Klas 1B – deel 1

Maandag 1 september – Ochtend

Ed Sheeran haalt haar bruut uit haar slaap. Zonder haar ogen te openen legt Daphne de roodharige popster met een kordate mep resoluut het zwijgen op en draait zich nog eens om, zich vergenoegend aan nog een paar uur zalig doezelen. Waarom begon die wekkerradio überhaupt zo vroeg te jengelen? En met een schok realiseert ze zich wat voor dag het is. Meteen is ze klaarwakker en haar maag krimpt ineen.

De eerste schooldag na twee zorgeloze maanden vakantie is nooit aangenaam, maar nu is ze nerveuzer dan ooit. Naar het middelbaar gaan is sowieso een hele aanpassing: moeilijkere vakken, meer huiswerk, strengere leerkrachten. Maar waar ze het meest bang voor is, zijn de jongens. Het lager onderwijs was gescheiden, de jongens gingen naar een andere school. Maar nu zijn de klassen gemengd. Ze weet zeker dat ze haar zullen pesten, met haar rosse haar in vlechtjes, met haar bril, met haar sproeten.

Met grote tegenzin glijdt ze uit het bed. ‘Het zal heus wel meevallen,’ spreekt haar moeder haar moed in aan de ontbijttafel. Maar ze krijgt geen hap door haar keel. Ze geeft haar moeder een kus en springt op haar fiets. Ze heeft het gevoel dat ze haar ondergang tegemoet peddelt.

***

Nog even volhouden, denkt Herman, terwijl hij nog wat koffie bijschenkt die hij zelf gezet heeft. Zijn vrouw ligt nog in bed. De tijd dat ze zijn brooddoos voor hem klaarmaakte, ligt ver in het verleden. Lesgeven is al jaren pure routine geworden. Wiskunde verandert niet, dus hij hoeft zich niet voortdurend bij te scholen en zijn cursussen aan te passen. Op zijn eenenzestigste zou zoiets ook niet evident zijn.

Tien jaar geleden was hij in de running om directeur te worden, maar dat vervelende wijf van een Hadewych kreeg de voorkeur. Waarschijnlijk omdat ze een vrouw is en het politiek correcter leek om niet hem, met al zijn ervaring, maar haar te benoemen.

Sindsdien telt hij af naar zijn brugpensioen. Nog één jaar die respectloze kinderen tevergeefs de beginselen van algebra proberen in te prenten. Het enige wat hij zal missen is in de leraarskamer stiekem gluren naar zijn vrouwelijke collega’s. Hij is verreweg de oudste leerkracht, maar dat houdt hem niet tegen te genieten van de appetijtelijke lichamen van Clara, Sylvia en Nora. Ja, zelfs Teresa moet onder haar habijt een lekker lijf verborgen hebben.

Vanaf volgend jaar moet hij het doen met de verlepte borsten van zijn kribbige vrouw. Neen, zelfs dat niet, want seks hoeft voor haar niet meer. Vermoedelijk zal hij veel de deur uit zijn om te gaan vissen.

***

Kreunend spuit Diederik zijn zaad in de warme schoot van Elise. Hun twaalfjarig huwelijk bleef kinderloos omdat zijn vrouw, zo bleek later uit onderzoek, onvruchtbaar is. Graag had hij een dochtertje gehad, maar ondanks zijn teleurstelling bleef hij zijn lieve eega trouw.

Nu hij zijn sperma geloosd heeft, hoopt hij er de ganse dag tegen te kunnen. Want lesgeven aan twaalfjarige meisjes is een regelrechte kwelling voor hem. Die lieve gezichtjes, die korte rokjes, die ontluikende tietjes… de hele dag is het een gevecht om niet met een erectie voor de klas te staan.

Zijn grootste droom is om eens zo’n jonge deerne te proeven, maar dat zal wel bij een fantasie blijven. En misschien maar best ook, want als het uitkomt, dan betekent dit het einde van zijn loopbaan, zijn huwelijk en allicht ook zijn vrijheid.

Toch is hij benieuwd wat voor vlees er dit jaar in de kuip zit. Kijken mag altijd, zolang het maar niet te opvallend gebeurd. Zo blijft zo’n eerste schooldag toch nog spannend.

***

Clara keurt haar grote borsten in de badkamerspiegel. Ze is er erg trots op, maar ze vraagt zich af waarom ze elke ochtend in een leeg bed ontwaakt. Haar zoektocht naar de ware heeft tot nu toe nog niets opgeleverd. Misschien moet ze de lat toch maar iets lager leggen. Want het is niet zo dat ze haar niet zien staan.

Ze merkt heus wel de blikken, zowel in de leraarskamer als in de klas. Vooral dat laatste vindt ze leuk. Dat die jongetjes met hun eerste erecties zich ’s avonds afrukken met haar goddelijke lichaam voor hun ogen geprojecteerd. En ze speelt het spel mee door regelmatig strakke truien aan te trekken die haar bevallige borsten goed doen uitkomen.

Ze kamt haar Venetiaans blonde haar en bindt het daarna in een paardenstaart. ‘Oh, als ik lesbisch was, dan werd ik verliefd op mezelf,’ zucht ze, terwijl ze in de spiegel diep in haar smaragdgroene ogen kijkt.

***

Megadeth klinkt loeihard door zijn koptelefoon. Raf beseft goed dat fietsen zonder het verkeer te horen eigenlijk levensgevaarlijk is, maar hij kan nu eenmaal niet zonder muziek. En hoe harder, hoe beter. Het is al erg genoeg dat hij de ganse dag in de klas moet zitten zonder te kunnen genieten van zijn geliefkoosde metalbands. Nee, aan naar school gaan heeft hij een hartsgrondige hekel.

Maar alles is beter dan thuis te zitten opgescheept met zijn twee ruziënde ouders. Zijn vader verloor zijn job en zit nu de ganse dag thuis goedkoop bier te drinken en te bekvechten met moeder, die zelf ook werkloos is. Het verpestte zijn ganse vakantie. En zonder inkomen ziet de toekomst er niet bepaald rooskleurig uit.

Zijn enige troost is muziek. Vrienden heeft hij niet en hij maakt zich geen illusies dat daarin dit schooljaar verandering komt. Hij is nu eenmaal niet echt een sociaal iemand en met zijn lange zwarte haar en zijn donkere, wat versleten kleren stoot hij blijkbaar ook iedereen af. Toch droomt hij ervan ooit eens een zielsverwant te vinden. Een vriendin zou nog beter zijn, maar hij gelooft niet in mirakels.

***

‘En wat vind je ervan om les te krijgen van je vader?’ vraagt Eddy aan zijn dochter Anja die naast hem wandelt, op weg naar school.

‘Ik hoop dat ik daar niet voor gepest wordt,’ antwoordt ze met haar zachte stem. ‘En misschien gaan ze me proberen te overhalen om examenvragen te stelen.’

‘Niet ongerust zijn,’ zegt hij. ‘Ik zal je niet voortrekken en je net zo behandelen als elke andere leerling.’

Maar een voorkeursbehandeling is ook niet echt nodig. Anja is erg intelligent en altijd de beste van de klas. Eddy aanbidt zijn dochter. Meer nog, hij houdt meer van haar dan van zijn vrouw. Zij is het mooiste en liefste wezen op aarde. Met haar lange bruine haren, meestal gebonden in een paardenstaart, haar amandelkleurige ogen en haar sensuele stem lijkt ze erg op haar moeder. En haar schoonheid vergroot nog naarmate ze ouder wordt. Tijdens de vakantie in Spanje kwam Eddy tot de vaststelling dat ze borstjes begint te krijgen. Hij vergaapte zich aan haar knalgele bikini die ze al die tijd droeg.

Het verwarde hem wat, maar nu heeft hij er vrede mee. In pornofilms is een bijzondere vader-dochterrelatie een veel voorkomend onderwerp, dus hij zal wel niet lang de enige zijn met zulke gevoelens. Maar zou Anja ook op zulk een manier naar hem kijken?

***

Op de speelplaats wijst Steven opgewonden naar het mededelingenbord waarop de indeling van de klassen staat aangeduid.

‘We zitten in dezelfde klas, 1B,’ zegt hij tegen zijn beste vriend Vincent, een adoptiejongen van Congolese afkomst. ‘En Lena zit ook bij ons. High five!’ Joelend klappen ze boven hun hoofd hun handen tegen elkaar.

‘En nu maar hopen dat ze nog steeds korte rokjes draagt,’ antwoordt Vincent. ‘En spannende bloesjes. Man, ik zal regelmatig naar de wc moeten gaan om me af te trekken! Wie zit er verder nog bij ons?’

‘Even kijken… Wim, Raf, Karel, Sven en ene Jeroen. Ken je hem?’

‘Nooit van gehoord. Zal wel een nieuwe zijn. Aan zijn rare familienaam te zien is hij niet van hier. En de meisjes? Niet dat het veel uitmaakt, met Lena hebben we al de heetste chick in onze klas.’

‘Halima, Lobke, Daphne en Anja. Die ken ik allemaal wel van in de stad,’ antwoordt Steven.

‘Ook helemaal niet mis. Het kon erger. Behalve Daphne misschien, maar je kan niet alles hebben,’ zegt Vincent.

‘Bwa, ik durf wedden dat als ze iets aan haar haar doet, een andere bril opzet en al haar kleren uittrekt, ze nog wel best mee zal vallen.’ Ze lachen allebei.

***

‘En hoe was je vakantie?’ vraagt Sylvia in de leraarskamer aan Nora.

‘Oh, heerlijk,’ antwoordt ze. ‘Ik ben naar Tibet gegaan om te mediteren. Ik voel me nu helemaal gezuiverd en klaar voor weer een nieuw schooljaar. En jij?’

