Ga naar deel 1 om het verhaal vanaf het begin te lezen.
Wat een heerlijk leven leid ik nu toch. Ik moet niet koken, wassen en plassen. Moet niet elke dag naar mijn werk en mijn lening afbetalen. Ik ben razend populair op school en vooral, ik heb tonnen meer seks dan de gemiddelde twaalfjarige en, al klinkt dit eigenlijk wat triest, veel meer dan mijn eenenveertigjarige ik.
Elke week volg ik bijlessen bij meneer De Wit en de seksuele spanning die in de lucht hangt is te snijden. Eigenlijk heb ik die lessen helemaal niet meer nodig. Nu ik de basis snap, lijkt scheikunde helemaal niet zo moeilijk te zijn. Toch niet wat we in het eerste middelbaar voorgeschoteld krijgen. Maar ik doe nog even alsof ik het er nog moeilijk mee heb, gewoon om alleen te kunnen zijn met meneer De Wit.
Maar ik wacht tot hij het initiatief neemt. Het moet toch niet altijd ik zijn die al het werk doet. Maar vooralsnog lijkt hij de stap nog niet te durven zetten. Waarschijnlijk vreest hij betrapt te worden, met desastreuze gevolgen voor zijn job, imago en vrijheid. Voorlopig geniet ik nog van het subtiele verleidingsspel, dat ik gretig meespeel door erg korte rokjes te dragen en hem bij elke vraag diep in de ogen te kijken.
Heimwee naar 2022 heb ik helemaal niet meer. Misschien kan ik boeken gaan schrijven. Over de avonturen van Harry Potter bijvoorbeeld, of wat ik me er nog van kan herinneren. En daarna lekker J. K. Rowling beschuldigen van plagiaat. Of medium worden en in detail 9/11 voorspellen. De mogelijkheden zijn legio. Dan val ik uitgeput in slaap.
***
Zaterdag 25 september al. De tijd vliegt en begint vooral te dringen. Over een week is vader weg en ik weet nog steeds niet waarom. Het moet iets te maken hebben met zijn bezoek aan dokter Vogel. Helaas ben ik zelden alleen thuis waardoor ik nooit eens op mijn gemak op zoek kan gaan naar een bruikbare aanwijzing. Maar vandaag heb ik geluk. Mijn ouders zijn de ganse namiddag de deur uit. Een babyborrel bij kennissen van hen. Ik zei dat ik hoofdpijn had en liever niet mee ging. Alle uitvluchten zijn goed om babyborrels te vermijden.
Ik open de deur van de kleine werkkamer van vader. Soms neemt hij dossiers mee naar huis en dan gaat hij er hier mee aan de slag. Er staan een bureau, wat boekenkasten en een paar stoelen. Ik onderzocht deze plek de voorbije weken al een paar keren vluchtig, wanneer ik maar de kans kreeg, maar vond niets. En ook nu weer levert mijn speurtocht niet meteen iets op. Ik neus in de laden, tussen de boeken, in zijn aktetas. Alleen maar saaie dingen die met zijn werk te maken hebben. Misschien was hij gewoon verslaafd aan zijn job, maar dat lijkt me nu niet meteen een reden om ons te verlaten.
Ontgoocheld ga ik in de leren bureaustoel zitten en kijk nog eens rond. Misschien heeft hij een geheime plek om dingen in te verbergen? Ik fantaseer over een verborgen ruimte, enkel toegankelijk via een goed verstopte deur achter een kast die alleen maar opengaat als je op een bepaalde plek op de muur drukt. Maar de kasten staan een paar centimeter van de muur af en vlak naast de werkruimte bevindt zich bovendien de living. Er is daar gewoon geen plaats voor een bergplaats, hoe klein ook.
Dan schiet mijn blik weer naar de laden van het bureau waaraan ik zit. Daarin is niets te vinden, maar misschien eronder of erachter? Ik open de onderste lade en trek hem met enige moeite helemaal uit het meubel. Eureka! Op de vloer ligt er een schriftje. Opgewonden raap ik het op en sla het open. Enkele bladzijden zijn gevuld met het kriebelige, moeilijk leesbare geschrift van mijn vader. Maar in de eerste regels ontcijfer ik al snel de woorden ‘dokter Vogel’. Ze staan op een los blad dat aan de bovenkant van de eerste pagina is geniet. Waarschijnlijk heeft hij dit er later aan toegevoegd. Gespannen begin ik de pennenvrucht van papa te lezen.
