De butler – deel 3

Ga naar deel 1 om het verhaal vanaf het begin te lezen.

Wanneer ik weer thuis ben, staat De Kloot me al op te wachten in de inkomhal.

‘Ha, daar ben je!’ zegt hij geërgerd. ‘Wat heb je aan een butler die in velden noch wegen te bekennen is wanneer je hem nodig hebt?’

‘Ik bezocht uw vrouw in het ziekenhuis,’ antwoord ik, terwijl ik met veel moeite mijn woede probeer in te tomen.

‘Ja, ik hoorde van Vanessa dat ze van de trap is gevallen. Jammer, maar dat kan iedereen overkomen. Zeg, ik ben een ganse week weg, op zakenreis. Maak je mijn koffer klaar? Ik vertrek over een uur.’

‘U wenst niet te weten hoe uw vrouw eraan toe is?’

‘Dat zal wel meevallen, zeker? Als haar toestand kritiek was, dan had ik het wel gehoord,’ antwoordt hij ongeïnteresseerd.

‘Ik vernam dat jullie ruzie maakten, vlak voor haar val,’ zeg ik. Eva had me gevraagd hem niet uit te dagen, maar het is sterker dan mezelf.

‘Ten eerste zijn dat jouw zaken niet. Alle koppels maken wel eens ruzie,’ antwoordt hij kil. ‘En wat probeer je te insinueren? Dat ik haar geduwd heb? Beweert ze dit?’

Ik geef geen antwoord.

‘Die vrouw is op haar hoofd gevallen. Niet alleen letterlijk blijkbaar,’ vervolgt hij. ‘Ja, we waren wat aan het bekvechten. Maar toen ik kwaad het huis verliet, bevond ze zich gezond en wel in de slaapkamer.’

Wat een leugenaar. Ik zie hem nog eens in de politiek gaan. Hij zucht theatraal en gaat verder.

‘Ik heb alles voor haar over, maar zij doet niets dan klagen en zagen. Weet je waarom ik nu een week weg ben? Om ervoor te zorgen dat ze meer dan ooit een prinsessenleven kan leiden. Misschien gaan we zelfs in Monaco of zo wonen, met een buitenverblijf op een paradijselijk eiland. Luna en Lola zullen later naar de beste en duurste universiteit kunnen gaan. Dus sorry dat ik haar niet ga bezoeken in het ziekenhuis omdat ze een paar schrammetjes heeft, maar ik heb belangrijkere dingen te doen. Waar zij later van zal kunnen profiteren. Maar wat sta jij hier nog te lummelen? Is het daarvoor dat ik je dik betaal? Hop, hop, ga die koffer nu maar klaarmaken!’

Ik heb hier heel lang voor moeten oefenen. En het leggen van mijn gezicht in een butlerplooi, zoals ik het noem, is een tweede natuur geworden. Mijn gelaat verraadt dan geen enkele emotie en straalt enkel dienstbaarheid uit. Maar nog nooit heb ik deze competentie zo nodig gehad als nu. Indertijd bij Victor en Adelheid deed ik dit louter om hen te amuseren, want er was nooit aanleiding toe. Maar nu zeg ik gedienstig ‘komt in orde, meneer’, terwijl ik inwendig laai van razernij.

Dus ik pak professioneel zijn valies in. Ik spuw niet in zijn aftershave, en saboteer evenmin een wieltje van zijn rolkoffer. Dat hij zijn eigen ondergang tegemoet gaat, troost me niet. Ik weet het natuurlijk niet zeker, maar Theo Vergeylen heeft hem wellicht uitgenodigd in een of ander luxueus resort of op zijn jacht. Zodat hij hem nog meer kan paaien en uiteindelijk ruïneren. Maar dat lost het probleem van Eva niet op. De wraak moet van mij komen. Ik heb het haar beloofd.

Wanneer hij eindelijk weg is, zonder zelfs maar afscheid te nemen van zijn kinderen die tv zitten te kijken, zoek ik Vanessa op in de keuken. En ik vertel haar alles. Over de duw, de ontkenning van De Kloot, maar ook over wat de detective ontdekte.

