Ga naar deel 1 om dit verhaal vanaf het begin te lezen.
We stoppen en verstijven. ‘Handen in de lucht! En draai jullie langzaam om!’, klinkt een strenge vrouwenstem. Angstig doen we wat ons gevraagd wordt. Ik verwacht, ondanks de vrouwenstem, een ruwe roversbende, maar voor ons zien we enkel een roodharige vrouw en twee kinderen. De vrouw houdt gespannen de loop van haar geweer op ons gericht. ‘Peter, pak hun wapen af’, zegt ze tegen de jongen. De krullenbol, waarvan ik schat dat hij ongeveer de leeftijd van Alice heeft, holt op ons af, haalt mijn geweer uit mijn rugzak en gaat weer naast de vrouw staan, waarschijnlijk zijn moeder.
‘Hebben jullie nog meer wapens?’. Ik zeg dat dit niet het geval is. ‘Wie zijn jullie? Wat doen jullie hier?’, vraagt de vrouw, nog steeds op een barse toon. ‘We dolen maar wat rond, op zoek naar voedsel. En we proberen uit de buurt van de bendes te blijven. Dat is de reden waarom we door het bos trekken’, antwoord ik. ‘Is dat je dochter?’, vraagt ze en ze wijst met het geweer naar Alice. Die antwoordt snel ‘Ja’. Ze is een slimme meid. De vrouw kijkt ons lange tijd zwijgend aan. Vermoedelijk denkt ze na over wat ze moet doen. Ons welkom heten, wegjagen of genadeloos afknallen. ‘Ik geef jullie het voordeel van de twijfel’, zegt ze uiteindelijk. ‘Hopelijk krijg ik er geen spijt van. Volg de kinderen met jullie handen in de lucht. Ik loop achter jullie. Dus doe geen domme dingen!’.
We volgen de jongen en het meisje, dat me een jaar of tien lijkt te zijn. We slaan enkele keren tussen dik struikgewas een smal pad in tot de kinderen plots halt houden. Peter zet een stap opzij en opent tot mijn verbazing een deur. Die is zo goed als onzichtbaar door het klimop dat erover groeit. Ik kijk om me heen en merk dat dit een enorm goed gecamoufleerde blokhut is. We volgen de kinderen mee naar binnen, op de voet gevolgd door de vrouw.
‘Mijn naam is Scarlett en dit zijn Peter en Kirsten’, zegt ze. We vertellen hen hoe wij heten, onze handen nog steeds in de lucht. ‘Laat ze nu maar zakken, en leg jullie spullen daar in de hoek’, zegt Scarlett, nu iets minder streng. We doen wat ze vraagt, terwijl we de kleine ruimte in ons opnemen. Dit is duidelijk de leefruimte. Er staat een zetel, een tafel, een paar stoelen. In de hoek zien we een oud fornuis. De rekken staan vol met conservenblikken. Ze kunnen nog wel een tijdje voort, zelfs met ons erbij. Links van de kamer zie ik twee deuren naar andere vertrekken, en rechts nog een. In vergelijking met onze kleine tent ziet dit er allemaal enorm luxueus uit, zelfs al is er geen elektriciteit. Dit leid ik af uit de petroleumlampen en kaarsen die op de tafels en kasten staan en aan het ontbreken van een tv of zelfs maar een koelkast.
‘Jullie stinken uren in de wind. Ga maar naar de badkamer daar links en leg jullie vuile kleren aan de deur. Die zullen we wassen. Hier zijn twee badjassen die jullie daarna kunnen aantrekken. En alvast een waarschuwing, het is koud water. Daarna gaan we praten’. We begeven ons met de badjassen in onze handen naar de geïmproviseerde badruimte. Ik verwacht een soort douche, maar er staan alleen maar twee grote emmers gevuld met ijskoud regenwater en een grote metalen kuip. Op een rek liggen enkele blokken zeep. We kleden ons uit en schuiven onze stinkende kleren door de kier van de deur. In de kuip maken we ons nat en zepen we ons in. Gespannen als we zijn denken we niet aan seksuele spelletjes en we blijven van elkaar af. Het ijskoude water in de emmers die we over ons heen gieten om ons af te spoelen, werkt ook niet meteen lustopwekkend. Klappertandend drogen we ons af, trekken elk een badjas aan en begeven ons daarna weer naar de leefruimte.
