile lijfje en heerlijk strakke kinderkutje. Op een of andere manier moest hij zich langdurig in haar leven zien te manoeuvreren. Eindelijk een levensdoel. Het was alsof het leven zelf hem weer wenkte na al die donkere jaren.

Hij had de slaapkamerdeur nog niet dicht of hij hoorde Chantal doortrekken. Hij plofte neer in een stoel op het moment dat zij de kamer binnenkwam. Meteen verontschuldigde zij zich voor het plotselinge in slaap vallen eerder die avond, dat was echt niet de bedoeling geweest, maar zoiets overkwam haar gewoon af en toe. “Dat is oké, Chantal,” zei hij vaderlijk kalm, “je hebt het mij tijdens het eten al uitgelegd, ik begrijp het volkomen. En volgens mij begrijpt Marleentje het ook heel goed, ze is zoet gaan slapen, ik heb haar lekker ingestopt en welterusten gekust.”

Het was eruit voor hij er erg in had. Maar ook nu reageerde Chantal positief: “Als een echte opa,” zei ze met een glimlach. En die glimlach was oprecht. Hij glimlachte terug. Hoeveel opa’s van zevenenzestig zouden hun kleindochter van acht welterusten tongen na een heerlijke bef- en neukbeurt? Er zat nog leven in zijn pik.

Chantal vroeg niet hoe ze de twee uur dat zij sliep hadden ingevuld. Ze vroeg door naar zijn familiebanden, het werk dat hij deed voor zijn pensionering en wat hem tot een vakantie in juist dit park had bewogen. Alle vragen beantwoordde hij serieus. Haar belangstelling deed hem goed. Ze toonde interesse, ook een goed teken. Ze wilde hem blijkbaar beter leren kennen. Hij stelde haar wat vragen terug. Ze bleek een profiel te hebben aangemaakt op een site voor vriendschappen. Ze miste een maatje, zei ze, een vriendin voor wandelingen en mooie gesprekken. Er hadden vrijwel alleen maar mannen gereageerd. Één vrouw van haar leeftijd, maar ze wist niet zo goed wat ze daarmee aanmoest.

Voordat Joop het wist noemde hij haar ‘meisje’, ‘kind’ en ‘schatje’. Dat ging automatisch, daardoor merkte hij niet wat die woorden innerlijk met haar deden: ze riepen lang vergeten dochtergevoelens bij haar op. Ze was ontvankelijk voor positieve aandacht. Ontvankelijk voor een vriendin ja, maar ook voor een vaderfiguur in haar leven, los van de kerk met zijn ouderlingen en koster. Joop deed wat met haar. Door zijn aanwezigheid merkte ze pas weer hoe sterk zij haar overleden vader miste. Ze hadden een bijzondere band gehad. Chantal was zeventien toen hij overleed, nu vijftien jaar geleden. Ze was kapot geweest. O, kon ze de draad en de bijzondere relatie die ze met hem had maar weer oppakken.

Marleentje
In de verte hoorde ik opa Joop en mama nog wel met elkaar praten, maar wat zij precies zeiden verstond ik niet. Daar had ik ook geen interesse in. Er zweefden allemaal mooie gedachten door mijn hoofd. Aan de ene kant fantasietjes over de toekomst, aan de andere kant herinneringen aan vandaag. Met gedachten aan de grote warme hand van opa Joop op mijn buik, de tongzoen, zijn gelik aan mijn kutje en zijn warme zaad in mijn buik viel ik vrij snel in slaap. Ik merkte niet eens dat opa Joop ons huisje even verliet en kort daarna alweer terug was.

Joop
“Zal ik even een flesje wijn uit mijn vakantiehuisje halen?” Vroeg Joop aan Chantal nu hij een-op-een aan het vertrouwen van de jonge moeder kon werken. Een wijntje zou wel eens goede smeerolie kunnen zijn voor zijn plan. Bovendien kwam het kraanwater wat hem de hele avond al werd voorgeschoteld aardig zijn neus uit. “O, echt, heb je wijn?” Klonk Chantal verheugd. “Ja, graag!” Binnen tien minuten was hij terug. Erg ver lagen hun huisjes niet uit elkaar op dit kleine park.

Chantal schonk voor beide een flinke bel in. “Op je gezondheid, meisje,” zei Joop en ze klonken erop.