‘Maar wat kunnen we doen?’ zucht ik. ‘Zijn vrouw ligt door zijn toedoen in het ziekenhuis, terwijl hij zit te prutsen aan de prammen van peperdure prostituees.’

‘Ik… ik wilde er eerst niet over beginnen, omdat het in het niets valt in vergelijking met wat hij met Eva deed,’ begint Vanessa. ‘Toen ik hem vanmorgen zag, vroeg hij me schijnheilig waar zijn vrouw uithing. Ik liet hem weten dat ze in het ziekenhuis lag na een val van de trap. Over zijn eigen weinig lovenswaardige rol hierin zweeg ik maar, zoals je me aanraadde. Hij zette grote ogen op en reageerde overdreven verrast. Als het niet zo triest was, zou ik in lachen uitgebarsten zijn.’

‘Tja, aan hem is duidelijk geen carrière als acteur verloren gegaan, zo te horen.’

‘Ik vroeg hem toen of hij wilde ontbijten, maar hij had geen honger. Tien minuten later verscheen hij opeens in de keuken waar ik aan het opruimen was en vroeg hij toch een roerei met spek. En toen ik me omdraaide om eraan te beginnen, stond hij opeens vlak achter me. Hij… hij greep mijn borsten met beide handen vast. Ik voelde zijn erectie tegen mijn billen. Ik draaide me woedend om en beet hem toe dat hij daarmee onmiddellijk moest ophouden. En toen… toen legde hij zijn handen om mijn keel en kneep. Niet erg hard, maar toch. Ik was er zeker van dat hij me ging wurgen. Hij siste me toe dat als ik niet lief voor hem was, hij me op staande voet zou ontslaan en ervoor ging zorgen dat ik nergens anders meer aan de slag kon. Hij zou een waardevol voorwerp doen verdwijnen en mij beschuldigen van diefstal. Toen hoorde hij de kinderen naar de keuken komen en liet hij me vlug los. Ik… ik ben nog nooit zo bang geweest. Die blik in zijn ogen…’

‘Die man moet verdwijnen,’ hoor ik mezelf zeggen. ‘We moeten hem doden.’

Het is eruit. Onbewust kwam ik al een hele tijd geleden tot deze conclusie, maar ik durfde hem nooit naar de oppervlakte doen komen.

‘Het is zijn leven, of dat van Eva,’ vervolg ik. ‘Hij zal haar uiteindelijk om het leven brengen. Of tot zelfmoord drijven, wanneer ze haar kinderen niet meer kan zien en eenzaam in dit kasteel wegkwijnt. We moeten hem voor zijn. Maar het moet op een ongeluk lijken.’

Vanessa kijkt me met ontzag aan. ‘Ik hou van mannen met daadkracht,’ zegt ze. ‘Enig idee hoe je het gaat doen?’

Ik schud mijn hoofd. ‘Nog niet, maar ik heb een week om erover na te denken en alles voor te bereiden. Het moet liefst gebeuren voordat hij zijn geld kwijt is. Het… het staat me enorm tegen en ik moet er daarna nog mee kunnen leven. Misschien ga ik er zelf aan kapot. Maar ik heb geen andere keuze.’

‘James, je hebt al mijn steun. En ik zal je nooit verraden.’

Ze staat recht en stapt op me af. Dan geeft ze me een lange tongzoen.

‘Als we niet op Luna en Lola moesten letten, dan kreeg je wat meer van me,’ fluistert ze hees. ‘Dat heb je nog van me te goed.’

’s Avonds doe ik iets dat totaal ongehoord is voor een butler. Ik lig in het grote bed van De Kloot en Eva. Ter mijner verdediging, het was Eva zelf die het me voorstelde. Persoonlijk prefereer ik mijn eigen smalle ledikant, hoe vervaarlijk het ook kraakt telkens ik me omdraai. Of iets anders doe. Maar het is inderdaad een goed idee om in de buurt van de meisjes te blijven. Misschien hebben ze nare nachtmerries nadat ze hun moeder bloedend onder aan de trap zagen liggen. Ik betrap me erop dat ik sinds het voorval met Eva eigenlijk geen enkel moment meer aan de naakte lijfjes van Luna en Lola heb gedacht. Ik heb andere zorgen nu.

