Een verrassende vakantie – Deel 3: Grote onthullingen

(c) 2021, door P.D. Vile
Dit is mijn eerste origineel in het Nederlands geschreven verhaal, dus geen vertaling. Het wordt opnieuw een lang verhaal, in meerdere delen. Veel plezier, en laat me weten wat je ervan vindt. Dat kan via het reactie formulier hieronder, of als je liever niet op de site staat kan je me ook mailen op P.D.Vile@protonmail.com.

Hoofdstuk 6: Een ongemakkelijk diner

Zonder verder nog iets te zeggen sloot Sabine de deur weer achter zich. Maar ik voelde hoe de koude handen van de angst zich om mijn hart sloten.
We waren betrapt.
Wat Sabine had gezien toen ze de deur open deed liet geen enkele ruimte voor twijfel. Oké, ik wist niet of ze aan het gezicht van Eva had gezien dat ze nog aan het natrillen was van een groot orgasme. Maar mijn ene hand om haar borstkas, mijn andere hand vol op haar kutje, en mijn stijf overeind staande pik, trillend van plezier en met een grote druppel voorvocht op de punt.
Ze was dertien. Natuurlijk wist ze wat dit betekende. Ik was allang verbaasd dat ze niet direct in gillen was uitgebarsten.

Eva leek niets van mijn zorgen te delen. Zij had gewoon de douche uitgezet en stond zich nu af te drogen met een grote handdoek. Ze had een tweede handdoek klaargelegd, die ik nu aarzelend pakte.
Met Eva praten over geheimhouding was in elk geval niet meer nodig, zei ik in gedachten schamper tegen mezelf. Maar ik was vooral bezorgd, diep bezorgd. En angstig. Sabine zou nu ongetwijfeld aan haar ouders vertellen wat ze in de douche had gezien. Mijn leven was over. Ik zou in de gevangenis belanden, dat was wel zeker. Tot mijn eigen verbazing maakte ik me daar al niet eens meer druk over, ik hoopte alleen dat Eva geen slachtoffer zou worden van het gedoe eromheen, dat niemand haar een schuldgevoel zou aanpraten over haar rol in de toedracht.
Wat er ook gezegd zou worden, wat er ook mijn kant op kwam, één ding nam ik me voor: ik zou alle schuld naar me toe trekken. De ware toedracht zou geheim blijven. Nooit zou Eva van wie dan ook een verwijt mogen krijgen dat het haar fout zou zijn geweest, dat zij het was die mij had verleid.

Eva was allang de badkamer uit toen ik eindelijk droog was. Ik kon het niet langer uitstellen. Hoe graag ik ook wilde, het had geen zien. Ik zou dit toch onder ogen moeten zien.
Schoorvoetend dwong ik mezelf de badkamer te verlaten en naar de huiskamer terug te keren, terwijl ik me mentaal probeerde voor te bereiden op … ja, op wat eigenlijk?
Mijn gedachten waren zo totaal op hol dat ik achteraf niet eens meer weet wat ik precies verwachtte toen ik de deur opende.

Maar wat ik ook verwachtte aan te treffen, ik had het fout.
De tafel was gedekt, vijf stoelen waren al bezet. Clara draaide haar hoofd naar de deur en glimlachte.
“Ah, we vroegen ons al af waar je bleef. Als je hulp nodig had, dan had je het gewoon kunnen vragen, hoor! Herman, pak jij de ovenschaal uit de oven? Denk eraan, heet!”
Kom je op deze stoel, opa?” vroeg Jade terwijl ze me met puppy-ogen aankeek, “dan zit je tussen Eva en mij in!”
En terwijl ik ging zitten, té verbijsterd om iets te zeggen of iets anders te doen, voelde ik hoe beide meisjes elk een zacht handje op één van mijn bovenbenen legden.
“We eten hete bliksem, opa. Dat kan mama erg lekker maken!”

En daarna kwam Herman terug met een dampende ovenschaal. Iedereen schepte op. Clara schonk alle volwassenen een wijntje in terwijl Sabine cola pakte voor alle kinderen. En we praatten. Nee, niet over hoe ik me zojuist onder de douche aan hun minderjarige dochter had vergrepen, maar over gewone onderwerpen, alsof er niets aan de hand was.
Ik hoorde van alles over Hermans werk bij de gemeente, over Clara’s werk in het onderwijs, en over hun keuze om allebei minder uren te werken om tijd met de kinderen door te brengen. De kinderen praatten over hun school, hun hobby’s, hun vrienden. Ook Sabine praatte lekker mee. Voor haar was ik geen opa, maar P.D. Maar voor haar was ik net zo goed een welkome en geaccepteerde gast in het gezin als voor de anderen.