‘Ik ben thuisgebleven,’ zegt Sylvia wat triest. ‘Behalve een weekje aan zee met mijn dochtertje. Sinds mijn scheiding vorig jaar moet ik het financieel met heel wat minder doen.’

‘Je bent nog jong, je vindt nog wel iemand anders,’ probeert Nora haar te troosten.

‘Jong? Wie wil er nu een alleenstaande moeder van 38?’ antwoordt Sylvia. ‘Nee, daar geloof ik niet meer in.’

‘Mij kan je altijd krijgen, hoor,’ lacht Nora. ‘Je ziet er nog heel begeerlijk uit.’

Sylvia bloost wat, maar voor ze iets kan antwoorden komt Herman het lokaal binnen.

‘Oei, die viezerik leeft ook nog,’ fluistert Nora. ‘Snel een ander onderwerp.’

Ze begroeten de oudere man koeltjes en gaan zo ver mogelijk bij hem vandaan zitten.

‘Heb je tijd om nog wat bij te praten, of heb je meteen les?’ vraagt Nora.

‘Dat laatste, helaas. Engels aan klas 1B.’

‘Wat een eer hebben die groentjes om van jou als eerste les te krijgen,’ lacht Nora.

‘Och, ik hoop alleen dat het een gemakkelijke en brave klas is. Dat weet je nooit op voorhand. Ik ga er nu vandoor. Tot straks!’

***

Maandag 1 september – 8.30 uur

‘Welkom allemaal in het middelbaar,’ steekt Sylvia van wal. ‘Ik besef dat dit een hele aanpassing is, en misschien zijn sommigen onder jullie wat bang, of zenuwachtig. Maar dat hoeft helemaal niet. Ja, de vakken worden wat moeilijker, en jullie moeten ‘s avonds wat meer huiswerk maken en studeren, maar wees gerust, jullie hebben nog steeds heel wat vrije tijd. Ik ben Sylvia en ben jullie leerkracht Nederlands en Engels. Als jullie vragen hebben, of ergens over willen praten, dan kunnen jullie altijd bij mij terecht, of bij de andere leerkrachten. Hebben jullie nu al vragen?’

Ze kijkt naar de jonge bende voor haar. Het is alvast een opluchting dat ze aandachtig naar haar hebben geluisterd. Eindelijk nog eens een meegaande klas. Meestal zitten er altijd wel een of meerdere vervelende ettertjes bij. Niemand steekt een hand op. ‘Goed, dan overloop ik nu even de namen, zodat ik weet wie wie is,’ vervolgt ze.

‘Borremans Anja?’

‘Aanwezig,’ klinkt een zachte meisjesstem.

‘Je bent de dochter van Eddy, niet?’

‘Ja, dat klopt.’

‘Dacht ik al. Je lijkt een beetje op hem. Wie is de volgende? Br… Be… Brez… euh, sorry, dat is een moeilijke naam. Euh, ik hou het voorlopig op Jeroen.’ Het blijft stil. ‘Jeroen is er niet?’ vraagt Sylvia.

‘We kennen hem niet,’ antwoordt een jongen. ‘Hij moet nieuw zijn.’

‘Echt niemand die iets over hem weet?’ Iedereen schudt het hoofd. ‘Oké, dus al te laat op de eerste schooldag. Hopelijk heeft hij een goed excuus,’ zegt Sylvia met een glimlach. ‘We gaan dan maar verder. Laten we trouwens die achternamen maar vergeten. Jullie mogen me ook gewoon Sylvia noemen. Wie is de volgende? Daphne?’

‘A… aanwezig,’ antwoordt een ros meisje met een met sproeten bezaaid gezicht en met een nogal ouderwetse bril op haar neus stil en met een trillende stem.

‘Karel?’

‘Aanwezig,’ antwoordt een jongen met een donkere krullenbol.

‘Steven?’

‘Check!’ roept de knul met kort bruin haar vrolijk. Hij was het die daarnet het woord nam.

‘Lobke?’

‘Aanwezig,’ antwoordt een klein meisje dat nog maar acht lijkt te zijn. Met haar korte zwart haar en haar platte borst zou ze zomaar door kunnen gaan voor een jongetje, ware het niet dat ze een rokje draagt.

‘Raphaël?’

‘Aanwezig,’ klinkt het uit de mond van een volledig in het zwart geklede jongen met al even donker lang haar. ‘Maar noemt u me alstublieft Raf zoals iedereen, dat hoor ik liever.’

‘Zal ik doen, Raf. Vincent?’

‘Present!’ roept een zwarte jongen met een olijke blik.

‘Lena?’

‘Aanwezig,’ antwoordt een bloedmooi meisje. Sylvia ziet enkele jongensblikken naar de blonde, blauwogige deerne lonken en moet inwendig gniffelen.

‘Wim?’

‘Aanwezig,’ antwoordt een keurig geknipte zwartharige jongen.

‘Sven?’

‘Aanwezig,’ reageert een modieus geklede blonde jongen met een trendy bril.

‘En dan last but not least, Halima.’

‘Aanwezig,’ antwoordt een meisje dat een hoofddoek draagt.

‘Aangename kennismaking, allemaal! Goed, we beginnen eraan. Vandaag geef ik jullie Engels, maar allereerst wil ik al iets vragen over het vak Nederlands dat jullie morgen van me krijgen. We gaan een boek bespreken en een van jullie mag dat boek kiezen. Wie heeft er veel romans in huis?’

Vincent steekt zijn vinger op. ‘Mijn vader, nu ja, adoptievader, is een echte boekenwurm. We hebben honderden boeken staan.’

‘Goed zo,’ antwoordt Sylvia. ‘Kies er eentje uit, eventueel kan je vader je daarbij helpen. Maar het moet wel een boek zijn van een Nederlandstalig auteur die niet meer leeft. En een werk van een zeker niveau, geen stationsromannetje. Gaat dit lukken, Vincent?’

‘Reken maar van yes!’ antwoordt de knul vrolijk.

‘En met dat laatste woord maken we naadloos de switch naar de les Engels,’ glimlacht de lerares. ‘How was your holiday?’

***

‘Verdorie, ik had beter de omgeving op voorhand wat verkend,’ zucht Jeroen, terwijl hij zo snel hij kan met de pedalen peddelt. Hij woont wat buiten de stad, maar had niet verwacht dat de weg naar school zo bergop liep. En om hem nog meer te pesten, heeft hij bovendien nog wind tegen.

Het is ook de eerste keer in zijn leven dat hij op een fiets zit, behalve dan die keer om het te leren. Zulke vervoermiddelen zijn veel te primitief voor hem. Hij houdt van technische snufjes en hoopte op zijn minst op een elektrische step, maar moet het doen met zijn beenkracht, die hij eigenlijk nauwelijks heeft.

Te laat komen op school en zo alle aandacht op zich gericht krijgen, neen, daar kijkt hij niet naar uit. Hij is iemand die liever onopvallend op de achtergrond blijft. Zo functioneert hij het beste.

***

Lena kijkt in het rond. Wat heerlijk is het om met jongens in de klas te zitten. Ze merkt heus wel hoe ze naar haar lonken. Dat is geen verrassing. Ze heeft de looks van haar moeder, een fotomodel. Lang blond haar, hemelsblauwe ogen en een prachtig stel borstjes. Die zijn nog lang niet volgroeid, dat hoopt ze toch tenminste, maar ze heeft duidelijk de grootste van de klas, zowat de omvang van een halve tennisbal. Alleen Daphne komt in de buurt, maar met haar rosse kop kan ze moeilijk als concurrentie doorgaan.

Ze is er echt fier op en kleedt zich dan ook op zo’n manier dat hun vorm en omvang duidelijk zichtbaar zijn, zoals nu met dat strakke topje dat ze vorige maand aan zee kocht. Gegarandeerd dat ze daarmee ook betere punten krijgt, alleszins toch van de mannelijke leerkrachten. Misschien dat dit bij de leraressen juist een averechts effect heeft. Iets om proefondervindelijk te ontdekken.

Ze weet dat ze haar uiterlijk kan gebruiken om haar zin te krijgen. Dit lukt alvast bij haar vader, die haar alles geeft waarnaar ze vraagt. Een lieve glimlach, of desnoods wat traantjes doen wonderen. Een vriendje hoeft voor haar echter nog niet. Haar lat ligt hoog, te hoog alvast voor de knullen in deze klas. Maar ze een beetje plagen en doen dromen is iets wat ze dolgraag doet.

Ze wordt uit haar dagdromen gewekt doordat er op de deur wordt geklopt. ‘Binnen!’ roept Sylvia, die waarschijnlijk belangrijke zaken in het Engels aan het vertellen was, maar die had ze alweer gemist. Ach, goede punten op school zijn onbelangrijk voor iemand met haar lichaam. Later gewoon met een steenrijke vent trouwen, en ze heeft haar schaapjes op het droge. Dan ziet ze een jongen het klaslokaal binnenstappen.

‘Mijn naam is Jeroen Brzęczyszczykiewicz,’ zegt hij met heldere stem. ‘Ik wil u mijn oprechte excuses aanbieden voor het feit dat ik te laat ben. Ik ben nieuw in deze regio en had de afstand naar school volkomen verkeerd ingeschat. Ik beloof u plechtig dat dit in de toekomst niet meer zal voorvallen.’

‘Welkom, Jeroen,’ antwoordt Sylvia met een glimlach. ‘Bedankt voor de mooi verwoorde verontschuldigingen. We doen alsof het niet is gebeurd, zolang dit zich maar niet herhaalt. Neem daar maar plaats achteraan, naast Raf.’