Vanessa reageerde erg enthousiast op mijn voornemen om De Kloot te doden. Te enthousiast misschien, want ik worstel nog steeds met de gedachte dat ik bloed aan mijn handen ga hebben. Maar over twee weken is Gilbert geruïneerd en hij moet het kasteel verkopen om zijn schulden te kunnen afbetalen. Het gezin zal zich moeten huisvesten in een kleine sociale woning. Hij is gefrustreerd nu al zijn dromen vermorzeld zijn en hij machteloos moet toezien hoe onaantastbaar Vergeylen wel niet is. Hij raakt aan de drank en begint Eva weer te slaan, waardoor ze doorzet met haar plannen om van hem te scheiden. Dan slaan zijn stoppen door. De volgende ochtend lees ik, me verslikkend in mijn koffie, over het gezinsdrama.

Dit riedeltje speel ik elke keer af. Ik vermoord De Kloot niet. Neen, ik red Eva van een zekere dood. En het helpt elke keer een tijdje. Tot mijn geweten opnieuw begint te knagen en ik weer van voor af aan moet beginnen. Ik ben absoluut geen gewelddadig iemand, en het verbaast me dat ik de moord zelfs nog maar overweeg. Maar dat komt door mijn adoratie voor vrouwen. Wie aan hen raakt, raakt aan mij, en dan sla ik terug. Meedogenloos als het moet. Blijkt nu, want ik heb dit nog nooit eerder hoeven te doen.

Misschien komt het door het vroege heengaan van mijn moeder. Ik ben opgegroeid met heel wat vervangmama’s die me voortdurend in de watten legden, als was ik hun eigen zoon. Niet alleen Adelheid, maar ook Irma en Irène bekommerden zich om me. Ik ben dus een moederskindje in de derde macht.

Mijn gegluur lijkt dan weer weinig respectvol ten opzichte van vrouwen te zijn. Maar dat is het niet. Ik ben verlegen, maar erg nieuwsgierig aangelegd. En toen ik als kind ergens iets opving over het verschil tussen jongens en meisjes, was ik erg in de war, maar ik durfde er geen vragen over te stellen. Vandaar dat ik stiekem op school zelf op onderzoek uit ging in de meisjestoiletten. En vluchtig zag ik dat het andere geslacht geen piemeltje had, zoals ik. Daarna vond ik het gewoon spannend om te gluren, het had lange tijd geen seksuele connotatie. Tot mijn roede zich begon te roeren tijdens mijn pubertijd. Al werd het toen alsmaar moeilijker om naar meisjesnaakt te kunnen spieden.

Later deed porno zijn intrede. Ik weet best wel dat veel van die actrices tegen hun wil, of noodgedwongen, om financiële redenen, meedoen aan die fotosessies of films, maar een beetje hypocrisie is me niet vreemd. Feit blijft dat vrouwen bij mij op een voetstuk staan. Ik kijk er graag naar, gekleed of niet, volwassen of, naar nu blijkt, nog niet. Ik hou ervan om met hen te praten en met hen te stoeien. Maar ik zal hen nooit pijn willen doen, fysiek noch mentaal. Dus Gilbert heeft het voorgoed bij mij verkorven.

Uiteraard moet ik vermijden dat ik zelf achter de tralies beland. Het moet dus op een ongeluk lijken. En tot mijn eigen verbazing weet ik al snel hoe ik het ga aanpakken. Enkele keren reed ik met De Kloot mee in zijn Lamborghini, telkens doodsangsten uitstaande. En de rit verliep altijd volgens hetzelfde stramien. Hij opent de garagedeur, stapt in de wagen, drukt op het knopje om op afstand de toegangspoort te openen. Dan vertrekt hij en rijdt zonder te kijken de weg op, gezien er geen doorgaand verkeer is, tenzij heel af en toe een tractor, maar dat risico lijkt hij te nemen. Het is dan nog twee kilometer tot de splitsing. En hij duwt het gaspedaal diep in. Zelfs in de flauwe bocht vertraagt hij niet. De middelpuntvliedende krachten maakten me misselijk.