Op tafel staan al twee dampende kommen soep te wachten. Dankbaar slurpen we die hongerig leeg. Scarlett bekijkt ons met een kleine glimlach. Ze is ongeveer van mijn leeftijd, misschien een paar jaar ouder. Ze is lang en heeft haar rode haar in een paardenstaart gebonden. Ze draagt een trui die haar grote borsten niet kunnen verhullen. Verder draagt ze een spannende jeans, die haar stevige dijen goed doen uitkomen.
Ze komt bij ons aan tafel zitten. ‘Ik begrijp wel waarom jullie logen, maar jullie zijn geen vader en dochter, hé?’. We knikken. Alice vertelt over het trieste lot van haar vader en ik dat van Jim. We hebben het over onze ontmoeting en over het ontzettende schouwspel in het zogenaamde veilige kamp. Over onze seksuele avonturen reppen we uiteraard met geen woord. Ik vraag haar hoe zij de donkere maanden overleefd hebben. Ze slikt even. ‘Dit is ons kleine buitenverblijf waar we een paar keer per jaar verblijven, weg van alle drukte en comfort. En toen de ramp gebeurde, zaten we toevallig hier. Maar we wisten van niets op dat moment. Nog altijd niet, trouwens. Weten jullie wat er precies is gebeurd?’. Ze kijkt ons verwachtingsvol aan, maar we schudden ons hoofd.
‘De volgende dagen werd het almaar donkerder en we konden steeds moeilijker ademen’, vervolgt ze dan maar. ‘We besloten naar onze auto te trekken, die in het dorp stond, zo’n twintig kilometer verderop. Maar we moesten snel rechtsomkeert maken, het was niet te doen. Gelukkig hielden de bomen veel van het stof tegen. Dat is ons geluk geweest’.
Ze valt even stil en vat dan moed. ‘Ik was hier met mijn man, en de kinderen natuurlijk. Na enkele maanden raakte ons voedsel op en mijn echtgenoot trok naar het dorp op zoek naar proviand. Het stof was toen al geminderd, maar nog lang niet helemaal weg. Een paar uur later stond hij hier terug met een verschrikte uitdrukking op zijn gezicht. Het dorp was uitgestorven, letterlijk en figuurlijk. Velen waren weggetrokken, maar op straat en in de huizen had hij tal van lijken gevonden. Maar gelukkig ook voedsel, al was er al veel geplunderd. Verschillende keren gingen we op en af om onze voorraden aan te vullen.
Twee maanden geleden ongeveer ging mijn man nog een laatste keer op pad, op zoek naar batterijen, lampen en ander bruikbaar materiaal… We hebben hem nooit meer teruggezien’. We zijn allemaal heel lang stil. ‘De meest logische verklaring is dat hij op een roversbende is gestoten. Sindsdien ben ik constant op mijn hoede. Vandaar ook mijn gedrag toen ik jullie door het bos zag lopen’. Ik antwoord dat dit een begrijpelijke reactie is en zeg blij te zijn eindelijk nog eens vriendelijke, beschaafde mensen tegen te komen.
Het is bijna avond en Scarlett tovert een maaltijd op tafel. Alweer iets uit blik, maar de tijd dat we kieskeurig zijn ligt al ver achter ons. We zijn te hongerig om aan tafelmanieren te denken en slobberen alles als een hond naar binnen. Daarna begeven Alice en de twee kinderen zich naar hun slaapkamer, terwijl ik Scarlett help met afruimen. ‘Wij willen jullie niet tot last zijn, maar mogen wij hier een tijdje blijven? Vooral voor Alice. Na alles wat zij op zulk een jonge leeftijd heeft meegemaakt, heeft ze nood aan wat rust in een veilige omgeving in plaats van altijd maar op de dool te zijn’.
Scarlett kijkt me aan. ‘Ik ga jullie zeker niet onmiddellijk wegjagen. Je hebt gelijk wat Alice betreft, maar jij hebt het evenzeer nodig als zij. En we kunnen hier zeker wat extra handen gebruiken om de boel hier zo leefbaar mogelijk te houden. En ik voel me dan ook wat veiliger. Het is vermoeiend om dag in, dag uit in je eentje verantwoordelijk te moeten zijn voor twee kinderen in deze vijandige wereld. Ik doe soms geen oog dicht’. Het is inderdaad aan haar te zien dat ze eens goed moet kunnen uitslapen. Er hangen diepe wallen onder haar mooie groene ogen en haar gezicht is bleek. ‘Ik overweeg zelfs om jullie voor altijd hier te laten blijven, maar dan is er één ding dat je me moet bewijzen’. Ik kijk haar vragend aan. ‘Wat dan?’