Hij is helemaal niet haar type, te gewoontjes met zijn korte bruine haar en zijn eenvoudige, weinig modieuze kleren. Toch bekijkt Lena hem aandachtig. Misschien moet ze er tijdens de pauze eens een babbeltje mee slaan. Wie weet kan hij haar in de loop van het jaar nog van pas komen.

Dan probeert ze haar aandacht toch bij de les te houden. Maar het lukt niet. Ze was beter op de achterste rij gaan zitten, want opeens voelt ze zich erg bewust van al die jongensblikken die over haar lichaam gaan. Heel zeker is ze daar niet van, maar het tegendeel zou haar verwonderen. En de gevolgen blijven niet uit. Ze voelt haar tepels verstijven en tegen het stof van haar behaatje aan schuren, wat haar nog geiler maakt. Haar kutje begint te tintelen en ze wordt gewaar hoe vochtig ze daar wordt. Ze weet wat voor een effect ze heeft op de jongens, maar blijkbaar is dit dus ook omgekeerd, al heeft ze geen interesse in haar klasgenoten.

Het gevoel is overweldigend en ze moet zich inhouden om haar hand niet naar haar kriebelende kruis te brengen. Misschien moest ze maar eens vragen of ze naar het toilet mag, maar dit zou nog meer de aandacht op haar vestigen. Zo goed en zo kwaad als het gaat probeert ze zich toch maar te concentreren op het geraffineerde Britse accent van Sylvia die een beetje zoals de Queen zaliger praat.

***

Maandag 1 september – 9.45 uur

Goedgemutst stapt Diederik het lokaal binnen en merkt dan twee zaken. Ten eerste dat de jonge meisjes er weer erg lekker uitzien en ten tweede dat zijn pik in een oogwenk keihard is. Verdorie, ‘s morgens neuken met Elise helpt precies niet meer. Dit is een regelrechte ramp!

Voorzichtig gaat hij achter zijn bureau zitten, niet eenvoudig met een prangende paal in zijn broek. Meestal geeft hij staande les, maar hij wil niet dat de kinderen merken dat hij een erectie heeft. Er hoeft maar één iemand daarover te praten en hij zit in de problemen.

Hij probeert zich te concentreren, stelt zichzelf voor en overloopt de namenlijst, daarbij net als Sylvia struikelend over die verdraaide achternaam van Jeroen. Wat zien die meisjes er toch geil uit. Wat zou hij graag nu…

‘Bij de les blijven, Diederik!’ maant hij zichzelf aan. Frisse lucht heeft hij nodig.

‘Lobke, kan je eens een raam openzetten? ‘t Is hier nogal benauwd.’

Hongerig kijkt hij toe hoe het kleine meisje rechtstaat en in haar korte rokje naar het raam wandelt. Zijn pik knelt in zijn broek en hij is bang dat hij zomaar gaat klaarkomen zonder hem te beroeren.

Het beste is gewoon les te blijven geven, aan iets anders te denken, hoe moeilijk het ook is. Misschien moet hij toch eens hulp zoeken, want ooit gaat dit slecht aflopen. Welk vak moest hij dit uur nu weer geven? Hij is totaal de kluts kwijt. Geschiedenis? Hij kijkt naar zijn aantekeningen die voor hem liggen. Neen, het is aardrijkskunde blijkbaar.

‘Goed, wie van jullie weet hoe aardbevingen ontstaan?’ vraagt hij.

Hij ziet een jongen – heet hij niet Steven? – overeind komen. Hij wil hem net zeggen dat het echt niet hoeft om recht te staan als hij een antwoord wil geven, maar dat laatste blijkt hij helemaal niet van plan te zijn. Tot zijn verbijstering buigt de knul naar voren, legt zijn handen doodgemoedereerd op de borstjes van het rosse meisje dat voor hem zit, en knijpt er eens goed in. Die reageert als door een wesp gestoken, draait zich met een ruk om en slaat de boosdoener met vlakke hand in het gezicht. De rest van de klas begint uitzinnig te joelen.

‘Steven en… euh… Daphne, is het niet?’ Het meisje knikt met een knalrode kop. ‘Wat heeft dit te betekenen?’ vraagt Diederik streng.

‘Hij… hij zat aan mijn… mijn… Dat mag helemaal niet,’ stamelt het meisje. ‘U moet hem straffen!’

‘Sorry,’ reageert Steven met een ondeugende glimlach. ‘Het was sterker dan mezelf.’

‘Hier wordt van elkaar afgebleven,’ antwoordt Diederik. ‘Vanmiddag komen jullie alle twee naar mijn kantoor, begrepen?’ Steven knikt.

‘Maar ik heb helemaal niets gedaan!’ klaagt Daphne met een snik in haar stem. ‘Hij is begonnen.’

‘Neen, jullie komen beiden. Ik heb niet gezegd dat ik jullie ga straffen, maar dit moet op zijn minst uitgepraat worden. Kwart over twaalf en geen seconde later.’

Zo goed en zo kwaad als het gaat, vervolgt hij zijn les, maar zijn gedachten gaan al naar vanmiddag.

***

Dat hij een knoert van een stijve heeft, verrast Wim niet. Hij zit vlak naast Karel en dat is voldoende als verklaring. Hij verlangt al een tijdje naar hem, maar is niet zeker of de gevoelens wederzijds zijn. Het hem vlakaf vragen durft hij niet. Wat als hij hem recht in zijn gezicht uitlacht en antwoordt dat hij op Lena, of op een van die andere trienen valt? Al zou dit een verrassing zijn. Karel praat nooit over meisjes, zoals de andere jongens die hij kent. Hij kijkt er zelfs niet stiekem naar en zoekt altijd zijn gezelschap op.

Het is wel de eerste keer dat zijn verliefdheid zich op een seksuele manier uit. Tot nu toe genoot hij er gewoon van om bij hem te zijn, met hem te praten en plezier te maken. Ze zijn al sinds de kleuterklas de beste vrienden.

Maar nu zit hij hier dus met een harde pik. Een pik waarvan hij droomt dat Karel ermee speelt. En hij met die van hem. Misschien moet hij er gewoon zijn hand op leggen, zoals die schalkse Steven daarnet deed met de tietjes van Daphne. Maar hoe zou de rest van de klas daarop reageren? Hij is er nog niet klaar voor om publiekelijk uit de kast te komen. Zelfs zijn ouders weten van niets, al hebben ze misschien wel een vermoeden. Hij wil er pas over praten wanneer hij een relatie heeft, liefst met Karel dus, zodat ze met tweeën zijn om de storm te trotseren.

***

Maandag 1 september – 10.00 uur (pauze)

Hij kent echt niemand hier, maar zich aansluiten bij het groepje van Steven durft hij niet. Ach, in de lagere school stond hij ook altijd maar alleen, dus hij is het gewoon. En hij is blijkbaar niet de enige, want de jongen die in de klas naast hem zit, Raf, staat daar ook maar eenzaam tegen een muur. Misschien moet hij eens naar hem toe gaan, maar het is goed mogelijk dat hij liever gewoon gerust gelaten wil worden. Dat wil hijzelf meestal ook.

‘Hoi, ik ben Lena!’

Jeroen staart het blonde meisje dat plots voor hem staat verrast aan. Het is niet de gewoonte dat personen van het andere geslacht hem aanspreken. Behalve zijn moeder dan, als ze eens thuis is.

‘Euh, hallo! Ik ben Jeroen Brzęczyszczykiewicz.’

‘Ben je nieuw in de stad? Ik heb je nog nooit gezien.’

‘Euh, ik woon enkele dorpen verderop. We zijn deze zomer naar hier verhuisd. Daarvoor woonde ik in Berlijn.’

‘In Berlijn? Waauw! Wel een heel verschil met dit stadje waar helemaal niets gebeurt. Ben je Duits?’

‘Helemaal niet. Maar mijn ouders zijn wetenschappers en werkten in een onderzoeksinstituut daar. Maar nu konden ze weer in eigen land aan de slag.’

‘Waar komt jouw achternaam eigenlijk vandaan? Sorry, het zal me nooit lukken om hem te kunnen uitspreken.’

‘Mijn grootvader langs vaderszijde was een Pool, vandaar.’

‘Een Noordpool of een Zuidpool?’

‘Gewoon een Pool, uit Polen, je weet wel, dat land met Warschau als hoofdstad. Een Zuidpool bestaat trouwens niet. Antarctica heeft geen inheemse bewoners. Het Noordpoolgebied wel, maar die worden Inuit genoemd. Je mag ze geen Eskimo’s noemen, want…’

‘Jeroen, ik maakte maar een grapje. Ik weet heus wel dat Polen een land is. Ik mag dan wel blond zijn, maar zo dom ben ik nu ook weer niet.’

‘Er bestaat geen correlatie tussen haarkleur en intelligentie.’

‘Corre… wat? Neen, laat maar, leg dit later maar eens uit. Oh, wat vind ik het fijn om eindelijk met jongens in de klas te zitten. Jij ook?’

‘Ik zat in Berlijn al met jongens in de klas.’

‘Neen, ik bedoel met meisjes.’

‘Dat is voor mij ook de eerste keer, maar ik kan niet zeggen dat het een groot verschil maakt.’

‘Echt niet? Ik voel me zo… zo… Ach, laat maar. Zeg, wil je me af en toe helpen met mijn huiswerk als ik iets niet snap?’

‘Natuurlijk, dat wil ik best wel doen.’

‘Je bent een schatje!’

***

Samen met Daphne, Halima en Lobke staat Anja in een uithoek van de speelplaats.

