Identiek maar toch verschillend

Dit verhaal is origineel in het Engels geschreven, onder de titel “Identical differents”, voor een schrijfwedstrijd met verplicht thema: “twins” (tweelingen).

Introductie

Ik liep met Jennifer mee naar de deur toen zij naar haar werk ging.
“Luister, Mark. Ik hoef dit vast niet te herhalen, maar ik doe het toch. Ik kan niet voorspellen wat er gaat gebeuren als jij hier straks alleen bent met mijn meiden. En ook jouw reacties niet. Nee, laat me uitpraten. Ook jouw reacties niet. Maar je bent hier omdat ik je vertrouw. Onthou gewoon altijd mijn enige echte regel: ik wil dat ze veilig en blij zijn. Het maakt me niet uit hoe. Dus, hou ze veilig. Maak ze blij. Meer vraag ik niet.”
Voordat ik kon antwoorden, draaide ze zich om en sloot de deur. Ik schudde mijn hoofd, terwijl ik de deur van binnen op slot deed. Had ze me nu net in feite toestemming gegeven om …
Ik schudde mijn hoofd. Nee. Dat bedoelde ze niet. Dat kon ze niet bedoelen. Ja, oké, ze voedde haar dochters op een ongebruikelijke manier op. Maar niet zo ongebruikelijk.

Madelyn stopte met spelen en stond op. Ze omhelsde me, drukte haar naakte lijfje tegen me aan.
“Wil je met ons spelen, Mark? Ik weet een leuk spelletje.”

Het zwembad

Mijn laatste baantje zat er op, dus ik klom uit het water. Klaar met mijn wekelijkse uurtje zwemmen. Nu was het tijd om een makkelijke stoel naast het bad te vinden en de zon me te laten drogen, terwijl ik genoot van het uitzicht op spelende kinderen.

Ik liet mijn ogen dwalen. Het was een drukke dag. Overal blije kinderen. En volwassenen, uiteraard, maar daar besteedde ik geen aandacht aan. Mijn ogen wer

Dit verhaal is origineel in het Engels geschreven, onder de titel “Identical differents”, voor een schrijfwedstrijd met verplicht thema: “twins” (tweelingen).

den vooral getrokken door twee meisjes van zo te zien een jaar of acht. De ene droeg een bruin badpakje, de andere had een bikini in dezelfde kleur. Maar verder leken ze vrijwel identiek – voor zover ik dat kon zien vanaf de plaats waar ik zat.

Hun lijfjes waren slank en gebruind. Beide hadden ze schouderlang bruin haar. In het rumoer om me heen kon ik hun stemmen niet onderscheiden, maar ik zag ze wel breed glimlachen als ze met elkaar praatten of in hun spel.

“Mooi uitzicht?”
Ik schrok toen een vrouwenstem die mijn gedachten verstoorde. Kut. Dat ene ding dat ik altijd probeerde te vermijden. Laat het niet merken. Kijk, geniet, maar zorg dat niemand het merkt. Ik was veel te lang naar deze twee meisjes blijven kijken.
Ik keek op naar de bron van de stem. Een vrouw van zo te zien voor in de dertig. Een beetje gezet, maar verder zag ze er goed uit. Korte krulletjes rond een gezicht dat veel vriendelijker keek dan ik had verwacht.
Ik besloot dat eerlijkheid de beste verdediging was.

“Ik mag altijd graag nog even zitten en ontspannen na mijn baantjes,” gaf ik toe, “en het zal wel door mijn leeftijd komen dat ik dan graag naar de spelende kinderen kijk. Zeg maar dat ze me doen denken aan de kleinkinderen waar ik nog op wacht.”
Ik grinnikte, en zag dat haar lippen ook een stukje opkrulden. Nam ze genoegen met mijn excuus?
“Dat snap ik. Maar u leek wel heel intens te kijken. Alsof u iets vreemds opviel.”
Ik wees met mijn hand, al besefte ik dat dat niet echt zou helpen.
“Zie je die twee meisjes daar? Eentje in een bruine bikini, de andere in een bruin badpak? Het viel me op hoe veel ze op elkaar lijken. Dat is denk ik waarom ik staarde.”
“Op zoek naar de verschillen?”
Ze snoof
“Succes daarmee. Zelfs hun grootouders kunnen ze niet uit elkaar houden.”
“Je kent ze?”
“Dat is wat iedereen me telkens vertelt. Maar ik weet nog altijd niet of er überhaupt iemand is die die twee kent.”
“Ah, dan neem ik aan dat jij hun moeder bent?”
Ze glimlachte en stak een hand uit.
“Jennifer, aangenaam. Ja, ze zijn de mijne, al wou ik soms dat het niet zo was.”
De glinstering in haar ogen verried dat ze dat niet meende.
“Mark. Aangenaam.”
“En die twee belhamels zijn Madelyn en Zoe. Heeft u er bezwaar tegen als ik naast u kom zitten? Dit lijkt me een mooie plek waar ik ze goed in de gaten kan houden terwijl ik wel op een veilige afstand ben van wat ze ook van plan zijn.”

Het volgende halve uur of zo hadden Jennifer en ik een aangenaam gesprek. In het begin spuide ze vooral haar gal over, zoals zij ze noemde, “het dramatische duo”. Ik luisterde alleen maar, en genoot ervan om de liefde in haar ogen te zien, terwijl ze vertelde over de streken waar ze mee moest dealen. Maar ze vroeg ook naar mijn leven als weduwnaar, naar mijn kinderen, en daarna hadden we het over werk en politiek en over onze favoriete films. En ze sprak, zonder te klagen, over haar leven als alleenstaande moeder, haar worsteling om rond te komen, en hoe blij ze was dat ze een kans had gevonden om een dagje gewoon lol te maken met de meisjes.
Om kort te gaan, we hadden samen een prettige tijd, terwijl we allebei goed op de meisjes letten, elk met onze eigen redenen. Het leek alsof het spelen in het water ze nooit moe zou krijgen.

Maar uiteindelijk klommen de meisjes toch aan de kant en keken om zich heen. Jennifer ging staan en zwaaide, en toen ze haar zagen renden ze onze kant op.
“Je vindt het toch niet erg?” controleerde ze, “want het wordt luidruchtig als ze hier zijn. Ik kan een stukje opschuiven, als jij je rust wil?”
“Nee, geen probleem,” antwoordde ik met een glimlach, “Weet je nog dat ik al aan kleinkinderen toe ben, maar mijn kinderen nog niet? Nou, dan is dit een mooie kans om me even in die rol te wanen.”
“Of je bent na vandaag voor altijd van dat verlangen verlost,” lachte ze, en toen waren de meisjes bij ons, en ons gesprek werd direct verstoord.

Ik leunde achterover en keek, terwijl de twee meisjes in een enorm gekwebbel losbarsten, om hun moeder alles te vertellen wat ze hadden gedaan, terwijl Jennifer probeerde toch nog een beetje orde in de chaos te behouden.
Ik luisterde niet echt naar het gesprek, maar genoot in plaats daarvan van het uitzicht. Van zo dichtbij waren de meisjes zelfs nog mooier dan van een afstand. Ze hadden donkerbruine ogen, kleine spitse neusjes, helder rode lippen, en schattige kuiltjes in hun wangen als ze lachten. Wat ze vaak deden.

Maar toen veranderde de toon van het gesprek. Ik hoorde frustratie in de stem van een van de kinderen.
“Waarom niet, mama? Alle andere kinderen hebben een ijsje Waarom krijgen wij nooit leuke dingen?”
Ik keek en zag dat het het meisje in het badpak was, in tranen, met haar handje in haar moeders hand.
“Alsjeblieft, Zoe. Niet zeuren. Kan je niet gewoon blij zijn dat we vandaag naar het zwembad konden?”
Ik hoorde de ergernis in haar stem, en kennelijk merkte Zoe het ook.
“Sorry, mama. Ik ben echt wel blij dat we kunnen zwemmen.”
“Ja, mama. En ik ook!” zei het bikini zusje, Madelyn als ik het me goed herinnerde. Ze omhelsde en kuste Jennifer.
Zoe zag dat en gaf Jennifer toen ook een dikke knuffel.
“Bedankt voor deze fijne dag, mama!”

