Ga naar deel 1 om het verhaal vanaf het begin te lezen.
We zijn nu een week later, en papa is er nog steeds. Zelf ga ik er meer en meer van uit dat ik 2022 niet meer terug zal zien, tenzij over 29 jaar. Meer nog, ik hoop dit, want op dit ogenblik ben ik perfect gelukkig. Een gevoel dat ik zo lang mogelijk wil blijven koesteren.
Ik ben op weg naar huis, nadat ik de avond bij Leen heb doorgebracht. We moesten een groepswerk maken. Het wordt al donker, omdat het wat meer tijd in beslag nam dan verwacht. Dat kwam omdat we regelmatig pauzeerden om wat te tongzoenen. En omdat de herstelde moeder van Leen erop stond dat ik bleef eten. Wat ik ook deed, nadat ik telefonisch moeder verwittigde dat ik wat later thuis zou zijn.
Ik passeer net het kerkhof wanneer drie mannen de straat oversteken en me tegenhouden. De oudste van de twee, een kalende man van rond de vijftig, met een sikkeneurig sikje en een buikje, spreekt me aan.
‘Dag meisje, sorry dat ik je lastigval, maar ben jij niet toevallig Sofie?’
Ik staar hem verbaasd aan, want ik ken hem helemaal niet.
‘Euh ja,’ antwoord ik. ‘Met wie heb ik de eer?’
‘Ik dacht het al,’ zegt hij glimlachend, zonder op mijn vraag te antwoorden. ‘Zoveel magere rosse meisjes zullen er in dit dorp wel niet te vinden zijn.’
Ik voel me niet erg op mijn gemak. ‘Sorry, maar ik moet op tijd thuis zijn. Dadelijk is het pikkedonker,’ antwoord ik terwijl ik aanstalten maak om langs hen heen te glippen. De man grijpt echter nogal stevig mijn arm beet. ‘Au, dat doet pijn!’ kerm ik.
‘Niet zo vlug, meisje,’ zegt de man. ‘Laat ik me eerst eens even voorstellen. Mijn naam is dokter Vogel. Dit is mijn neef en dat is mijn zoon.’
Ik kijk hen beide aan. Dan herken ik, vooral aan zijn lange neus, de man die hij zijn neef noemt, een magere vent van rond de vijfendertig. Hij was het die uit de praktijk van dokter Vogel kwam de dag dat ik mijn vader daar naar binnen zag gaan. De zoon is de knapste van het stel, met blond haar en blauwe ogen. Hij lijkt een jaar of vijfentwintig te zijn.
‘Euh, aangenaam, maar laat me nu los, of ik begin heel hard te gillen,’ zeg ik.
‘Dat zou ik niet doen, als ik jou was. Je zou er heel wat spijt van krijgen,’ antwoordt Vogel. ‘Ik kom net van bij je thuis. Je vader is me nog geld verschuldigd. Hij ging ermee akkoord een heel aantal sessies bij mij te volgen, wegens, euh, bepaalde gevoelens die hij had, maar kwam op een dag niet meer opdagen. Nu weigert hij de niet-bijgewoonde sessies te betalen en ook de fikse boete die daaraan verbonden is. Terwijl ik die tijdstippen had vastgelegd en dus geen andere cliënten kon ontvangen.’
‘En wat heb ik daarmee te maken?’ vraag ik.
‘Tot voor kort niets,’ antwoordt hij. ‘We hebben hem een deadline van een week gegeven. Betaalt hij niet, dan laten we aan jouw mama weten waarom hij die sessies bij me volgde.’
Ik slik. Dat mag absoluut niet gebeuren. ‘Ik… ik weet niet waarover je het hebt, maar ik zal proberen papa te overtuigen,’ zeg ik. ‘Laat je me nu gaan?’