En Herman en Clara wilden ook van alles weten over mijn leven. Over mijn werk. Over mijn vrouw, Lies, en hoe het nu voor mij was om alleen verder te moeten. Over Anke, over hoe het was voor ons dat ze lesbisch bleek, en over de teleurstelling voor ons toen we hoorden dat Marjolein en Anke hadden besloten kinderloos te blijven.
Ik beantwoordde al hun vragen. Mechanisch, op automatische piloot, terwijl ik bleef wachten op het moment dat Herman een pistool zou pakken. Of het moment dat de Franse gendarmerie naar binnen zou stormen. Of het moment dat … nou ja, ik had dus geen idee wat er zou gebeuren, maar het moment dat iedereen zou stoppen te doen alsof ik gewoon op visite was en iets zou zeggen over dat ik Eva had aangerand.
Maar dat moment kwam dus niet.

Nadat het eten op was, waren we met zijn allen in de zithoek gaan zitten. Eva en Jade waren direct weer aan weerszijden van mij op de bank geploft en lagen knuffelig tegen me aan. Ik had sinds ik betrapt was onder de douche geen enkele moeite meer hoeven doen om mijn pik zacht te houden, van pure angst weigerde hij zelfs maar een millimeter te groeien en zou waarschijnlijk in mijn lijf verdwenen zijn als dat kon. Maar evengoed genoot ik nog steeds met volle teugen van het gevoel van hun zachte warme lijfjes tegen het mijne.
Op de bank tegenover me zaten Herman en Clara naast elkaar, en Sabine zat lui onderuit gezakt in een makkelijke stoel.

Nog steeds verwachtte ik elk moment de grote beschuldiging, en daardoor liep het gesprek steeds stroever en vielen er steeds meer stiltes. In één zo’n stilte nam Sabine het woord.
“Oh ja, vandaag kwam Fleur nog even langs toen jullie aan het zwemmen waren.”
“Oh leuk,” reageerde Clara, “Harry en Annewil zijn er dus ook weer dit jaar! Zullen we ze morgen uitnodigen, Herman?”
“Ze heeft haar kutje geschoren,” ging Sabine onverdroten verder.
Ik verslikte me bijna in mijn slok wijn dat zo’n intiem detail zomaar genoemd werd alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. Maar niemand anders leek dit vreemd te vinden. Ik meende even een beweging in het kruis van Herman te zien, alsof zijn pik een klein beetje groeide, maar hij knikte alleen maar en zei “Oh leuk!”
Clara keek verbaasd: “Zo jong al? En hoe dan, helemaal kaal of bijgeschoren tot een driehoekje of streepje zoals ik?”
“Nee, helemaal kaal en helemaal glad. En ze zegt dat ik dat ook moet doen. Wat vinden jullie?”

En tot mijn stomme verbazing stond Sabine op, liep tot vlak bij de bank waar haar ouders zaten, en ging een beetje achterover gebogen staan zodat haar kruis vlak bij de ogen van haar ouders was. Alsof ze zichzelf aanbood voor een inspectie om de vraag goed te kunnen beantwoorden.
En dat was nog niet alles. Herman zette alsof het de normaalste zaak van de wereld was zijn hand op Sabines venusheuvel en wreef een paar keer uitgebreid over haar donkere bosje.
“Tsja, je weet volgens mij al lang dat ik mooi gladgeschoren kutjes het allermooiste vindt, Sabine. Ik ben het met Fleur eens.”
En al had Herman nu zijn antwoord gegeven en kon hij dus niet meer “onderzoek” als excuus gebruiken, zijn hand bleef rustig Sabines venusheuveltje masseren terwijl Clara haar mening gaf.
“Ik ben het niet met papa eens, Sabine. Ik zou wachten tot je haartjes zijn uitgegroeid, ik denk nog een paar maandjes. En dán kiezen. Met volledig gegroeide haartjes kan je ook veel makkelijker een vormpje scheren, als je dat wil. Daar is het bij jou nu nog wat te kort voor.”
“Inderdaad,” bemoeide ook Eva zich er nu mee, “gewoon laten staan, hoor! Je bent super mooi en ik hou van je haartjes. Ik hoop dat ik ze ook snel krijg!”
“Nou, ik niet!” protesteerde Jade, “ik wil altijd glad blijven, dat voelt veel fijner, en dan krijg je ook geen haartjes in je mond!”

Mijn mond viel wijd open van verbazing. Mijn brein wist niet meer wat het met de situatie aan moest. Jade was 7, wat wist zij nu van haartjes in je mond krijgen? Ze moest iets anders bedoelen, toch? Maar wat dan? En wat had de rest van de situatie te betekenen? Hermans hand voelde nog steeds aan Sabines schaamhaar … of nee, het was echt geen voelen meer, hij was haar aan het masseren en hoewel ik het niet precies kon zien leek hij toch echt een vinger tussen haar lipjes te hebben. En zijn pik stond intussen duidelijk overeind. Waarom leek iedereen dit maar normaal te vinden?
En waarom was ik hier nog? Waarom vluchtte ik niet? Waarom was ik niet al lang opgepakt?