‘Ik voel me vandaag zo raar,’ klaagt ze. ‘Zouden dat de zenuwen zijn? Trouwens Daphne, goed gedaan. Die knul verdiende die klap op zijn gezicht. Waar haalde hij het lef vandaan om dat te doen?’

‘Ik zit nu wel in de problemen,’ antwoordt het rosse meisje. ‘Hopelijk word ik niet van school gestuurd.’

‘Zover zal het wel niet komen,’ antwoordt haar vriendin Lobke, die een kop kleiner is dan de andere drie meisjes. ‘Anders stappen we naar de directrice. We waren er getuige van dat Steven over de schreef ging. Anja, ik moet zeggen dat ik me in de klas ook wat vreemd voelde.’

‘Ja, ik ook,’ zegt Halima. Ook Daphne knikt.

‘Misschien is dit het begin van de pubertijd? En door het feit dat we met jongens in de klas zitten?’ oppert Anja. ‘Want ik voel het vooral aan mijn… euh… borsten en aan mijn… euh… tja, vanonder.’ Ze begint wat te blozen, want ze is niet gewoon om met anderen over haar geslachtsorganen te praten. Maar het is wel een opluchting wanneer ze haar klasgenoten ziet knikken.

‘Lena laat er ook geen gras over groeien,’ zegt Halima, wijzend naar het meisje iets verderop. Ze staat daar met Jeroen te praten. ‘Wat vinden jullie trouwens van hem?’

‘Al even raar als zijn achternaam,’ lacht Anja, eigenlijk blij dat Halima subtiel van onderwerp veranderde. ‘Lang niet lelijk, maar ik denk dat hij autistisch is. De manier waarop hij sprak en hoe hij gekleed is. Ik kan me echt niet voorstellen dat Lena geïnteresseerd is in hem. Waarschijnlijk praat ze met hem uit beleefdheid, om hem welkom te heten.’

‘Of om hem rond haar vinger te draaien, zodat hij haar huiswerk maakt,’ lacht Lobke. ‘Het ziet er een slim ventje uit.’

***

‘Oh boy, ik heb al een ganse tijd een stijve,’ roept Vincent uit. ‘Dat komt ervan om met Lena in de klas te zitten. En Steven, hoe voelden die tietjes van Daphne? Respect man, zoiets zou ik nooit durven.’

‘Stevig en zacht tegelijk,’ antwoordt zijn vriend. ‘Eerlijk, ik weet ook niet wat me bezielde. Ik voelde me zo opgewonden, ik moest gewoon iets doen. En nu maar hopen dat de straf meevalt.’

‘Die mep van Daphne was al een straf op zich,’ mengt Sven zich in het gesprek.

‘Ja, die kwam goed aan, moet ik toegeven,’ antwoordt Steven wat schaapachtig.

‘Lena lijkt wel aan te pappen met die nieuwe,’ zegt Vincent, met zijn hoofd gebarend naar het tweetal iets verderop. ‘Ze gaat hem toch niet verleiden?’

‘Arme Jeroen, hij heeft geen schijn van een kans. Ze speelt gewoon met hem, zodat hij later nog van nut voor haar kan zijn,’ antwoordt Steven. ‘Al ben ik toch jaloers. Waarom praat ze nooit eens met ons?’

‘Omdat we voortdurend naar haar borsten zouden staren, gok ik,’ lacht Vincent. ‘Jezus, ik heb nog altijd een stijve. Wat jij, Sven?’

De modieus geklede jongen knikt wat blozend. ‘Dadelijk krijgen we godsdienst van een non. Dat zou voldoende moeten zijn om ons af te koelen.’

***

Maandag 1 september – 10.30 uur

Het vergt nog steeds wat moed om een klaslokaal binnen te stappen, al gaat het elk jaar beter. Maar nu Teresa die knullen voor zich ziet, begrijpt ze niet waarom ze zich nog nerveus voelde. Alsof die brave jongens, die de baard nog niet in de keel hebben, haar iets zouden aandoen.

Maar ooit was het anders. Elke vertegenwoordiger van het mannelijke geslacht was een bedreiging. En dat had zo zijn reden. Van kinds af aan waarschuwden haar vrome ouders haar voor de duistere bedoelingen van de meeste mannen. Ze prentten haar gedurig in om weg te lopen als een vreemde vent haar aansprak, als een oom haar op zijn schoot wilde nemen, moest ze dat weigeren en waar ze naar keek, of wat ze las, daarvoor was eerst hun goedkeuring nodig.

De meeste mannen waren dus gevaarlijk en maar op één ding uit, al lieten ze in het midden wat dit precies was. En toch gebeurde waarvoor ze vreesden. Teresa was zestien toen ze op een herfstavond te voet naar huis wandelde, na een bezoek aan haar grootmoeder aan de andere kant van de stad. Ze werd door een man een donkere steeg in getrokken en gewelddadig verkracht. De dader werd nooit gevonden.

Door deze traumatische en pijnlijke ervaring werd ze bang voor alle mannen, met uitzondering van haar vader. Ze wilde zelfs niet meer naar de gemengde school gaan, uit angst voor die stoer doenende, puberende jongens. Dus stuurden haar ouders haar naar een kloosterschool, waar de nonnen haar na een tijdje konden overtuigen om in te treden. Jong bloed konden ze daar wel gebruiken in het stilaan leeglopende klooster. En in deze veilige omgeving kwam ze tot rust en hervond ze haar levensvreugde.

Anders dan de oudere nonnen, gelooft ze niet in een god als een man met een lange baard, die hemel en aarde heeft geschapen. Haar geloof is spiritueler van aard. De bijbel staat vol zingevende teksten, maar ze gelooft alles wat erin staat niet letterlijk, maar dit houdt ze maar angstvallig geheim.

Ze vindt ook dat de kerk best wat progressiever mag worden. Al die oude venten in Rome die beslissen wat vrouwen al dan niet mogen doen… Maar het eenvoudige leven van een non bevalt haar. Sinds enkele jaren geeft ze les op deze school, en dat geeft haar nog meer voldoening, nu ze de boodschap van liefde kan doorgeven aan de jongere generatie.

In het begin maakte lesgeven aan een klas waarin tal van jongensogen haar aanstaarden haar nog enorm nerveus. Maar haar geloof bleek sterk genoeg om niet meer echt bang van hen te zijn. Al is het aan het begin van een schooljaar altijd opnieuw even wennen. Toch blijft ze enkele mannelijke leerkrachten zoveel mogelijk ontlopen.

Ondanks het trauma van haar eerste sekservaring, heeft ze af en toe een wat vreemd gevoel tussen haar benen. Maar dit kan ze een plaats geven. Ze is nu eenmaal een biologisch wezen, geprogrammeerd om zich voort te planten. Af en toe dwaalt haar hand ‘s nachts in bed af naar haar verboden plekje, maar ze kan zich altijd op tijd bedwingen. Ze mag niet toegeven aan de duivel, waarin ze niet letterlijk gelooft, maar die voor haar het synoniem is van al het kwade op deze aarde.

Maar de laatste tijd wordt haar vroomheid toch serieus op de proef gesteld. Meer en meer begint Teresa eraan te twijfelen of alle seks zo pijnlijk en bruut is zoals ze indertijd aan den lijve ondervond. Haar zachtaardige vader heeft haar moeder toch ooit bevrucht, anders bestond ze gewoonweg niet. En ze kan niet geloven dat haar vader zo agressief te werk ging als haar verkrachter. Hoe zou het zijn om een pik in haar te hebben van een man die haar respecteert? Maar ze schudt dan snel deze schunnige gedachten van zich af en bidt stil enkele weesgegroetjes.

***

Sven had het serieus mis, denkt Vincent. Toen hij de naam van de non hoorde, moest hij onmiddellijk aan het gerimpelde gezicht van een stokoude Moeder Teresa denken. Maar het blijkt om een tamelijk jonge vrouw te gaan, met een lief snoetje. Meteen begint hij te fantaseren over wat ze al dan niet onder haar lange habijt draagt. Niet bevorderlijk voor het afnemen van zijn steeds pijnlijk wordende erectie.

Zijn gedachten gaan ook naar het avontuurtje deze zomer met zijn buurvrouw, een volslanke dame van een jaar of veertig met een enorm stel tieten. Toen hij er een klusje opknapte, verleidde ze hem en had hij voor het eerst in zijn jonge leven seks. Wellicht is hij nu de enige in de klas met wat ervaring op dat vlak.

Het bleef helaas bij die ene keer. Misschien omdat haar man terugkwam van een zakenreis, misschien omdat hij minder groot geschapen was dan ze had verwacht. Want aan dat cliché voldoet hij jammer genoeg niet. Onder de douche na het voetbal vergeleek hij zijn piemel met die van zijn leeftijdsgenoten en hij kwam tot de vaststelling dat die van hem qua omvang niets of weinig verschilde met die van de anderen.

Hij beschouwt zichzelf als een normale jongen, dan wel niet geboren maar niettemin getogen in dit land, met als enige verschil zijn donkere huidskleur en zijn kroezelige haar. Hij voelt geen enkele band met Congo, waar hij enkele maanden na zijn geboorte werd weggehaald. Wellicht lopen er nog heel wat familieleden rond, misschien zelfs broertjes of zusjes, maar zijn leven is hier in Europa.

Erkentelijk is hij wel, dat hij dankzij zijn lieve adoptieouders hier een aangenaam leven kan leiden. Was hij in Congo gebleven, dan was hij misschien al lang dood, door honger of ziekte. Of was hij kindsoldaat geworden. Er is hier wel racisme, maar zelf heeft hij daar nooit veel last van gehad. Misschien omdat hij altijd echt zijn best doet om beleefd en vrolijk te zijn. Maar nu wil gewoon nog eens neuken, zelfs met een non.