‘We kunnen het ook op een andere manier oplossen,’ zegt Vogel. ‘Je vader heeft me heel wat over je verteld. Heel erg opwindende verhalen. Hij droomde over jou, weet je? Hele fijne dromen. En nu ik je hier zo voor me zie, dan kan ik hem geen ongelijk geven.’
In de verte zie ik een fietser naderen. Ook Vogel heeft dit gemerkt. ‘Meekomen. En geen kik, of jouw moeder krijgt iets anders te lezen aan het ontbijt dan de ochtendkrant.’
Hij sleurt me mee, het donkere, verlaten kerkhof op, al zorgt de bijna volle maan voor voldoende licht. Zo wandelen we een tijdje tot we voorbij de grafstenen zijn en onder een grote treurwilg staan.
‘Ik heb een voorstel,’ vervolgt de man. ‘Te nemen of te laten. Ofwel verwen je ons hier en dan laat ik jouw vader en moeder voortaan gerust. Op mijn erewoord. Ofwel weiger je dit, en komt er een einde aan het knusse gezinsleven dat jullie leiden. Begrepen?’
‘Papa, wat ben je van plan?’ reageert zijn blonde zoon. ‘Het is nog maar een kind.’
‘Op haar leeftijd neukte je je moeder al. Om nog maar te zwijgen over wat je later met je jongere zusje uitspookte,’ antwoordt de man venijnig. ‘En jij,’ hij wijst naar de neef, ‘we zullen het maar niet hebben over jouw hete avonturen met minderjarige meisjes.’
Ik besef dat ik weinig keuze heb. Verdorie, net wanneer ik dacht dat alles achter de rug was. Opnieuw moet ik me opofferen.
‘Oké, ik zal het doen,’ zeg ik stil.
‘Op je knieën!’ roept hij terwijl hij me ruw omver duwt en me onzacht op de grond doet vallen. Ik krabbel recht en ga op mijn knieën zitten. De man heeft zijn broek al opengeknoopt, zijn pik wijst naar mijn gezicht. Hij grijpt me hard bij mijn haren en duwt mijn hoofd tot aan zijn pik. Ik open mijn mond, maar hij stoot zijn paal als een barbaar diep in mijn keel, waardoor ik moet kokhalzen. Hij blijft mijn hoofd stevig vasthouden, waardoor ik plots bang word dat ik ga stikken. Dan haalt hij zijn van speeksel druipende pik uit zijn mond. Ik hap hijgend naar adem.
‘Als je dit nog één keer doet, dan bijt ik je lul eraf,’ laat ik hem woedend weten. ‘Ik ga ermee akkoord seks met jullie te hebben, maar hou het alsjeblieft beschaafd!’
‘Kop dicht, kleine hoer!’ roept hij en hij slaat me zo hard in het gezicht dat ik mijn evenwicht verlies en opnieuw hard op de grond terecht kom.
‘Kalm, Siegfried!’ hoor ik de neef tegen hem zeggen. ‘We hoeven haar toch niet te verkrachten?’
‘Ja, papa,’ voegt de zoon eraan toe. ‘Ze zei toch dat ze akkoord ging. Het is nog maar een klein meisje. Dadelijk sla je haar nog dood.’
‘Oké, oké, stelletje slappelingen,’ reageert Vogel. De zoon grijpt mijn hand en trekt me overeind.
‘Zou de weledele jonkvrouw zo welwillend willen zijn om wederom op haar bevallige knieën te gaan verpozen?’ vraagt Vogel dan sarcastisch. ‘Zo goed, teerhartige ventjes? Waarom zijn jullie broeken trouwens nog dicht? Zijn jullie plots mietjes geworden?’
Deze keer blijft Vogel met zijn agressieve fikken van me af. Drie pikken wijzen mijn richting uit. Ik pak er twee beet, die van Vogel wat steviger, en steek die van de zoon in mijn mond. Om beurten begin ik ze te pijpen terwijl ik de andere afruk. Helaas heeft Vogel de lekkerste lul. Lekker lang met een brede eikel en een stel stevige ballen eronder. De neef heeft een redelijke kleine pik, maar hij is wel nogal dik. Die van de zoon heeft de lengte van die van papa, maar wel wat dunner.