‘Mijn lieve vrouw, het was niet de bedoeling dat je dit vond. Al wat in dit schriftje staat, heb ik voor mezelf neergepend. Dokter Vogel, bij wie ik in therapie ben, raadde me dit aan. Ik verberg angstvallig mijn schrijfsels, maar ik vrees dat ik op een moment eens verstrooid zal zijn, en het schriftje achteloos op mijn bureau laat slingeren. Alsjeblieft! Lees niet verder! Het zal je alleen maar schokken. Maar ik ben me erg bewust van mijn probleem, daarom zocht ik hulp. Ik weet niet hoe ik hierover met jou moet praten. Via een vriend kwam ik in contact met dokter Vogel. Gespecialiseerd in verslavingen. Die van mij viel niet meteen binnen zijn vakgebied, maar hij wilde me toch helpen. Want hij herkende mijn gevoelens. Sluit nu dit boekje! Ik hou enorm van je en ik wil dat jij me ook graag blijft zien. Maar ik vrees dat dit onmogelijk voor je wordt als je nu verder bladert. Dus ik smeek je nogmaals, Marianne, stop met lezen!’
Mijn maag krimpt ineen. Dit is heftig. Opeens ben ik bang om de bladzijde om te slaan. Hij is toch stiekem geen seriemoordenaar die op de volgende pagina’s zijn bloederige slachtpartijen bekent? Maar ik moet weten wat hem kwelt.
‘Alles eens opschrijven, als deel van de therapie. Ik twijfel of deze tip van dokter Vogel wel gaat werken. Ik ben niet zo’n schrijver. En mijn gevoelens uiten gaat me ook niet zo goed af. Dus ik ga het kort houden. Maar hij zal wel weten wat het beste voor me is, zeker? Ik hoop echt dat hij me kan helpen.
Ik koester deze gevoelens sinds begin dit jaar. Zomaar uit het niets. Hoewel, ik weet hoe het komt. Ik ben al verliefd op Marianne sinds ik twaalf was. Ze was een meisje dat bij ons in de straat woonde. Mijn liefde was puur platonisch. Ik durfde haar niet aan te spreken en zij zag me niet staan. Toen ik mijn geboortedorp verliet om verder te studeren, verloor ik haar uit het oog. Maar vele jaren later, ik werkte al, zag ik haar in een café waar ik op een vrijdag na de dagtaak nog iets ging drinken met enkele collega’s. Ze herkende me tot mijn grote verbazing meteen. We raakten aan de praat, spraken eens af, en daarna nog eens. De vonk sloeg over, we trouwden en kregen een pracht van een dochter, Sofie. En die Sofie is nu het evenbeeld van het twaalfjarige meisje waarop ik als prille tiener smoorverliefd was. Opeens kwamen die gevoelens van weleer terug. Ik ben weer verliefd. Verliefd op mijn bloedeigen dochter…’
Ik moet enkele keren hard slikken. Ben ik de oorzaak van zijn verdwijning? Ik heb nooit gemerkt dat hij op zo’n manier naar me keek. Oh, papa toch!
‘Ik probeer mijn gevoelens te onderdrukken en tracht wat afstandelijk te zijn. Het is moeilijk, want ze is altijd mijn lieveling geweest, op de gewone manier waarop vaders van hun kinderen houden. Maar nu haar babyvet is verdwenen en ze de fijne trekken van haar moeder van weleer begint te krijgen, moet ik me inhouden om niet constant bewonderend naar haar te staren. Dat ze ’s avonds in haar korte nachtjapon samen met ons televisie kijkt, helpt ook niet echt. Ze had als kind altijd de gewoonte om lekker knus op mijn schoot te komen zitten, maar dat kan ik niet meer aan. Die mooie slanke benen, haar slipje dat af en toe zichtbaar wordt, het besef dat ze tietjes heeft gekregen… Ik wil niet dat ze mijn erectie voelt als ze op me komt zitten. Het meisje is nog zo onschuldig en ik wil dat ze nog een tijd ver weg blijft van seks en zo. Ze kijkt me wat boos en verward aan als ze na mijn afwijzing in een andere zetel gaat zitten. Maar het is voor haar eigen bestwil. En voor die van mij. Ik sprak met dokter Vogel over medicatie die misschien zou kunnen helpen, maar daar wil hij niets over horen. Puur vergif, noemt hij het. Ik zal het met mijn wilskracht moeten doen, ben ik bang.’