“Jennifer?” stelde ik haastig voor, voordat de kinderen de kans hadden om weer verder te gaan met hun waterval van woorden, “heb je er bezwaar tegen als ik je dochters op een ijsje trakteer?”
“Oh, ja, ja, ja!
“Ja, mam! Alsjeblieft?”
Ik negeerde de meisjes en keek naar Jennifer.
“Dat is echt niet nodig, Mark!”
“Dat weet ik. Maar wat nu als ik het graag wil?”
“Hmm, ik weet het niet. Het voelt …”
“Laat me het dan anders zeggen,” viel ik haar in de rede, “zou jij, na het heerlijke gesprek dat we hier gehad hebben, een drankje van me aan willen nemen? En begrijp je dat het raar zou zijn om jou iets aan te bieden, maar je dochters te negeren?”
Ze zuchtte, maar wel met een glimlach.
“Ik zou niet weten hoe ik zo’n aanbod zou kunnen weigeren. Bedankt, Mark.”

Ik kwam terug met twee glazen wijn en twee ijslollies.
“Bedankt, Mark. Meiden?”
Zoe stak haar hand uit en schudde beleefde de mijne: “Bedankt, meneer Mark.”
“Ja, bedankt!” voegde Madelyn toe, en verraste me toen door mijn lijf stevig te omarmen. Haar hoofd was tegen mijn buik gedrukt, haar armen kwamen maar net boven mijn billen. En toen drukte ze zelfs een klein kusje op mijn buik.
En toen renden de kinderen ervandoor, naar een andere groep kinderen, bewapend met hun ijsjes.

“Sorry voor die aanval,” begon Jennifer, “maar dat is Madelyn. Zoe is altijd beleefd en gereserveerd, maar Madelyn heeft geen filter. Ze mag en vertrouwt iemand totaal, of totaal niet. Bij jou dus kennelijk totaal wel.”
“Nou ja, ik heb haar wel getrakteerd,” gaf ik toe, “dus je zou kunnen zeggen dat het een gekochte vriendschap is?”
“Nonsens! Ze heeft een geweldig zesde zintuig, en heeft nog niet geleerd zich in te houden. Als ze je niet had vertrouwd, als ze niet echt gek op je was, dan had ze je van een afstandje beleefd bedankt.”

We kletsten nog een minuut of tien, maar toen stond Jennifer op.
“Ik vond het gezellig, Mark. En ik weet niet hoe ik je kan bedanken dat je de dag extra bijzonder hebt gemaakt voor mijn meiden door ze op ijs te trakteren. Maar ik ga je nu wel Ik hoop dat je het niet erg vindt dat ik je nu toch ga verlaten, om de rest van de middag met mijn twee favoriete lastpakken door te brengen?”
“Zeker niet, Jennifer. Ik sta er juist op dat je hun vóór laat gaan boven al het andere. Bedankt voor je gezelschap!”

Ruzie

Ik bleef nog een tijdje zitten, om naar Jennifer en haar dochters te kijken, tot ze naar een deel van het zwembad gingen waar ik ze niet kon zien. Gelukkig was er nog genoeg ander fraais om naar te kijken, terwijl ik de rest van mijn wijn opdronk. Maar toen mijn glas leeg was, besloot ik maar naar huis te gaan. En dus pakte ik mijn handdoek en liep naar de kleedkamers. Toen ik in de buurt kwam van de kleedruimtes, hoorde ik geschreeuw. En de stemmen klonken bekend. Zelfs nog voordat ik de hoek om liep en ze zag, was ik er al van overtuigd dat het een van de tweelingen was, die tegen Jennifer schreeuwde.

En ik had inderdaad gelijk.
Het meisje in de bikini … Madelyn, schoot me te binnen … was duidelijk van streek. Handen in haar zijden, een rood hoofd, en een uitdagende blik op haar gezicht. En tegenover haar stond haar zeer geërgerde moeder. Zoe stond helemaal achter haar moeder verscholen en wist zich geen raad te geven met de situatie.
“Oh, alsjeblieft, Madelyn, waarom doe je zo? Kan je niet gewoon met ons mee komen?”
“Nee! Ik kan heus alleen!”
“Ik weet dat je dat kan, maar …”
“Mahaam!!!! ik ben geen kind meer. Ik kan dit echt wel.”
“Ja, maar …”

Op dat moment keek Jennifer op en zag mij staan. Ik zag de wanhoop in haar ogen, als een schreeuw om hulp. En dus liep ik naar ze toe, om te kijken of ik tussenbeide kon komen.
“Hé, wat is hier aan de hand? Toch niet een ruzie tussen twee van mijn favoriete dames?”
Madelyn onderbrak wat ze had willen schreeuwen toen ze mijn stem hoorde, omhoog keek, en mij toen herkende.
Ik gaf Jennifer een snelle knipoog, om aan te geven dat ik zou proberen te helpen. Toen knielde ik, hield een vinger onder Madelyn’s kin, veegde met mijn andere hand een traantje van haar wang, en vroeg toen:
“Hé, Madelyn. Zou je me willen uitleggen waarom je ruzie hebt met mama?”

“Mama wil dat we met ons drieën in één kleedhokje gaan. Maar kijk dan hoe klein ze zijn. Daar passen we niet. En ik kan echt mezelf wel omkleden, ik heb geen hulp nodig. Dus ik wil in een ander hokje. Maar dat mag niet van mama.”
Ik keek op, en Jennifer knikte.
“De familie kleedkamers zijn opeens dicht. Noodreparatie. En ik vind het gewoon geen prettig idee als Madelyn of Zoe alleen is. Ik weet dat ze zich heus wel redt, maar het voelt niet goed. Snap je dat?”
Ik knikte, en keerde me toen weer naar Madelyn.
“Luister, lieverd. Je hebt mama gehoord. Ze weet dat jij jezelf kan aankleden. Maar ze maakt zich zorgen. Dat doen moeders nu eenmaal. Kan je niet gewoon met haar meegaan in het kleedhokje, en dan jezelf helemaal aankleden, om te laten zien hoe goed je dat al kan?”

Madelyn sniffelde haar traantjes weg. Ze merkte dat ik probeerde te bemiddelen en probeerde mee te doen.
“Dat weet ik wel, meneer Mark. Maar het is gewoon veels te krap in die hokjes, als we daar met zijn drieën in gaan.”
“Ja, dat snap ik. Maar wil je het toch doen? Voor mama? Je zou haar heel blij maken als je dit voor haar doet.”
En toen begon Madelyn te stralen, omdat ze een idee had.
“Misschien kunnen we dan om beurten? Dan gaat mama eerst met Zoe. En als Zoe is aangekleed gaat zij er uit en kan ik er in.”
Ik keek weer omhoog.
“Wat zeg je ervan, Jennifer? Is dat een goede middenweg?”
“Dan zijn ze nog steeds een tijdje alleen.”
“Niet als meneer Mark bij me blijft!”

Ik zag dat Jennifer de suggestie overwoog. En tot een conclusie kwam.
“Oké, daar kan ik me in vinden. Als … Oh, ik had het eerst moeten vragen. Sorry, maar vind jij het goed, Mark?”
“Geen zorgen,” glimlachte ik, “jij hebt een oplossing, en ik mag nog een paar minuten met je lieve dochters doorbrengen. Win-win. En dan kleed ik me wel om als jullie allemaal klaar zijn. Ik heb toch geen haast.”
Maar toen merkte ik dat Zoe aan Jennifer’s hand trok. Ze knielde, en Zoe fluisterde iets in haar moeders oor.

“Nieuw probleem,” fluisterde Jennifer toen in mijn oor.
“Wat dan?”
“Word alsjeblieft niet boos. Zoe heeft meer tijd nodig dan Madelyn voordat ze iemand vertrouwt. Ze vindt het geen fijn idee om bij jou te zijn met niemand anders erbij, omdat ze je nog niet goed kent. Maar ze wil ook niet dat haar zus dat weet en denkt dat ze een bange schijterd is.”
“Oh, daar word ik echt niet boos over. We hebben elkaar nog maar net ontmoet. Ik ben juist verrast dat jij geen probleem had met het voorstel van Madelyn.”
“Zoals ik al zei, Mark, ik vertrouw haar zesde zintuig. En mijn eigen. En bovendien kunnen mijn dochters erg hard gillen, en ik heb ze genoeg geleerd dat ik zeker weet dat ze precies weten wanneer ze dat moeten doen. Dus …”

Ze stopte halverwege haar zin. Dacht na. Schudde toen haar hoofd.
“Wat is er, Jennifer?”
“Nee, dat kan ik je echt niet vragen.”
“Wat vragen?”
“Ik dacht dat ik een idee had, maar dan moet jij … nee, sorry, dat was geen goed idee.”
“Vertel het me toch maar. Wie weet brengt het mij weer op een nieuw idee.”
“Niet lachen, het is echt een raar idee. Ik dacht, wat nu als Madelyn samen met jou in een hokje gaat, en ik ga met Zoe?”