Maar mijn hectisch rondrazende gedachten kwamen nergens, en toen kwam de volgende storing alweer.
“Nou, dan moet P.D. het maar zeggen, onze stemmen staken,” stelde Clara nuchter voor.
“Hmmm, goed idee mam,” antwoordde Sabine.
En zonder aarzelen draaide ze zich om, liep naar de bank waar ik zat, ging vlak voor me staan en drukte haar bekken naar voren, zoals ze dat eerder bij haar ouders had gedaan. Een duidelijke uitnodiging om haar daar eens goed te bekijken. En wellicht zelfs te voelen, zoals haar vader had gedaan.
Haar haartjes waren nog kort. Niet zwart, maar bruin, dezelfde kleur als haar hoofdhaar. Nu ze zo voor me stond kon ik ook goed zien dat haar binnenste schaamlippen een stukje groter waren dan haar buitenste lipjes, waardoor ze ook nu nog te zien waren, tussen haar gesloten benen.

Ik voelde weer bloed naar mijn pik stromen. Maar ik maakte me er niet druk om. Niet meer. Niet nu tegenover me Sabines eigen vader met een duidelijk zichtbare erectie zat. En ergens had ik ook het gevoel, na alles wat gebeurd was, dat niemand het raar zou vinden als ik haar zou voelen, zoals Herman had gedaan. Dat dat misschien zelfs wel van me verwacht werd.
Maar dat deed ik niet. Niet omdat ik het niet wilde. God, nee. Alles in me snakte ernaar om met mijn handen haar venusheuvel te strelen. Om haar haartjes te voelen. Om een vinger door haar geile gleufje te halen, haar te vingeren zoals ik meende van Herman te hebben gezien.
Maar ik durfde nog steeds niet. Voor mezelf niet, bang voor de gevolgen. Maar ook voor Sabine niet, tegen beter weten nog altijd bang iets te doen dat zij niet wilde, waar ze niet aan toe was.

En dus strekte ik mijn armen uit om haar handen in de mijne te pakken. Worstelde ik met moeite mijn blik los van haar prachtige kutje om naar boven te kijken, voorbij die verrukkelijke borstjes naar haar gezicht, naar haar bruine ogen.
We keken elkaar een tijdje recht aan, en haar ogen vertelden me dat ze wist dat ik elk woord meende van wat ik zei:
“Sabine, je bent een prachtig mooi meisje. Maar dat ben je niet omdat je haartjes hebt. Ook niet omdat je ze niet hebt. Of omdat je je scheert. Je bent een mooi meisje omdat je jezelf bent. Jouw lijf? Dat is van jou, en van jou alleen. Het maakt niet uit wat een ander zegt dat je met je lijf moet doen. Zelfs al is het je moeder of je vader. Zij kunnen je sommige dingen verbieden, omdat je nog te jong bent, zoals bijvoorbeeld een tattoo. Maar verder zijn zij niet de baas over jouw lijf.”
Sabine bleef me, zwijgend, aandachtig aankijken terwijl ik even ademhaalde en de tijd nam om de rest van mijn antwoord zorgvuldig te formuleren.
“Dus of je wel of niet wil scheren, dat moet je helemaal zelf weten. Niet je vader of moeder. Niet die vriendin die hier vandaag was, niet je zusjes, en zeker niet een bijna vreemde die hier vandaag te gast is. Je moet doen wat jij leuk vindt. Of mooi vindt. Of fijn vindt. En je hoeft met niemand rekening te houden. Nou ja, behalve misschien op een dag als je een vriendje krijgt met wat hij mooi vindt. Maar zelfs dan is het jouw keuze of je je voor hem wil aanpassen, of dat hij je moet accepteren zoals je bent. Ik gun jou op een dag een vriendje die van je houdt om wie je bent en niet om hoe je er uit ziet.”

Ik wist niet waarom iedereen om ons heen opeens begon te lachen. Maar het maakte me ook niet uit, want precies op dat moment liet Sabine zich op mijn linkerbeen zakken en sloot haar armen om me heen. Ik voelde haar zachte schaamhaartjes de bovenkant van mijn rechterdijbeen licht kriebelen, voelde vlak daaronder de warmte van haar kutje. En als ik me niet heel sterk vergiste ook wat vocht. Ik voelde haar zachte warme armen om mijn nek, voelde haar schouders tegen de mijne. Ik wist dat als ze iets verder nar voren zou leunen, ik haar stevige kleine borstjes tegen me aan zou hebben gevoeld. En in een automatische beweging sloot ik ook mijn armen om haar lijf, voelde de zachte warmte van de huid op haar rug, streelde en aaide haar hele rug, van haar nek tot haar stevige billen en weer terug.
En ik voelde haar lippen op de mijne. Gesloten, maar zacht en warm, in een kus die eeuwen leek te duren.
“Dank je wel, P.D.,” zei Sabine toen ze uiteindelijk toch haar mond van de mijne afhaalde, “dat was zo lief! Het helpt me niet te kiezen, maar het was zo ontzettend lief!”