Papa die op me geilt. Ik ben wat beschaamd om het te zeggen, maar het windt me wel wat op. Maar het brave meisje dat ik toen was, zal er niet veel van begrepen hebben.
‘Het gaat wat beter nu. Tijdens onze reis naar Schotland leek ik opeens in staat om weer op een normale manier met haar om te gaan. Misschien was het de frisse lucht of de vermoeidheid door de fikse wandelingen die we maakten. Die trip deed echt deugd en doet het beste verhopen voor de toekomst.’
Die reis was inderdaad het laatste moment dat ik hem echt en onbekommerd zag lachen. Jammer dat zijn hoop ijdel was. Ik sla nog een bladzijde om.
‘Het is erger dan ooit! Sofie is opeens enorm veranderd sinds ze naar de middelbare school gaat. Plots is ze een voorbeeldige dochter die helpt in het huishouden, wat ze vroeger nauwelijks deed. En ze is poeslief voor mij, is geïnteresseerd in wat ik doe en ik betrap haar erop dat ze vaak gewoon naar me zit te kijken. Ze straalt en ik ben verliefder dan ooit.
Vannacht schrok ik wakker uit een droom waarin ik haar kutje likte. Ik had een knoert van een erectie waaruit wat sperma sijpelde. Dit is me niet meer overkomen sinds ik een puber was. Ik verlang zo naar haar, en steeds meer op een seksuele manier. Wat een slechte vader ben ik toch! Want bij andere jonge meisjes heb ik deze gevoelens helemaal niet. De vriendin van Sofie, Leen, komt hier geregeld over de vloer en ze is een beeldmooi meisje, maar ik droom er niet van om haar te zoenen, haar te betasten, haar te neuken. Oh Sofie, schatje, wat doe je me toch aan?’
Oei, ik blijk het sinds mijn terugkeer naar 1993 nog erger hebben gemaakt. Hoewel bij nader inzien, het resultaat zal uiteindelijk hetzelfde blijven. Zelfs als naïef meisje met de nodige nukken werd het voor papa te veel en trapte hij het af. Maar waarom zit ik nu ineens over mijn kutje te wrijven? Omdat ik las over hoe papa in zijn droom mijn poesje verwende? Ik heb in mijn leven al veel aangrijpende romans gelezen, het maakte deel uit van mijn job, maar nog nooit iets dat me op zo’n roetsjbaan van emoties deed belanden als dit dunne schriftje. Ik ben tegelijk verrast, kwaad, meelevend, droevig en geil. Ik draai nog een bladzijde om. Er staat nog maar één klein stukje tekst.
‘Het is over. De sessies bij dokter Vogel hebben voor geen meter geholpen. Toen ik hem van mijn natte droom vertelde, zag ik zowaar opwinding in zijn blik. Ik ga niet meer naar hem terug. Het is tijd voor plan B. Ik moet verdwijnen. Voorgoed. Dit gaat Marianne en Sofie heel wat verdriet bezorgen. Maar dat is nog de minste pijn. Als ik blijf, ben ik bang dat ik mijn dochter op een dag zal bespringen, verkrachten, pijn ga doen. Dat wil ik mijn gezin niet aandoen.
Ik hoor thuis in een psychiatrische instelling, maar dit stoot me te veel af. Via een vroegere schoolkameraad, die wat op het slechte pad is geraakt, ben ik in contact gekomen met iemand die voor een nieuwe identiteit in het buitenland kan zorgen. Het kost me een fortuin, maar gelukkig heb ik nog wat geld liggen. Volgende week is alles rond. En dan ben ik weg.
Marianne, als je dit alles toch hebt gelezen: het spijt me verschrikkelijk. Weet dat ik Sofie met geen vinger heb aangeraakt. Ik hoop dat je begrijpt dat ik mezelf in bescherming moet nemen, want ik kan niet leven met de gedachte dat je me als een perverse pederast ziet. Dan liever als iemand die om duistere redenen verdwijnt. Vergeef me, Marianne! Ik hou van je! Het ga je goed!’