Chantal
Vanavond noemde Joop mij zowel ‘meisje’, ‘kind’ als ‘schatje’. Uit zijn mond voelde dat heel vertrouwd en goed. Ik kreeg de neiging hem ‘papa’ te noemen, of ‘papa Joop’, zoals Marleentje hem ‘opa Joop’ had genoemd. Hij reageerde ook helemaal niet vreemd op mijn dutje en was zelfs zo lief geweest om Marleentje naar bed te brengen, in te stoppen en een nachtkusje te geven. Ook dat voelde heerlijk en alsof mijn eigen vader dat deed. Mijn lieve vader die mij zijn knuffelkontje noemde. Ik deed niets liever dan heerlijk bij mijn pap op schoot zitten, kroelen en zijn geur opsnuiven. Rond mijn vijftiende kwamen daar nog andere gevoelens bij, maar dat heb ik hem nooit durven vertellen. Toen ik eindelijk de moed had, ik begon echt naar hem te verlangen, ook seksueel, overleed hij. Een hersenbloeding op het werk. Ik heb het hem nooit kunnen vertellen, en dus ook nooit mijn verlangens naar hem kunnen bevredigen.

Toen Joop wijn haalde keek ik even bij Marleentje. Ze sliep als een roos in haar bikini. Nu ik haar zo zag kwam me de lange mail van de vrouw die op mijn profiel had gereageerd weer voor de geest. Ik had helemaal geen mooie foto’s van Marleentje, terwijl ze echt heel mooi is. Dat viel me nu extra op. Er lag een gelukzalige glans over haar gezicht. Net een engeltje. Haar hesje zat binnenste buiten, geen idee hoe dat kon, maar ik brak er mijn hoofd niet over. Joop kwam zo en dan kon ik net zo goed ook mijn nachtkleding al aanhebben. Als hij dan straks wegging kon ik zo mijn bed in, want mijn vermoeidheid zou dan zeker weer toeslaan. Rot longen.

Ik schoof het dekbed omhoog tot aan Marleentjes schoudertjes en trok daarna een schoon slipje en mijn nachthemd aan. Ik sprenkelde wat eau de toilette achter mijn oren. Iets dat ik nooit deed voor het slapen, maar ik wilde gewoon lekker ruiken voor hem. Twee minuten later klopte hij op het raam. Ik was blij met zijn komst, met nog even gezelschap. En met een wijntje. Dat kocht ik nooit voor mezelf. We hebben het niet zo breed, Marleentje en ik.

Joop
Toen Chantal voor hem open deed zag hij nogmaals hoe mooi zij was en hoe petite, slank en klein voor haar leeftijd. Net zoals haar dochtertje. Ditmaal droeg ze een behoorlijk kort nachthempje, meer een lang T-shirt, en zo te zien geen bh. Haar tepels priemden fier door de stof. Chantal leek zich dit geen moment te beseffen. Ze was opgewekt en duidelijk blij met zijn terugkeer. Wat een vrolijke uitstraling had ze toch, ondanks de strubbelingen met haar gezondheid, financiën en als alleenstaande moeder. Hij bewonderde dat. Ze was sterk.

Toen zij naast hem op de bank plaatsnam, verrassend dichtbij voor zijn gevoel, snoof hij haar eau de toilette op. Had zij die nou net opgedaan? Hij kon zich niet herinneren deze net geroken te hebben. Hij herkende een vleugje muskus. Niet het kruid, maar die uit de geurklier van het muskushert. Hoe dan ook, ze klonken de glazen. “Op onze ontmoeting lieve schat,” zei hij vaderlijk en het was alsof er meteen en spontaan een traantje in haar ogen sprong, al glimlachte ze. De glimlach kreeg daardoor zowel iets vrolijks als iets, ja, hoe zou hij het noemen? Als iets tragisch. Alsof de glimlach een diep verdriet verborg.

En exact op dat moment kreeg Joop wroeging. Het gebeurde in een flits, een moment van verlichting. Hij zag de traan in haar ogen, de naargeestige glimlach en voelde meteen haar verborgen verdriet. Hij koppelde dit in zijn onnavolgbare brein vrijwel direct aan zijn eigen zwarte jaren vol eenzaamheid, depressie en misère. Hij had in die periode zelfs een einde aan zijn leven willen maken, zo wanhopig verloren was hij geweest. Nu keek hij in de betraande ogen van een zielsverwant, zo voelde dat. En dat gevoel zat diep. Hij vroeg zich af, hoe was het daadwerkelijk met haar gesteld? Ze had het over een vriendinnenwebsite gehad, ze had een profiel aangemaakt voor een vriendschap. Hij had er niet op doorgevraagd, maar ze moest wel eenzaam zijn bedacht hij zich met terugwerkende kracht. Eenzaam, zoals hij.

