De Boswandeling – deel 1

Door: Femke

Toen ik Opa 66 om een ideetje voor een verhaaltje vroeg opperde hij ondermeer het volgende: “Jij bent met een mountainbike aan het fietsen en ziet plots een (oudere) man in het bos Je wordt nieuwsgierig en gaat naar hem toe Hij ziet er nog goed uit en hij vraagt of jij hier vaak rondfietst. Van het een komt het ander en jullie krijgen lekkere heftige seks.”

Daaruit is het volgende tweedelige verhaal ontstaan. Voor mij een hele uitdaging om me in te leven in een man van zevenzestig (Joop). Ik hoop dat ik er geen karikatuur van heb gemaakt. Mezelf inleven in het achtjarige meisje ging me beter af. Zolang is het tenslotte ook weer niet geleden dat ik die leeftijd had. En reken maar dat we ook op die leeftijd al weten wat we doen. Ik wens je veel leesplezier en denk erom: it’s just fantasy, don’t try this at home…

Marleentje
Het was nog spannend of de vakantie met mama wel door zou gaan. Sinds papa er niet meer was had mama nog maar weinig geld. Vorig jaar waren we ook al niet geweest. Maar er was iemand van de kerk langs gekomen en die meneer had gezegd dat mama beroep kon doen op het kerkfonds en dat wij dan een midweekje in een huisje mochten. Mama had gehuild van blijdschap en mij extra diep ademhalend “Hoor je dat, Marleentje?” toegeroepen. Ik zat dan wel in mijn boekje gedoken, maar ik had oortjes op steeltjes. Tuurlijk had ik het gehoord. “Kom eens,” riep mam, en ze spreidde haar armen. Het boekje dat ik las wierp ik aan de kant en ik vloog op haar af. Wij omhelsden elkaar en verheugd kuste zij mij op mijn wangen. Ze ademde zwaar. Ik voelde het vocht van haar tranen, rook de geur van haar goedkope eau de toilette en proefde de zoete warmte van haar huid. We gingen op vakantie!

Joop
Sinds zijn vrouw drie jaar terug zomaar uit het niets meedeelde dat ze al tijden een affaire had en niets meer voor Joop voelde, was het leven voor hem één donkere vlek geweest. Even daarvoor was hij gepensioneerd, wat het voor zijn vrouw lastiger had gemaakt om de affaire geheim te houden. Ze zaten elkaar ineens voortdurend op de lip, dus had ze de knoop doorgehakt. Vierenzestig was hij toen ze het hem op een zonnige lentedag vertelde. Zijn wereld stortte in. Geen werk meer, geen collega’s, kinderen hadden zij sowieso nooit gehad en nu had hij ook geen vrouw meer. Je mag best weten dat als er een gemakkelijk verkrijgbaar inslaappilletje had bestaan, Joop er nu niet meer was geweest. De eenzaamheid verstikte hem, de lege stilte in huis was ondraaglijk. “Vrijheid is gewoon een ander woord voor ‘niets meer te verliezen hebben'” haalde hij een tekst van Joplin aan en zo was het ook. Alles wat hem lief was, was hij kwijt. Zelfs structuur ontbrak aan zijn leven, inclusief de wil daarin verandering te brengen. ‘Vrijheid’ deed hem niets. Hij raakte in een depressie.

“Ga leuke dingen doen,” zei zijn therapeut een week of zes terug, na het zoveelste gesprek. Hij was nu al bijna anderhalf jaar in therapie. “Boek een huisje, trek erop uit, maar blijf niet zwelgen in je ellende. Je bent nu zevenenzestig wie weet heb je nog twintig jaar te gaan.” En die woorden waren gaan broeien. Hij had wel wat stappen gezet sinds hij hulp zocht en anti-depressiva slikte. Zijn zelfmedelijden was langzaam omgebogen van slachtofferschap naar nieuwe mogelijkheden zien. Samen met zijn AOW en aanvullend pensioen had hij het financieel helemaal zo slecht nog niet, dus in principe kon hij doen wat hij wilde. Hij had de zin daarvan echter niet meer ingezien de laatste jaren. Dus had hij zichzelf opgesloten tussen vier muren, boodschappen thuis laten bezorgen en vooral veel voor zich uit gestaard, getobd en als een uitgerangeerde bejaarde in bed gelegen. Niet door de drank, maar uit pure lamlendigheid. De knop moest nu echt om, na drie jaar eenzaamheid, anderhalf jaar cognitieve gedragstherapie en vier maanden citalopram. Die zielenknijper had gelijk. Hij moest er maar eens een weekje tussenuit. Hoe leeg dat ook voelde zo in zijn eentje.

Marleentje
Ons vakantiehuisje was klein maar knus en stond op een modderig veld met heel veel bomen en hier en daar nog zo’n huisje. Er was geen zwembad, maar wel een leuk speeltuintje en een meertje waar je met mooi weer kon zwemmen. Ik was acht en had gelukkig mijn zwemdiploma al. Die haalde ik toen papa nog bij ons woonde, anders had mama nooit de lessen kunnen betalen. We liepen bij de voedselbank, had ik dat al gezegd? Mama kan niet werken, die heeft iets aan haar long, waardoor die nog maar een kwart van de inhoud heeft van gezonde longen. Haar ademhalen kost zoveel energie, dat er voor andere dingen weinig energie overblijft. Maar ik help haar veel hoor en thuis komt ook vaak hulp vanuit de kerk. Die hulp had er ook voor gezorgd dat er voor mij een fietsje bij het huisje stond. Een heuse mountainbike. “Dan kun je de buurt een beetje verkennen,” had zij gezegd.

Joop
Na wat verkennend werk op zijn laptop was Joop uitgekomen bij een eenvoudig vakantieparkje in de bossen. Er stonden slechts zevenentwintig huisjes op redelijke afstand van elkaar dus veel last van buren zou hij niet hebben en mocht hij aanspraak willen dan was er toch nog kans genoeg om iemand tegen het lijf te lopen. Hij had van vrijdag tot vrijdag geboekt, een volle week. In het weekend waren alle zevenentwintig huisjes bezet, maar vanaf de maandag zou het wat rustiger worden.