Ik moet een traan wegpinken. Wat een ellende! Opeens vraag ik me af waarom ik dit schriftje niet vond na het verdwijnen van vader. Toen ik verhuisde liet ik de inboedel ophalen door een kringloopwinkel. Ik herinner me nog dat ik in deze kamer stond toen ze het bureau weghaalden. Had het schriftje onder het meubel op de vloer gelegen, dan had ik dit zeker opgemerkt. Misschien dat mama het had gevonden en het wegens de schokkende inhoud voor me verborgen hield? Maar logischer lijkt het me dat papa het gewoon mee had genomen of voor zijn vertrek had vernietigd.
Ik krijg het opeens erg benauwd. Ik gooi het schriftje terug waar het lag. Het lukt me niet meteen om de lade terug in het bureau te plaatsen en ik raak wat in paniek, maar uiteindelijk slaag ik er toch in. Beneden grijp ik mijn jas en ik ga naar buiten.
Een kwartier later lig ik op mijn wat vochtige bemoste boomstam in het bos. De enige plek waar ik ongestoord kan nadenken. Had ik dat schriftje 29 jaar geleden ontdekt, dan zou ik niet alleen geschokt geweest zijn, maar ook totaal machteloos. Maar nu niet. Er is maar één manier om papa te doen blijven. Hem te geven wat hij wilt. En na mijn avonturen de laatste weken ben ik er klaar voor.
Seks hebben met mijn vader staat niet meteen hoog op mijn ‘bucket list’, helemaal niet eigenlijk. Maar ik offer me op voor mijn lieve moeder. Wat ben ik blij dat zij de zielenroerselen van haar man nooit onder ogen is gekomen. Zoiets zou zij niet verdienen. Maar ik moet snel handelen, want hij verdween op 1 oktober en dat is nu vrijdag al. En ik heb geluk, want morgen gaat mama samen met enkele vriendinnen en de herstelde moeder van Leen, een dagje naar de zee. Zo ben ik de ganse dag alleen met papa…
***
Het is zeven uur ’s morgens wanneer ik mama onze woning hoor verlaten. Van achter het gordijn zie ik ze een auto instappen. Dit mag niet haar laatste plezierige dag in haar leven worden. Ik draag nog steeds mijn geliefde nachtkleedje, maar deze keer zonder slipje. Zachtjes open ik de deur van de slaapkamer van mijn ouders. Papa ligt nog te ronken, blij dat hij eens kan uitslapen. Normaal gezien staat hij zondag op tijd op om broodjes te gaan halen bij de bakker. Ik zal het vandaag zonder moeten doen, maar ik heb toch geen honger.
Ik kruip onder het deken en vlij me tegen zijn warme lichaam aan. Hij wordt zichtbaar wakker, maar houdt zijn ogen nog gesloten.
‘Marianne, moet je niet opstaan?’ mompelt hij. ‘Dadelijk komen ze je oppikken.’
‘Het ben ik, papa!’ antwoord ik vrolijk.
Nu gaan zijn ogen wel open en hij kijkt me verbaasd en wat angstig aan. ‘Sofie, wat doe je hier? Daar ben je toch te oud voor.’
Toen ik jonger was, had ik de gewoonte om tijdens het weekend lekker knus tussen mijn ouders in te komen liggen, alvorens ze opstonden. Ik stopte ermee toen ik tien werd, omdat het me toen iets leek voor kleine kinderen, terwijl ik toch al een tiener was.
‘Ik had het wat koud, maar heb nog geen zin om op te staan,’ antwoord ik. ‘Ik mag hier toch even blijven liggen, papa?’
‘J… ja, meisje. Slaap nog maar een beetje.’
‘Papa, mag ik je iets vragen?’ verbreek ik na enkele minuten de stilte. Ik lig nu op mijn zij en kijk hem aan. Hij heeft zijn ogen gesloten, maar ik voel aan zijn lichaam dat hij gespannen is en alleen maar doet alsof hij probeert te slapen.
‘Natuurlijk, Sofie. Wat is er?’
‘Je ziet er de laatste tijd zo ongelukkig uit. Hoe komt dit?’ vraag ik poeslief.
‘Euh… het is erg druk op het werk. Meer niet,’ antwoordt hij snel.
Ik leg een hand op zijn blote borstkas en begin erover te wrijven. Mijn vingers gaan door zijn dunne borsthaar. Zijn ademhaling versnelt. Ik probeer me voor te stellen met welke gevoelens hij nu worstelt. Eigenlijk ben ik hem wat aan het folteren. De slaagkans van mijn missie hangt af van hoe hij nu reageert. Als hij me boos de deur wijst, is alles voor niets geweest. Het enige wat ik dan kan doen, is hem confronteren met het schriftje, maar dan plaats ik hem in een ondergeschikte positie tegenover mij en dat kan onze relatie geen goed doen, mocht hij daarna besluiten om toch te blijven. Maar gelukkig houdt hij me niet tegen.