Ik voelde hoe mijn pik zich onder haar omhelzing en kus, en mede door alles wat al gebeurd was, weer tot volle grootte oprichtte. En ik wist dat ik er niks aan kon doen.
Sabine stond op, keek naar beneden, en zag mijn erectie.
En wees.
“Kijk, zien jullie wel! Ik zei het toch al, dat P.D. een hele mooie heeft als hij stijf is!”

Hoofdstuk 7: Eindelijk uitleg

Mijn hart leek stil te staan, totdat ik merkte dat het eigenlijk als een razende tekeer ging. Het voelde haast alsof ik buiten mijn eigen hoofd trad. Alsof ik als toeschouwer toekeek, toen niet alleen Herman en Clara, maar ook Sabine en Eva en zelfs de kleine Jade met grote belangstelling de grootte en vorm van mijn erectie in zich opnamen.
“Ja, dat wist ik toch al?” zei Eva eigenwijs, terwijl ze naar mijn kruis wees, “en hij voelde echt lekker stevig tegen mijn rug!”
“Ja, ik snap inderdaad wat je bedoelt,” beaamde nu ook Clara, en zelfs Jade zat instemmend te knikken terwijl ze wellustig haar lippen likte en met één hand haar eigen kutje begon te strelen.

Herman was de eerste die zijn blik losmaakte van mijn stijve pik en naar mijn gezicht keek. Later vertelde hij me dat ik spierwit was, en niets anders deed dan glazig voor me uitkijken. Op dat moment zei hij alleen:
“Shit, gaat het wel goed met je P.D.?”
Door die woorden schoot mijn bewustzijn terug in mijn hoofd, als aan een uitgerekt elastiekje dat wordt losgelaten. In een volstrekt nutteloos automatisme schoten mijn handen naar beneden om mijn erectie alsnog aan het zicht van de familie te onttrekken. Ik voelde hoe mijn mond op en neer ging, in een poging om iets uit te leggen, om excuses te maken, of … tsja ik weet eigenlijk nog steeds niet wat ik wilde zeggen want er waren geen woorden, alleen maar een mechanisch bewegen van mijn mond.

Ik zag dat Clara dichterbij me kwam, grote zorgen in haar blik. Ze keek me in mijn ogen, maakte toen een resoluut gebaar naar de kinderen.
“Eva, Jade, ga naar jullie kamer. Sabine, pak een groot glas water en een stevige borrel voor P.D. en ga daarna ook naar je kamer. We zijn te ver gegaan. Papa en ik moeten nú met P.D. praten.”
Er was geen enkele tegenspraak. De kinderen stonden gehoorzaam op en verlieten de kamer, al zag ik wel dat Jade nog een laatste verlangende blik op mijn kruis wierp. Sabine kwam snel daarna terug met drie glazen water, drie borrelglazen, en een fles Hooghoudt, zette alles op tafel, en vertrok toen ook. Ze deed de deur zorgvuldig achter zich dicht.

Herman en Clara waren intussen gaan zitten. Ze hadden glazen volgeschonken en boden me een glas jenever aan, dat ik in één teug achterover sloeg. Terwijl Clara me een glas water gaf vulde Herman mijn jeneverglas weer bij.
“P.D., allereerst mijn excuses,” nam Clara toen weer het woord, “Nee, ónze excuses, want ik weet dat ik ook namens Herman en de kinderen spreek. We zijn te ver gegaan. Voor een deel was het nodig. Maar niet alles. We hadden vóór het eten al kunnen …” Even pauzeerde ze, een flauwe glimlach om haar mond, “Maar we hadden zoveel lol. En we hebben nooit eerder meegemaakt dat iemand zo lang en zo goed bleef proberen als jij.”
“Schat,” onderbrak Herman haar, “je maakt het er niet duidelijker op. Misschien bij het begin beginnen?”

“Oh ja, sorry. Weet je meteen van wie Eva dat heeft. Begin jij anders maar, Herman.”
“Euh, ja. Oké. Het begin, dus. Dat was denk ik toen Clara en ik elkaar nog niet zo lang kenden. We waren toen al nudisten, we hebben elkaar op een naaktcamping ontmoet, maar al snel in onze relatie kwamen we er achter dat we ook allebei … tsja, hoe zeg je dat?”
“Losbandig, schat. We waren allebei enorm losbandig.”
“Ik wilde eigenlijk swingers zeggen, maar losbandig klopt inderdaad ook. Clara hield enorm van seks, ik hield enorm van seks, en dan denk je misschien dat we het tien keer per dag met elkaar deden, maar we hielden ook van afwisseling. Trouw zijn, zoals de meeste stellen verwachten, dat zat er voor ons niet in. Ik zou het niet kunnen, maar ik vond het ook onzin dat van Clara te vragen. En andersom.”
“Ja, precies. En dus spraken we af dat we beiden seks mochten hebben met wie we maar wilden, zolang we het maar niet stiekem deden. We zouden nooit liegen, we zouden alles altijd eerlijk aan elkaar vertellen.”