Eenmaal aangekomen had hij meteen op zijn dooie gemak de omgeving verkend. Er waren veel gezinnen met kinderen, maar ook opvallend veel alleenstaande ouders met hun kroost. Hij begreep van de vriendelijke receptionist dat een of ander landelijk kerkgenootschap hier jaarlijks een stuk of veertien huisjes huurde voor ‘de minder bedeelden’ zoals hem dat vroom werd beschreven. Op zich wel leuk zo’n kinderrijk vakantieparkje, dacht hij. Hij had zich nooit om kinderen bekommerd, maar vrolijke kinderstemmmetjes zouden hem misschien wel goed kunnen doen. Nieuw leven. Hoe symbolisch.

Het was inmiddels dinsdag en het was nu inderdaad stukken rustiger dan in het weekend. Hij schatte in dat er nu ongeveer zestien huisjes verhuurd waren en er elf leeg stonden. Volgens een vaste routine die vanaf zijn eerste dag hier was ontstaan, besloot Joop om ook vandaag weer van een tot vier een mooie boswandeling te maken. Beweging in de natuur deed hem goed. De geur opsnuiven van bomen, bladeren en dennenappels ook. Vochtige varens konden soms ook een specifieke geur verspreiden, evenals sommige oesterzwammen op de stam van beuken.

In het weekend kwam hij aan de rand van het bos telkens spelende kinderen tegen en rondom het vennetje zaten hun ouders. Of hun alleenstaande ouder. Er bevonden zich doorgaans wel wat kinderen in het water. Hij had gemerkt dat hij met plezier naar dat kleine grut keek. Hun vrolijke stemmetjes deden hem inderdaad goed. Het geluid had iets onbezorgds, zoals het tjilpen van merels. Ouders hielden hem echter nauwlettend in de gaten. Ze vonden het maar vreemd zo’n man alleen met belangstelling voor kinderen. Iets wat geen moment bij hem was opgekomen.

Marleentje
Het was dinsdag, de tweede dag van ons verblijf in het park en van mama mocht ik op de mountainbike de buurt verkennen, want daar was het gisteren niet van gekomen. “Dan gaat mama even rusten,” had ze gezegd. Meestal sliep ze dan van een tot half vier. Soms nog langer. ‘Mijn schoonheidsslaapje’ noemde ze dat, maar ik wist best dat ze anders de dag niet door zou komen met die verkleinde longetjes van haar. Al was ik pas acht, ik snapte best veel. Op Froukje na was ik de beste van de klas.

In mijn bikini en met teenslippertjes aan mijn voeten fietste ik langs het meertje waar een stuk of vier kinderen in het water speelden met aan de kant twee vrouwen die met elkaar spraken. Waarschijnlijk waren er meer alleenstaande moeders met kinderen, vaders zag ik niet. Er was een uitgesleten pad in de verharde modder waar mijn fietsbanden precies in pasten. Dat was best lastig sturen, ik had nooit eerder op een mountain bike gefietst. Bang om te verdwalen in het bos was ik niet, aan de kant stonden genummerde paaltjes. Ik was bij paaltje negen gestart en was nu al bij paaltje negentien. De spelende kinderen bij het meertje kon ik al niet eens meer horen, zo ver was ik al. Bij terugkeer kon ik gewoon de paaltjes in omgekeerde volgorde volgen, maar voor nu was ik benieuwd waarnaar het pad mij zou leiden.

Joop
Dit keer waren er nog maar vier kinderen in het vennetje. Aan de kant twee moeders die druk met elkaar in gesprek waren. De eerste minuten sloegen zij nog geen acht op hem. Zeker tien minuten had hij staan kijken naar de drie jongetjes en een meisje in het water. Ze spatten met water, bekogelden elkaar met modder en schaterden. Hij merkte dat zijn blik vooral naar het meisje getrokken werd. Naar haar glanzende lijfje in de flauwe zon. Een jaar of elf schatte hij haar en haar prille borstjes prikten twee lieve puntjes door haar natte bikinihesje naar buiten. Haar tepeltjes tekenden zich overduidelijk af in het vochtige textiel. Ze deed hem wat. Hij keek meer naar haar dan naar de twee moeders, die aanzienlijk grotere borsten hadden en toch echt niet onaantrekkelijk waren, maar die deden hem totaal niets. Het meisje had iets ontwapenends, iets onschuldigs. Ze was sexy zonder zich dit bewust te zijn, zo slank met holle rug en gebolde billetjes in haar strakke bikinibroekje. Als hij een van die drie jongetjes was geweest, had hij het wel geweten.

Vreemd misschien, maar tijdens zijn huwelijk met Annelies was hij gaan geloven a-seksueel te zijn. Na een jaar of twee met haar samen werd hij niet meer warm of koud van haar. In het begin had dat nog wel tot wat vervelende gesprekken geleid en tot heftige ruzies. Vond hij haar niet meer aantrekkelijk? Had hij een ander? Was hij homo? Impotent? Op een bepaald moment had zij zich maar neergelegd bij zijn blijkbare afkeer voor haar in bed. Het gebrek aan seksuele aantrekkingskracht had er toe geleid dat zij kinderloos bleven. Wie weet hoe lang zij al affaires had in die dertig jaar huwelijk. Die laatste zou vast de eerste niet zijn geweest. Maar hoe dan ook, het verbaasde hem dat hij zijn penis voelde tintelen bij de aanblik van het glanzende meisje. Hij was nooit eerder echt met kinderen in aanraking geweest. Zeker niet met meisjes in bikini. Naar strand of zwembad gingen zij nooit. Hij was er werkelijk diep van overtuigd geweest a-seksueel te zijn. Wat een wonderlijke sensatie, die tinteling in zijn pik ineens.

Toen hij merkte dat één van de moeders voor een derde maal een blik op hem wierp besloot hij maar verder te lopen. In gedachten het wonderschone beeld van het meisje herkauwend.