Na de bocht is het nog zo’n tweehonderd meter tot de splitsing. Links gaat het naar het dorp, rechts naar de stad. En dat is de eerste keer dat hij remt sinds zijn vertrek. En hij moet het pedaal heel hard indrukken om op tijd tot stilstand te komen. Om niet onzacht in aanraking te komen met een van de populieren recht voor hem.

Dus als ik zijn remmen onklaar maak, dan merkt hij dit hier pas. Al zal hij weinig tijd hebben om te panikeren. Het wordt een snelle dood. De Lamborghini zal tot schroot herleid zijn, waardoor het niet meer te zien zal zijn dat er aan het remsysteem is geprutst. Dat hoop ik althans. Van auto’s ken ik wel wat. Niet meteen van dure sportwagens, maar de oude Volvo heb ik al vaak onder handen moeten nemen. En meestal lukte het wel.

Nu is het gewoon wachten tot volgende week, wanneer hij terug is. Maar zou ik misschien niet beter eerst het fiat van Eva vragen? Misschien wilt ze dit niet eens? Wil ze haar kinderen hun vader niet ontzeggen, zelfs na alles wat er is gebeurd. Uiteindelijk val ik in slaap, doodop van al dat gepieker.

***

De volgende dag breng ik met de kinderen een bezoekje aan Eva. Het is Paasvakantie, dus ze hoeven niet naar school. Met Luna en Lola in de buurt durf ik haar mijn plannen niet voor te leggen. Dat zal voor later zijn, als ze weer thuis is. De verpleegster laat weten dat ze over enkele dagen het ziekenhuis mag verlaten. De tweeling is duidelijk opgelucht. De laatste keer dat ze hun moeder zagen, was ze niet meer dan een kermend en bloedend brokje ellende onderaan de trap. Nu lijkt ze alweer haar oude zelf te zijn. Toch in bijzijn van haar kinderen. Want mentaal zal er nog wel wat oplapwerk zijn.

Het bezoek heeft Luna en Lola duidelijk deugd gedaan, want wanneer ik me in de namiddag naar het terras begeef om de planten water te geven, zie ik ze uitgelaten spartelen in het binnenzwembad. Na tien minuten ga ik weer naar binnen, net op tijd om ze uit het water te zien klauteren. Als behulpzame butler reik ik naar de twee grote handdoeken en geef hen die aan.

Ik kan het niet laten naar hun kleine, strakke, donkerblauwe badpakken te staren, druipend van het nat. Hun piepkleine bultjes zijn er duidelijk in zichtbaar. Dan merk ik dat bij een van de meisjes ter hoogte van haar kruis het stof van het badpak aan één kant in haar spleetje is geschoven, iets wat ze zelf niet door lijkt te hebben. Mijn pik maakt met een slag een sprongetje. Snel concentreer ik me op hun gezichtjes, want ik wil hun vertrouwen niet beschamen en vermijden dat ik overkom als een vieze oude vent. Een vieze oude vent die hen, zonder dat ze het weten, al poedelnaakt gezien heeft, en nog veel meer. Maar dat was in zwart-wit en op een computerscherm, en ik vind het eigenlijk veel opwindender nu zo vlak naast hen te staan, terwijl ze zich stilzwijgend afdrogen. Hun kastanjebruine haren hangen nu los tot halverwege hun rug, omdat ze voordat ze in het zwembad sprongen hun vlechtjes hebben losgemaakt. Ze lijken nu nog meer op hun moeder, met hun levendige bruine ogen, hun schattige wipneusjes en hun lippen die er nu al sensueel uitzien. Het enige verschil is dat er vaker een vrolijke trek rond hun mond ligt, terwijl Eva er meestal, om gekende redenen, wat droevig uitziet.

‘Meisjes, het zijn geen fijne tijden voor jullie,’ zeg ik, terwijl ze uitgeput op een bank neerploffen en hun tenen beginnen af te drogen. Het kost me steeds meer moeite om niet naar dat nog maar half bedekt spleetje te staren. ‘Dus ik herhaal nog eens dat jullie altijd met me mogen praten als jullie daar behoefte aan hebben.’

‘Dank je, James!’ zegt een van hen. ‘Dat zullen we doen.’