Er viel een korte pauze, die ik gebruikte voor een vraag.
“En dat werkte voor jullie?”
“Oh ja, heel goed. Beter dan verwacht! Dat weekend ging Clara met twee vriendinnen naar een seks-bioscoop en ik wist dat ze daar niet naartoe gingen voor de film. En terwijl ik thuis zat stelde ik me voor wat Clara en haar vriendinnen daar deden. Andere mannen zouden misschien jaloers zijn geworden. Ik niet. Ik was blij voor Clara. En de gedachte dat zij in die bioscoop met de ene wildvreemde man na de andere lag te neuken en te pijpen en wie weet wat meer maakte me bloedgeil. Toen ze die nacht thuis kwam, om een uur of vier, was mijn eerste vraag aan haar of ze nog meer kon hebben. En toen ze ja zei heb ik haar geneukt als nooit tevoren en we vonden het beide heerlijk.”
Clara keek Herman glimlachend aan, een blik vol liefde.

“Ja. En de ochtend daarna, nadat we hadden uitgeslapen, deed je het nog een keer. Je was echt super geil!”
“Ja, maar dat kwam die ochtend ook omdat je me toen vertelde wat jij en je vriendinnen allemaal gedaan hadden, met al die mannen in de bioscoop. Hoe meer details je vertelde, des te geiler ik werd.”
“Precies. Ik heb toen na het ontbijt mijn vriendinnen gebeld omdat het egoïstisch voelde jou voor mezelf te houden; je was zo opgewonden en zo geil dat ik je wilde delen. Het voelde verkeerd om dat voor mezelf te houden.”
Herman lachte hardop door de herinnering.
“Daarna had ik twee dagen lang last van een zere pik, zoveel als ik toen geneukt en gespoten heb. En mijn tong was ook schraal van al het likken!”
“Nou, ik kon ook bepaald niet normaal zitten!”
“Nee, maar daar kan je moeilijk mij de schuld van geven. Je had daarvoor al zevenentwintig andere pikken geneukt, vergeet dat niet!”
“Achtentwintig schat. Je vergeet alwéér de taxichauffeur.”

Opeens leken Herman en Clara zich mij te herinneren.
“Oeps. Sorry, P.D. Zoals je hoort, het was een mooie herinnering.”
“Ja, en het begin van ons nieuwe leven. Vanaf toen was naakt niet alleen meer voor de vakantie. We droegen alleen kleren als het niet anders kon. We ontmoetten vrienden die onze levensstijl begrepen en omarmden, en die ook naakt gingen als ze bij ons op bezoek kwamen, en wij bij ons. En dan was het niet alleen naakt zoals sommige nudisten doen, je weet wel, geen kleren maar ook geen seks. Nee, bij ons was het kijken, en geil worden. En als een kerel een stijve kreeg was er altijd wel een vrouw die hem even lekker wilden pijpen, of gebeft worden, of een stevig potje neuken.”
“Precies. En als een vrouw geil werd hoefde ze ook nooit lang te zoeken om iemand te vinden om haar gaatjes even lekker te vullen.”
Herman en Clara zaten tegenover me, naast elkaar op de bank. Terwijl ze dit vertelden streelde Clara in een rustige, lome beweging Hermans stijve pik, en Herman speelde met zijn hand in Clara’s kruis. Na alles wat al gebeurd was, en met alles wat ze nu vertelden, voelde het logisch en helemaal niet vreemd.
Ik merkte dat mijn eigen pik ook alweer vol overeind stond, maar maakte me daar intussen niet meer druk om.

“Goed, zo leefden we dus. Totdat we besloten dat we kinderen wilden. We wilden wel zeker weten dat ik de vader zou zijn. Maar het wilde leven opgeven, dat lukte niet. Dus heeft Clara in die tijd altijd condooms gebruikt met andere mannen.”
“Ja. Dat was vreselijk, altijd dat gedoe met condooms, maar ik ben nog steeds blij dat we het zo gedaan hebben!”
“Ja, ik ook. Al was het voor mij natuurlijk makkelijker.”
“En na Jade ben ik weer aan de pil gegaan. God, wat was het heerlijk om me weer gewoon lekker vol te laten spuiten!”
“Ja, ik weet nog die eerste keer, dat we al onze vrienden één voor één in je lieten klaarkomen, en daarna weer vanaf het begin. De meesten kwamen wel drie keer! En jij?”
“Hahaha! Ik raakte de tel kwijt na 30 spuiters in me. En toen was ik zelf ook al zeker tien keer gekomen!”
Ik glimlachtte maar wat ongemakkelijk terwijl Herman en Clara herinneringen ophaalden, totdat ze zich herinnerden dat ik er was.