Marleentje
Na zeker een half uur fietsen was ik inmiddels al bij paaltje zesentwintig en daar stond een picknicktafel. De volgende keer zou ik een boterhammetje en een flesje water meenemen bedacht ik me. En misschien een mandarijntje. Na enige tijd rusten en wat om me heen kijken besloot ik weer terug te fietsen en misschien nog even in het meertje te zwemmen als die andere kindjes weg waren. Ze leken elkaar al te kennen, want ze hadden elkaar met water bespat en met modder gegooid en bij bestaande groepjes voelde ik me altijd wat ongemakkelijk en onzeker. Ik mocht op Froukje na dan wel de beste van de klas zijn, op sociaal vlak kwam ik nog veel te kort. Niemand was zo verlegen als ik.

Op de terugweg, net voorbij paaltje drieëntwintig, trapten mijn trappers ineens door. Ik schuurde pijnlijk hard over mijn zadel en met het stuur in mijn buik klapte ik tegen de vlakte. Keihard op de verharde moddergrond. Ik slaakte een kreet. Meer van schrik dan van de pijn, maar toch schoten de tranen in mijn ogen. Het gebeurde allemaal zo plotseling. Mijn hart bonkte in mijn keel.

Joop
Na ongeveer een half uurtje wandelen zag Joop in de verte een meisje op de grond liggen met haar fietsje onder zich. Hij had een kort gilletje gehoord, waardoor hij abrupt uit zijn mijmeringen was gehaald en richting het geluid tuurde. Om scherp te kunnen zien knipperde hij enkele malen met zijn ogen en zag dat zij alleen was. De omgeving om haar heen bekijkend zag hij verder niemand. Geen ouder die opsprong en haar te hulp schoot, geen bezorgd vriendje of vriendinnetje, geen mens. Het was verder doodstil in het bos. Het arme kind lag daar helemaal alleen te kermen. Hij moest haar helpen, dus zette hij de pas erin.

Marleentje
Mijn knie en buik deden pijn. Ik kreunde en wreef hard over mijn buik, drukte erop, probeerde de pijn te verzachten. Mijn fiets lag omgevallen naast me. Heel de weg na het meertje was ik helemaal niemand tegen gekomen, hoe kwam ik weer bij het huisje? Of op zijn minst bij het meertje, bij die twee moeders? En deed mijn fiets het nog wel? Moest ik heel die weg helemaal alleen terug lopen? Ik bleef nog even lichtjes kermend op de grond liggen. Geschrokken en een beetje bang. Mijn knie bonkte.

Joop
“Hé,” zei Joop, “ben je gevallen?” Het meisje keek verschrikt, maar ook een tikkeltje opgelucht naar hem op. Er was tóch iemand. “Mijn buik doet pijn,” zei ze.

Marleentje
Een meneer vond mij. Ik schrok toen ik hem ineens zag, want ik dacht dat hier verder niemand was. Hij vroeg of ik gevallen was en ik zei dat mijn buik pijn deed. “Doet het erg pijn?” Vroeg hij weer en kwam op zijn hurken naast mij zitten.” Ik knikte van ja, waarna hij zich licht aarzelend over mij heen boog. “Mag ik eens voelen?” Weer knikte ik. Hij legde zijn warme hand op mijn buik. “Hier?” vroeg hij en het was precies de juiste plek. Misschien was hij wel een dokter. “Ja,” zei ik en legde mijn beide handjes op zijn grote hand. Ik drukte deze nog steviger tegen mijn buik. “Als u er harder op drukt voel ik het beter,” verklaarde ik. En hij deed wat ik voorstelde. Zijn handpalm drukte net iets harder in mijn buikstreek dan ik zelf zojuist had gedaan en dit verlichtte de pijn aanzienlijk.

“Mijn knie doet ook zeer,” zei ik. Misschien dat hij die pijn ook kon verzachten op een of andere manier. “Zal ik je overeind helpen?” Vroeg de man welwillend en ik zei iets van oké. Met zijn grote hand nog altijd op mijn buik stak hij een arm onder mijn oksel en tilde mij overeind. Ik voelde zijn kin op mijn hoofd, zijn buik tegen mijn rug. Hij voelde warm en vertrouwd. Als onze eigen dokter, die vaak naar mama kwam kijken voor haar longen en mij dan ook altijd voor de grap even, maar toch serieus, onderzocht. Of als een bezorgde opa, want deze meneer was veel ouder dan onze dokter.

Joop
Joop hielp het meisje overeind met een hand op haar zachte warme buikje en zijn andere hand onder haar arm. Haar blote ruggetje gleed langs zijn buik omhoog, zijn kin rustte op haar hoofd. Ze geurde zoetig naar iets dat op lavendelshampoo leek en hij kon niet ontkennen dat haar nabijheid hem wat deed. Hij dacht weer even aan het glanzende meisje in het vennetje zojuist, aan de tinteling door zijn penis en aan de gedachten die hij had toen hij al wandelend dat beeld van haar herkauwde. Hoe lang was het niet geleden dat hij een ander lijf zo dichtbij had gevoeld? Warm kloppend. Zo zacht. Het benam hem de adem.

Marleentje
De meneer boog zich over mij heen om over mijn knietje te wrijven. Ik stond wat gebukt met zijn gewicht een beetje op mij. “Doet het hier pijn?” Vroeg hij. “Ja,” zei ik, “in mijn knie doet het pijn.” Hij omvatte mijn knie met zijn hele hand en wreef wat trager. “Helpt dit?” Vroeg hij. Zijn hand verspreidde wat warmte over mijn knie. Zijn andere hand hield me vast in mij zij, om mij staande te houden, mijn evenwicht niet te verliezen. Zijn hand op mijn knie maakte nu wat langere halen over mijn been. Hij bewoog over mijn dij, mijn knie, scheen en kuit en weer terug naar boven. Heel langzaam. Ik hoorde de meneer duidelijk ademen in mijn oor. Hij zei zacht dat hij mijn hele beentje warm wreef, zodat mijn bloed zou opwarmen en mijn knie wat minder pijn zou doen. Misschien was hij een opa die dokter was.