Ze doet een stap naar voren en staat plots vlak tegen mij. Ik voel haar stevige borsten tegen mij aandrukken. Met een hand wrijft ze over mijn kruis. ‘Je moet bewijzen dat je me hard kan doen klaarkomen. Ik ben zo geil. Al maanden snak ik naar een flinke pik’, fluistert ze in mijn oor. Dit gaat snel. Enkele uren geleden dacht ik nog dat ze een kogel door mijn lijf ging jagen. Ze drukt haar lippen tegen de mijne en wrikt met haar tong mijn mond open. Al snel zijn we smachtend aan het tongzoenen, terwijl haar hand door de opening van mijn badjas glipt en mijn pik stevig vastgrijpt. Ik sla mijn armen om haar heen en wrijf over haar rug en over haar lekkere kont. Wat is ze zacht!
Dan trekt ze me mee naar de slaapkamer en duwt me op het bed. Nog geen tel later ligt ze boven op me. Haar warme mond zoekt opnieuw de mijne en weer dartelt haar tong naar binnen. Dan richt ze zich op en trekt haar trui uit. Twee grote borsten springen tevoorschijn, getopt met twee lange dikke tepels. Ze gaat zo liggen dat ze vlak boven mijn gezicht bungelen. Het is eens wat anders dan die kleine heuveltjes van Alice.
Ik begin aan een tiet te likken en te zuigen, terwijl ik de andere met mijn hand masseer. Ik neem een tepel in de mond die zo hard is als een kogel en sabbel er stevig aan, terwijl mijn tong er driftig over heen en weer gaat. Ze kreunt. Haar hand ligt ondertussen weer op mijn kruis en begint mijn nog slappe lul af te trekken. Langzaam begint hij te groeien tot hij keihard overeind staat. ‘Oh!’, monkelt Scarlett goedkeurend. ‘Die moet ik eens van dichterbij gaan inspecteren’.
Ze likt zich traag een weg naar beneden, terwijl haar tong sensueel over mijn tepels en buik beweegt. Wanneer ze haar bestemming heeft bereikt, grijpt ze mijn paal stevig vast en kijkt er wellustig naar. Ze cirkelt met haar tong rond mijn eikel en gaat dan langs de ganse lengte van de schacht naar beneden om uiteindelijk aan mijn ballen te likken. Ze begint me weer af te rukken, terwijl ze de ballen een voor een in haar mond neemt en eraan zuigt. Dan begint ze de vochtige terugreis naar boven en steekt zonder verpozen mijn ganse pik tussen haar lippen. Ze pijpt me slurpend en kreunend. Mijn pik verdwijnt steeds dieper in haar keel, tot hij niet meer verder kan. Mijn schaamhaar schampt haar bovenlip, mijn ballen liggen tegen haar kin aangedrukt. Ze herhaalt dit vele keren, af en toe richt ze zich op om naar adem te happen. Ik kreun van genot. Aan dit razende tempo ga ik het, met mijn beperkte ervaring, niet lang volhouden. Maar ik wil nog niet klaarkomen.
Ik duw haar voorzichtig van me af. ‘Laat ik me jou even verwennen’, zeg ik. ‘Kom op bed liggen’. Ik kruip tussen haar gespreide dijen en snuif haar scherpe geur op. Haar poes is een grote rode wildernis. Ik kriebel er met mijn vingers door en vind haar schaamlippen. Zachtjes streel ik de randen en ga dan hoger. Naar haar klit moet ik niet lang zoeken. Die is enorm, als een heel klein piemeltje. Ze kreunt wanneer ik eraan lik en nog meer wanneer ik hem in mijn mond neem om eraan zuigen. ‘Oh ja! Lik me daar! Ja, dat is lekker!’, kermt ze. Terwijl mijn tong lenig over het stijve knobbeltje wervelt, steek ik een vinger in haar spleet. Het voelt erg vochtig aan, en vooral heet. Ik duw mijn vinger dieper en dieper en begin hem vervolgens op en neer te bewegen, almaar sneller en harder. Scarlett ademt snel en luid en masseert krachtig haar borsten. ‘Ja! Oh, ja! Steek er nog een vinger in!’, kermt ze. Ik gehoorzaam als een braaf jongetje. Steeds meer sappen vloeien uit haar kut en ik probeer er zoveel mogelijk van op te likken.