Ik verstijfde. Had ze me werkelijk net aangeboden dat ik met haar achtjarige dochter in een badhokje zou gaan, dat ze zich voor mijn ogen zou uitkleden, dat ik dat kon zien? Had ze enig idee wat ze me daar aanbood? Wat ze mij aanbood, uitgerekend mij? En dat slechts luttele seconden nadat ze nog had opgeschept over haar zesde zintuig?
Ik slikte moeizaam, en Jennifer leek dat verkeerd te interpreteren.
“Oh, laat maar, ik had het niet moeten zeggen. Ik kan toch niet verwachten dat …”
“Nee,” viel ik haar in de rede, langzaam, alsof ik zelf twijfelde, “nee, het is wel goed. Misschien is het niet eens zo’n slecht idee. Als jij … als jij het goed vindt. Je snapt toch wel wat het betekent?”
“Dat jullie je samen omkleden. In hetzelfde hokje. Ja. Je mag haar vragen zich om te draaien als je niet wil dat ze je ziet. Maar om eerlijk te zijn, …” grinnikte ze, “verwacht ik, haar kennende, dat ze gaat proberen toch te gluren. Dus ja, als je dat niet wil, …”
“Ik schaam me niet voor mijn lijf. Ik heb nooit begrepen waarom bepaalde lichaamsdelen niet gezien mogen worden. Ik pas me aan omdat de samenleving dat verwacht, maar het maakt mij niet uit. Maar ik zie haar dan ook.”
“Ja. Een meisje. Ze heeft nog niks. Dat vind je toch niet erg?”
Zag ik daar een subtiele knipoog? Of verbeeldde ik me dat maar?
“Oké, daar heb je gelijk in. Maar ik wil het wel eerst aan Madelyn vragen. Ik wil niet dat zij er een probleem mee heeft.”
“Geen zorgen, Mark. Ze mag je en ze vertrouwt je. Maar ja, vraag het haar, dan zal je het van haar zelf horen.”

De meisjes hadden geduldig staan wachten tijdens onze hele gefluisterde overleg. In gedachten gaf ik Jennifer een compliment hoe goed ze haar dochters had opgevoed. Maar nu knielde ik weer voor Madelyn, en keek in haar bruine ogen.
“Madelyn, lieverd? Mama is bang dat het te lang duurt als ze eerst Zoe moet helpen en daarna jou. Ze heeft wel een ander idee, maar alleen als jij het goed vindt. Vind je het goed om samen met mij in een kleedhokje te gaan, zodat ik jou kan helpen, terwijl mama Zoe helpt? Als je niet niet wil is dat ook …”
Ik kon mijn zin niet eens afmaken. Ze wierp zichzelf naar me toe en sloeg haar armen om mijn nek.
“Mag dat? Cool!”
Ik keek verrast naar Jennifer, die me wetend toelachte.

Maar Zoe leek overdonderd.
“Wat? Madelyn, nee! Hij is een vreemde. En een man. Je kan je toch niet zomaar uitkleden waar hij bij is?”
“Waarom niet? Oh, en hij moet zelf ook omkleden, dus dan kan ik zijn …”
Jennifer wierp haar dochter een waarschuwende blik toe, en ze sloot haar mond.
“Madelyn Anna Johnson, jij gaat je netjes omdraaien en niet gluren als meneer Mark je dat vraagt. Ben ik duidelijk?”
“Ja, mama.”

In het kleedhokje

Zoe en Jennifer doken in het dichtstbijzijnde kleedhokje en sloten de deur. Ik wilde al in de volgende stappen, maar Madelyn pakte me bij mijn hand en trok me mee. Ik haalde mijn schouders op en liet haar voor gaan. Ze ging helemaal naar het laatste hokje, en trok me daar naar binnen. Ik sloot de deur en draaide me om.
Ze verspilde geen tijd. Ze was van boven al bloot, haar bovenstukje achteloos op de grond gegooid. Maar ze was niet met haar broekje bezig Ze stond daar, handjes in haar zij, haar borst een beetje naar voren gestoken, en keek naar mij omhoog.
Ik probeerde niet naar die twee heerlijke witte driehoekjes op haar platte borst te staren, naar die prachtige tepelhoven en die sexy tepeltjes. Maar ze leek wel iets te verwachten, want ze bleef naar me omhoog kijken, met een afwachtende blik. Ik moest snel nadenken om iets te verzinnen dat haar blij zou maken, maar dat niet verkeerd zou overkomen.

“Hallo, schoonheid! Jij bent snel met je bovenstukje! Nu het broekje, of ga je je eerst drogen?”
“Wil jij het voor me doen?”
“Wat?”
Niet het meest snuggere antwoord. Maar ze verraste me.
“Ik dacht dat je het zelf wou doen?”
“Ik kan het zelf doen. Maar nu je toch hier bij me bent, kan ik net zo goed lui zijn en jou laten helpen, net zoals mama deed toen ik nog klein was.”

Ik probeerde mijn opwinding te verbergen, terwijl ik mijn schouders ophaalde en toen zei:
“Ach, waarom ook niet, als dat is wat de kleine prinses wil.”
Ze giechelde en spreidde haar armen uit.
“Hè?”
“Zodat je me kan optillen en me op het bankje zetten. Anders moet je de hele tijd op je knieën op de natte vloer zitten.”

Ik bekeek haar. Hoe ze daar stond. Zo kwetsbaar en toch zo vol vertrouwen. Ze stond daar te wachten, met haar armen wijd, tot ik haar bij haar zijden zou pakken en haar op zou tillen.
Ik hurkte, en probeerde het trillen van mijn armen te onderdrukken, terwijl ik voorzichtig mijn handen om haar beide zijden sloot. Mijn vingers voelden de zachte, warme huid op haar rug. De palmen van mijn handen voelden haar ribben onder mijn stevige greep. Als ik mijn polsen naar elkaar toe had gebracht, dan had ik haar puntige tepeltjes kunnen voelen. Ik moest me inhouden om haar daar niet te betasten.
Ik pakte haar stevig vast en tilde het meisje op. Ze woog bijna niets. Ik tilde haar boven het bankje en liet haar toen rustig zakken, tot ik wist dat ze weer op haar beentjes stond en ik haar los kon laten. Haar kruis, nog altijd bedekt door dat laatste lapje stof, was nu vlak voor mijn ogen. Ik kwam snel overeind en pakte haar handdoek.

“Ik ben nog in mijn bikini,” merkte Madelyn op.
“Alleen het broekje.”
“Hm-hm. Maar die moet je eerst uitdoen. Dan pas afdrogen. Zo deed mama het ook altijd.”
Zo’n verleiding. En ik wist dat ik het niet kon blijven uitstellen. Maar voor haar veiligheid, en voor mijn eigen zelfbeheersing, leek het me belangrijk om in elk geval dat deel van haar lijfje zo lang mogelijk uit het zicht te houden.
“Wel, ik ben niet mama. Ik doe dit op mijn manier. Ik droog je eerst van boven, en pas daarna doe ik je broekje uit.”
“Maar …”
“Of, als je dat niet wil, dan mag je het ook zelf doen.”
Ik stak mijn hand uit om haar de handdoek aan te bieden. Ze nam hem niet aan.
“Het is al goed, meneer Mark. Doe het maar op jouw manier. Wil je me nog wel helpen?”

Ik begon met haar haren. Nadat ik die zo droog had gewreven als ik kon, veegde ik voorzichtig haar hele gezicht droog, toen haar nek. Ik knielde, om goed bij haar rug te kunnen, die ik met lange, zachte bewegingen van de handdoek droogwreef. Ik genoot intussen van haar prachtige vorm, en stelde me voor hoe het zou voelen om diezelfde beweging te maken zonder een handdoek tussen mijn handen en haar perfecte huidje.

Ik schrok toen ze onverwacht haar hoofd naar me toe draaide. Probeerde mijn gezicht onder controle te krijgen en hoopte dat ze de blik van pure lust in mijn ogen niet had gezien.
“Zal ik me omkeren, zodat je mijn voorkantje kan doen?”
Ik slikte en knikte, hield toen haar hand vast zodat ze niet zou vallen terwijl ze een halve draai maakte op het smalle bankje.

Ze stond daar, geduldig, een blije glimlach op haar gezicht, terwijl ik nogmaals van haar schoonheid dronk, zo dichtbij, nu we op gelijke hoogte waren. Ik dwong mezelf om die gedachten te stoppen, bang als ik was dat ze het zou merken. Ik was Jennifer’s waarschuwing, dat Madelyn hard kan gillen en weet wat daar het juiste moment voor is, niet vergeten.