Ogen zijn daadwerkelijk de spiegels van de ziel, ook zij was een verloren ziel. Ineens zag hij het verwerpelijke van wat hij aan het doen was. Hij misbruikte haar tijd, aandacht en vertrouwen om in het leven van haar lieve aantrekkelijke dochtertje te kunnen blijven. Hij gebruikte haar voor een ‘hoger’ doel, een vaste intieme relatie met haar kleine meisje, mogelijk het belangrijkste mensje in haar leven. Nee, zéker het belangrijkste mensje in haar leven. Misschien zelfs wel de reden van haar bestaan. Hoe bedrogen zou zij zich voelen als zij erachter kwam? Van Joop en Marleentje? Ze was al zo kwetsbaar.

Hij voelde zich schuldig. Enorm schuldig. Hormonen hadden hem gegijzeld vandaag, die hadden zijn totaal irrationele verlangens aangewakkerd, mijn god, hij had seks gehad met een achtjarige, een kind nog. Dat kind had een moeder. Een moeder die zich om haar bekommerde. Waar was hij mee bezig? Waar was hij met zijn verstand? Wat als dit allemaal uitkwam? En waar was zijn normbesef?

Chantal
Toen Joop de wijn had ingeschonken ging ik spontaan naast hem zitten op de bank. Iets dichterbij hem, dan waarschijnlijk gepast was, maar ik wilde de glazen met hem klinken. Ik was ontzettend blij dat hij er was. Natuurlijk wist ik met mijn verstand ook wel dat ik hem nog maar enkele uurtjes kende, dat het een vreemde was, maar door ons fijne gesprekje wist ik al meer over hem, dan over menig hulpvaardige ouderling van de kerk. Hoewel behulpzaam waren die contacten vrij oppervlakkig. Meer praktisch dan relationeel. Mijn god, ik geloof niet eens. Met Joop was dat anders. Het was alsof ik echt naast mijn vader zat, hij was net zou oud als mijn vader nu zou zijn geweest. Die was tweeënvijftig toen hij overleed. Echt een vreemde maar bijzondere gewaarwording hem naast mij te voelen. Ik wist ook wel dat dit maar inbeelding was, maar het gevoel was echt. Mijn vader zou nu ook zevenenzestig zijn geweest.

Ik bracht mijn glas naar het zijne om te klinken en hij het zijne naar de mijne en we keken elkaar recht aan. Op het moment waarop de glazen elkaar raakten zei hij: “Op onze ontmoeting, lieve schat,” en de blik die hij daarbij had, zijn nabijheid, de intonatie waarop hij het zei, het feit dat hij mij ‘lieve schat’ noemde, het was honderd procent alsof ik mijn vader hoorde, zag en ervoer. En hoewel ik glimlachte schoten er in een fractie van nog geen seconde tranen in mijn ogen, er trok een gevoel door mijn lijf dat zich niet eenvoudig beschrijven laat.

De eenzaamheid die ik afgelopen jaren heb ervaren, de dagelijkse strijd om te overleven, mijn voortdurende vermoeidheid door die vreselijke longen van me, de zorg om Marleentje, het gebrek aan een goede vriendin, geen man in mijn leven, het verlies van mijn ouders. Mijn moeder overleed toen ik net vierentwintig was, ik heb geen broers, geen zussen om op terug te vallen. Ik besefte plotseling in alle hevigheid hoe anders mijn leven had kunnen zijn als mijn vader nooit die hersenbloeding had gehad. Marleentje was de enige reden dat ik nog leefde, zonder haar had het allemaal niet meer gehoeven voor mij.

En nu zat ik hier ineens op de bank met mijn vader, zo ervoer ik dat. Ik was blij en verdrietig tegelijk. In zijn ogen las ik ook een diep verdriet, een eenzaamheid die raakt aan die van mij. Maar ik las ook schuld, medeleven, begrip, angst, verwondering en een plotselinge verontrustheid. Ik keek in de ogen van een mens met een rijk gevoelsleven. Ik herkende mezelf in hem.