Ik stond wat ongemakkelijk zo voorovergebogen, maar het was niet onprettig. Ik voelde de warmte van die meneer niet alleen op mijn been en knie, maar ook tegen mijn rug en in mijn zij bij mijn buik. Misschien wilde hij wel al mijn bloed warm maken, zodat ook de pijn in mijn buikje en op alle andere plekken zou verdwijnen.

Joop
Hij voelde dat zijn hart een loopje met hem nam. Deze bonsde in zijn hals en in zijn borstkas. Inmiddels wreef hij over het hele beentje van het meisje, over haar dijtje, knietje, kuitje. Zijn andere hand in haar slanke kindertaille. Zijn buik nog altijd tegen haar warme naakte ruggetje. Hij had haar volledig omsloten. Haar billen raakten zijn dijen. Ook dit meisje had gebolde billetjes en een holle rug. Biologisch gezien niet gek dat hij een erectie kreeg. Psychologisch gezien wel. Hij kon zich de tijd niet heugen dat een ander mens hem een stijve had bezorgd. Hij was echt gaan geloven a-seksueel te zijn al masturbeerde hij weleens om de druk van de ketel te halen. Maar dat was puur instrumenteel geweest, iets technisch, zonder gedachten. Zelfs porno keek hij nooit. De gedachte daaraan had hem daartoe nooit kunnen verleiden. Wat er nu met hem gebeurde was niets voor hem. Atypisch. Deze gevoelens waren nieuw, maar toch voelden ze als thuiskomen. Deze gevoelens hadden iets wonderlijk geruststellends.

Hij merkte dat hij het meisje wat steviger tegen zich aan duwde dan nodig was. Zijn arm rond haar taille. Zijn ene hand drukte nog iets steviger op haar buik, de andere wreef nog over haar zachte warme dijtje. Hij duwde zijn traag zwellende penis door de stof van zijn korte broek tegen het naakte kinderruggetje. Een droogneukbeweging waarvoor hij de woorden niet had. Zijn vocabulaire was daarvoor niet toereikend genoeg. Hij wist alleen dat hij die beweging onwillekeurig maakte, uit een soort instinct of oerdrift. Het was een impuls die hem verwarde. Maar wat een zalig lijfje had dit naïeve meisje, wat rook ze lekker, wat voelde ze zacht.

Marleentje
De meneer had zijn vingers op mijn zere buikje gedrukt om de pijn te verdrijven en duwde mij stevig tegen zich aan. Hij wreef nu wat langer en hoger over mijn dijtje wat mijn bloed nog warmer maakte. Dat voelde ik zelfs wat in mijn kutje, die begon ineens te kriebelen. Ik hoorde hem wat luider ademen, want het was misschien best zwaar voor hem om te doen, zo voorover gebogen. En misschien had hij ook zijn hele longen niet meer, net als mama. Misschien werkten die van hem ook maar voor vijfentwintig procent.

Ik merkte dat ik geen pijn meer voelde in mijn knie. De warme hand op mijn buik die nu nog steviger drukte, verdreef ook alle pijn daar. “Het werkt,” zei ik. Ik was blij. De meneer zei niets. Hij drukte zijn onderlijf stevig tegen mijn rug in een soort golfbewegingen, terwijl hij tegelijkertijd in mijn buik duwde en mijn dijbeen verwarmde. “Ik voel geen pijn meer,” zei ik nu wat harder. “Het helpt!” Nog harder.

Toen hij me eindelijk hoorde ontspande zijn grip een beetje. “Trekt je pijn weg?” Vroeg hij. Zijn stem klonk een beetje hees en onvast. Hij was vast een beetje moe, dat snapte ik wel. Hij had misschien ook al heel lang gefietst of gewandeld. “Ja,” zei ik. “Het doet nu niet meer zo’n pijn”.

Ik vond het jammer dat de meneer mij langzaam los liet, want het had best fijn gevoeld, zo beschermd, warm en veilig. Hij was echt een hele lieve man.

Joop
Joop had in een soort trance verkeerd, geheel in zijn eigen wereld. De zachtheid van het warme bijna naakte kinderlijfje tegen zijn lichaam, onder zijn handen in zijn intieme zone, het was hem nooit eerder overkomen. Had hij haar nou daadwerkelijk staan droogneuken hier in het bos? Had zijn hand echt zo hoog over haar dijtje gewreven, bijna tegen haar jonge zachte kutje aan? Zijn andere hand drukkend tegen haar slanke naakte buikje? Het meisje droeg alleen een bikini, hoe oud zou ze zijn? Zeven? Acht? Negen? Wat gebeurde er met hem? Er kwamen gevoelens in hem los die hij een leven lang had weggedrukt. Die hij nooit had onderkend zelfs. Geen weet hebbende van dat hij ze überhaupt bezat. Opmerkelijk dat deze gevoelens nu zelfs door de emotiedempende werking van zijn anti-depressiva heen braken.

Was hij zo’n man die op kleine kinderen viel, zonder dit ooit van zijn leven beseft te hebben? Domweg omdat hij nooit met kinderen in aanraking kwam? Had hij deze gevoelens ook vroeger niet? Voordat hij Annelies kende? Een vage herinnering kwam op, maar wilde maar geen vorm krijgen. Er zat wel iets, flauwtjes schemerde het beeld van een jong bedeesd kijkend meidje op, maar dat beeld verdween weer net zo snel als ie opkwam. Te troebel ook om er iemand in te herkennen. Er daagde hem niets. Vragen, twijfels en gedachten wervelden door elkaar heen. Was hij dan niet a-seksueel? Had hij dan toch dit soort gevoelens? Het glanzende meisje in het vennetje, was dat al niet een signaal? Zijn fascinatie voor haar? Zoveel beelden, hersenspinsels. Hij zou bijna het meisje in zijn nabijheid vergeten.