En toen wreef ik haar zachtjes droog. Ik begon bij haar nek, toen naar haar borst. Ik kon het niet helpen, ik moest gewoon wat extra tijd aan haar tepeltjes besteden. Te weten dat een dunne handdoek het enige verschil was tussen dit en … en een werkelijkheid geworden droom.
Toen ik me besefte waar ik mee bezig was, ging ik haastig verder naar beneden. Ik keek even naar haar gezicht, bang voor een beschuldigende of zelfs een angstige blik. Maar ze glimlachte nog steeds blij. Dat zag er haast net zo mooi uit als haar spitse tepeltjes.

“Uw bovenlijf is droog, Uwe Hoogheid,” grapte ik, terwijl ik haar de handdoek aangaf.
Ze giechelde en nam de handdoek aan.
“Ik neem aan dat je de rest liever zelf doet?” zei ik.
“Neehee,” zei ze vastberaden, “je hebt beloofd te helpen. Ik hou deze alleen maar even vast, zodat jij mijn broekje uit kan doen.”

Ik haalde mijn schouders op. Herinnerde mezelf dat sommige kinderen pas later schaamte ontwikkelen. Dat dit meisje daar kennelijk geen moeite mee had. En dat haar moeder het duidelijk ook niet erg vond. Het was niet mijn taak om dat te veranderen.
Ik probeerde mijn trillende handen onder controle te krijgen, terwijl ik mijn beide handen op de twee lapjes stof aan de zijkanten legde, en toen langzaam haar broekje omlaag trok. De zijkanten gingen eerst, het kruisje nog gevangen tussen haar gesloten benen, maar toen viel het en kon ik Madelyn helemaal zien.
Haar schaamheuvel was perfect glad. Haar lipjes gesloten tussen haar dunne beentjes, niet meer dan een verticaal streepje, niets van haar geheime schatten was zichtbaar.
Ik dwong mezelf niet te staren. Ik duwde het stukje stof in mijn handen verder omlaag, en voelde een handje op mijn hoofd om haar balans te bewaren toen ze een voor een haar benen optilde om uit het broekje te stappen.

“Eerst je achterkant,” droeg ik op.
Haar hand bleef op mijn hoofd toen ze zich omdraaide. Haar kontje was absoluut zalig. Twee kleine maar stevige kadetjes, slechts centimeters van mijn gezicht verwijderd, een perfect gladde huid, afgezien van een kleine moedervlek op haar rechterbil. Ik was overleden en in de hemel aangekomen.

Ik pakte de handdoek weer, en wreef haar billen een voor een droog, waarbij ik genoot van hoe die kleine kadetjes meebewogen met de handdoek. Toen ze beide droog waren, wilde ik verder gaan met haar benen. Maar Madelyn had een ander plan. Ze pakte haar billen met haar handjes vast en trok ze een stukje uit elkaar, waardoor ik haar rimpelige bruine gaatje zag.
“Je moet er ook tussenin drogen.”
Ik slikte, vouwde toen de handdoek om mijn vlakke hand, en bewoog die toen een paar keer op en neer tussen haar billen.
“Beter,” zei ze.

En toen ging ze met haar rechterbeen een stukje naar rechts, zodat ik makkelijker haar benen kon drogen. Ik begon met rechts. Met mijn rechterhand aan de rechterkant en mijn linkerhand links duwde ik de handdoek tegen de achterkant van haar dijen, een paar centimeter onder haar kruis, en bewoog die toen met kleine bewegingen op en neer.
“Je vergeet het bovenste stukje.”
Met die woorden spreidde Madelyn haar benen nog wat verder, om duidelijk te maken dat ze verwachtte dat ik haar tot helemaal boven aan haar been zou drogen. Ik kon niet vermijden dat mijn linkerduim daarbij tegen haar speciale plekje stootte. Ik keek snel op, bang voor haar reactie. Ik kon haar gezicht niet zien, maar het leek haar niet uit te maken. Ik dacht zelfs, heel even, dat ik haar blij hoorde zuchten. Maar dat moet mijn verbeelding zijn geweest.

“Andere been,” zei ik.
Ik zag dat de handdoek mijn rechterduim niet helemaal bedekte. Ik aarzelde heel even, maar de aandrang was té groot. Ik moest het erop wagen. En dus hield ik hem zoals hij was, terwijl ik haar linkerdij omvatte, en toen helemaal omhoog ging, tot ik voelde dat mijn duim in contact kwam met haar kutje.
Met ingehouden adem en kloppend hard keek ik naar haar. Alweer geen zichtbare reactie. Alweer een zucht. En toen nog een, toen ik haar bovenbeen teder droog wreef, en daarbij elke keer met mijn duim tegen haar spleetje stootte.

Ik herhaalde die beweging nog twee keer, maar dwong mezelf om toen verder naar beneden te gaan. Ik hoorde nog een zucht, en deze klonk teleurgesteld. Het verraste me, maar ik moest toegeven dat haar lijf, hoe jong het ook was, duidelijk al in staat was om die erg volwassen soort van genot te ervaren. En tot mijn grote opluchting leek ze niet in de gaten te hebben dat dit nu juist datgene was waar haar moeder haar voor had gewaarschuwd.
Ik maakte snel haar rechterbeen af, en voelde toen nog eens haar handje op mijn hoofd toen ik haar om beurten haar benen liet optillen, zodat ik haar voeten kon drogen.

“Weer omdraaien?” vroeg ze, toen ik een paar seconden in stilte had gezeten.
Ik slikte.
“Als de prinses dat verlangt.”
Ze giechelde toen ze zich naar me toekeerde, haalde toen haar handen van mijn hoofd en zette ze in haar zijden. Zo stond ze daar, uitdagend, me aan te kijken, alsof ze me uitdaagde om …
Ik zuchtte. Waar ze me ook toe uitdaagde, ik was vrij zeker dat het niet was wat ik dacht. Hoopte. Wilde.

Ik pakte de handdoek en begon bij haar rechter kuit. Van daar ging ik langzaam ophoog. Ik aarzelde even toen ik bij het bovenste deel van haar been kwam, maar ze had tijdens het drogen van de achterkant van haar benen al duidelijk gemaakt dat ze verwachtte dat ik haar overal zou drogen.
Ik bedwong met moeite mijn trillende handen toen ik dat laatste stukje omhoog ging, tot ik voelde hoe mijn duim, of liever het stukje handdoek op mijn duim, tegen haar kutje kwam. Voorzichtig bewoog ik de handdoek een stukje van links naar rechts, in de wetenschap dat zij hierdoor dezelfde beweging tegen haar spleetje zou woelen.
Ik durfde niet naar haar gezicht te kijken, en richtte mijn blik dus op haar gladde vlakke buikje, nog steeds bang dat ze elk moment in gillen zou kunnen uitbarsten. Maar er kwam geen gil. Enkel een diepe zucht en een iets snellere ademhaling.

Ik dwong mezelf om mijn handen weer weg te halen. Ik wilde niet dat Madelyn merkte dat ik niet meer enkel bezig was haar benen te drogen. Eigenlijk was ik zelfs verrast dat ze dat niet al in de gaten had. Ik nam aan dat ze te veel werd afgeleid door dat voor haar zo nieuwe lichamelijke gevoel.
De achterkant van mijn linkerduim lag nog steeds bloot. Ik wist dat ik de handdoek daar overheen moest trekken alvorens aan haar linkerbeen te beginnen. Maar ik wilde dat niet. Ik herinnerde me nog hoe heerlijk die paar korte momentjes van contact hadden gevoeld, toen ik de achterkant van haar benen had gedroogd. En daar had ze niet tegen geprotesteerd. Zou ik het risico durven nemen? Alles in de waagschaal stellen?
Mijn onderbewustzijn nam de beslissing voor mij. Mijn handen gingen als vanzelf naar de bovenkant van haar linkerbeen, en ik sloot ze erom heen, drukte de handdoek tegen haar huid. En tegelijk drukte ik mijn duim tegen haar spleetje. Voelde de zijdezachte gladheid van haar plooien. De warmte. En … vocht?
Ja. Ze was daar absoluut nat. Van er alleen maar met een handdoek over wrijven. Dat was geen zwemwater.

Ik bewoog de handdoek een paar keer heen en weer. Misschien zes of acht keer. Zeker vaker dan nodig was. Zeker genoeg om haar zuchten te laten omslaan in kleine kreuntjes. Zeker genoeg om zowel haar kutje als mijn duim behoorlijk nat te maken.
Alweer een teleurgesteld zuchtje toen ik mijn handen naar beneden bracht, om snel de rest van haar been te drogen. Maar toen kwam ik overeind, gaf Madelyn haar tas, zodat ze de handdoek kon opbergen en zich kon aankleden, en pakte toen mijn eigen tas.