Alsof het afgesproken was zetten we tegelijkertijd, nog zonder slok te nemen, onze glazen op tafel en omhelsden elkaar, mijn wang tegen zijn hals. Als een spontane dans volgens een zelfde ritme, maar zonder leider. Een zweempje opgedroogd zweet rook ik, een vage vleug lavendel, de geur van Marleentje, ook al zo vertrouwd. Hij had grote handen en beide streelden mijn rug. Teder doch stevig. Dat deed mijn vader ook altijd. Dit kon geen toeval zijn.

Mijn borsten drukten tegen zijn borstkas, ik voelde zijn hart bonken, zoals hij ongetwijfeld de mijne voelde bonzen. En ik huilde. Echt compleet met snikken, tranen en de hele santenkraam. Waar dat vandaan kwam, geen idee. Maar ook lachte ik, want ik was blij. Eenzaam en blij. Een lach en een traan, als zon en regen. Wie ons nu zou zien, zou een regenboog waarnemen. Een regenboog die hoop geeft. Hoop op zonneschijn na regen. Dat is exact wat ik door mijn tranen heen voelde, hoop. Hoop op een beter leven, hoop op een toekomst, hoop op liefde, op heling. Want heel was ik allang niet meer.

Joop
Hun ogen voerden een gesprek zonder woorden en als een wonder zetten zij allebei tegelijk hun glazen neer en bogen voorover voor een spontane omhelzing. Een omhelzing vanuit het hart. Na de woordenloze communicatie via hun ogen communiceerden zij nu via hun harten. Hij voelde haar bonzen en beantwoordde dat met zijn hartenklop. Hij kon het niet helpen, maar haar warme breekbare lijf in zijn armen, haar kwetsbaarheid, zijn wroeging, hij voelde ook de tranen branden, maar hield ze in. Wat zou ze wel niet denken? Totdat hij haar hoorde snikken in zijn hals, met lange halen, vanuit haar tenen, toen hield hij het ook niet meer en huilde met haar mee. Snikkend. Zoveel verdriet dat eruit kwam ineens. Haast als een catharsis.

Geen idee wat zijn tranen veroorzaakten, hij was blij met haar aanwezigheid zo dichtbij, verdrietig over hun beider eenzaamheid, vol spijt over de seks met haar enige dochtertje, maar ook weer verheugd dat hij het kleine meisje zo intens had liefgehad. Hij voelde vreugde en verdriet, die dansten een walsje met elkaar. Tranen en een glimlach. Een visioen in zeven kleuren. Regenboogkleuren. Niet hoog in de lucht, maar om hen heen. Zijn verdriet kwam eruit. De heftige snikken van Chantal, haar schokschouderen, snot in zijn hals, haar goedkope eau de toilette, nep muskus, hij kon zijn tranen niet stoppen. Ook hij snikte.

Hij dacht aan verloren kansen, zijn seksloze bestaan, zijn niet geconsumeerde huwelijk, de momenten waarop hij het leven niet meer zag zitten, de maanden van lusteloos in bed. Uitzichtloos. Ademen, maar niet leven. En nu zat hij hier. De wereld op zijn kop. Zijn handen streelden de warme slanke rug van een jonge vrouw, die in een ander leven zijn dochter had kunnen zijn. Haar nabijheid, haar lijf tegen het zijne, het verdriet, de vreugde, alle emoties bij elkaar, de geur en smaak van haar dochtertje nog op zijn papillen, het gevoel van zijn penis in het nauwe natte kutje, het werkte allemaal zo erotiserend. Gedeeld verdriet, deze intimiteit, de volle emotie. Hij had geen wijn op en voelde zich toch aangeschoten, zelfs een beetje geil worden nu. Hij voelde dingen die hij nooit eerder voelde. Iets was vandaag in hem losgemaakt. Iets dat jaren lang had vastgezeten, vastgeroest en weggestopt. De sluizen stonden open. En terwijl Chantal weer hoorbaar snikte in zijn hals, richtte zijn penis zich op.