‘Maar niet alleen over wat er met jullie mama is gebeurd. Jullie vinden bij mij echt voor alles een luisterend oor. Ook voor zaken die jullie niet met mama of papa willen bespreken. Over ouder worden of over bepaalde gevoelens die jullie krijgen. Alles wat jullie me vertellen, behandel ik confidentieel en ga ik echt niet rondbazuinen.’

Ik hoop ze op deze subtiele manier duidelijk te maken dat ze me kunnen vertrouwen en me allerlei vragen over seks mogen stellen. Ze beginnen wat te blozen. Een van hen kijkt spichtig om zich heen.

‘Er… er is misschien wel iets,’ zegt ze dan verlegen. ‘Hoe…’

‘Hallo, meisjes! Hebben jullie fijn gezwommen? Wat denken jullie van een ijsje? Kom maar naar de keuken als jullie je omgekleed hebben!’

Vanessa bedoelt het goed, maar ze komt nu echt op een verkeerd moment. Luna en Lola kijken me nog even aan, nog steeds met roodgekleurde wangetjes, maar staan dan recht en wandelen naar het kleedhokje in de hoek. Ik kijk smachtend naar hun kleine kontjes. Het meisje bij wie het bakpak niet goed zat, lijkt dit nu te merken en ik zie haar snel het stof goed trekken.

Opeens besef ik dat ik van plan ben hun vader te doden. Oké, hij behandelt hen niet goed, maar op wat billenkoek na laat hij hen wel gerust. Meer nog, hij lijkt het beste met hen voor te hebben door ervoor te zorgen dat ze naar de universiteit kunnen en later een succesvol leven kunnen leiden. Wat ik wil doen is onomkeerbaar en misschien vinden ze het later, als ze ouder zijn, jammer dat hun vader er niet meer is. Opnieuw begin ik te twijfelen. Maar dan zie ik Eva weer voor me, suf van de pijnstillers in die eenzame ziekenhuiskamer. Een volgende keer zal ik haar misschien moeten bezoeken in het mortuarium. Duizelig van al deze dilemma’s ga ik weer naar buiten. Ik stap naar het tuinhuisje en ga daar in de zon op een bankje zitten om alles voor de duizendste keer te overpeinzen.

Na een tijdje komt Tobias, de tuinman, naast me staan. Hij werkt al sinds vanmorgen in de tuin en is duidelijk aan wat rust toe. Hoewel het nog maar april is, lijkt het volop zomer en is het snikheet. Zijn van het zweet doorweekte shirt heeft hij uitgetrokken en nu staat hij hier te pronken met zijn gespierde bovenlichaam. We praten wat over koetjes en kalfjes. Ik laat hem wel in het ongewisse over de drama’s die zich hier afspelen. Butlers zijn geen roddeltantes. Hij weet dat Eva in het ziekenhuis ligt door een val van de trap en dat De Kloot op reis is, maar meer vertel ik hem niet. Het is niet omdat ik hem niet vertrouw, maar wat discretie is aangewezen, zeker met het oog op wat ik van plan ben.

Dan komt Vanessa aangewandeld. Ze heeft een fris flesje bier bij voor Tobias. Terwijl ze het hem aangeeft, bewondert ze onbeschaamd zijn blote bast.

‘Willen jullie iets grappigs horen?’ vraagt ze. ‘Ik ben voormiddag in het dorp wat inkopen gaan doen, en wie zie ik daar? Dennis! En hij was niet alleen.’

We knikken meelevend. Ook Tobias kent haar verhaal.

‘Neen, ik ben niet verdrietig of kwaad, hoor. Integendeel,’ vervolgt ze. ‘Dennis liep hand in hand met… een andere man!’

‘Oh!’ brengen Tobias en ik gelijktijdig uit.

‘Arme kerel!’ zucht Vanessa. ‘Hij was al die tijd homo, maar om dit te verbergen zocht hij een meisje als lief. Zijn ouders zijn nogal conservatief, moet je weten. Ik was woest op hem toen hij me verliet, maar nu ben ik blij. Hij heeft de moed gehad om zijn eigen verlangens te volgen. Gelukkig maar. Als hij ermee had gewacht tot na het huwelijk, dan was dit voor mij ook veel erger geweest. Wel jammer dat hij me niet in vertrouwen nam.’