“Hé, kan ik jou ook helpen?”
Ik glimlachte.
“Ik weet zeker dat je dat kan. Maar ik heb geen hulp nodig. Kleed jij jezelf maar aan, dan kijken we daarna waar mama en Zoe zijn.”
“Ik had geen hulp nodig, maar ik vroeg er wel om. Het is fijn als iemand je afdroogt. Let maar op.”
“Nee, echt niet. Ik hoef me niet eens af te drogen. Ik zat al zolang op die stoel dat ik al droog ben.”
Ze legde direct haar handjes op mijn borst.
“Hmmm, dat is waar.”
Maar toen gingen haar handen omlaag en greep ze me vol in mijn kruis.
“Nee, toch niet. Je zwembroek is nog nat. Dus daar moet je nog wel drogen.”
“En dat doe ik zelf wel.”

“Aaaahhhh, echt? Mag ik echt niet helpen? Alsjebliiieeeefft?”
Heb jij ooit een op die manier gestelde vraag kunnen weerstaan? Met de puppy blik die erbij hoort? Gesteld door een erg schattig en vooral nog altijd erg bloot meisje? Van wie je het vocht nog op je duim voelt?
Ja, ik dus ook niet.

“Nou, vooruit dan. Jij bent gewoon té lief om nee te kunnen zeggen.”
“Jippie!!!”
Ze sprong letterlijk van het bankje op me af, haar armen naar me uitgestrekt, kennelijk in het volste vertrouwen dat ik haar wel op tijd zou opvangen. Dat deed ik, en ik voelde haar armpjes rond mijn nek terwijl ze mijn wang kuste.
“Bedankt, meneer Mark! Kan je me nu neerzetten? Ik moet aan het werk!”

Ik glimlachte en zette haar op haar voeten. Ze pakte gretig de zoom van mijn zwembroek, trok hem omlaag, en liet hem op de vloer vallen zodra hij voorbij mijn heupen was. Ze keek naar mijn slappe lul met een intense blik in haar ogen, en giechelde toen.

“Keer je om,” beval ze.
Ik gehoorzaamde. En toen voelde ik de zachte stof van de handdoek tegen mijn billen. Ze bewoog de handdoek eventjes in een paar haastige cirkeltjes en verklaarde toen al:
“Klaar! Weer omkeren!”
Gehoorzaam keerde ik me weer naar haar toe, en Madelyn giechelde opnieuw. Dat klonk zo lief, haar stem was al schattig, maar haar gegiechel was simpelweg zalig. Ze maakte een paar korte veegbewegingen met de handdoek langs mijn zijkanten en over mijn schaamhaar. Maar toen sloot ze haar twee handjes rond mijn pik. En, met de handdoek vast, en een intense blik op haar gezicht, bewoog ze die naar beneden, dan weer omhoog, en weer naar beneden. En nog eens.
Wist ze al dingen die ze nog niet hoort te weten? Had ze dingen gezien waar ze nog niet aan toe was? Of misschien juist al wel aan toe was? Of was dit gewoon haar natuurlijk instinct dat haar vertelde wat ze moest doen?

Het waren niet haar handen op mijn pik, het was de stof van de handdoek. Maar het waren haar handen die op en neer gleden. Het was nog altijd haar naakte lijfje dat voor me stond. En het was haar gezicht dat ik zag, met een erg ondeugende glimlach.
Ik probeerde mijn kreuntje in te houden, maar het lukte niet, en ik werd direct getrakteerd op nog een giebel. Ik besloot dat ik dit nu echt moest stoppen.
“Zo is het wel genoeg, Madelyn. Hij is echt wel droog.”
“Aaahhh,” zuchtte ze, maar ze trok braaf haar handjes en de handdoek terug.

En toen sperden haar ogen open.
“Hé? Hij is groter geworden?”
Ik kon het niet ontkennen. Ik had me gelukkig voldoende kunnen beheersen dat hij niet agressief haar kant op wees. Maar hij was wel degelijk gegroeid.
“Dat kan gebeuren, als je erover wrijft,” legde ik uit, waarbij ik probeerde zo kalm mogelijk te klinken, “en geen zorgen, over een paar minuten is hij weer zoals normaal. Nu is het tijd om je aan te kleden.”
Ik pakte snel mijn boxershort en trok die aan, al waren mijn billen eigenlijk nog een beetje nat.

Jennifer en Zoe wachtten ons buiten de kleedruimtes op. Jennifer keek op zodra ze het constante gekwebbel van Madelyn hoorde, en wierp me een warme glimlach toe, terwijl Madelyn mijn hand losliet en op haar zusje afrende. Toen stond Jennifer op.
“Kijk eens aan, daar zijn jullie. Eindelijk.”
“Oh, het spijt me Jennifer. Ik wist niet dat je haast had.”
“Geen zorgen, Mark. Het is wel goed. Ze was in tranen toen je ons vond, en nu zie ik een glimlach. Dat is alles wat ik hoef te weten. Voor mij telt maar één ding: dat mijn kleine schatjes blij en veilig zijn. Als dat het geval is, telt niks anders meer. Letterlijk, niks anders.”
Bij die laatste woorden leken haar gezicht en stem even heel dreigend, heel eventjes maar. Op dat moment wist ik dat deze vrouw een moord zou plegen en de gevangenis in zou gaan voor haar dochters, als het moest.

Het moment ging voorbij, en haar warme glimlach kwam terug. Toen wendde ze zich tot de meisjes.
“Madelyn, Zoe, tijd om te gaan.”
Madelyn rende op me af, en knuffelde me in een stevige omarming.
“Nogmaals bedankt, meneer Mark. Dag, meneer Mark!”
Jennifer grinnikte, en schraapte toen haar keel om aan te geven dat het tijd was. Tot mijn verrassing deed Zoe toen ook een stapje naar voren. Ik ging door mijn hurken zodat we op dezelfde hoogte waren en keek haar vragend aan.
“Ja, bedankt meneer Mark,” zei ze … en, al was het aarzelend, sloot ze haar armen om mijn nek en trok ons dichter naar elkaar toe. Ik klopte enkel zachtjes op haar rug, en liet haar los zodra zij dat deed.
“Bedankt, Zoe. Maar, waarom?”
“Voor het ijsje. Maar ook omdat door jou mijn zus nu lacht in plaats van te huilen.”
Jennifer glimlachte en gaf mij toen ook een knuffel.
“Ik zei je toch al dat zij alleen maar meer tijd nodig heeft. Zij mag jou en vertrouwt jou net zoveel als Madelyn, ze had alleen meer tijd nodig om zich dat te realiseren.”

Huisregels

Het was een paar dagen later. Ik dacht nog vaak terug aan die kostbare minuten, alleen in een kleedhokje met dat zo bijzondere en zo schaamteloze meisje, Madelyn. En meestal eindigden die gedachten dan in de badkamer, waar ik een heel andere voortzetting fantaseerde, tot ik mijn kwakkie schoot.
Ik verwachtte dat Madelyn voor altijd een gelukkige herinnering zou blijven. Maar toen kreeg ik een onverwacht telefoontje.

“Hallo, met Mark. Met wie spreek ik?”
“Met Jennifer. Uit het zwembad, weet je nog?”
“Uiteraard weet ik het nog! Heel even had ik de kleinkinderen waar ik al aan toe ben, maar mijn kinderen nog niet. Waarom bel je? En hoe kom je eigenlijk aan mijn nummer?”
“Dat was niet makkelijk. Maar je hebt je achternaam genoemd, en dat je lopend was gekomen. Er woont maar één meneer Mark Finnegan op loopafstand van het zwembad.”
“Oké, dat snap ik dan. Maar dat verklaart niet waarom je al die moeite hebt gedaan, en waarom je me belt.”
“Ik … ik durf dit haast niet te vragen, Mark. Ik heb een echt enorme gunst nodig, één die ik misschien niet eens moet vragen. Maar ik weet geen andere manier.”
“Geen zorgen, Jennifer. Vragen staat vrij. Het ergste dat je kan gebeuren is dat ik nee zeg. Wat is je probleem?”
“Mijn werk. Mijn baas wil dat ik morgen een extra dienst draai, op mijn vaste vrije dag. En hij dreigt me te ontslaan als ik weiger. Ik kan het me echt niet veroorloven om mijn baan kwijt te raken!”
“Rustig maar, Jennifer. Haal diep adem. En vertel me dan hoe ik kan helpen.”
“Donderdag is mijn vrije dag omdat ik dan geen oppas kan krijgen. Ik heb drie oppas-meiden, maar die hebben dan allemaal hun balletles. En ik weet niemand anders. Maar toen schoot me weer te binnen dat Madelyn echt gek op je was, en dat Zoe je ook aardig begon te vinden. En ik dacht …”
“Dus je wil me vragen om op je dochters te passen?”
Ze slaakte een diepe zucht. En toen, nauwelijks hoorbaar:
“Ja.”