Chantal
Door mijn snikken heen hoorde ik ook Joop snikken. Hij huilde, net als ik. Zijn lichte zweetgeur, zijn armen om mij heen, de handen strelend over mijn rug, de heftige emoties en de opkomende herinneringen aan mijn pa, de fantasieën die ik als vijftienjarige over hem kreeg, het nooit vervulde verlangen naar hem, naar zijn mond, zijn lijf. Het was er allemaal weer.

De tijden die ik op zijn schoot had doorgebracht en het latere besef dat de verharding die ik onder mijn billen had gevoeld zijn opgezwollen penis was geweest. O, dat besef had mij bijna gek gemaakt. Misschien had hij toen wel net zo heftig naar mij verlangd als ik naar hem. Sociale normen hadden ons daarin belemmerd. Opgelegde normen, door anderen bedacht. Indruisend tegen onze natuur, in elk geval tegen die van mij als pubermeisje. Mijn verlangen kende geen grenzen, mijn geweten wel. Een geweten gevoed door de strenge boodschappen van de godvrezenden.

Ik kende ze inmiddels wel, die ouderlingen van de kerk, de koster en koorleden. Vroom van buiten, normerend als de pest, maar wel net even te lang die hand op mijn knie, die vluchtige blik naar mijn boezem of bepaalde opmerkingen met dubbele bodem. Koster Dantuma met zijn drie dochtertjes, verlekkerd keek hij naar ze, ik snap het wel, maar kom ervoor uit, doe niet zo schijnheilig. Als je weet dat die strenge normen niet deugen, draag ze dan ook niet zo uit. En geef Marleentje een lekkere stevige pakkerd als je dat wil in plaats van dat hypocriete kleffe slappe handje met je geilende blik.

“Volgens mij vind de koster mij wel leuk,” had ze eens gezegd. “Als ik een rokje draag kijkt hij steeds tussen mijn beentjes.” De gluiperd. Door normerende schijnheiligen zoals hij heeft mijn vader nooit gezegd wat hij daadwerkelijk voor mij voelde, heb ik mijn verlangen nooit durven uitspreken, hielden we elkaar gevangen in gevoelens die we niet uiten mochten. Onze laatste jaren samen vertoefden we in een schijnwereld.

Maar hier was Joop. Zijn emoties uitend, snikkend, mij omhelzend en verwarmend. Mij de warmte gevend die ik al zolang heb moeten ontberen. Mijn geest haalde een trucje met mij uit. Joop werd daadwerkelijk mijn vader, mijn vader was niet dood. Hij was hier in mijn armen en ik was weer vijftien naar mijn beleving. Ik wist wat ik nu weet, ik zou mij niet meer laten belemmeren door verzonnen religieuze normen die niet de mijne zijn, ik zou hem mijn verlangens tonen, deze weer onderdrukken zou me weer jaren kwellen, ze moesten eruit, hij rook zo lekker, voelde zo zacht.

Joop
Joop merkte dat Chantal hem steviger omhelsde, nog dichter tegen hem aankroop, alsof zij in hem wilde kruipen. Haar snikken was gestopt, net als de zijne. Bij hem stopte het snikken toen hij zich bewust werd van zijn ontwakende penis, bij haar toen ze hem steviger omhelsde. Waar zij eerste snikte in zijn hals, plantte zij nu wat kusjes. “Ik ben vijftien,” fluisterde zij ineens in zijn oor, “ik verlang naar je, papa.”

Vijftien? Waar had ze het over? Ze ging schrijlings op hem zitten, hem zo manoeuvrerend dat hij met zijn rug tegen de rugleuning van de bank kwam te zitten. Haar billen nu op zijn verharde penis. Dit moet ze gemerkt hebben, want ze draaide met haar kont. De gedachte aan ‘vijftien’ verstijfde zijn pik nog meer. Hij had vandaag de erotiserende werking van jeugdigheid ontdekt, dus de gedachte dat Chantal nu vijftien was in plaats van tweeëndertig had een behoorlijk geilheid verhogend effect op hem. Het was ook niet moeilijk om in te beelden, zij was slank, petite en gaaf. Hij hoorde dat ze moeite had met ademen, haar longen maakten overuren, maar klaarblijkelijk kon ze het aan, haar lippen gleden langs zijn kin naar zijn mond.