***

Geil. Halima had het woord toevallig opgevangen van een van haar oudere zussen. Ze wist toen niet goed wat ze ermee bedoelden, maar nu wordt het haar duidelijk. Dit is hoe ze zich nu voelt: geil. Haar handen bewegen zich, als op automatische piloot, telkens naar haar kruis. Steeds moet ze zichzelf dwingen ze braaf op de lessenaar te leggen.

Ze is volkomen in de war, maar troost zich met de gedachte dat ook Anja, Lobke en Daphne zich zo voelen. Het is dus niets abnormaals. Zo voelt dus het begin van de pubertijd, zoals Anja opperde.

Maar waarom gebeurt dit? En vooral, hoe geraakt ze van dit gevoel verlost? Het moet met seks te maken hebben, maar dat is iets waarvan ze niets af weet. Iets van een piemel in haar spleetje om baby’s te maken. Het idee alleen al schrikt haar af, maar zorgt tegelijk voor dat vreemde gevoel in haar onderbuik. Terwijl ze nog nooit een piemel gezien heeft, niet eens een foto. Al er is er wel die graffiti op een muur op haar route naar school, maar zo groot kunnen piemels toch niet zijn? Misschien moet ze er straks eens met haar oudere zussen, Hind en Fadilah, over praten. Ging dit bij hen indertijd ook zo toen ze twaalf waren?

Ze probeert naar de non te luisteren die met een aangenaam klinkende stem over de bijbel praat. Ze is dus niet de enige met een hoofddoek in deze klas. Een moslimmeisje dat les volgt aan een katholieke school klinkt misschien wat raar, maar haar ouders hadden een goed gesprek met de directrice alvorens haar in te schrijven. Tegen een hoofddoek was er geen bezwaar en de focus lag voor de directrice bij onderwijs. Al de rest was prietpraat, volgens haar.

Halima kiest er zelf voor om een hoofddoek te dragen, al vraagt dit elke ochtend wel wat werk om haar lange, donkere haren erin weg te stoppen. Ze doet dit uit respect voor traditie, maar haar ouders dwingen haar niet. Haar oudere zussen gaan gewoon naar buiten met wapperende haren. Misschien dat ze dat later ook doet, maar nu voelt die hijab vertrouwd aan. Ze voelt er zich, op een vreemde manier, veilig mee.

***

Maandag 1 september – 11.15 uur

Met grondige tegenzin stapt Herman klas 1B binnen. De eerste twee lesuren waren een hel: leerlingen die niet opletten, constant briefjes aan elkaar doorgaven, het in Keulen hoorden donderen wanneer hij een poepsimpele wiskundevraag stelde. Dit wordt een lang en verschrikkelijk jaar, vreest hij. En wat voor een bende belhamels gaat hij dit uur weer op zijn bord krijgen?

‘Goedemorgen,’ bromt hij de klas toe terwijl hij zijn blik door het lokaal laat dwalen. Natuurlijk geen antwoord, maar daar heeft hij geen aandacht voor. Wel voor zijn pik. Die is stijf. Zijn pik is hard! Hij kan wel dansen van geluk.

Al jaren wil zijn vrouw geen seks meer. ‘Toch niet meer op onze leeftijd,’ is het lamme excuus. Hij leerde ermee leven, want zo sexy was ze nu ook niet meer. In het begin masturbeerde hij nog wel eens, maar op een dag, zo’n drie jaar geleden, kreeg hij hem niet meer omhoog. Beetje vroeg, volgens hem, maar het zij zo. Wat had hij aan een erectie als hij toch niet meer kon neuken. Naar de hoeren ging hij liever niet. Uit angst voor vieze ziektes en uit een ouderwets respect voor zijn echtgenote. Ja, hij genoot er nog steeds van om naar jongere vrouwen te kijken, zoals die seksbom van een Clara. Maar zijn pik hield zich telkens koest. Tot vanmorgen dus.

Maar waarom juist nu? Hij kijkt naar de kinderen voor hem. Een stelletje bakvissen, al zit daar wel een bloedmooi meisje met pronte borstjes. Veroorzaakte zij zijn erectie? Neen, dat kan niet. Hij is toch geen pedofiel.

Misschien deed een van zijn collega’s in de leraarskamer als grap viagra in zijn koffie? Ja, dat zal het zijn. Vooral niets laten merken dus. Hij zal wel achterhalen wie er achter deze flauwe poets zit. Al moet hij zeggen dat het geweldig voelt om weer een stijve te hebben.

‘Ik ben Herman en jullie leraar wiskunde,’ begint hij de les. Het is de wens van de directrice dat de leerkrachten zich met hun voornaam voorstellen en ook op die manier aangesproken mogen worden. Om de kloof tussen leraar en leerling zo klein mogelijk te maken, zodat er les kan gegeven worden in een sfeer van wederzijds vertrouwen. Bla bla bla! Wat een gebrek aan respect! Als hij indertijd directeur was geworden, dan liepen alle leerlingen hier nu rond in een net uniform en spraken ze hem aan met mijnheer.

‘En we beginnen met een test. Neem maar een blaadje papier’. Ontevreden gezucht vult het leslokaal.

‘Hoe kunnen we een test doen als we nog niets hebben geleerd?’ vraagt een jongen.

‘Ik wil weten wat voor vlees ik in de kuip heb en welk niveau jullie hebben. Wie ver onder het gemiddelde zit, mag rekenen op bijlessen na de schooluren,’ antwoordt hij.

Nog meer gezucht en gekreun. Dit is pas genieten. Een stijve hebben en de leerlingen wat op stang jagen. Zo wordt deze dag toch nog wat. Al verontrust het hem dat zijn blik telkens als een magneet naar dat blonde meisje gaat.

***

Hij is best wel goed in wiskunde, maar Sven kan zich niet concentreren op die onverwachte toets. Zijn piemel blijft keihard. Seks werd het afgelopen jaar een deel van zijn leven. Passief, uiteraard. Op zijn gloednieuwe en dure computer speelt hij niet alleen spelletjes, hij surft er ook geregeld naar pornosites.

Maar dat was voor hem niet spannend genoeg. Dus begon hij te gluren naar Silke, zijn knappe, vijftienjarige zus. Door het sleutelgat van haar slaapkamer of van de badkamer kreeg hij af en toe zicht op haar prachtige borstjes en één keer zag hij ook haar licht behaard kutje. Silke staat algemeen te boek als een van de mooiste meisjes op school. Geregeld krijgt Sven vragen over haar beschikbaarheid, maar hij antwoordt altijd dat ze al iemand heeft. Dat was ook lang zo, maar ze brak een paar maanden geleden met die vervelende Tom. Dat hij haar naakte lichaam al zag, houdt hij maar angstvallig geheim, al is de verleiding groot om haar stille aanbieders te doen kreunen van jaloezie.

Hij vraagt zich af of hij zijn gluurtalent ook zou kunnen uitleven op zijn klasgenootjes. Hij vindt ze een voor een mooi, zelfs Daphne met haar leuke sproetjes. Om nog maar te zwijgen over de leraressen. Maar hij heeft geen idee hoe hij dit moet aanpakken.

Al die gedachten aan geile vrouwen- en meisjeslichamen, geen wonder dat hij een stijve heeft. Maar nu gaat toch best de aandacht naar die stomme toets. Hij heeft echt geen zin in bijlessen in zijn kostbare vrije tijd.

***

Die wiskundetoets wordt een fiasco. Daphne kan zich helemaal niet concentreren. Haar voorgevoel vanmorgen was juist geweest. Maar dat ze de eerste dag al op het matje zou geroepen worden, had ze nooit kunnen vermoeden. Wat een ellende! En dat omdat die verduivelde Steven in haar tietjes kneep. Daphne had heel wat pestgedrag verwacht, voornamelijk verbaal, maar zoiets? Haar reactie leverde haar wel respect op bij haar vriendinnen, dus ze heeft er helemaal geen spijt van.

Maar ze moet wel toegeven dat die jongenshanden aan haar heuveltjes wel goed voelden. Meer nog, hoe meer ze eraan denkt, hoe meer opgewonden ze raakt. Nog nooit had iemand haar daar aangeraakt. Stiekem wenst ze dat Steven, of een van de andere jongens, dit nog eens zou doen en wat langer, maar die kans is nu wel klein. Wie riskeert daarvoor een rake mep?

Hoe zou Diederik haar nu straffen? Misschien moet ze honderd keer ‘ik sla geen leerlingen in de klas’ schrijven, en moeten haar ouders dit ondertekenen. Ze kan toch moeilijk tegen hen over haar borsten beginnen als ze om meer uitleg vragen.

Haar ouders zijn nogal preuts. Seks komt thuis nooit ter sprake. Als er op tv nog maar twee mensen beginnen te zoenen, zapt haar vader snel naar een andere zender. Een computer en een smartphone krijgt ze nog niet, uit angst voor wat voor beelden ze daarop zou kunnen zien. Ze verzint dit niet, ze hoorde toevallig haar moeder dit tegen een vriendin aan telefoon zeggen toen ze dacht dat Daphne niet thuis was.

Gelukkig is er nog haar vriendin Lobke. Zij heeft wel een computer en ze is gewoon verslingerd aan seksvideo’s. Haast niet te begrijpen als je dat kleine, onschuldige meisje ziet, maar harde porno is gewoon haar passie. Haar ouders, die haar nogal laat kregen en al een bepaalde leeftijd hebben, weten van niets. Ze kennen niks van computers, dus Lobke doet niet eens de moeite om haar browsergeschiedenis te wissen.