“Geen zorgen, Jennifer. Ik wil best wel een tijdje op je dochters passen. Ik vond ze leuk gezelschap.”
“Ja,” gaf Jennifer toe, met een onverwachte grinnik, “ja, je leek het erg leuk te vinden.”
Eventjes vroeg ik me af of ze wist …
Maar toen zette ik die gedachte uit mijn hoofd. Ze had me net gevraagd om op haar dochters te passen. Ze had duidelijk geen idee wat er tussen Madelyn en mij was gebeurd.
“Maar,” ging ik verder, “ik wil je wel iets vragen. We hebben elkaar nog maar één keer ontmoet. Je kent me amper. En toch durf je mij alleen te laten met je kinderen. Dat … verrast me.”
Ze zuchtte, maar legde het toen wel uit:
“Je weet denk ik nog wel wat ik in het zwembad verteld heb. Het gaat mij alleen maar om de veiligheid en het geluk van mijn kinderen. Ik hou er misschien een ongewone stijl van ouderschap op na, en sommigen vinden dat misschien vreemd. Maar bij alles wat ik doe kijk ik enkel naar dat ene principe. Zijn ze veilig? Zijn ze blij? Zo ja, dan gooi ik alle normale regels en gewoontes overboord.”
“Hm-hm.”
“En net als Madelyn, en Zoe in feite ook, heb ook ik een behoorlijk goed zesde zintuig. Diep van binnen weet ik gewoon dat ook jij altijd hun veiligheid en hun geluk op de eerste plek zet. Dat is voor mij genoeg. Plus, ze vinden je beide leuk. Geloof mij, of vraag het aan de oppassen die al na één avondje oppassen nooit meer wilden komen: ik heb echt een oppas nodig die ze leuk vinden.”

Jennifer opende de deur, al in haar Burger King pakje.
“Hoi Mark. Nogmaals, ontzettend bedankt. Kom maar binnen, daar is de woonkamer.”
En toen, luidkeels in de richting van de trap naar boven:
“Meiden! Kom beneden, Mark is er!”

Een stampede van voetjes denderde de trap af, en toen kwamen twee blije meisjes de kamer binnen gestormd. De eerste droeg deze keer een wijd shirt en een rokje. En de andere … was spiernaakt!
“Madelyn Anna Johnson, wat is onze regel over kleding als er gasten in huis zijn?”
“Maar mama, Mark heeft me toch al gezien. Hij vindt het vast niet erg.”
Ik zag dat Jennifer zocht naar woorden, en legde een hand op haar schouder.
“Mag ik? Een goede kans om mijn vaardigheden te oefenen met de expert nog in de buurt,” zei ik, terwijl ik in gedachten toevoegde: “en om jou het vertrouwen te geven dat ik je meiden aankan.”
Ze knikte alleen maar.

Ik hurkte, zodat ik op dezelfde hoogte was als Madelyn, en keek haar in haar ogen.
“Madelyn, je moet begrijpen dat dit mama’s huis is, en dus gelden mama’s regels. Dat stopt niet als zij het huis uit gaat. Ik ga jullie aan alle huisregels houden. En als de huisregel is dat jij je moet aankleden, dan ga ik die regel handhaven. Ik wil echt liever niet boos op je worden, maar als je niet luistert, dan doe ik dat wel.”
Madelyn stond even in stilte, maar knikte toen.
“Oké, meneer Mark. Het spijt me mama.”
Ze draaide zich om en wilde alweer de trap opgaan, maar bleef staan toen Jennifer zei:
“Het spijt mij ook, Madelyn. Mark heeft gelijk, je hebt een huisregel overtreden. Maar je weet ook dat ik altijd een reden heb voor mijn regels. De reden voor deze regel is dat sommige mensen geen blote mensen willen zien, of denken dat ik een slechte ouder ben als ze weten dat jij thuis bloot mag zijn. Maar je hebt gelijk, die redenen zijn in dit geval niet van toepassing. Zonder een goede reden heeft de regel geen zin. Ik had daaraan moeten denken voordat ik je terecht wees.”
“Het is al goed, mama.”
“Maar je moet het nog wel aan Mark vragen. Dat hij je al bloot heeft gezien betekent niet dat hij het goed vindt om je hier de hele middag bloot te zien. En de volgende keer dat we een situatie zoals deze hebben moet je het vragen met je kleren aan.”
“Oké, mama. Meneer Mark? Als je dat wil kan ik me aankleden.”
“Ben jij blijer met je kleren aan, Madelyn?”
“Nee, meneer Mark. Ik ben blijer als ik naaktig mag zijn.”
“Blijf dan maar lekker ‘naaktig’, lieverd. Ik wil dat jij blij bent.”

Jennifer glimlachte, terwijl de meisjes de kamer inrenden.
“Ik had je toch al verteld dat ik een ongebruikelijke manier van opvoeden heb? Zodra ze oud genoeg waren om het te begrijpen, ben ik de redenen gaan uitleggen voor al mijn regels. En als ik me besef dat er eigenlijk geen goede reden is voor een regel, dan gaat die overboord. Volgens mij is het, zelfs op jonge leeftijd, makkelijker om je aan regels te houden die je begrijpt. En ik moedig graag kritisch denken aan.”
“Je hebt dat zo goed opgelost. Maar ik heb je in het zwembad toch al verteld hoe ik over naaktheid denk? Je had me gewoon kunnen vertellen dat jullie een nudistische levensstijl hebben.”
“Maar we hebben geen … Oh, wacht, misschien ook wel. Ik heb het alleen nooit zo gezien. Madelyn is de enige die hier bloot is. Ze vroeg me een keer waarom ze kleren moest dragen, en ik besefte me dat mijn antwoord alleen maar ging over wat anderen denken … nou ja, je hebt dus gehoord wat de regel daarna was. En die is nu opnieuw veranderd.”

We liepen de huiskamer binnen. De meisjes zaten aan een laag tafeltje, met een grote doos kralen, armbandjes te rijgen. Jennifer vertelde me alles wat ik moest weten, een paar dingen die echt niet nodig waren, gaf me een lijst met telefoonnummers voor noodgevallen, en wees me waar nog wat etensrestjes in de koelkast stonden, zodat ik die kon opwarmen als avondeten voor ons drieën. Toen kuste ze haar dochters gedag, en ik liep met haar mee naar de deur.

“Luister, Mark. Ik hoef dit vast niet te herhalen, maar ik doe het toch. Ik kan niet voorspellen wat er gaat gebeuren als jij hier straks alleen bent met mijn meiden. En ook jouw reacties niet. Nee, laat me uitpraten. Ook jouw reacties niet. Maar je bent hier omdat ik je vertrouw. Onthou gewoon altijd mijn enige echte regel: ik wil dat ze veilig en blij zijn. Het maakt me niet uit hoe. Dus, hou ze veilig. Maak ze blij. Meer vraag ik niet.”
Voordat ik kon antwoorden, draaide ze zich om en sloot de deur. Ik schudde mijn hoofd, terwijl ik de deur van binnen op slot deed. Had ze me nu net in feite toestemming gegeven om …
Ik schudde mijn hoofd. Nee. Dat bedoelde ze niet. Dat kon ze niet bedoelen. Ja, oké, ze voedde haar dochters op een ongebruikelijke manier op. Maar niet zo ongebruikelijk.

Madelyn stopte met spelen en stond op. Ze omhelsde me, drukte haar naakte lijfje tegen me aan.
“Wil je met ons spelen, Mark? Ik weet een leuk spelletje.”
“Oh? Wat is dat dan voor spelletje”
“Wat we in het zwembad speelden.”
Ik pijnigde mijn hersenen. Spelletje? In het zwembad? Ik had naar ze gekeken, eerst van een afstandje, en daarna terwijl ze tegen Jennifer kwebbelden. En toen nog een beetje met ze gepraat nadat ik ze een ijsje had gegeven, tot ze weer weg renden. Totdat … ik slikte toen ik me herinnerde hoe ik Madelyn in de kleedkamer had geholpen. Maar hoe hard ik ook piekerde, ik kon me niet herinneren dat we een spelletje hadden gespeeld.
En dus haalde ik mijn schouders op.
“Spelletje? Wat voor spelletje?”
“Toen we … Wacht, ik zal het laten zien.”
En ze rende zo weer de kamer uit, mij verbijsterd achterlatend.
Ik keek naar Zoe.
“Heb jij enig idee waar ze het over heeft?”
Ze haalde haar schouders op en schudde van nee.