‘En je had dus niets gemerkt?’ wil Tobias weten.

‘Niet echt. Hij was lang niet slecht in bed. Misschien is hij gewoon bi, maar met een lichte voorkeur voor mannen.’

‘Ik vind het toch wel opmerkelijk hoe positief je hierop reageert,’ zeg ik. ‘Vele anderen zouden stikjaloers zijn. Zelfs verraden.’

‘Ik kan nu een pagina omslaan. Lang hoopte ik nog, tegen wil en dank, dat hij terug zou komen. Hij is echt een lieve jongen. Maar nu weet ik dat ik niet meer hoef te wachten. Ik kan nu fijn tonnen seks hebben, zonder me schuldig te voelen.’ Haar gezicht straalt. ‘Ik ga even naar de kinderen kijken,’ zegt ze dan. ‘Tot later misschien!’

We kijken haar na terwijl ze de lange weg terug naar het kasteel aanvat.

‘Wat een ongelooflijke knappe vrouw is dat toch,’ zegt Tobias mijmerend. ‘En Eva mag er ook wel zijn, om het zacht uit te drukken. Je bent hier echt met je gat in de boter gevallen. Alleen jammer dat Gilbert hier ook af en toe rondloopt.’

‘Jij houdt niet van die man?’

‘Neen, een arrogante kwast is het. Sorry om zo eerlijk te zijn. Het is jouw werkgever natuurlijk.’

‘Geen probleem hoor, want je hebt gelijk. Wanneer hij er niet is, schijnt de zon en zingen de vogeltjes. Maar als hij zijn kop laat zien, pakken donkere wolken zich samen en dondert en bliksemt het af en toe.’

Nog voor Tobias hierop kan reageren, zien we Vanessa weer onze richting uitkomen. Haar licht wiegende heupen en deinende borsten zijn een lust voor het oog en we genieten stilzwijgend van haar blijde intrede.

‘Hier ben ik weer,’ zegt ze vrolijk wanneer ze ons heeft bereikt. ‘De kinderen hebben een hele tijd gezwommen in het zwembad en liggen nu uitgeput in de zetel braaf naar een Disneyfilm te kijken. Als ze ondertussen al niet voor de tv in slaap zijn gevallen. Dus ik hoef ze niet voortdurend in het oog te houden.’

Ze gaat het tuinhuisje binnen. ‘Eigenlijk kom ik hier bijna nooit,’ zegt ze. ‘Wat een stof! Gelukkig hebben ze me nooit gevraagd om hier schoon te komen maken.’ Dan betreedt ze de achterste ruimte.

‘Hé, er staat hier een bed!’ roept ze verrast uit. ‘Doe je hier stiekem een dutje als de baas er niet is, Tobias?’ Ze gaat erop zitten.

‘Mijn vader soms wel vroeger,’ antwoordt hij. ‘Maar ik ben nog te jong voor middagdutjes.’

‘Je kan dat bed ook voor andere zaken gebruiken,’ zegt Vanessa met een knipoog. ‘Oh, wat is het warm. Kon ik maar zoals jij met ontbloot bovenlijf werken.’

‘Ik hou je echt niet tegen,’ lacht Tobias.

Geamuseerd luister ik naar dit vinnige verleidingsspel. Ach, de jeugd…

‘Dat is attent van je,’ antwoordt Vanessa. Ze staat recht en tot onze verrassing trekt ze de dunne blouse van haar uniform uit. Nog voor we kunnen reageren ligt ook haar beha op de grond. Ik zie Tobias haast kwijlend naar haar grote ronde borsten staren, maar ook ik geef mijn ogen goed de kost. Het is alweer een tijdje geleden dat ik ze mocht aanschouwen en zelfs bevoelen. Vanessa stapt op Tobias af en wrijft over zijn kruis.

‘Is dat een schoffel in je broek of ben je blij om me te zien, tuinman?’ fluistert ze hees.