Daphne kijkt soms met rode oortjes mee. Op een keer wilde Lobke een lesbische scène met haar naspelen, maar ze hield de boot angstvallig af. Als ze het nu zou vragen, zou Daphne volmondig ja zeggen.

***

Maandag 1 september – 12.15 uur

Zo’n moeilijke eerste schooldag heeft Diederik nog nooit gehad. De ganse voormiddag liep hij rond met een stijve. Wat doen al die jonge meisjes hem toch aan? Toch vertikte hij het om snel even te gaan masturberen op het toilet. Hij mag zijn waardigheid niet verliezen. Nu zit hij vol ongeduld in zijn kantoor te wachten op Daphne en Steven en zijn pik lijkt door dit vooruitzicht zelfs nog harder te worden.

De school is eigenlijk veel groter dan absoluut noodzakelijk. Hij werd indertijd gebouwd om al die babyboomers van de jaren zestig te kunnen opvangen. Nu is zoveel ruimte niet meer noodzakelijk, zodat een aantal ongebruikte klaslokalen werden omgevormd tot eigen kantoren voor de leerkrachten. Er is dan wel een leraarskamer, maar die is er voor de sociale contacten, de niet echt drinkbare koffie en soms ook voor vergaderingen. Als ze proefwerken willen verbeteren, of bijlessen willen geven, dan komen die kantoren goed van pas. Of wanneer er leerlingen op de vingers getikt moeten worden.

Aarzelend wordt er op de deur geklopt. ‘Ja!’ roept hij. Duidelijk niet helemaal op hun gemak schuifelen Daphne en Steven naar binnen.

‘Ga zitten,’ zegt Diederik, wijzend naar de twee stoelen voor zijn bureau. ‘Allereerst wil ik jullie geruststellen,’ vervolgt hij. ‘Ik ga jullie geen straf geven.’ De twee tieners kijken opgelucht naar hem op. ‘Ik wil alleen begrijpen hoe zoiets is kunnen gebeuren. Maar jullie weten wat jullie eerst moeten doen, niet?’

Steven kijkt hem vragend aan, maar Daphne is duidelijk de snuggerste van de twee. ‘Steven, ik wil me verontschuldigen voor de klap die ik je gaf,’ zegt ze stil.

‘Euh, neen, hoeft niet,’ reageert de jongen. ‘Ik verdiende die mep. Sorry dat ik aan jouw tie… euh, borsten zat.’

Opeens is Diederik enorm jaloers op de twaalfjarige jongen. Hij zou ook best eens in zo’n prille tietjes willen knijpen. Het meisje ziet er zo braaf en onschuldig uit, maar ze beseft hopelijk nu dat dit het lager onderwijs niet meer is en dat haar beginnende rondingen de jongens in haar klas niet onberoerd laten. En deze leerkracht evenmin. Helder nadenken kan hij niet meer, daarvoor is hij te opgewonden. Hij moet zijn kans wagen en zien hoe ver hij geraakt.

‘Goed zo, dat is dan al van de baan,’ laat hij weten. ‘Maar waarom denk je dat Steven dit deed, Daphne?’

Het meisje kijkt hem verbaasd aan. ‘Euh, om me te pesten,’ antwoordt ze dan.

‘Is dat zo, Steven?’ vraagt de leraar.

‘Neen, eigenlijk niet. Het gebeurde gewoon, ik weet niet goed waarom.’

‘Ik weet het wel,’ glimlacht Diederik. ‘Omdat Daphne mooie, onweerstaanbare borstjes heeft, is het niet?’

‘Euh, misschien, maar als er iemand anders voor me zat, dan had ik dit ook…’

‘Daphne,’ onderbreekt de leraar hem, ‘je bent op een leeftijd gekomen dat jongens anders naar jou gaan kijken. Je bent nu een seksueel wezen, daar kan je niets meer aan veranderen. En dat is ook oké. Natuurlijk wil dit niet zeggen dat iedereen zomaar aan jouw borsten mag zitten, zonder het eerst te vragen, maar beschouw het feit dat Steven dit deed als een compliment. En eerlijk, Daphne, voelde dit ook niet een beetje goed?’

Diederik staat recht, loopt om het bureau heen en gaat achter de stoel staan waarop het meisje zit.

‘Ik… ik weet het niet,’ stamelt ze nerveus.

‘Misschien ben je door het verschieten vergeten hoe het voelde?’ zegt Diederik. Hij legt zijn grote handen op de schouders van het jonge meisje en laat ze dan naar beneden glijden, naar haar puntige borstjes.

Het meisje snakt naar adem, maar reageert verder niet, stormt niet tierend het kantoor uit, laat de leraar begaan. Zachtjes knijpt hij in de zachte heuveltjes. Met een duim strijkt hij over haar tepeltjes die door het stof van haar shirt en beha stijf aanvoelen. Het meisje begint sneller te ademen, maar lijkt ervan te genieten en hij weet dat hij niet de wilskracht heeft om nu te kappen met wat hij bezig is. Hier droomt hij al zolang van. Hij speelt nu een erg gevaarlijk spel, beseft hij, maar stoppen is geen optie meer. Daarvoor is hij te opgewonden.

‘Dit voelt toch geweldig, niet?’ Daphne knikt, terwijl ze op haar onderlip bijt.

Diederik kijkt opzij naar Steven die zich met open mond en met ongeloof in zijn ogen staat te vergapen naar wat er gebeurt. De knul zal hem niet verklikken als hij ook zijn portie krijgt, vermoedt hij.

‘Kom, jongen, voel er ook nog eens aan. En wat langer dan vanmorgen. Ik denk niet dat je opnieuw een slag in je gezicht gaat krijgen.’

De jongen schuift zijn stoel dichterbij en begint in de tietjes van het meisje te knijpen. Zijn hoofd is zo rood als een tomaat en hij durft haar niet in de ogen te kijken. Wat sowieso niet mogelijk zou zijn, want Daphne heeft die van haar uit puur genot gesloten.

‘Hef je armen even omhoog, Daphne, dan trek ik jouw shirt uit,’ zegt Diederik met een wat hese stem. Hij had wat tegenkantingen verwacht, maar het meisje gehoorzaamt zonder dralen. Ze is nu al ver heen, en ze hebben nog nauwelijks iets met haar gedaan.

Een klein blauw behaatje komt tevoorschijn dat haar kleine bulten bedekt. Hij prutst wat aan de sluiting en gooit dan het overbodige kledingstuk weinig respectvol op de vloer. Hij ziet Steven begeesterd naar de kleine tietjes staren. Ook hij geeft zijn ogen goed de kost. Wat zijn ze mooi! Opnieuw legt hij zijn handen erop, en bewerkt hij met zijn duim de kleine stevige tepeltjes. Daphne kan een kreun niet onderdrukken.

***

Wat gebeurt er allemaal? Ze ging gestraft worden, maar nu zitten er twee mannen aan haar lijf. Waarom verlaat ze dan niet gillend dit kantoor? Simpelweg omdat ze het heerlijk vindt wat ze nu met haar doen.

Daphne voelt hoe Steven wat aarzelend zijn hand op haar rechterborstje legt. Diederik zit nu op zijn hurken naast haar en brengt zijn hoofd naar haar linkertietje. Er gaat een rilling door haar heen wanneer zijn tong het stijve tepeltje beroert. Steven volgt zijn voorbeeld en al snel zuigen ze beide amechtig aan haar jeugdige knopjes. Ze voelt haar kutje nat worden. Wat ze nu met haar doen, is helemaal niet oké. Ze is nog maar twaalf. Zeker Diederik moet van haar afblijven. Maar laat ze nog maar even begaan. Ze zal hen wel een halt toeroepen als ze een stap te ver zetten. Maar oh, wat voelt het goed hoe ze haar nu verwennen.

‘Daphne, jouw borstjes zijn wonderbaarlijk,’ zegt Diederik. ‘Maar jij hebt ook recht op wat vertier. Steven, uit met die broek!’

Daphne ziet de jongen hem vragend aankijken. ‘Maar ze draagt een rokje.’

‘Ik bedoel jouw broek, domkop,’ lacht Diederik. ‘Laat maar eens zien wat je in huis hebt.’

Wat beschaamd komt Steven recht en knoopt zijn broek los. Dan laat hij hem zakken. Zijn erectie is duidelijk zichtbaar in zijn onderbroek. Daphne staart met grote ogen naar de bobbel. Gaat ze nu voor het eerst in het echt een piemel zien? Ze voelt haar onderbuik tintelen.

‘Kom op, Daphne heeft dit wel verdiend,’ spoort de leraar hem aan.

Dan gaat ook zijn slip naar beneden en springt zijn stijve pik tevoorschijn. Daphne hapt naar adem. Erg groot is hij niet, toch niet in vergelijking met die lullen in die video’s van Lobke. Rond de basis van zijn pik en op zijn kleine balzak groeit er wat schamel schaamhaar.

‘Kom nu dichterbij zodat Daphne hem wat beter kan zien.’

Steven gehoorzaamt en zo bevindt de harde piemel zich vlak bij haar gezicht.

‘En, wat vind je ervan?’ wil Diederik weten.

Daphne voelt dat ze bloost. ‘Hij… hij is mooi,’ brengt ze uit.

‘Raak hem maar eens aan. Dat zal Steven graag hebben.’

Is dit de stap te ver? Nog niet, hoe vaak gaat ze de komende jaren nog een kans krijgen om een piemel aan te raken? Voorzichtig, met één vinger, beroert Daphne de eikel. De pik maakt een sprongetje door de aanraking. Dan pakt ze hem vast en begint eraan te trekken, zoals ze bij Lobke zag. Waarom doet ze dit? Ze beseft dat haar gezonde verstand het moet afleggen tegen een mengeling van opwinding en nieuwsgierigheid. De warme, keiharde lul voelt goed in haar hand.