“Oh, sorry! Euhm, waar waren we? Oh ja. We hadden dus kinderen. Droegen nog steeds geen kleren behalve als het nodig was. En dat was ook hoe de kinderen leefden. Bloot in huis, aangekleed buiten huis.”
“Ja. En we hadden afgesproken dat we geen seks zouden doen als de kinderen het zien. Maar je weet hoe dat gaat. Of nou ja, misschien ook niet. We waren geil. We wilden vrijen. Maar Sabine alleen laten kon nog niet. Dus zeiden we ‘ze is nog maar een paar maanden, dit herinnert ze zich later toch niet, het kan nog wel’.”
“Zo bleven we het moment uitstellen dat we alleen nog maar seks zouden hebben als er geen kinderen bij zijn. Tot op een dag Sabine vroeg wat dat voor spelletje was wat we aan het spelen waren.”
“En toen wisten we dat het te laat was om het geheim te houden. En dat we nu een kind van toen … vier denk ik?”
“Nee, ze was nét vijf volgens mij.”
“Oh, nou ja, zoiets. We wisten dus dat we een kind van nét vijf over seks moesten vertellen. En over ons losbandige leven.”
“Ja. Werd vooral interessant toen bleek dat ze ook al wel eens had gespioneerd als we een feestje hadden met onze vrienden. Dus het hele ‘seks is iets tussen een mama en een papa die heel veel van elkaar houden’ dat we eerst probeerden moest ook direct overboord!”

Herman vulde de borrelglazen nog eens bij terwijl Clara in één teug haar waterglas leegdronk.
“En ja, daarna … Weet je, als je een kind vertelt dat we dat doen omdat het zo ontzettend fijn voelt, dan wil dat kind natuurlijk ook weten hoe fijn dat dan voelt. Dus al snel daarna sloeg Sabine aan het masturberen, met alle speeltjes die ze maar kon vinden. Ze probeerde met mijn pik en met Clara’s borsten en kut te spelen. Gewoon imiteren wat ze ons had zien doen. En als we haar tegen hielden of zeiden dat ze moest stoppen, dan werd ze boos. Zei dat het niet eerlijk was dat wij wel fijn mochten voelen en elkaar mochten verwennen, terwijl zij dat niet mocht.”
“Die nacht in bed vertelde ik Herman hoe geil ik het had gevonden toen ik zag dat Sabine met zijn pik probeerde te spelen. Gewoon, omdat we altijd eerlijk waren over alles. En om hem op te geilen, want ik had echt een goede beurt nodig op dat moment! En toen bekende Herman dat hij het al net zo geil vond. Dus dat werd toen zelfs een nog betere beurt.”
“Maar hoe lekker ook, we schrokken toch ook. Het was de eerste keer voor ons beiden dat we geil werden van een kind. Nou ja, van het idee van een kind. Je weet hoe de wereld over pedofielen denkt. Dat was nogal wat om dat bij onszelf te merken. Maar aan de andere kant, we hadden al jaren een leven waarin geen enkel taboe ons te gek was zolang er maar niemand werd gedwongen en iedereen plezier had. Dus naarmate we er langer en vaker over praatten kwamen we uiteindelijk tot de conclusie dat er eigenlijk geen enkele reden was om Sabine anders te behandelen.”
“En zo kwamen we uiteindelijk tot ons besluit. We zouden Sabine haar zin geven en haar gang laten gaan. Als zij iets wilde proberen, dan mocht dat. Wij zouden haar nergens toe dwingen. Zelfs nergens toe aanzetten. Maar als ze zelf iets wilde, dan mocht dat.”
“En weet je wat het is met kinderen? Dat hele ‘seks is speciaal en alleen voor je partner’ waar de wereld in gelooft, dat is dus gewoon aangeleerd. Van nature zoekt een kind gewoon plezier. Plezier van op bepaalde manieren worden aangeraakt. En plezier van merken dat zij papa of mama heel fijn laat voelen. Dus toen ze eenmaal mocht was ze al snel behoorlijk actief met ons!”
“Tsja. En toen was het natuurlijk onmogelijk om de andere meiden dat niet toe te staan, dus toen die eenmaal oud genoeg waren gold dezelfde regel ook voor hun.”