Dan gaat ze op haar hurken zitten en haalt zijn harde paal uit zijn broek. Goed, laat me die jongelingen maar wat privacy gunnen. Ik zet een stap richting de deur.

‘Waar denk je dat je naar toe gaat?’ vraagt Vanessa streng.

‘Ik… euh… ik wil jullie niet tot last zijn,’ stamel ik, verrast door haar vraag.

‘Hier komen!’ beveelt ze terwijl ze aan de pik van Tobias blijft rukken. ‘Ik heb het nog nooit met twee mannen gedaan. Deze kans laat ik niet schieten.’

Na al die stress van de laatste dagen, ben ik ook best aan een verzetje toe. En als iemand als Vanessa je uitnodigt, dan moet je al Dennis heten om dit te weigeren. Ik ga naast de glunderende Tobias staan en tover mijn pik tevoorschijn. Wild begint Vanessa ons om beurten af te zuigen. De lul van de tuinman is enkele centimeter langer dan de mijne, maar wel beduidend dunner. Maar Vanessa lijkt geen voorkeur te hebben. Elke pik probeert ze zo diep mogelijk in haar keel te steken. Ondertussen rukt ze de andere stevig af. Terwijl ze ons zo verwent, kleed ik me uit. Ik stap uit mijn broek en onderbroek en gooi mijn jasje, strikje en hemd respectloos op de grond. Normaal vouw ik alles zorgvuldig op, maar nu denk ik alleen maar aan seks.

Dan ga ik achter haar staan. Ze komt weer recht en bukt zich lenig om de pik van Tobias te kunnen blijven afzuigen. Ik trek haar rokje naar beneden en vervolgens haar zwart slipje. Wat een geweldige kont heeft ze toch. Ik wrijf over haar zachte billen, sper ze wat van elkaar zodat ik een goed zicht heb op beide gaatjes.

Dan ga ik op mijn hurken zitten en begin haar druipnatte kut te likken, terwijl ik nog steeds haar malse bilwangen masseer. Slurpend doe ik me te goed aan haar gutsende geil. Dan steek ik een vinger en daarna een tweede in haar bloedhete gleuf en begin ik haar te vingeren, terwijl ze nog steeds de pik van een zacht kreunende Tobias met haar tong verwent.

En dan doe ik iets wat ik nog nooit eerder deed, wat op zich geen verrassing is, gelet op mijn summier aantal sekspartners. Het gaatje lacht me gewoon uitnodigend toe. Ik bevochtig mijn vinger met wat speeksel en stoot hem dan langzaam in haar kontgaatje. Vanessa slaakt een gilletje van verrassing maar verzet zich niet. Nu vinger ik tegelijk beide openingen, waardoor haar gekerm steeds luider wordt.

‘Oh, James!’ kreunt ze. ‘Dat voelt zo lekker.’

Na een tijdje richt ik me weer op en por mijn rusteloze roede in haar hunkerende kut. Dat gevoel van die vochtige hitte toch telkens weer in die omknellende tunnel. Ik begin haar te neuken, steeds harder en sneller. Ze kreunt stil, de geluiden gedempt door de pik van Tobias diep in haar mond. Ik grijp haar sappige billen stevig vast. Mijn ballen kletsen tegen haar dijen. Het zweet gutst al snel van mijn lichaam.

‘Kom, veel tijd hebben we niet,’ zegt Vanessa hijgend. ‘Op het bed jij!’

Ze bedoelt Tobias die ruggelings op de stoffige matras gaat liggen, nadat hij zijn broek helemaal heeft uitgetrokken. Met een hand houdt hij zijn pik omhoog. Vanessa gaat schrijlings op hem zitten, met haar gezicht naar dat van hem gekeerd. Dan laat ze zich op zijn paal zakken.

‘Neuk me in mijn kont,’ smeekt ze me vervolgens.

Ik spuug wat op haar kontgaatje en probeer mijn pik naar binnen te stoten. Na enkele pogingen lukt het eindelijk. Het gevoel is overweldigend. Het is alsof mijn pik in een bankschroef zit, een zacht exemplaar dan toch. Tobias heeft geduldig gewacht tot beide gaatjes gevuld zijn en begint nu zijn bekken op en neer te bewegen. Ik volg zijn voorbeeld. Vanessa begint onmiddellijk hard te kreunen.