‘Je weet best wat jongens nog liever hebben, Daphne!’ hoort ze dan Diederik zeggen. Dat weet ze inderdaad, maar het verbaast haar weer dat ze niet twijfelt. Ze is nogal bangelijk aangelegd, maar nu wil ze niets anders dan deze piemel te proeven. Wanneer ze even aan de eikel likt, gaat er een rilling door het lichaam van de jongen.

‘Ja, pijp hem maar eens lekker. Hij zal je eeuwig dankbaar zijn.’

Aarzelend steekt Daphne een stuk van de piemel in haar mond. Steven kreunt. ‘Oh ja, dat is lekker!’ Dit spoort haar aan om hem sneller af te zuigen. Stiekem vindt ze Steven een erg knappe jongen. Van het type waarbij ze geen enkele kans maakt. Maar nu is het toch maar zij die hem lekker afzuigt, en niet Lena of zo. En hij lijkt het ook nog fijn te vinden ook.

Ze ziet dat Diederik op zijn knieën is gaan zitten voor de stoel waarop ze zit. Hij steekt zijn handen onder haar rokje en trekt haar slipje naar beneden. Daphne laat betijen. Ze is bloedgeil nu en heft haar achterwerk zelfs even op om het hem gemakkelijker te maken en steekt de piemel van Steven steeds dieper in haar zuigend mondje.

Waarschijnlijk zal Diederik haar kutje niet veel soeps vinden. Het is nog erg smal, al groeit er sinds kort wat rossig dons op. Wanneer hij het topje van zijn tong erover laat glijden, kan Daphne een kreun niet onderdrukken. Dan laat hij alle reserves varen en begint haar grondig te likken, haar klitje, haar schaamlippen en de roze ingang van haar kutje. Daphne weet niet waar ze het heeft. Dit is het beste ooit! Ze masturbeert wel eens, maar dit is compleet andere koek.

Kreunend blijft ze Steven pijpen. Diederik stoot zijn tong steeds dieper in haar gretige gleuf. Ze voelt haar sappen uit haar spleet stromen, en schaamt zich hiervoor een beetje. Maar dan spant haar lichaam zich op. Om vervolgens te ontploffen. Haar kutspieren verkrampen en ze schreeuwt haar orgasme uit. Zo hard is ze nog nooit klaargekomen.

Diederik blijft haar likken, terwijl zijn handen lieflijk over haar dunne dijen wrijven. Daphne heeft ondertussen de pik van Steven weer diep in haar mond. De jongen kermt steeds luider.

‘Oh, pas op, ik hou het niet meer. Ik ga komen!’ roept hij opeens uit.

Ze ziet Diederik snel overeind komen. ‘Nog even volhouden, jongen!’ Hij gaat achter haar staan en legt een hand op haar achterhoofd. ‘Neuk haar mondje nu en spuit haar vol!’

Wat? Daphne probeert krampachtig haar hoofd naar achteren te bewegen, maar kan geen kant uit. Steven pompt zijn op springen staande pik tussen haar dunne lippen en met een langgerekte schreeuw begint hij te spuiten. Daphne slaakt een gedempt gilletje wanneer het bittere goedje haar mond vult. Ze kan niet anders dan slikbewegingen te maken. Tegelijk voelt ze wat jeugdig zaad langs haar mondhoeken naar buiten sijpelen. Dan haalt Steven zijn nog nadruppelende piemel uit haar mond.

‘Sorry, meisje,’ zegt Diederik. ‘Maar dat was de enige manier om je sperma te doen proeven. Als ik had gevraagd of hij in je mond mocht klaarkomen, dan had je vast en zeker neen gezegd. Maar het hoort erbij en je moet het leren. En hoe smaakte het?’

‘Be… Beter dan verwacht,’ geeft Daphne toe, al apprecieert ze het maar matig dat hij haar dwong. Toch zwijgt ze, want al bij al was dit niet zo erg. Zolang het daar bij blijft…

‘En vond je het fijn om klaar te komen?’ Ze knikt enthousiast, want als dat sperma de prijs was die ze moest betalen voor dat hemelse moment, dan graag.

‘Goed, we hebben nog twintig minuten. Nog tijd genoeg voor meer orgasmes,’ zegt Diederik en hij begint zijn broek los te knopen.

Daphne kijkt met grote ogen naar zijn paal, die ettelijke keren groter is dan die van Steven. Wat is hij daarmee van plan? Toch niet…?

‘Kom meisje, ga maar op het bureau liggen,’ zegt hij, terwijl hij met een armbeweging wat paperassen zonder pardon van het meubel veegt.

Toch gehoorzaamt ze, tegen beter weten in. Ze is te opgewonden, ondanks haar orgasme van daarnet, en te nieuwsgierig. En ze geniet er vooral van dat Diederik en Steven überhaupt aandacht voor haar hebben. Zij, het lelijke eendje van de klas, dat zich al had neergelegd bij een vrijgezellenbestaan, ervan overtuigd dat geen enkele man ook maar een greintje belangstelling voor haar zou hebben. Is zij even mis. Aan die stijve pikken te zien, windt ze deze twee knappe knapen behoorlijk op. Waarom begrijpt ze niet goed, maar daar wil ze nu niet over nadenken.

‘Steven, zet je tong eens aan het werk,’ stelt de leraar voor, nadat Daphne comfortabel op haar rug ligt, met haar benen al uitnodigend gespreid. De jongen brengt zijn hoofd tussen haar jonge dijen en begint haar gretig te likken. Oef, zolang het bij likken blijft, is het nog oké. Ze verkneukelt zich al over haar volgend orgasme.

‘Vergeet haar klitje niet, dat knopje daar. Dat is het belangrijkste wat je dit schooljaar van mij, en van alle andere leerkrachten zal leren. Neem altijd ruim de tijd om de clitoris te verwennen. Goed zo, hoor maar hoe ze kreunt van genot. Je doet het erg goed!’

Dan doemt opeens die enorme pik voor haar op. Van zo dichtbij ziet hij er nog indrukwekkender uit.

‘Toe maar, doe maar hetzelfde wat je net met Steven deed,’ spoort hij haar aan.

Daphne strijkt eerst met haar hand over de gespierde schacht en over zijn stevige balzak. Dat voelt wel fijn. Maar de leraar wil duidelijk meer. Hij duwt zijn pik nog wat naar voren zodat hij haar lippen raakt. Ze begrijpt de hint en opent haar mond. Langzaam glijdt zijn paal in haar. Knorrend van genot omdat Steven haar nog steeds hartstochtelijk likt, begint ze hem af te zuigen. De pik geraakt lang niet helemaal in haar mond en ze is blij dat hij hem niet dieper stoot. Ze proeft wat van het zilte vocht dat uit zijn plasgaatje druipt. Hij gaat toch nu al niet klaarkomen?

‘Oh, ja, Daphne! Zuig me af, kleine meid! Leg je hand op mijn ballen. Zo, ja. Knijp er nu zacht in. Ja, dat doe je goed!’

Daphne is blij dat ze een volwassen man zo kan doen genieten. Ze schat hem een jaar of veertig, iets ouder dan haar eigen vader, maar niettemin veel knapper, met nog al zijn haar dat donkerbruin is, zijn levendige ogen en zijn stevige kaaklijn. Tijdens de les vanmorgen betrapte ze zichzelf erop naar zijn kontje te staren toen hij het klaslokaal binnenkwam.

‘Daphne, wil je eens geneukt worden?’ vraagt de onderwijzer dan.

Nu moet ze hem een halt toeroepen. Maar toch doet ze het niet. Ze wil niet dat er al een einde komt aan deze middag. Maar toch, geneukt worden…?

‘Euh, ik weet niet… ja… euh… neen… doet het pijn?’ stamelt ze onzeker wanneer ze zijn pik uit haar mond haalt.

‘Ik ga eerlijk zijn,’ zegt Diederik. ‘Het doet heel even pijn, maar dat is normaal en het duurt niet lang. En het is ook alleen de eerste keer. Maar daarna is het puur genieten, dat beloof ik je.’

Ze twijfelt nog even. Bang is ze vreemd genoeg niet. Terwijl ze nog niet zo lang geleden Lobke afwees. Ze voelt zich zo geil dat ze alles met haar mogen doen. Nu ja, toch bijna alles. Alleen is er dat kleine stemmetje in haar hoofd dat zegt dat ze daar nog veel te jong voor is. Dan draait ze haar hoofd in de richting van haar klasgenoot die haar nog steeds zalig likt. En ze neemt een beslissing.

‘Oké dan, maar dan wel Steven, die van u is te groot.’

‘Heb je het gehoord, Steven?’ roept Diederik de jongen toe. ‘Tijd om te neuken! Ga maar op haar liggen.’

***

Steven denkt nog steeds dat hij droomt. Hij kan nog altijd niet geloven dat hij daarnet in de mond van Daphne is klaargekomen, met voorsprong zijn beste orgasme ooit. En dat hij daarna een kutje likte. Om de een of andere reden had hij verwacht dat het wat zoetig zou smaken, maar niettemin genoot hij van de ziltige sappen. En nu mag hij voor het eerst in zijn leven neuken! Zijn pik is alweer keihard.

Wat zenuwachtig trekt hij zijn shirt over zijn hoofd en gaat dan op Daphne liggen. Het voelt wat raar om zo dicht bij een meisje te zijn. Een poedelnaakt meisje dan nog. Hij kijkt even in haar ogen, die er groot uitzien achter die lelijke bril. Ze voelt zich duidelijk niet helemaal op haar gemak, maar dat geldt ook voor hem. Toch glimlacht hij even naar haar om haar gerust te stellen.