En toen was de wervelwind genaamd Madelyn er weer, met een badhanddoek in haar uitgestrekte armen, duidelijk in de verwachting dat ik die van haar aan zou nemen. Ik deed niks. Het begon me te dagen wat ze wilde, maar ik wilde niks aannemen.
“Ik begrijp het nog steeds niet?” vroeg ik.
“Je kan mijn benen weer drogen!” zei ze simpeltjes, met een glimlach van oor tot oor.
“Maar ze zijn al droog. Waarom zou ik …”
“Ja, duh! Natuurlijk zijn ze droog. Maar we kunnen toch doen alsof? En dan kan jij weer doen wat je in het zwembad deed. Dat was leuk!”

De verbaasde blik op Zoe’s gezicht werd groter. Wat ik nu ook deed, ik moest ervan uitgaan dat het niet tussen Madelyn en mij zou blijven. En ik had geen enkele controle over wat Madelyn zou zeggen, dus ik wist dat ik dit direct een halt moest toeroepen.
“Ik denk dat we dat niet moeten doen, Madelyn,” zei ik, terwijl ik mijn best deed om mijn stem kalm en vastbesloten te laten klinken.
“Waarom niet? Het was leuk. Ik werd er blij van!”
“Omdat … Ik kan het niet uitleggen, maar het hoort niet, oké?”
“Mama zegt altijd dat een regel die je niet uit kan leggen geen goede regel is.”
Echt, Zoe? Van alle momenten moest je juist dit moment kiezen om je er tegenaan te bemoeien? Ik moest heel snel iets verzinnen.

“Ik denk niet dat mama wil dat we dat spelletje spelen. En ik denk ook dat mama deze regel liever zelf uitlegt en dat niet mij laat doen.”
Ik was daar best trots op. Ik dacht dat ik het perfect had opgelost. Maar toen kwam Zoe er weer tussen.
“Madelyn zei zonet dat ze er blij van werd. En mama zegt altijd dat het enige dat telt is dat wij blij zijn. Nou ja, behalve als het niet veilig is. Maar jullie hebben het spelletje al bij het zwembad gespeeld, dus dan moet het wel veilig zijn. Toch?”
Ik zuchtte en begon na te denken hoe ik deze meisjes zou moeten uitleggen over goede aanraking en slechte aanraking. En ik besefte me dat, na die uitleg, Madelyn ons avontuur in het kleedhokje in een heel ander licht zou zien. Maar voordat ik zelfs maar kon beginnen vond Madelyn opnieuw haar geheime wapen.
“Alsjebliiieeeefft?”

Het kleedhokje spel

“Alsjebliiieeeefft?”
Heb jij ooit een op die manier gestelde vraag kunnen weerstaan? Met de puppy blik die erbij hoort? Gesteld door een erg schattig en vooral erg bloot meisje? Van wie je het vocht nog altijd haast kan voelen op je duim, elke keer dat je aan dat moment terugdenkt?
Ja, ik dus ook niet.

En dus nam ik de handdoek aan. Madelyn keek even triomferend opzij naar Zoe, die de kralen aan de kant had gelegd en met haar volle aandacht naar ons keek.
“Je gaat hem dat echt weer laten doen?”
“Natuurlijk! Dat heb ik toch verteld. Het is leuk! Jij moet het ook proberen!”
“Neehee. Ik heb je al gezegd dat het niet hoort. Niemand mag je daar aanraken, dat heeft mama zelf gezegd.”
“Mama raakt ons daar ook aan.”
“Dat is anders. Zij is mama.”
“Nou, dan is dit ook anders. Dit is meneer Mark.”
Een diepe zucht en rollende ogen.
“Goed dan. Ik hou je niet tegen. Maar hou mij er buiten.”
“Je gaat het toch niet aan mama zeggen?”
“Ja, duh! We zijn zusjes. Natuurlijk niet.”

Ik besefte me dat ik Zoe even totaal vergeten was. Zij had duidelijk haar bedenkingen bij wat Madelyn me net had gevraagd. En … en waar ik al ja op had gezegd. Ik dacht niet dat ze echt begreep waarom, maar ik moest haar gevoelens wel serieus nemen. En terugkrabbelen bij Madelyn als dat nodig was.
“Zoe, het spijt me. Ik had het je moeten vragen. Vind je het niet erg?”
“Nou, het is haar lijf. Ik vind het stom. Maar zo lang het niet gevaarlijk is …”
Ze haalde haar schouders op.
“Ik snap het wel als je liever wil dat we dat spelletje ergens anders spelen?”
“Nee, het is wel goed. Iemand moet een oogje houden op haar raceauto brein. Om te zorgen dat ze niks stoms doet. Nou ja, nog stommer dan.”
Maar een glinstering in haar ogen gaf me het gevoel dat ze nieuwsgieriger was dan ze toe wilde geven.

Ik wendde me weer tot Madelyn, die geduldig voor me stond, haar benen al een beetje gespreid. Het was me erg duidelijk waarom ze dit spelletje wilde spelen! En omdat ik nu toch niet meer terug kon, besloot ik er dan ook maar van te genieten. En dus sloot ik mijn met de handdoek bedekte handen om haar linkerbeen, bewoog ze helemaal naar boven, en wreef toen, zodat de handdoek over haar been bewoog. Maar de bewegingen van mijn rechterhand waren minimaal, het was mijn linkerhand die het echte werk deed. Ik zorgde dat de hand in het begin maar heel lichtjes tegen haar kutje kwam, zodat haar lijfje de tijd had om zich voor te bereiden en vochtig te worden. Ik keek op, en zag een brede glimlach op het gezicht van Madelyn verschijnen.

Maar juist toen ik wat steviger en sneller wou gaan bewegen, onderbrak ze me.
“Nu het andere been.”
Ik was een beetje verbaasd. Ik had verwacht dat ze zou stoppen met doen alsof het om afdrogen ging toen ik eenmaal begonnen was. Waarom dan van been wisselen?
Maar ik haalde mijn schouders op en deed wat ze vroeg. De handdoek ging naar haar rechterbeen, en nu was het mijn linkerhand die alleen voor de schijn een beetje bewoog, terwijl mijn rechterhand nu echt zijn best deed om een achtjarig meisje met een handdoek te stimuleren.

Maar:
“Nee, niet zo!”
Ze klonk zo vastbesloten dat ik zonder er zelfs maar bij na te denken stopte en mijn handen terug haalde. En toen, net toen ik wilde vragen wat ze bedoelde, pakte ze de handdoek op mijn linkerhand en vouwde die zorgvuldig aan de kant, zodat de achterkant van mijn duim bloot kwam te liggen.
“Zo deed je het in het kleedhokje.”
“Dat …”
Ik overwoog heel even het te ontkennen, maar ze wist duidelijk exact wat ik had gedaan. Ik besloot niet te doen alsof ik het niet had gemerkt. Daar zou ze me niet mee laten wegkomen.
“Dat was per ongeluk. De handdoek was verschoven toen ik aan het drogen was.”
“Goed ongeluk. Dat was het leukste deel.”

Tsja. Wie A zegt moet B zeggen. En dus liet ik mijn duim bloot, en tilde mijn handen weer op. Klaar om dit meisje te masturberen, onder het mom van een spelletje met een handdoek.
Maar Zoe onderbrak ons.
“Nee! Madelyn! Ga je hem echt aan je vagientje laten zitten?”
“Het is leuk! Het voelt fijn! Echt, je zou het zelf moeten proberen, in plaats van zo’n bange scheterd te zijn.”
“Schijterd,” corrigeerde Zoe afwezig, om toen direct met stemverheffing verder te gaan: “en dat ben ik niet. Jij bent een raceauto brein!”
“Nietes!”
“Welles!”

“MEIDEN!” riep ik boven hun geruzie uit, en ze waren direct stil.
“Madelyn, jij moet je zus geen bange schijterd noemen. Dat is niet lief. Ze is anders dan jij, en dat is niet erg. Het leven zou saai zijn als iedereen hetzelfde is. En Zoe, jij moet je zus geen raceauto brein noemen. Ook zij is anders. Maar dat maakt haar niet beter of slechter. Ze is alleen maar iemand die meer dingen probeert.”
De beide meisjes knikten, en omarmden elkaar toen in een stille knuffel. Ik keek toe naar dit ontroerende moment. En daarna kusten ze elkaar op de lippen, en ze waren weer blij. En dat maakte mij weer blij.