‘Oh, Sofie…,’ begint hij, maar hij stokt.
‘Je hebt toch geen minnares?’ vraag ik.
‘Nee, helemaal niet,’ reageert hij verrast. ‘Hoe kom je daar bij?’
‘Mama en ik overleven het niet als je ons verlaat!’ jammer ik, terwijl ik mijn onderlip doe trillen. ‘Wat heeft die vrouw wat mama niet heeft?’
‘Sofie, rustig!’ zegt hij terwijl hij me recht in de ogen kijkt. ‘Er is geen andere vrouw! Alleen… alleen maar problemen op het werk.’
‘Je vertelt toch de waarheid? Ik vergeef het je nooit als je tegen me liegt,’ zeg ik boos.
‘Sofie, ik zweer het je! Ik hou heel veel van mama. En van jou!’
‘Dus je belooft dat je ons nooit zal verlaten?’
Het blijft even stil. ‘Ik… ik beloof het,’ antwoordt hij zacht, maar ik weet dat hij liegt.
‘Wat kan ik doen om je op te vrolijken? Ik hou zoveel van je, papa. Ik wil dat je weer zoals vroeger bent!’
‘Er… er is niets dat je kan doen, meisje. Doe gewoon je best op school,’ antwoordt hij zonder me aan te kijken. ‘Slaap nu nog maar even.’
Ik sluit mijn ogen, mijn hand nog steeds op zijn borst, maar bewegingsloos nu. We blijven zo enkele minuten zwijgend liggen. Wat moet er nu allemaal door zijn hoofd gaan, vraag ik me af. Wat jammer dat ik geen gedachten kan lezen.
‘Papa?’ vraag ik dan.
‘Ja, Sofie?’
‘Vind je me mooi?’
Hij opent zijn ogen. ‘Natuurlijk vind ik je mooi. Wat is dat nu voor een vraag?’
‘Gewoon… mijn lichaam is de laatste tijd wat veranderd. Ik… ik begin borstjes te krijgen. Misschien zag je liever hoe ik er vroeger uit zag?’
Ik hoor hem nerveus zuchten. ‘Sofie, je wordt alleen maar mooier en mooier. Je lijkt erg op jouw moeder, en dat is een compliment. Want ik ben met haar getrouwd,’ antwoordt hij. Voor het eerst verschijnt er een glimlach op zijn gezicht.
‘Denk je dat mijn borsten even groot gaan worden als die van haar?’
Hij begint wat te blozen als een schooljongetje. ‘W… waarschijnlijk wel,’ antwoordt hij. ‘Daarover moet je je nu nog geen zorgen maken.’
‘Maar ze groeien nauwelijks!’ jammer ik. Ik ga rechtop zitten en trek mijn nachtkleed over mijn hoofd.
‘Sofie, w… wat doe je?’ roept hij verschrikt uit, terwijl hij naar mijn ontluikende tietjes staart.
‘Kijk hoe klein ze nog zijn,’ klaag ik. ‘Wat als ze zo blijven?’
‘D… dat doen ze niet. Maar… maar ze zijn nu al heel mooi.’
‘Je mag ze eens aanraken, hoor,’ fluister ik.
‘S… Sofie! Dat… dat kan… mag ik niet doen.’
‘Ik wil je gewoon opvrolijken. Als je ze echt mooi vindt, voel er dan even aan. Ik zal het niet aan mama vertellen,’ zeg ik nog steeds op fluistertoon.
‘Sofie!’ zucht hij. De blik in zijn ogen is veranderd. Van angstig en nerveus, naar begerig. Hij brengt een trillende hand naar mijn tietjes en wrijft er zacht over.
‘Oh, papa, dat voelt goed!’ kreun ik.
Ik voel mijn tepels verharden wanneer hij er zachtjes in knijpt. Dan richt hij zich ook op en bevoelt dan met beide handen mijn petieterige heuveltjes. Ik laat me weer op mijn rug glijden. Hij brengt zijn hoofd naar mijn borstjes en begint nu aan mijn tepeltjes te sabbelen.