‘Neuk me! Stop je pik in me en neuk me! Neuk me hard!’, smeekt ze. ‘Maar kom niet in me klaar. Ik wil niet nog een kind op deze vreselijke wereld zetten’. Ik ga boven op haar liggen en geef haar weer een diepe tongzoen. Dan leid ik met mijn hand mijn pik naar de vochtige dampende opening. Ik stoot hem hard naar binnen en begin haar te neuken. Steeds harder, steeds sneller. Het bed kraakt, Scarlett gilt van genot. Ik denk even aan de kinderen die in de belendende kamer alles haarfijn moeten kunnen horen. Zou Alice jaloers zijn? Dat de kinderen van Scarlett getuige zijn van de oorverdovende liefdesgeluiden is niet mijn verantwoordelijkheid. Het was hun moeder die het initiatief nam om van bil te gaan. Maar al snel concentreer ik me weer op mijn paal die met een verschroeiend tempo in de soppende kut beukt. Ik kan dit net lang genoeg volhouden om Scarlett luid schreeuwend klaar te doen komen. Ik voel haar sappen langs mijn pik stromen. We komen beiden badend in het zweet en luid hijgend op adem, mijn pik nog diep in haar hete kut.
‘Oh, dat was lekker!’, hijgt ze glimlachend. ‘Je hebt je bewezen! Je mag hier lang blijven. Zolang je me maar blijft neuken zoals daarnet’. Ik geef haar uit oprechte dankbaarheid een lange zoen, die ze gretig beantwoordt. Langzaam begin ik mijn pik weer op en neer te bewegen.
‘Neem me langs achter’, zegt ze plots. ‘Ik wil je pik diep in mijn kont’. Ik rol van haar af. Ze staat recht en gaat voorovergebogen staan, met haar handen tegen de muur geleund. Haar lekkere kont steekt uitnodigend naar achter. Ik ga achter haar staan en lik aan haar prachtige ronde billen. Dan wrijf ik wat speeksel over haar kleine kontgaatje en breng mijn pik naar de smalle ingang. Met enige moeite stoot ik mijn eikel naar binnen, maar ik stop wanneer ik Scarlett hoorde kermen.
‘Ga door!’, stelt ze me gerust. Langzaam ga ik dieper, tot mijn ganse paal in haar aars zit. Wat is ze daar smal. Het doet me denken aan het kutje van Alice. Maar ik moet ophouden met Scarlett te blijven vergelijken met het twaalfjarige meisje. Seks met deze rode furie is een totaal andere ervaring dan met die frêle Alice. Niet beter, maar gewoon anders. Als ik moet kiezen, met het mes op de keel, dan ga ik uiteindelijk toch voor Alice, met wie ik een emotionele band heb die hopelijk voor het leven is. Maar ik voel me al meteen schuldig door Scarlett op het tweede plan te schuiven, terwijl ik met mijn pik heerlijk diep in haar aars zit.
Ik glij mijn pik weer naar achter tot alleen de eikel nog in haar kont zit. En dan stoot ik hem weer naar voren, wat harder dan de eerste keer. ‘Niet te voorzichtig! Ik wil dat je me keihard neukt!’, leest Scarlett me de les. Dus laat ik alle reserves varen en ram mijn paal diep in haar aars. ‘Ja! Zo wil ik het! Harder! Harder! Oh, ja!’, gilt ze. Ik ga als een gek tekeer. Mijn ballen kletsen tegen haar dijen. Mijn handen begraven zich in het malse vlees van haar billen.