‘Oh ja, dat is lekker! Waarom heb ik dit nooit eerder gedaan? Neuk me, jongens! Neuk me hard! Ja!’

Even later komt ze luid kermend klaar. We laten haar even op adem komen, maar gaan dan verder. Ik hou me niet in en ram mijn paal hard en diep in haar aars. Dan meen ik uit mijn ooghoek iets te zien bewegen aan het venster. Gewoon een vogel, denk ik eerst. Maar wanneer het zich herhaalt, kijk ik wat beter, zonder mijn hoofd te veel te bewegen. Is dat niet Luna of Lola? Inderdaad, af en toe verschijnt een deel van een hoofd, toebehorend aan een niet al te groot persoon. Het haar is onmiskenbaar dat van de tweeling. De deugnieten! Wat hier gebeurt is blijkbaar veel interessanter dan die tekenfilm.

Maar het verwarmt mijn hart. Zij hebben blijkbaar dezelfde hobby als ik, met name gluren. Wel ben ik jaloers. Op hun leeftijd zag ik nooit zo’n schouwspel als dit. En later trouwens ook niet. Waarvan ze nu getuige zijn, is wel heel wat leerrijker dan die foto’s uit dat seksboekje. Maar hopelijk zijn ze voorzichtig, zodat Vanessa en Tobias hen niet zien. Want zij vinden het misschien niet zo leuk om door kinderen beloerd te worden.

Begluurd worden blijkt al even opwindend te zijn als dit zelf te doen, want al snel voel ik mijn pik verkrampen. ‘Ik ga klaarkomen!’ roep ik uit.

‘Spuit alles in me!’ antwoordt Vanessa in vervoering.

Hoe ouder een man wordt, hoe lager zijn libido en hoe minder zijn zaadproductie. Dat is de theorie, maar blijkbaar ben ik een uitzondering. Mijn orgasme was nog nooit zo hevig. Ik blijf maar spuiten, luid grommend, haar aars vullend met mijn lauwe zaad.

‘Oh, James!’ kraait Vanessa van pret. ‘Wat heerlijk! Je spuit zo hard dat je sperma er bijna aan de andere kant weer uit komt.’

Ik gniffel. Voorzichtig kijk ik nog eens naar het raam, maar er is daar niemand meer te zien. Misschien heeft mijn gebrul toen ik klaarkwam hen angstig weggejaagd. Ik haal mijn krimpende pik uit haar kontgaatje dat onmiddellijk overvloedig zaad begint te lekken.

Nog buiten adem ga ik op de rand van het bed zitten en kijk toe hoe Vanessa nu de tuinman begint te berijden. Haar grote borsten deinen vrolijk mee op en neer. Haar billen kletsen tegen zijn dijen. Ze wrijft driftig over haar klit terwijl ze op zijn pik stuitert, en voor de tweede keer wordt ze overweldigd door een ongenadig orgasme. Ze schreeuwt het uit, terwijl haar van zweet glanzende lichaam hevig schokt van extase.

‘Ik ga ook komen!’ roept Tobias.

Vanessa staat recht en kruipt tussen zijn benen. Ze neemt de op springen staande pik in haar mond en begint hem te pijpen.

‘Oh, Vanessa! Pas op, daar komt het!’ roept hij uit.

Maar de jonge vrouw houdt zijn kloppende paal tussen haar lippen. Luid kermend begint Tobias zijn zaad in haar mond en keel te spuiten. Ik zie haar geregeld slikbewegingen maken en wanneer ze de uitgeputte pik uit haar mond haalt, is er geen spoor van sperma meer te zien.

‘Daar was ik even aan toe,’ zegt ze. Ze staat recht en begint zich aan te kleden. ‘Toch maar eens snel gaan zien wat de kinderen aan het uitspoken zijn.’

Ik ken het antwoord, maar zwijg. Tobias geeft me een high five wanneer Vanessa weer op weg is naar het kasteel.

‘Wat een vrouw!’ zucht hij. ‘Goed, ik zal maar weer eens aan het werk gaan.’

Naar deel 4…