“Trekt je pijn weg?” Vroeg hij, toen hij haar ineens “Het helpt!” Hoorde roepen en zijn grip al wat had verslapt. Het lieve kind zei “Ja, het doet nu niet meer zo’n pijn”. Langzaam liet hij haar los, terwijl zijn bewustzijn langzaam maar zeker terugkeerde. Hij zag het fietsje liggen. Ze was gevallen met haar fiets in het bos. Hij had het van een afstand zien gebeuren. Nou ja, bijna. Hij had in de verte haar kreetje gehoord en had opgekeken, hij wist het weer. Hij kwam weer bij zinnen.

Marleentje
Ik voelde aan mijn knie, maar de pijn die ik had gevoeld was echt weggetrokken. Ook de pijn in mijn buik was stukken minder. De druk en warmte van de meneer ijlden nog wat na. De angst en spanning die ik eerder gevoeld had waren ook verdwenen. De meneer zou me vast wel naar het huisje brengen, of op zijn minst naar het meertje, naar die twee moeders daar. En misschien kon hij mijn fiets wel maken, want volgens mij lag de ketting eraf. Ik keek hem vragend aan, maar het was alsof hij mijn gedachten lezen kon: “Zal ik nu naar je fietsje kijken?” Vroeg hij. “Even kijken of die nog heel is?”

Joop
Hoewel het gevoel van het meisje onder zijn handen en tegen zijn buik nog nagloeiden en hij gefascineerd was door de gevoelens die door hem heen hadden geraasd gedurende het moment van verstandsvernauwing, wist Joop intuïtief dat hij zijn aandacht nu op iets neutralers moest richten, niet op het meisje, niet op zijn penis en niet op de impuls die hij had gevolgd haar te droogneuken. Dat mocht niet meer gebeuren.

Hij stond nu recht overeind en keek om zich heen. Boomstammen, takken, bladeren en nog altijd geen mens te bekennen. Toen dacht hij aan haar fietsje, zou die niet beschadigd zijn? Mocht deze niets mankeren, dan zou zij terug naar huis fietsen en zou hij haar misschien nooit meer zien. Dat deed hem nu al verdriet. Hij voelde wat voor haar, al kende hij haar niet. Niet aan denken. Richt je op iets neutraals, riep hij zichzelf tot de orde. Het meisje keek hem aan.

“Zal ik nu naar je fietsje kijken?” Vroeg hij, “even kijken of die nog heel is?” Het meisje zei ja.

Marleentje
De meneer zei dat de ketting van de fiets gebroken was en dat ik er niet meer op kon fietsen. “Dat is werk voor een fietsenmaker,” zei hij. Dat maakte me verdrietig. Zou ik dan de hele vakantie niet meer kunnen fietsen? En moest ik nu dan de hele weg teruglopen? De man aaide me over mijn bol. “Ik help je wel, schatje,” zei hij geruststellend en lachte me vriendelijk toe. Ik vond het leuk dat hij mij schatje noemde. Mijn ene opa was al lang dood en de andere zag ik niet meer sinds papa en mama gescheiden zijn. Deze meneer leek echt een beetje op een opa. Meer nog dan op een dokter. “Geef me maar een handje,” zei hij. En dat deed ik.

Joop
Met aan zijn ene hand de kleine meid en aan de andere kant de kinderfiets, liep Joop met een gelukkig en wat opgewonden gevoel door het bos terug naar het vakantiepark. Het zou nog zeker een half uur duren eer zij bij de ven zouden aankomen en dan nog een minuut of vijf tot aan het huisje. Hij vocht er even tegen, hij vocht flink gedurende zijn innerlijke strijd, maar kon het echt niet helpen: hij wilde dat gevoel van zojuist weer voelen. Het kleine lijfje weer omsluiten met zijn grote mannenlijf, haar dijtje voelen, zijn vlakke hand op haar blote buikje. In zijn borstkas zwol zijn hartenklop weer aan. Hij merkte dat hij sneller ademhaalde bij de gedachten en het feit dat deze unieke gelegenheid zich waarschijnlijk nooit meer voor zou doen. Hoe groot was die kans? Haar kleine kwetsbare meisjeshandje gloeide in zijn grote mannenhand.

Er trad weer een soort van bewustzijnsvernauwing op. Hij kon aan niets anders meer denken, dan aan het weer omsluiten van het kleine bijna blote kinderlijfje met zijn grote zware mannenlijf. Haar naakte buikje in zijn hand, haar dijtje in de andere, zijn penis tegen haar ruggetje schurend. Op een of andere manier moest hij ervoor zorgen dat iets dergelijks zich tussen nu en tien minuten weer zou afspelen. Later werd het risico om iemand tegen te komen te groot. Hier waren zij nog samen en onbespied. Hij voelde weer wat beweging in zijn penis.

Marleentje
We liepen terug naar het vakantiepark. Mijn kleine handje in de grote knuist van de meneer. Met zijn andere hand hield hij het stuur van mijn fietsje vast. Volgens hem moesten we zeker nog een half uur lopen tot aan het meertje. Hij had dat ‘ven’ genoemd, maar ik wist niet wat dat was. Toen hij “bij het watertje” zei begreep ik dat hij het meertje bedoelde. Ven blijkt een ander woordje voor ‘meertje in het bos’ te zijn. We hadden naar elkaar gelachen omdat we allebei een ander woord gebruikten voor hetzelfde en hij had “ach, lieverd toch,” gezegd met een glimlachje om zijn mond.

Ik dacht terug aan zijn hand op mijn buikje en hoe warm dat had gevoeld. De warmte had echt de pijn wat verdreven al voelde ik nu wel weer een beetje nawee. Zijn hand over mijn dijbeen was ik ook niet vergeten en de tinteling die ik bij mijn kutje had gevoeld. Dat had die meneer natuurlijk niet kunnen weten en zo helemaal niet bedoeld, maar het was wel een fijn gevoel geweest, zo helemaal omsloten door zijn warmte. Straks waren we bij het huisje en zou ik ook deze opa misschien wel nooit meer zien. Dat maakte me treurig. Samen met mama en af en toe een hulp zijn was wel fijn, maar een papa of opa thuis zou nog fijner zijn. We waren altijd maar samen, mama en ik. Ik wou dat deze opa in mijn leven bleef. Hij was aardig en lief en zijn handen waren zo warm geweest op mijn lijfje. Ik zou dat best nog eens willen voelen, ook die tinteling in mijn kutje. Zo fijn.