‘Oh ja, papa! Dat is lekker! Zuig er hard aan, papa!’ kerm ik.
Ik voel zijn hand over mijn buik naar onder bewegen, maar ter hoogte van mijn navel stopt hij. Als ontwaakt uit een trance laat hij zich op zijn rug vallen.
‘Sorry! Dat was fout! Dit had ik nooit mogen doen,’ begint hij, maar ik leg hem meteen het zwijgen op. Het deken is van hem afgegleden en ik zie dat hij een boxershort draagt. De contouren van zijn erectie zijn duidelijk zichtbaar. Ik ga op zijn schoot zitten en voel de hardheid van zijn pik.
‘Het is oké, papa! Ik vind dit heel fijn,’ fluister ik opgewonden terwijl ik in zijn ogen kijk die weer wat angstig staan.
Ik buig me voorover en kus hem op zijn mond. ‘Ik hou van je, papa!’ zeg ik en ik zoen hem in zijn nek, op zijn borstkas en begin daarna aan zijn tepels te likken. Ik hoor hem kreunen. Dan kus ik me een weg naar beneden. Ik zit ondertussen tussen zijn benen. Over het stof van zijn boxershort heen bevoel ik met mijn lippen zijn staalharde pik.
Dan stroop ik met beide handen de broek naar beneden. Zijn lul floept tevoorschijn. Hij is van gemiddeld formaat, al is hij wel groter dan die van de opzichter en van Jan. Een mooie pik, waaruit ooit het zaadje spoot dat mijn bestaan mogelijk maakte. Dus eigenlijk de belangrijkste pik uit mijn leven, als je erover nadenkt.
Voorzichtig streel ik er over met een vingertopje, vanaf zijn behaarde ballen helemaal naar boven tot zijn eikel en nog verder tot het plasgaatje. Zijn pik reageert met schokjes op mijn aanraking en lijkt nog iets stijver te worden.
‘Oh, Sofie, meisje,’ kreunt hij. ‘Wat doe je toch?’
Maar hij houdt me niet tegen. Ook niet wanneer ik de pik aan de onderkant stevig met een hand vastgrijp zodat hij recht omhoog wijst. Ik neem de eikel in mijn mond en zuig eraan. Ik proef de zoute smaak van zijn voorvocht. Dan laat ik de pik steeds dieper in mijn mond glijden en begin hem rustig te pijpen, terwijl ik met mijn andere hand zacht zijn ballen masseer.
‘W… waar heb je dit geleerd?’ vraagt hij verbaasd, maar ik heb het te druk om hem te antwoorden en hij dringt niet verder aan.
‘Papa, lik mijn kutje!’ fluister ik na hem vijf minuten te hebben afgezogen. Ik krabbel recht en breng mijn smachtend spleetje tot aan zijn mond. Hongerig begint hij eraan te likken. Zijn tong wentelt zich ervaren rond mijn gevoelige klitje.
‘Ja, papa! Oh ja!’ kerm ik. ‘Laat me lekker klaarkomen!’
Zijn handen omklemmen stevig mijn smalle billetjes. Ik voel mijn sappen overdadig uit mijn kleddernatte kutje vloeien. De lenige tong van papa boort zich diep in mijn sappige spleetje. Slurpend doet hij zich te goed aan mijn gutsende geil. Kermend knijp ik in mijn tintelende tepeltjes terwijl ik mijn kut steeds onstuimiger tegen zijn gezicht duw. Dan kom ik kreunend en kronkelend klaar. Buiten adem laat ik me op het bed vallen en kijk vol wellust het van mijn lichaamssappen druipende gezicht van papa aan.
‘Neuk me, papa!’ kreun ik. ‘Ik wil het. Ik wil je pik diep in me voelen!’
‘Maar… maar dat kan ik toch niet doen!’ reageert hij, maar ik zie in zijn blik dat hij dit niet meent.
‘Toe, papa. We willen het allebei, dat weet je goed genoeg!’ antwoord ik. Ik geef hem nog een kus op zijn mond en proef mijn eigen kutvocht. ‘Je bent de beste papa in de wereld!’
Deze mededeling, die uiteraard onmogelijk te staven is, doet hem overstag gaan. Hij komt op me liggen en brengt met een hand zijn pik tot aan mijn snakkende spleetje.
‘Dit kan wat pijn doen, meisje,’ zegt hij. ‘Laat onmiddellijk iets weten als het niet meer gaat.’