Het verrast me enorm dat ik het zo lang uithoud, maar nu voel ik dat ik eindelijk ga klaarkomen. Mijn ballen trekken samen, mijn pik zwelt nog wat meer op. ‘Ik ga komen!’, roep ik. ‘Kom hier! Ik wil je proeven’, antwoordt ze, happend naar adem. Ik haal mijn kloppende pik uit haar aars en hou hem vast, proberend mijn sperma nog even binnen te houden. Wanneer het gezicht van Scarlett voor mijn trillende paal opdoemt, ruk ik er nog een paar keer aan en spuit dan luid kreunend een enorme lading warm zaad op haar neus, in haar haar en op haar tong, die ze verlangend heeft uitgestoken. Ze neemt mijn pik onmiddellijk in haar mond en zuigt er de laatste druppels uit, die ze dorstig doorslikt. Dan laten we ons volkomen uitgeput op bed vallen. Ik hoor haar even later opstaan, waarschijnlijk om het sperma van haar gezicht te wassen, maar val dan als een blok in slaap.
***
Wanneer ik de volgende ochtend wakker word, is het bed leeg. Op een stoel zie ik een stapeltje kleren liggen. Niet die van mij, vermoedelijk die van haar man. Ik trek ze aan en ze passen me min of meer. De broek zit wat los en de mouwen van de trui zijn een klein beetje te lang, maar ik ben al blij verlost te zijn van de versleten vodden die ik ervoor droeg.
Ik stap de leefruimte binnen en zie dat ze alle vier al aan tafel zitten, slurpend aan koffie en thee. Meer dan droge beschuit en jam is er niet, maar de warme glimlach die Scarlett me schenkt maakt alles goed. ‘Ha, de slaapkop!’, roept Alice vrolijk uit. Ik ga naast haar zitten en ze geeft me een zoen op de wang. ‘Jongens en meisjes’, begint Scarlett, ‘ik heb besloten dat onze gasten hier zolang mogen blijven als ze willen’. We juichen allemaal. ‘We gaan kijken hoe we het werk zo goed mogelijk kunnen verdelen. Er is heel wat te doen, dus dit wordt geen luie vakantie’, vervolgt ze, bij dit laatste naar Alice en mij kijkend. ‘Er moeten een aantal reparaties gebeuren, er moet water en sprokkelhout verzameld worden en we moeten het gebouw stilaan klaarmaken voor de winter’. Ik antwoord dat we hard zullen werken, alleen al als dankbaarheid voor haar gastvrijheid. Alice knikt enthousiast. Ze heeft tranen in haar ogen van blijdschap.
Na het ontbijt toont Scarlett me haar veiligheidsplan, terwijl de kinderen de tafel afruimen. Ze wijst me op de pistolen en messen die her en der in het gebouw verspreid liggen. Goed verstopt, maar als je weet waar ze zich bevinden, kan je er snel bij. Zo kleven ze onder meer onder enkele stoelen en onder de zetel. Rond het gebouw liggen meerdere wolfsklemmen. Ze heeft aan Alice al getoond waar en we gaan naar buiten zodat ik ook op de hoogte ben. Geen onbelangrijke informatie als je er niet zelf in geklemd wilt raken.
‘Als je nog suggesties hebt om het hier veiliger te maken, laat maar weten’. Ik zeg dat ik erover zal nadenken, maar dat ik nu al onder de indruk ben. ‘Waar heb je al die wapens vandaan?’, vraag ik. ‘Een deel kwam van mijn man. Hij is, euh, was militair en nogal verzot op die dingen. Ik helemaal niet, zeker niet in de nabijheid van de kinderen, maar nu komen ze wel van pas. In het dorp vonden we er ook heel wat tijdens onze strooptochten. Ik heb ze gelukkig nog niet hoeven te gebruiken. Gisteren was het de eerste keer dat ik een geweer op iemand richtte. Jammer genoeg was het op jou, sorry!’. Ze geeft me snel een zoen op de mond.
We gaan weer naar binnen. Scarlett gaat naar de slaapkamers om de bedden op te maken, haar kinderen zitten in een hoekje te lezen. Ik ga naast Alice in de zetel zitten. ‘Jij hebt je gisteren precies goed geamuseerd!’, zegt ze met een monkellachje. Ik word wat rood. ‘Sorry voor de geluidsoverlast. Je vindt het toch niet erg? Het voelt wat aan als overspel’, zeg ik aarzelend. ‘Maar nee, je was een goede leermeester, maar je hebt een echte vrouw nodig, zoals Scarlett. Maar ik hoop dat we stiekem toch nog af en toe kunnen neuken. Je wilt dat toch nog, hé?’, vraagt ze. ‘Ik heb gisteren nog enkele dingen bijgeleerd die je misschien ook wel fijn zult vinden’, antwoord ik met een knipoog.