Joop
“Zullen we even rusten?” Vroeg Joop. En hij legde het fietsje al plat aan de kant. Het is nu of nooit had hij gedacht en zijn plan was vrij eenvoudig: even rusten en kijken of hij het meisje op schoot kon krijgen of zoiets. Hij wilde de lavendelgeur uit haar haren weer opsnuiven, haar buikje voelen, haar dijtje zachtjes strelen. Hij wilde de intimiteit die hij zojuist zo sterk had gevoeld weer ervaren. Het was te vroeg voor een afscheid, te vroeg voor weer die eenzaamheid, dat depressieve gevoel, gebrek aan levenslust. Hij wilde ditmaal honderd procent alert en bewust blijven en een soortement van geheugenfoto maken waarop hij nog lang daarna zou kunnen teren. Misschien wel jaren.

Marleentje
De meneer wilde even rusten aan de kant van het pad. Hij legde mijn fiets neer en ging ernaast zitten. Hij was vast moe, zo’n oude man. Helemaal als hij net als mama ook maar een klein deel van zijn longen kon gebruiken, dat begreep ik best. Daarom ademde hij natuurlijk zo zwaar en had zijn stem zo hees geklonken. Dit was misschien mijn kans om zijn warme grote hand nog eens op mijn buikje te voelen.

“Mijn buikje doet nog wel een beetje pijn,” jokte ik. Sja, je was bijna de beste van de klas of niet. Ik vond het wel slim van mezelf. Zeker toen hij “kom maar even bij me zitten dan,” zei en mij op schoot nam met zijn warme grote hand op mijn buikje. Precies wat ik wilde. Zijn adem tegen mijn oor.

“Waar doet het precies pijn, schatje?” Vroeg hij. O, dat ‘schatje’ vond ik zo lief en zijn stem klonk zacht en geruststellend. Hij wist natuurlijk niets van de tinteling in mijn kutje daarnet, maar dat zou ik ook graag weer willen voelen. Hoe kon ik dat nou aanpakken? O ja, mijn knie had ook pijn gedaan. “Hier in mijn buikje, maar ook nog in mijn knie,” bedacht ik sluw. “Ach, mijn kindje toch,” zei hij. “Zal ik weer even wrijven, zojuist hielp dat wel toch?” Ik knikte bevestigend en voelde mijn hartje bonzen.

Joop
Het was hem op de een of andere manier gelukt om het meisje ongedwongen op schoot te krijgen. Ze vertrouwde hem, zag in hem zeker een soort vaderfiguur of iets dergelijks. Met haar op schoot voelde hij de warmte van het bijna naakte kinderlijfje weer van nabij, het lijfje waarnaar hij zo verlangde. Het onschuldige meisje bleek nog wat pijn in haar buikje en knietje te hebben, het lieve kind. “Zal ik weer even wrijven?” had hij gevraagd, hopend dat zijn verlangen niet te veel zou doorklinken. Zijn penis verstijfde lichtjes. “Zojuist hielp dat wel toch?”voegde hij eraan toe en het meisje knikte van ‘ja’. Dat gaf hem de toestemming die hij nodig had. Hij mocht van haar onbelemmerd aan haar buikje voelen, rond haar knietje wrijven en wellicht ook weer over haar dijtje, haar kuitje en scheenbeen, haar voetjes misschien ook wel. Hij snoof de lavendelgeur van haar shampoo weer op. Diep dit keer. De geur was zo zoet, subtiel, maar onmiskenbaar. Wanneer hij lang hierna ooit nog lavendel zou ruiken, zou deze situatie, dit intieme gevoel en zijn opgewonden hart weer als 3-D beeld naar boven komen. Dit was de geheugenfoto waarop hij nog lang zou kunnen teren. Hij streelde haar dijtje.

Marleentje
Ik bevond mij weer lekker beschut in de warmte van het grote mannenlijf van de meneer. Hij leek met zijn neus aan mijn haren te ruiken. Misschien rook hij de paarse bloemetjes die mama in een potje water op week had gezet en over mijn haren had gesprenkeld. “Zie zo,” had ze gezegd. “Jij ook eau de toilette.” Mama had allerlei slimme maniertjes om geld uit te sparen. “Als je tijdens de vakantie vooral in je bikini blijft rondlopen, dan houden we de rest van je kleding schoon. Word je vuil, dan spoel je je gewoon even schoon onder de douche.” We mochten hier zo lang douchen als we maar wilden.

De meneer wreef over mijn knie. Met zijn andere arm en hand ondersteunde hij mij in rug en zij, dus hij had maar één hand om mij te wrijven. Dat deed hij heel langzaam. Langzamer dan eerst. Dit voelde nog fijner. Hij wreef eerst in kringetjes rond mijn knie en ging toen lager naar mijn scheenbeen en kuitje. Ik had juist gewild dat hij weer over mijn dijbeen zou wrijven, dichtbij mijn kutje, zodat ik die kriebeltjes weer zou voelen daarin. Maar dat kon ik hem natuurlijk niet vragen, want dat zou misschien wel seks zijn en dat mocht niet met grote mensen, dat wist ik heus wel. Hij dacht dat ik nog pijn had, daarom zaten we nu zo, ik moest er maar gewoon even van genieten dacht ik. Vanavond in mijn bedje kon ik er dan aan terugdenken. Ook dat ik seksdingen in mijn lichaam voelde nu. Het was fijn om zijn hand op mijn been te voelen, zijn andere hand in mijn zij. Ook dat gaf tinteltjes in mijn buikje en bij mijn kutje.