Clara stond op en liep naar de keuken, met de inmiddels lege jeneverfles. Toen ze terug kwam met een karaf water en een nieuwe fles was Herman alweer aan het woord.
“Weet je nog dat we eerder zeiden dat onze belangrijkste regel is dat in ons gezin niemand iets hoeft wat hij of zij niet wil? Die regel is toen ontstaan, en het is eigenlijk maar de helft van de regel. De andere helft is dat iedereen in ons gezin alles mag wat hij of zij wil, met wie hij of zij maar wil. Behalve dus als die ander niet wil. Maar die regel geldt vooral voor seks. Voor andere dingen moeten de kinderen gewoon naar ons luisteren, huiswerk maken, enzovoort.”
Even was het stil. Herman en Clara keken me verwachtingsvol aan. Ik realiseerde me dat ze hun verhaal gedaan hadden en nu op een reactie wachtten, maar ik nam eerst een aandachtige slok water in een poging om mijn gedachten in elk geval een beetje te ordenen.

“Dus … als ik het goed begrijp mogen jullie kinderen dus seks hebben met wie ze maar willen, wanneer ze maar willen?”
“Inderdaad,” bevestigde Herman.
“Nou ja, het is iets ingewikkelder,” bemoeide Clara zich er nu mee, “want we moeten natuurlijk rekening houden met de wet. En de buitenwereld, die onze manier van leven nooit zal begrijpen. We willen niet dat de kinderen uit huis worden geplaatst, of dat we de gevangenis in gaan. En dus hebben we toch regels, niet omdat we ze willen, maar omdat het wel moet.”
Herman begon op zijn vingers te tellen.
“Ten eerste, binnen ons gezin mag alles, zolang niemand van buiten het gezin het ziet. Ten tweede, seks met leeftijdgenoten mag vanaf twaalf jaar, maar laat vooral niet merken dat je al ervaring hebt. En we hadden eerst ook de regel dat kinderen pas vanaf hun vijfde mee mogen doen. Onder de vijf vonden we dat niet écht duidelijk is wat ze wel en niet willen, dan zijn ze nog te beïnvloedbaar.”
“Dachten we,” kwam Clara glimlachend tussendoor, “totdat Jade kort na haar vierde verjaardag ons al héél erg duidelijk maakte dat ze heel goed wist wat ze wilde. Namelijk jouw heerlijke pik! En niets wat we zeiden of deden kon dat veranderen.”
“Ja, die regel hield toen geen stand meer,” beaamde Herman.

Ik zag hoe een druppel voorvocht aan Hermans pik ontsnapte toen hij terugdacht aan dat moment. Eerlijk is eerlijk, toen ik me probeerde voor te stellen hoe dat moest zijn, een meisje van net vier dat niets liever wilde dan jouw pik … ik voelde de mijne ook trillen van opwinding.
Clara zag het en glimlachte. Ik zag haar verlangend haar lippen aflikken.
“Ik zou je graag even helpen en je lekker verwennen P.D., maar dat moet nog even wachten.”
“Klopt,” beaamde Herman, “er is namelijk nog één extra regel. Al die vrije seks, dat geldt alleen binnen het gezin. Als er een ander bij is, dan laten we daar niks van merken. Behalve als we reden hebben om die ander écht te vertrouwen. Dan kunnen we vertellen over onze levensstijl en dat is altijd een beslissing van Clara en mij. De kinderen mogen hun mening geven, maar wij bepalen of we iemand voldoende vertrouwen.”

Ik knikte.
“En nu val ik dus onder die regel, begrijp ik? Jullie vertrouwen me genoeg om me dit allemaal te durven vertellen?”
“Klopt.”
“Hmmm. Ik neem dus aan dat jullie weten wat er onder de douche is gebeurd. Dat jullie weten dat ik nooit jullie kan verraden zonder zelf in de problemen te komen.”
“Dat klopt,” stemde Herman in, “maar chantage is niet de reden waarom Eva je daar in verleiding bracht. We wilden vooral weten hoe je zou reageren toen Eva je vroeg om haar te wassen. En toen ze dat steeds seksueler maakte.”
“We wilden twee dingen weten. Ten eerste of je seksueel aangetrokken bent tot kinderen, anders zou het geen zin hebben. Dat wisten we al bijna zeker toen we je ontmoetten op het strandje. Door hoe je keek, waar je naar keek, en hoe je pik reageerde – al ben je er wel erg goed in om de meeste reactie te onderdrukken! Maar we wilden óók weten dat je het kind op de eerste plaats zet, dat je haar niet dwingt tot iets was zij niet wil. Dat komt helaas ook veel voor en zulke mensen willen we niet in ons gezin!”
“Alleen ben je die laatste test iets té goed doorgekomen. En daardoor zit je nu volgens mij al een paar uur met ernstig blauwe ballen! We dachten dat we lang genoeg hadden gewacht met jullie te roepen dat jij niet alleen Eva had kunnen ‘wassen’, maar dat zij ook jou pik even lekker ‘schoon zou wrijven’. Alleen je hebt haar zo uitgebreid verwend en zo veel tijd voor haar genomen dat ze daar nog niet eens aan toe was gekomen.”