Af en toe schraap ik zogezegd per ongeluk – want ik ben tenslotte een klein onervaren meisje – mijn tanden langs de schacht van Vogel, maar hij geeft geen kik. Dit is de eerste keer dat ik ongewild seks heb. Zelfs in mijn volwassen leven is dit nooit voorgevallen. Ook mijn ex dwong me nooit. Het was meestal ik die het initiatief nam. Maar nu zou ik liever op de schoot van papa naar tv zitten kijken. Al besef ik dat ik aan een gewelddadige verkrachting ben ontkomen, dankzij de neef en de zoon. Dus ik probeer er toch wat van te genieten. Ook al omdat het mijn eerste keer is met drie mannen tegelijk.
Ik tracht de touwtjes weer zelf in handen te nemen. Met geile mannen lukt dit meestal zonder problemen, zolang je ze maar geeft waarnaar ze verlangen. Ik sta recht.
‘Alle kleren uit!’ beveel ik, terwijl ik het goede voorbeeld geef. Wanneer de drie mannen poedelnaakt zijn, ordonneer ik Vogel om op de gras te gaan liggen. Waar is zijn grote mond gebleven? Hij fantaseerde wellicht over een wrede verkrachting, maar komt nu tot het besef dat het nog opwindender is gecommandeerd te worden door een ros twaalfjarig meisje met vlechtjes. Hoe dan ook, hij gehoorzaamt als een afgerichte labrador.
Ik ga op hem zitten en laat me op zijn staalharde paal zakken. Er gaat niets boven een stevige pik diep in mijn kutje. Tenzij er tegelijk ook nog een in mijn aars pookt. Daar zorgt de neef voor, al heeft hij heel wat speeksel nodig om zijn brede lul naar binnen te kunnen laten glijden.
Terwijl de twee pikken wild tekeer gaan in mijn beide holten, pijp ik de lieve lul van de mooie blonde jongen. De paal van Vogel schuift telkens zalig langs mijn klitje en al snel kom ik kreunend klaar. Ik probeer mijn geschreeuw wat te dempen om geen toevallige passanten te lokken. Of om de doden niet te wekken. Een gangbang met een bende zombies zie ik momenteel niet zitten.
Geregeld wisselen we van positie, zodat iedereen kan genieten van mijn kutje en kontje. Vogel is weer wat bruter geworden en ramt zijn paal meedogenloos in mijn arme aars. Zijn ballen kletsen tegen mijn dijen. Maar ik ben zelf zo opgewonden dat het me niet kan deren. Mijn tweede orgasme blijft niet lang uit. Maar ook de drie mannen gaan het niet lang uithouden. Ik hoor Vogel iets tegen zijn kompanen zeggen, maar versta niet wat. Daarna haalt hij zijn kloppende pik uit mijn gekwelde kontgaatje, grijpt me bij de oksels en tilt me op, zodat de dunne paal van zijn zoon uit mijn druipende kut glipt. Dan legt hij me, teder zowaar, neer op het gras en vraagt me om te gaan liggen.
De drie mannen staan om me heen, driftig sjorrend aan hun op springen staande pikken. Dan komen ze een voor een klaar. Vanop grote hoogte regent het lauwe sperma op me neer. Het zaad van de zoon als eerste, het spat op mijn voorhoofd, neus en wang. Dan volgt de neef. Zijn eerste straal mist doel en belandt naast me op het gras, maar dan is het wel raak, ten minste als hij op mijn kleine tietjes mikte. Kermend is het dan de beurt aan Vogel. Dikke kwakken sperma bedekken mijn gezicht. Ik open mijn mond en laat de laatste flinke druppels in mijn keel terechtkomen. Zo blijf ik liggen, totaal uitgeput. Ik hoor de drie kerels hun broeken dichtritsen.