Chantal
Ik voelde dat hij hard was. Tussen mijn billen voelde ik dat. Ik draaide mijn nu vijftienjarige kontje zo dat papa’s lul tegen mijn kut drukte, dat wond mij nog meer op. Ik moest hem zoenen. Echt zoenen. Zo zoenen als ik mijn vader nooit gedaan had. En nooit meer had kunnen doen. Als vijftienjarige bevochtigde ik mijn hoofdkussen met mijn tong. Mijn hoofdkussen was dan mijn vader die ik hartstochtelijk tongzoende, mezelf ondertussen heftig masturberend. Dat verlangen was weer helemaal terug. Maar nu was mijn vader er wel. Joop was mijn vader en nu stak ik dan eindelijk, na al die verloren jaren, mijn tong in de mond van mijn net zo hevig verlangende vader. Deze tongzoen was een droom die uitkwam. Mijn kut werd vochtig en ook al merkte ik dat mijn ademhaling zwaarder werd, mijn longen meer toeren maakten dan ooit, ik kon er geen genoeg van krijgen. Ik zoog aan zijn tong, sabbelde, draaide rondjes, likte zijn lippen, slurpte aan zijn lippen en leefde mij helemaal uit op zijn tong. Kwijl gleed langs mijn kin, mijn hals. Ik werd zo geil als ik in jaren niet geweest was.

Joop
Ze zoog zich aan hem vast, lebberde hem af als een gulzige hond, ze was loops als een teef, krols als een poes. Ze likte, sabbelde, zoog en bleef maar rondjes draaien met haar kut op zijn nu keiharde staaf. En Joop likte en sabbelde net zo hard terug. kwijl liep langs zijn kin, zijn hals.

Zijn handen kneedden haar billen, zijn vingers kropen onder haar nachthemd, tegen haar slipje. Het was niet moeilijk om haar kut te vinden. Hij hoefde alleen het natte spoor te volgen, want ze dreef. Ze was bloedheet. Hij hield het haast niet meer. Ze kreunde “O, papa,” en hij hield het nu echt niet meer. Ze hadden zeker tien minuten zo heftig zitten tongen, zowel haar ademen als zijn gehijg werden steeds luider. Haar “papa” gekreun bracht hem over het randje. In een waas wierp hij haar op haar rug en stapte uit zijn korte broek. Zijn shirt trok hij over zijn hoofd en zijn onderbroek trok hij naar beneden en hij trapte hem uit. Volkomen naakt was hij en nu trok hij het slipje van Chantal uit. Ze gaf gewillig mee. Haar nachthemd bleef aan toen hij haar penetreerde. “Neuk me, papa,” kreunde ze opzwepend, “neuk me eindelijk, o, alsjeblieft, neuk me.”

Er zijn geen woorden voor om te beschrijven hoe geil deze woorden hem maakten. Had hij maar een dochter gehad, hij had haar elke dag geneukt. Had hij vroeger maar geweten wat hij nu weet. Zijn lul voelde zalig in haar natte hem naar binnen zuigende kut. Wat een bedrevenheid in die kutspieren van haar. Alsof haar kut een hem naar binnen slurpend mondje was, zo’n rubberen tuit die je op de tepels van een koeienuier zet om deze automatisch te melken. Aanspannend en weer loslatend op exact de juiste momenten. Dieper dan dit kon zijn lul niet gaan.

Chantal
Toen we tongden en papa mijn billen kneedde en zelfs mijn kut wist te vinden met zijn vingers, toen hield ik het niet meer. Joop was verdwenen, hij was nu volledig mijn papa, mijn echte papa en nu kon ik eindelijk mijn verlangen uitspreken, want ik was weer vijftien, hij leefde nog. Ik kreunde “O, papa,” waarna hij mij vrijwel meteen van zich afwierp, op mijn rug, op de bank. Razendsnel kleedde hij zich helemaal uit en trok mijn slipje omlaag. Als in een reflex spreidde ik mijn benen.

Ik hield mijn nachthemd aan, wilde geen tijd verliezen, ik had al zeventien jaar gewacht, papa’s lul wilde ik voelen. In mij. Diep in mij. In en uit. En weer in. De stevige harde lul gleed in mijn smachtende kut en ik snakte naar adem. Mijn longen deden pijn, maar die negeerde ik. Onvermoede krachten maakten zich van mij meester. Wat was dit zalig. “Neuk me, papa,” zei ik en papa neukte me. Maar iets te langzaam naar mijn zin. “Neuk me eindelijk,” zei ik nogmaals, “O alsjeblieft, neuk me,” en dat zweepte hem blijkbaar op. Als een zuiger in een cilinder pompte hij in mijn kut. En ik melkte hem, ik wist wel hoe ik mijn kutspieren kon inzetten, zo was Marleentje ooit ontstaan. Toen deed ik het bewust, nu was het een impuls, een tweede natuur, ik kon niet anders.