‘Stoot zo hard je kunt, tot dat hij er helemaal in zit en blijf dan even zo liggen tot Daphne klaar is om verder te gaan,’ instrueert de leraar. ‘Daphne, even op je tanden bijten, meisje. Maar het is het meer dan waard.’

Steven leidt met een hand zijn pik naar de ingang van het kleine kutje en laat zijn eikel tussen haar smalle schaamlipjes glijden.

‘En nu hard stoten!’ roept Diederik.

Hij doet dit en het meisje schreeuwt het uit.

‘Nog eens, want je zit er nog niet helemaal in.’

Hij ramt zijn pik in het getormenteerd gleufje en dan zit hij er tot aan zijn ballen in. Daphne kermt het uit van de pijn. Hij is wat ongerust. Het was niet zijn bedoeling om haar pijn te doen.

‘Rustig nu maar, de pijn zal nu wel wegebben,’ hoort hij Diederik dan troostend tegen haar zeggen, terwijl hij haar rosse haren streelt. ‘Proficiat, je bent nu een jonge vrouw, geen onwetende maagd meer. Steven, je mag haar nu neuken, maar niet te hard in het begin.’

De jongen begint zijn bekken te bewegen, en ziet dat Daphne er opnieuw van begint te genieten. En hij doet dit zelf ook met volle teugen. Wat voelt haar kutje nat en warm aan! Nu begrijpt hij Vincent ook beter, die maar niet ophield op te scheppen over zijn avontuur met zijn buurvrouw. Maar Steven zag die dame al eens en zou voor geen geld willen ruilen. Daphne ziet er mooier uit dan ooit. Hij heeft zich nooit aangetrokken gevoeld tot haar. Ze is lang Lena niet. Enkel haar borstjes mochten er wezen. De reden dat hij ze daarstraks in de klas bevoelde. Maar nu ze hier met een bezweet lichaam onder hem ligt te kronkelen terwijl hij zijn pik in en uit haar spleetje stoot, voelt hij een band met haar.

‘Pijp me ondertussen nog maar wat,’ hoort hij Diederik dan tegen het meisje zeggen, terwijl hij zijn pik weer naar haar mond brengt.

Steeds sneller pompt Steven zijn smalle tienerpik in het prepuberale poesje. Hij voelt dat hij het niet lang meer zal volhouden. Maar moet hij weer alles in haar mond spuiten?

‘Oh, ik ga weer klaarkomen!’ waarschuwt hij.

‘Spuit alles maar in haar, jongen. Ze is nog te jong om zwanger te worden,’ laat Diederik hem weten.

Steven stoot nog enkele keren en kermend begint hij in haar te spuiten. Het meisje slaakt een verrast gilletje, maar hij ziet haar daarna glimlachen. Het warme zaad voelt blijkbaar goed in haar kutje.

***

‘En nu is het mijn beurt!’ roept Diederik blij uit. Hier kijkt hij al zo lang naar uit, tegen beter weten in.

‘Euh… neen, hij is veel te groot,’ begint Daphne te klagen.

‘Onzin,’ reageert de leraar. ‘Je zal zien dat hij er prima in past. Ik zal voorzichtig zijn. Kruip eerst maar eens van het bureau af.’

Diederik kleedt zich vliegensvlug helemaal uit en hij ziet Daphne naar zijn afgetrainde lichaam kijken. Hij is er best fier op en geniet van haar bewonderende blik. Dan klimt hij op het bureau en gaat plat op zijn rug liggen, zijn paal met een hand omhoog houdend.

‘Ga er maar op zitten. Zo kan je zelf kiezen hoe diep je wilt gaan en hoe snel je wilt neuken. Je wilt toch wel neuken? Ik ga je nog eens lekker doen klaarkomen.’

‘Euh, ja.’

‘Zeg het meisje… zeg ‘ik wil met je neuken’.’

‘Euh… ik wil met u neuken,’ zegt ze stil.

‘Met iets meer overtuiging, alsjeblieft!’

‘Ja, ik wil met u neuken!’

‘Zo hoor ik het graag!’

Daphne gaat schrijlings op hem zitten. Diederik dirigeert zijn pik naar de ingang van haar van sperma, kutvocht en een beetje bloed sijpelende spleet. Voorzichtig laat het meisje zich zakken. Ze kreunt wanneer steeds meer pik in haar smalle neukgaatje verdwijnt. En tot zijn en haar verbazing zit hij er na een tijdje voor driekwart in.

‘Waauw, Daphne, je bent een natuurtalent!’

‘Hij voelt zo groot!’ antwoordt ze, terwijl ze stil blijft zitten, met de dikke paal diep in haar kutje geparkeerd. Maar dan begint ze hem te berijden. Diederik voelt haar kutspieren zich vastklampen aan zijn schacht. Het is precies alsof hij een handjob krijgt door een te stevig afgestelde robothand. En hij beseft dat er niets beter bestaat dan strakke kinderkutjes. Hij ziet Steven daar maar wat staan kijken en doet teken dat hij dichterbij moet komen.

‘Laat me even je piemel proeven,’ zegt hij tegen de verbouwereerde jongen.

‘Maar meneer, ik ben geen homo!’ roept hij verschrikt uit.

‘Onzin. Iedereen is homo. En hetero. Maar we zijn zo geconditioneerd dat we moeten kiezen. En kiezen is verliezen.’

Hij gelooft zelf maar half wat hij zegt. Een volwassen pik zou hij nooit willen aanraken, maar in zijn vele fantasieën is er altijd wel plaats voor onvolgroeide tienerpiemels. Toch verbaast het hem dat Steven daadwerkelijk op hem af stapt, tot zijn slap geworden lul vlak voor zijn gezicht bengelt. Aan het plasgaatje glinstert nog wat van zijn sperma. Dorstig slurpt Diederik het slurfje naar binnen, savoureert hij zijn zaad en begint dan hard te zuigen. In een mum van tijd is de twaalfjarige piemel weer keihard.

Af en toe kijkt hij naar Daphne, die steeds wilder op en neer beweegt. Haar ogen zijn gesloten en uit haar open mond ontsnappen kermende geluidjes. Wat ze voelt kan niet geheel pijnloos zijn. Maar de scheidslijn tussen pijn en genot is flinterdun. Dat voelt hij elke keer als hij gaat joggen. Al zijn spieren schreeuwen dan moord en brand, maar door de endorfine geniet hij er niettemin van. Dit moet Daphne nu ook voelen. Anders was ze al lang van hem af gesprongen.

‘Daphne, zet je bril maar af,’ stelt Diederik voor. Zonder haar ogen te openen, reikt ze hem haar ouderwetse bril aan, die bewasemd is van de hitte die haar bezwete lichaam uitstraalt.

‘Meisje, je moet contactlenzen gaan dragen!’ roept de leraar uit. ‘En je haar in een wat modernere snit laten knippen en vlottere kleren dragen. Je beseft niet half hoe mooi je bent.’

Diederik meent dit. Ze is echt een verborgen parel, en daarom veel interessanter dan die Lena, die iets te veel met haar uiterlijk te koop loopt. Hij ziet Daphne glimlachen en beseft dat hij de juiste snaar heeft geraakt.

Het lokaal vult zich een tijdje met zacht gekerm en gegrom. En dan begint het orgasmefestival. Eerst is het Daphne, die steeds luider en sneller begint te ademen. Diederik kijkt vol bewondering naar haar van het zweet glanzende lichaam, naar haar kleine tietjes en keiharde tepeltjes, naar haar wondermooie gezichtje vol extase. Dan komt ze kreunend klaar. Haar kut grijpt zich vast aan zijn kloppende pik, waardoor ook hij dicht bij de rand komt. Maar hij houdt nog vol.

Steeds harder zuigt hij aan de kleine pik en af en toe aan de balletjes van Steven. Dan komt de jongen voor de derde keer klaar. Veel is het niet meer, maar de leraar slikt zijn heerlijke sperma gretig door. De smaak keert hem niet af. Hij proefde al meermaals van zijn eigen zaad, dus hij wist wat hij kon verwachten. Het jeugdige sperma heeft wel wat een andere smaak, merkt hij, iets minder kruidig, maar nog steeds delicieus. Dit is te veel voor hem. Zijn ballen ontploffen bijna.

‘Kruip van me af en ga op je knieën op de vloer zitten,’ beveelt hij het meisje.

Hij gaat voor haar staan en is maar net op tijd. Want haast onmiddellijk begint hij te spuiten. Dikke kwakken sperma belanden op de neus, lippen en wangen van het meisje.

‘Doe je mond open!’ hijgt hij.

De laatste ladingen komen op haar tong terecht. Hij stoot zijn krimpende pik naar voren zodat Daphne hem nog eens in haar mond kan nemen om er de laatste restjes uit te zuigen.

‘Fris jullie snel op en rep jullie dan naar de klas,’ zegt hij hen dan. Graag had hij nog wat met hen nagenoten, maar er is helaas geen tijd meer. ‘En hou alles wat er hier gebeurd is geheim. Zeg het tegen niemand, zelfs niet tegen jullie beste vrienden of jullie kat. Jullie zullen mijn dankbaarheid merken aan jullie schoolresultaten, dat beloof ik jullie.’

Snel kleden ze zich weer aan en verlaten dan het kantoor. Daphne draait zich nog eens om om hem een lieve glimlach te schenken. En die glimlach voelt even goed als zijn orgasme van daarnet.

Naar deel 2…