Joop
Hij vond het heerlijk haar bijna naakte nabijheid weer te voelen. Zijn hand bewoog traag over haar slanke beentje en naar beneden kijkend zag hij dat haar bikinihesje wat was gaan wijken. Hij zag twee roze tepeltjes, de lichte glooiing van haar kindertietjes en nog iets lager haar minuscule bikinibroekje. Daaronder zat haar gladde kinderkutje, dat besefte hij maar al te goed. Zo dichtbij. Wat zou hij daar graag aan voelen, zijn vingers traag over het spleetje laten glijden en dan erin. Hij zou haar daar beste willen proeven, ontdekken hoe ze zou smaken, zijn tong diep in haar buikje willen woelen, haar heerlijk likkend. Haar dunne dijtjes staken recht naar voren. Zijn hand bevond zich inmiddels bij haar voeten. Ze droeg teenslippertjes, die vielen af toen hij haar teentjes omvatte en haar voetzooltjes in zijn handpalm liet rusten.

Het meisje bewoog haar hoofdje wat opzij, waardoor haar warmte uitstralende wangetje zich nu voor zijn neus en lippen bevond. Hij wilde nu niets liever dan zijn mond op die wang plaatsen, zijn tong over haar huidje laten glijden, haar mond zoeken en haar stevig maar teder tongen terwijl zijn vingers met haar blote kutje speelden, maar hij hield zich in. Een geheugenfoto wilde hij maken, geen kindje misbruiken, daarvoor had hij haar te lief. Ook haar kutje likken was een brug te ver. Hij voelde een soort van liefde voor dit meisje. Ze was onschuldig, zacht, naïef, mooi en vol vertrouwen, hij wilde dat vertrouwen niet beschamen. Nooit. Maar hij wilde wel van haar genieten, over haar fantaseren later, dit gevoel had hij nooit eerder gehad. Dit was hemels, zijn verwarring was verdwenen, dit gaf zijn leven zin. Liefde voelen, intimiteit, aantrekkingskracht, een echt stijve penis, warm kloppend in zijn broek, drukkend tegen haar billen.

Nooit eerder had hij zich zo tot iemand aangetrokken gevoeld als nu. Ze was een magneet. Hij wilde tegen haar aan kleven, eeuwigdurend. Haar beminnen en verwarmen. Likken en zoenen, voelen en strelen, droogneuken en liefhebben. Hij streelde haar teder. Zijn hand over haar buikje, langzaam over haar dijbeen, haar schenen en voetjes. En net zo langzaam weer terug. Haar wang nog altijd fluisterend tegen zijn mond, net niet rakend. De geur van zoete lavendel in zijn neus. De bedwelmende geur van haar haren. En zonder dat hij er erg in had wreven zijn vingers nu over haar bikinibroekje. Ter hoogte van haar kinderkutje. Zonder erg, vrijwel onbewust, drukte hij zijn vingers door het stofje van haar minuscule broekje tussen haar kutlipjes in. Ter hoogte van haar kleine meisjes clitje. Het meisje drukte haar onderlijfje doelbewust tegen zijn hand. Althans, zo leek het. Hij keek nog eens goed. Vertederd, zonder erbij na te denken. In eerste instantie onbewust. Bewuster nu. Bewust: Sjesus! Wat deed hij? Met een ruk trok hij zijn hand terug. Mijn God, wat een klootzak. Was hij nu toch zijn bewustzijn verloren? Hij keek naar zijn hand. Verschrikt. Sterker: zwaar geschokt. Was hij toch weer buiten zichzelf getreden? Hij had werkelijk niet beseft waar zijn hand naartoe had bewogen. Hij schrok enorm toen hij merkte waar zijn hand zich bevond, knipperde met zijn ogen, ontwaakte abrupt uit zijn roes. Zijn hart bonkend tot in zijn keel. Wat een stommeling! En toch: zijn penis keihard en stevig kloppend in zijn korte broek.

Marleentje
De meneer gleed met zijn hand helemaal naar mijn voeten. Dat was fijn en voelde alsof iemand over mijn been blies, zo zacht deed hij dat. Ik hield mijn hoofd een beetje schuin om zijn hand beter te zien, die omklemde mijn ene voet nu, waardoor mijn teenslippertjes van mijn voeten vielen. Zijn hand verwarmde mijn tenen en voetzooltje, dat trok een spoor warmte helemaal naar boven. Ik voelde zijn adem op mijn wang. Hij was weer sneller gaan ademen. Ik wist nu zeker dat ook hij wat mankeerde aan zijn longen, net als mama. Het was maar goed dat we even rustten.

Soms voelde ik de mond van de meneer heel zachtjes bij mijn wang, zonder dat zijn lippen mij raakten. Hij had me best een kusje mogen geven, maar dat deed hij natuurlijk niet. Voor hem was ik maar een vreemd meisje met pijn in haar buik en knie. Het was al lief van hem dat hij mijn nep-pijntjes wilde wegwrijven en dat deed hij best goed. Fijn dat hij ook weer langzaam naar boven bewoog. Langzamer nog dan eerst. Ik wilde dat hij mijn dijtje weer zou strelen, helemaal bovenaan en dat ik dan weer die tinteltjes en kriebeltjes in mijn kutje zou voelen. Ik wist best dat die met seks te maken hadden, maar ik zou die meneer niets laten merken. Die dacht toch alleen maar dat hij mijn pijn wegwreef. Hij zou vast zijn hand ook nog wel op mijn buikje leggen, dat was ook al zo fijn.