Papa kneep in mijn tieten en al neukend tongden we weer. Geen woorden maar daden. Zelf gleed ik met twee vingers over mijn clit, wat extra stimulans was ook mijn tweede natuur. Met mijn andere hand bewoog ik tussen zijn billen. Ik stak spontaan mijn wijsvinger in zijn reet. En prompt stootte hij zijn harde lange piemel nog dieper in mij. Ik voelde zijn zalige neukstaaf zelfs nog verder opzwellen. Hij vond dat blijkbaar geil.

Joop
Al neukend kneep Joop in haar heerlijke strakstaande tieten, wreef over haar tepels en stak zijn tong weer in haar mond, zoog zich aan haar vast. Gedachten had hij allang niet meer. Toen ze echter ineens een vinger in zijn kontgat stopte schreeuwde hij het bijna uit. Niet van de pijn, maar van genot. Hij stootte zijn pik nog dieper dan hij dacht dat mogelijk was in haar petite lijfje en doordat hij wat verder leek op te zwellen voelde hij haar kut nu nog strakker om zijn staaf. Zijn eikel explodeerde zowat. Het kon nooit lang meer duren of hij zou klaarkomen, in haar spuiten zoals hij even daarvoor bij haar dochtertje had gedaan. Ook gedachten aan schuldgevoelens waren als sneeuw voor de zon verdwenen net als enige wroeging of verdriet. Wat resteerde was pure geilheid.

Nu stootte hij heftiger dan ooit. Het begon te kriebelen, zijn zaad diende zich aan. Het zou niet lang meer duren, wat een zalig kindvrouwtje was het toch.

Chantal
Mijn vingers op mijn clit, mijn andere vinger heen en werend in zijn kont, zijn lul in mijn kut, handen bij mijn tieten, lijf op mijn lijf, tong in mijn mond, ik hield het niet meer. Ik kwam, ik kwam heftig, ik kwam als de atoombom op Hiroshima. Luid, vol overgave en alle zintuigen vernietigend. Ik schreeuwde, ik kon het niet helpen, ik huilde toen ik schreeuwde: “Papa!” Ja, ik huilde toen ik klaarkwam. Dit was een ontlading van jaren, eindelijk had ik kunnen toegeven aan mijn jarenlang opgehoopte verlangen naar mijn vader en papa had me eindelijk geneukt. Ik beleefde naschok na naschok. De catharsis was compleet.

Op het moment dat ik schreeuwde voelde ik hem verkrampen, loslaten, verkrampen, loslaten en nogmaals verkrampen in mijn kut. Papa kwam klaar. Tijdens elke verkramping en naschok spoot hij wat zaad in mijn puberkut. Ik slikte al jaren geen pil meer, maar dacht geen moment aan zwangerschap. Ik was van de wereld, ik dacht nergens meer aan. Ik was vijftien en papa had mij geneukt.

Joop
Toen Chantal krampachtig klaarkwam, heftig bokkend met haar onderlijf, toen schreeuwde zij keihard “Papa!”. Zo luid, dat Joop spontaan klaarkwam. Wel vijfmaal zijn zaad lozend, hij kon het niet inhouden, wilde het ook niet inhouden. Terwijl hij kwam en spoot bewoog nog altijd die ene vinger van haar heen en weer in zijn kontgat. Wat was dat lekker. Het was als neuken en geneukt worden op hetzelfde moment. Zalig. Zijn lul stond in brand, zijn kont fikte.

Na zeker nog vijf minuten langzaam in haar heen en werend en verslappend vlijde hij uitgeblust zijn hoofd naast het gezicht van Chantal en schoof naast haar op de bank. Totdat hij de schrik van zijn leven kreeg. Het was Marleentje, die waarschijnlijk al een tijdje had staan kijken: “Wat doen jullie?”

(Dit is een fantasieverhaal. Niet in het echt doen met minderjarigen hoor je me? Niet in het echt doen! – Femke)