Ik wuifde Hermans bezwaar weg.
“Dat maakt niet uit, Herman. Ik vond het veel belangrijker om het voor Eva fijn te maken. Mijn pik kan wachten.”
“Ja, en precies omdat jij er zo over denkt weten we dat je betrouwbaar bent.”
“Alleen liep alles toen een beetje uit de hand. Juist omdat je steeds zo je best deed om netjes te blijven besloten we je niet direct in te wijden, maar eerst gewoon te eten. Alsof er niets gebeurd was. Sorry, dat was niet aardig, maar het was té leuk. Totdat Sabine nét een stapje te ver ging. En toen leek je kort te sluiten. God, man, ik was echt bang dat we met je naar het ziekenhuis zouden moeten toen ik je zo zag!”
Ik wist even niet wat te zeggen.
“Nou, euh … bedankt voor het vertrouwen.”
Het was niet veel maar ik had niks beters.

“Heb je verder nog vragen voordat we de kinderen erbij roepen?”
Ik dacht even na.
“Ja, eentje. Waarom het risico. Waarom niet gewoon binnen jullie gezin blijven. Ik snap nu dat jullie me getest hebben. Maar zelfs met zulke testen blijft het toch riskant?”
“Nou, we zijn best goed geworden in onze testen hoor,” lachte Clara, “maar je hebt gelijk, er blijft altijd een klein risico. Maar we doen het toch, we moeten eigenlijk wel!”
“Moeten? Hoezo?”
Clara omhelsde haar man, gaf hem een lange zoen, en streelde uitbundig zijn harde pik.
“Herman is een heerlijke vent. En ik ben onder de indruk van hoe veel en hoe lang hij het volhoudt. Maar geen enkele man kan op tegen drie jonge meiden die er geen genoeg van kunnen krijgen. En ik ben er zelf ook nog, hè! Ik heb ook mijn behoeftes. Natuurlijk spelen de meiden en ik ook met elkaar, maar we komen in ons gezin gewoon mannen tekort. En daarom vinden we het heerlijk als we een man vinden die op onze meiden valt en die lief en betrouwbaar genoeg is. Dat is geweldig voor de meiden. En eerlijk is eerlijk, ik vind een beetje afwisseling op zijn tijd ook niet erg!”
Ik zag haar verlangend naar mijn pik kijken, die intussen ook alweer geruime tijd recht overeind stond.
“Althans, als jij ook wat wil met een volwassen vrouw. Als je alleen met de meiden wil spelen is dat ook goed. Dan heeft in elk geval Herman weer wat meer tijd voor mij!”

Heel even aarzelde ik. Maar toen besloot ik, na alles wat er gebeurd was, na alles wat ik gehoord had, en nadat Herman en Clara me kennelijk extra lang in onzekerheid hadden gelaten, dat ik me een brutale reactie kon veroorloven.
Ik stond op, trok Clara overeind van de bank en omhelsde haar zo stevig als ik kon, zodat haar stevige borsten tegen mijn borstkas drukten en mijn harde pik voor ons beide voelbaar tussen onze buiken was geklemd. Ik kuste haar vol op de mond, eerst met gesloten mond. Toen deed ik even mijn lippen open maar toen zodra ik voelde hoe ze haar tong in mijn mond stak verbrak ik de kus en de omhelzing. Ik zag een grote plek voorvocht op haar buik, waar mijn pik tegen haar buik had gedrukt.
Toen boog ik me voorover, nam haar linker tepel in mijn mond en sabbelde er op. Mijn hand vond haar kutje en ik legde zonder omwegen een vinger op haar gevoelige clitoris. Ik voelde hoe nat ze was, hoorde haar kreunen bij mijn aanraking, en wist dat zij intussen net zo geil was als Herman en ik en waarschijnlijk al heel dicht bij een orgasme zat.
Terwijl mijn mond ging naar haar andere borst ging duwde ik ruw twee vingers diep in haar kletsnatte kut, terwijl mijn duim haar clitoris bleef masseren. Ze hijgde en kreunde en ik wist dat ze op het punt stond klaar te komen.

En dus trok ik mijn handen van haar af, ging terug naar mijn stoel, en ging weer zitten.
“Maak je geen zorgen, Clara. Als de tijd er rijp voor is zal ik ook heel graag met jou spelen. Maar ik geloof dat je iets zei over de kinderen erbij roepen?”
Clara keek me tegelijk smachtend, gefrustreerd, en boos aan. Maar na een kort momentje herpakte ze zich weer.
“Oké, dat heb ik inderdaad verdiend na waar we jou aan hebben blootgesteld. Kom, Herman, we roepen de kinderen.”