Ja, nu streelde hij weer over mijn dij. Ik had geen woorden voor wat ik voelde, maar ik voelde dat mijn kutje zich opende onder mijn bikinibroekje. Ik voelde een hete tinteling alsof kerstbelletjes rinkelden in mijn onderbuik. De meneer ademde nu nog sneller tegen mijn wang, ik kon zijn adem ruiken. Waarnaar zijn adem rook weet ik niet, maar ik vond het lekker. Hij had een warme geur en ineens merkte ik dat zijn hand wel heel erg hoog over mijn dijtje wreef. Zonder dat de meneer het doorhad stootte hij met zijn vingers tegen mijn bikinibroekje, ter hoogte van mijn kutje. En nog een keer. Dat ik dit zo sterk voelde, dat wist hij natuurlijk niet. Hij deed dat per ongeluk, maar toch trok een hete rilling door mijn jonge onderlijfje. Dit was seks! Onwillekeurig drukte ik mijn kutje harder tegen zijn hand. Die wreef heel even over mijn kutje, zelfs tussen mijn lipjes tegen mijn clitje, maar toen stopte hij ineens. Dat had ik natuurlijk niet moeten doen, mijn kutje tegen zijn vingers aandrukken. De meneer was mijn pijntjes aan het wegwrijven en ineens drukte ik mijn clitje tegen zijn hand, wat stom! Stommeling die ik was! Ik kreeg een blos van schaamte, wat zou hij wel niet denken? Ik had me zo fijn gevoeld bij hem op schoot en nu had ik alles verprutst, omdat ik ineens aan seks dacht doordat mijn kutje tintelde, maar dat wist die meneer natuurlijk niet. Die zal wel van mij geschrokken zijn, hij trok zijn hand onmiddellijk terug, van mij af. Ik schaamde me vrijwel meteen.

Ja hoor, ik keek schuin naar zijn gezicht en hij zag er geschrokken uit. “Sorry,” zei hij bijna onverstaanbaar. Toen nogmaals: “Sorry meisje, dat was niet de bedoeling.” Hij zei sorry? Ik moest sorry zeggen, ik had ineens mijn kutje tegen hem aangedrukt, dus sloeg ik mijn ogen neer. “Dat had ik niet moeten doen,” vervolgde hij. Maar ik was degene die het niet had moeten doen! Hij wreef alleen mijn pijntjes weg en ik had mijn clitje tegen zijn hand geperst. Ik moest wat zeggen, de man was veel te lief om niet ook sorry tegen te zeggen.

Joop
Joop zag dat het meisje hem schuin aankeek. Ze zag er geschrokken uit, haar wangetjes rood van schrik. Hoe praatte hij zich hier uit? Hoe kon hij haar zijn gedrag verklaren? Het arme kind had pijn in buik en knie, vertrouwde hem en hij had zich laten gaan. Hij schaamde zich oprecht en diep. Hij kon niets anders bedenken dan maar ‘sorry’ te lispelen. Voor zijn gevoel bijna onverstaanbaar. Hij waagde nog een poging: “Sorry meisje,” zei hij, “dat was niet de bedoeling.”

Het arme meisje sloeg haar oogjes neer. Schuldgevoelens overspoelden hem, wat had hij een spijt. Hij had honderd procent bewust willen blijven, een geheugenfoto willen maken, maar hormonen hadden hem in zijn greep gehad, zijn blik vernauwd. Hoe kon hij haar dat in ’s hemelsnaam uitleggen? Zo jong en onschuldig nog. “Dat had ik niet moeten doen,” was het enige dat hij nog kon uitbrengen. Vol schaamte sloeg hij zijn ogen neer. Ineens hoorde hij de stem van het meisje. Heel dichtbij. “Nee, ik sorry.” Zacht en bedeesd. De woorden drongen niet meteen tot hem door. Hij pauzeerde even om te beseffen wat ze daar zei: “Nee, ik sorry.” Zij sorry? “Gekkie,” reageerde hij, “jij hoeft toch geen sorry te zeggen?” Lieve meid.

Hij sloeg zijn ogen op en keek naar haar gezichtje. Ze leek wel wat beschaamd, keek naar beneden. “Hé, kijk me eens aan schatje,” gebood hij haar vriendelijk in een poging haar gerust te stellen. Ze aarzelde. Toen keek ze op. Twee onschuldige kijkertjes keken lief in zijn ogen. Dit was voor het eerst dat zij hem rechtstreeks aankeek en dan ook nog zo dichtbij. Hij kon er niets aan doen, maar een warme golf uitgesteld geil trok met een korte rilling vanuit zijn ballen door zijn penis richting eikel. Voorvocht, dat kon niet anders. Of kwam hij nu spontaan klaar? Hij keek haar diep aan, scande zijn lijf en vermoedde dat laatste. Hij leek wel verliefd op het kind. Verklaren kon hij het niet, maar zo voelde het. Hij wilde haar in zijn leven. Haar en alles van haar. Haar gezichtje, oogjes, lijfje, beentjes en voetjes. Ze was perfect. Hij rilde nog een keer, verloor licht naschokkend nog wat zaad, sloot zijn ogen en voelde iets dat verdacht veel op liefde leek.

Marleentje
Ik had ook sorry gezegd. Hij wist niet goed hoe te reageren denk ik. Hij noemde me ‘gekkie’ en zei dat ik helemaal geen sorry hoefde te zeggen. Nu was ik degene die niet zo goed wist hoe te reageren. Ik wist dat ik de schuldige was en toch deed hij alsof dat niet zo was. “Hé, kijk me eens aan schatje,” zei hij. Weer dat ‘schatje’, ondanks mijn stomme gedrag. Ik besloot hem aan te kijken.

Zo dichtbij. Twee lieve begripvolle ogen. Ik had hem niet eerder van zo dichtbij aangekeken. Mooie, lieve en wijze ogen had hij. Vriendelijke ogen. Er trok een warm liefdevol gevoel door mijn lijfje. Ik wist niet goed wat ik voelde, maar het voelde fijn bij hem. “Ik hou van jou,” had mijn opa weleens gezegd toen we elkaar nog regelmatig zagen. Datzelfde had ik nu ook wel willen zeggen als hij geen vreemde meneer was geweest die ik helemaal niet kende. De meneer leek even te rillen met zijn onderlijf, misschien had hij het koud. Hij sloot zijn ogen even.

Ik sloeg mijn armen maar om hem heen en gaf hem een stevige pakkerd. Ik wou dat hij mijn opa was. Voor altijd.