Ik knik en laat hem in de waan dat hij de eer heeft me te ontmaagden. Ik zie de verrassing in zijn blik wanneer hij merkt dat zijn pik zonder problemen of obstakels mijn ganse kut vult.
‘Hoe… waarom…,’ begint hij.
‘Stil maar, papa!’ sus ik hem. ‘Ik heb onlangs wat te enthousiast gemasturbeerd.’
Hier moet hij hoofdschuddend om lachen. ‘Je bent inderdaad geen klein meisje meer.’
Dan wordt hij weer ernstiger. ‘Het spijt me dat ik er de voorbije maanden niet echt voor je was. Anders had je me over zulke, euh… sekszaken vragen kunnen stellen. Daar zijn vaders voor.’
‘Je maakt nu alles goed,’ antwoord ik. ‘Neuk me nu maar gewoon. Ik wil nog eens klaarkomen.’
Langzaam begint hij zijn pik op en neer te bewegen in mijn goed gesmeerde, soppige spleet. Ik heb mijn armen om hem heen geslagen en wrijf over zijn bezwete rug.
‘Sneller, papa! Harder!’ moedig ik hem aan. ‘Het voelt zo goed!’
Hij drijft het tempo op en ik word steeds luidruchtiger van genot. ‘Neuk me, papa! Oh ja! Oh ja! Ik ga weer komen! Ja! Jaaa!’
Luid gillend beleef ik mijn tweede orgasme, die nog krachtiger is dan de eerste. Papa laat me even op adem komen en hervat dan zijn stotende bewegingen. Zijn ademhaling wordt steeds sneller en luider en ik zie aan zijn gezicht dat hij ook op het punt staat klaar te komen.
‘Oh papa! Spuit alles in me! Spuit me helemaal vol! Ik wil je sperma diep in me!’ roep ik opgewonden.
Dan voel ik zijn warme incestueuze zaad mijn kutje vullen. Wat een heerlijke sensatie is dit toch altijd. Kermend spuit papa straal na straal zijn ballen leeg. Uitgeput laat hij zich op me vallen, zijn rood aangelopen gezicht naast dat van mij, zijn krimpende en druipende lul nog steeds in mijn glibberige gleufje. Zo blijven we enkele minuten zwijgend liggen.
‘Dank je, papa! Je was geweldig!’ zeg ik dan, naar waarheid. ‘Je mag altijd met me spelen, wanneer je dit wilt! Mama hoeft dit uiteraard niet te weten.’
Hij rolt zich van mij af waardoor zijn slappe pik uit mijn zaadlekkend kutje glipt. Er staan tranen in zijn ogen.
‘Wat is er, papa?’ vraag ik ongerust. ‘Je hoeft je niet te schamen over wat je gedaan hebt.’
‘Oh, Sofie!’ antwoordt hij met trillende stem. ‘Ik hou zoveel van je. En van mama. Ik laat jullie echt nooit in de steek. Dat beloof ik je.’
Ook ik voel mijn ogen vochtig worden. Van intens geluk.
Ik denk dat ik in mijn opdracht geslaagd ben, maar zeker ben ik natuurlijk niet. Al is vader de volgende dagen weer de papa van weleer. Hij maakt grapjes, lacht vaak en knijpt zelfs moeder speels in haar billen. Ook mama is opgetogen. Papa maakt haar wijs dat ze op het werk meer personeel hebben aangenomen, waardoor zijn dagen een pak minder stresserend zijn geworden.
’s Avonds kruip ik weer zoals vroeger gezellig op zijn schoot. Ik laat mijn kutje, door enkele lagen stof heen, wiebelen op zijn altijd harde pik. Als mama even de living verlaat, knijpt hij snel in mijn tietjes en geef ik hem een vlugge tongzoen. Seks hebben we niet meer gehad. Mama mag absoluut niets merken van onze geile vader-dochterrelatie.
Toch ben ik meer dan opgelucht wanneer ik hem op 1 oktober ’s avonds vrolijk in de keuken aantref. Ik vlucht snel naar het toilet om eens goed uit te huilen. Het is me gelukt! Ik herinner me nog zo goed die eerste dag van oktober van toen. Hoe ziek we waren van ongerustheid toen hij na zijn dagtaak niet naar huis kwam. En de volgende dagen ook niet. We hadden uiteraard nooit kunnen vermoeden dat dit kwam omdat hij verliefd op me was.