‘Vogeltje, als je je niet houdt aan je erewoord, dan weet ik je te vinden,’ zeg ik zonder mijn ogen te openen. ‘Vroeg of laat. En wees gerust, ik heb connecties!’ Ik weet dat ik kan rekenen op Jos, Jan en wellicht ook meneer De Wit om hem, indien nodig, hardhandig een lesje te komen leren.
‘Je hebt mijn woord,’ antwoordt hij kortaf. Dan hoor ik hun voetstappen zich van me verwijderen.
Ik zou nu dringend naar huis moeten, want mijn ouders zullen wel ongerust zijn. Maar ik lig hier goed. Het gras begint vochtig en koud aan te voelen op mijn blote lichaam. Maar dat contrasteert heerlijk met het lauwe zaad op mijn gelaat en mijn tietjes. Ik zou me eerst moeten kunnen wassen alvorens naar huis te gaan. Wat zouden ze zeggen als ik binnenkom, ruikend naar vers sperma en met een dikke laag aangekoekt zaad op mijn gezicht. Maar laat me nog even mijn ogen gesloten houden. Door drie mannen genomen worden is niet niks voor een frêle twaalfjarig lichaam. Nog even…
***
Ik open mijn ogen. Shit, het is al dag. Heb ik hier de ganse nacht geslapen? Papa en mama zullen doodongerust zijn! Ik richt me op en er gaat een pijnscheut door mijn rug. Vreemd, waarom lig ik op een grafsteen. Ik draai mijn hoofd en lees de naam van de gestorvene op het plaatje. Ik schrik me haast een ongeluk. Het is die van mijn moeder!
Moeizaam sta ik recht. En meteen heb ik door dat ik weer in 2022 ben beland. Door mijn weelderige boezem kan ik mijn voeten niet meer zien. Maar ik draag wel degelijk de kleren die ik aan had op het bedrijfsfeest. Mijn handtas ligt onaangeroerd naast me. En ik heb een barstende hoofdpijn. Wat een ellende! Ik wil terug, en wel nu meteen! Met spijt denk ik aan het knappe gezicht van meneer De Wit en de gemiste kans om met hem te neuken.
Ik kijk nog eens naar het naamplaatje op het graf. Daar is niets veranderd. Mama stierf nog steeds op veel te jonge leeftijd. Mijn terugkeer heeft er dus niets aan veranderd. Het zal dan toch maar een heel erg levendige droom geweest zijn. Of een opening naar een parallelle wereld. Wat maakt het uit?
Goed, tijd om eens naar huis te gaan. Hopelijk vind ik iemand die me naar een station kan voeren. En die toevallig enkele pijnstillers op zak heeft. Nog wankel op mijn benen strompel ik naar de uitgang van het kerkhof.
Plots begint mijn smartphone over te gaan. Een nummer dat ik niet ken en niet tot dat van mijn opgeslagen contacten behoort, dus ik neem niet op. Waarschijnlijk een televerkoper die me een abonnement op een of ander stom tijdschrift probeert te slijten. Even laat hoor ik mijn telefoon twee keer trillen. De opbeller heeft een voicemail achtergelaten. Toch maar eens luisteren, misschien is het iets dringends of belangrijk. Ik hoor een wat krakende mannenstem.
‘D… dag Sofie! Het heeft me heel wat moeite gekost om je nummer te vinden. Het… het spijt me. Het spijt me echt wat ik jullie heb aangedaan. Ik… ik zou je willen ontmoeten. Maar als je dit niet wilt, dan begrijp ik dit volkomen. Je… je hebt alle recht om me te haten. Ik besef dat ik het niet kan goedmaken. Maar… maar als je me toch wilt zien, bel me dan op dit nummer. Hopelijk tot gauw! Oh, ja… sorry… dit is jouw vader.’
EINDE