Maar toen wendde ik me naar Madelyn.
“Eén ding begrijp ik niet. Als het je erom ging dat ik je ‘vagientje’ weer zou aanraken, waarom dan de handdoek?”
“Je bedoelt … dit spel kan ook zonder handdoek?”
“Luister, toen het in het zwembad gebeurde, was het geen spelletje. Ik was je aan het afdrogen, en het was per ongeluk dat ik je daar raakte. En ik zal eerlijk zijn, ik vond het een fijn ongeluk. Ik stopte er niet mee, ook al had ik dat eigenlijk wel gemoeten. Maar als wat jij eigenlijk wil is dat ik je daar weer aanraak, om je dat fijne gevoel te geven, dan hoef je dat alleen maar te vragen.”
“Maar … dan is het een seks ding!” riep Zoe uit.
“Echt? Is dat echt zo?”
“Serieus, Madelyn, luister je dan nooit als mama dingen uitlegt?”
“Ik probeer het wel, maar ze praat zo lang en dan ga ik me vervelen.”
“Nou, het is echt zo. Als iemand je tegen je wil aanraakt op die plekjes, dan moet je gillen.”
“Ja, dat weet ik wel, gekkie. Maar ik wil juist dat meneer …”
“En seks is als je iemand je op die plekjes aanraakt. En meer.”
“Leuk! Kunnen we seksen, meneer Mark? Alsjebliiieeeefft?”
“Ja, Madelyn. Dat kunnen we. Ik wil je blij maken.”

Ik ging in kleermakerszit op de grond zitten, en liet Madelyn op mijn schoot zitten, met haar rug tegen mijn borst geleund. Ik kuste haar eerst bovenop haar hoofd. Ze zuchtte, en toen sloeg ik mijn linkerarm om haar bovenlijf, om haar dicht tegen me aan te trekken en haar stevig vast te houden, terwijl ik voor het eerst haar warme huid echt voelde, en de kleine bobbeltjes op haar borst. En toen bracht ik mijn andere hand naar haar kruis. Ze snapte meteen wat ik wilde, en spreidde haar benen voor me, en nu raakte ik voor het eerst openlijk haar spleetje aan. Niet met de achterkant van mijn duim, bijna door een handdoek bedekt. Maar met mijn wijsvinger. Ik streelde over haar hele spleetje, duwde een beetje, en voelde dat de weerstand van haar buitenste lipjes week voor mijn binnendringende vinger. Ik merkte direct hoe nat ze al was. Mijn vinger volgde nogmaals haar spleetje, nu tussen haar plooien. Ik streelde over haar opening, verder naar haar kleine knobbeltje van genot. Ik raakte haar daar nog niet aan, ik wilde eerst de spanning opbouwen. En dus streelde ik nog een paar keer, van haar opening tot net onder haar clit, en weer terug, waarbij ik haar sapjes over haar kinderkutje verdeelde.
Madelyn kreunde en kronkelde een beetje op mijn schoot, en ik kon het verlangen niet langer weerstaan om nu ook een licht wrijvende beweging te maken met mijn linkerhand, waarmee ik haar heerlijke tepeltje teder masseerde. Het was dan wel niet waar ze om had gevraagd, maar haar tevreden zucht vertelde me dat ze het totaal niet erg vond.

Nog een laatste keer bewoog ik mijn rechter wijsvinger omlaag en weer omhoog. Omlaag, tot hij tegen, maar niet in, haar strakke opening duwde. Toen weer omhoog, om haar sapjes uit te smeren. Maar deze keer stopte ik niet vlak voor de plek waar haar kleine knopje moest zitten. Ik ging verder, en raakte haar daar zachtjes aan, en werd direct beloond met een scherpe inademing. Ik zag dat Zoe’s ogen, die strak op mijn vinger gericht waren geweest, omhoog schoten naar Madelyn’s gezicht, en toen weer omlaag.
Langzaam, en eerst heel zachtjes, wreef ik kleine cirkeltjes rond haar liefdesknopje. En toen ik voelde en hoorde dat ze harder ging hijgen, ging ik langzaam maar zeker steeds sneller. Madelyn’s lijfje begon te kronkelen in mijn armen en op mijn schoot. Haar bewegingen op mijn pik, nog opgesloten in mijn broek, lieten hem nog harder worden dan hij al was, en haar gewicht op mijn schoot maakte het tegelijk pijnlijk en zalig. Haar hijgen ging over in kreunen, en daarna in korte kleine piepgeluidjes, die steeds harder werden en steeds sneller kwamen, terwijl ik dit prachtige meisje een ervaring gaf die totaal nieuw voor haar was. Ik zag zweetdruppels op haar gezicht ontstaan, op haar lijf, op haar armen en benen. Instinctief bracht ze haar armen omhoog, sloot ze om mijn nek, en trok mijn gezicht dicht naar het hare, en ik kuste haar voorhoofd, haar wangen, en haar oogleden, terwijl ik nu fanatiek haar clit wreef, terwijl ik ook nog steeds de tepeltjes op haar platte borst masseerde.

En toen slaakte ze opeens een harde kreet, terwijl haar lijf verstrakte, en daarna helemaal begon te schudden, toen Madelyn voor het eerst in haar jonge leventje klaarkwam. Door mijn handen.
Ik verlaagde de snelheid en de druk, maar bleef haar wel langzaam masseren, totdat ze ontspande en in mijn schoot smolt.
“Gaat het goed met haar?” vroeg Zoe, terwijl ze aandachtig naar Madelyn’s gezicht keek. Ik kon het niet zien, maar ik gokte dat haar ogen dicht zouden zijn, en haar mond in een glimlach gekruld.
“Ja hoor. Ik heb haar laten klaarkomen.”
“Klaarkomen? Is dat een ander woord voor orgasme?”
“Ja. Ze had een orgasme. Ze wordt zo wel weer wakker. En dan zal je zien dat ik heb gedaan wat ik heb beloofd, namelijk haar blij maken.”
“Dat weet ik,” knikte Zoe, terwijl ze dichterbij kwam en teder de wangen van haar zus streelde, “dat heeft mama uitgelegd. En ik kon het zien. Ik schrok alleen een beetje van het laatste stukje. Het orgasme. ‘Klaarkomen’, noemde jij het?”
“Hou het maar beter bij de woorden die mama gebruikt. Ik weet dat ze alleen maar wil dat jullie blij zijn, en dat regels niet tellen. Maar ik betwijfel of ze daar dit mee bedoelde.”
Zoe glimlachte.
“Jij kent mama niet. Als zij dit had gezien, dan zou ze net zo blij voor Madelyn zijn als ik ben.”
Ik twijfelde daar ernstig aan.
“Maar geen zorgen. Ik heb Madelyn al beloofd dat ik het niet aan mama vertel.”
En met die woorden draaide ze zich om en richtte haar aandacht weer op haar kralen.

Het groei spel

Niet lang daarna voelde ik dat het kleine naakte lijfje op mijn schoot begon te bewegen. Madelyn’s ogen knipperden, en gingen toen open.
“Wauw, dat was echt fantastisch.”
“Ik ben blij dat je het fijn vond.”
“Kunnen we het nog eens doen?”
“Wil jij het nog eens doen?”
“JAAH!! Ik bedoel, niet nu, ik denk dat dat teveel zou zijn. Maar misschien later?”
Ik glimlachte, terwijl ik me afvroeg of er ooit een later zou komen. Of ik überhaupt nog zou leven, later, als Jennifer er achter zou komen.
Hopelijk gebeurde dat niet.

We waren een paar minuten stil. Madelyn genoot er kennelijk van om alleen maar tegen mijn lijf te leunen, alleen maar door mij te worden vastgehouden. En ik genoot ervan om haar prachtige lichaam op mijn schoot te hebben, om mijn hand nog op haar buik te hebben, waar ik haar in kleine rondjes streelde. Maar toen kwam ze opeens overeind.
“Kunnen we nu een ander spel spelen, meneer Mark?”

Ik had beter op mijn hoede moeten zijn. Ik had de ondertoon in haar stem moeten herkennen, en de glinstering in haar ogen. Maar ik was niet op mijn hoede. Ik zag het niet. Of misschien wilde ik het niet zien?
“Welk spel dan, Madelyn?”
“Het groei spel!”
“Het groei spel?”
“Hmm-mm. Je weet wel! Wat we ook speelden in het zwembad. Toen ik je ding groter liet groeien.”
Oh-oh.

Voordat ik zelfs maar kon nadenken wat ik zou moeten antwoorden, hoorde ik Zoe zuchten. Ze corrigeerde haar zus zonder zelfs maar op te kijken van haar kralen.
“Het heet een penis, Madelyn. En op school moeten we het een jongensplasser noemen, omdat penis een woord voor grote mensen is. Echt, luister jij dan nooit?”
“En nee,” zei ik haastig, toen ik zag dat Madelyn haar mond al opende voor haar antwoord, “nee, dat spel gaan we niet spelen. Dat zou verkeerd zijn.”
“Waarom is het verkeerd? Is dit ook weer zo’n seks ding?”
“Ja. Het is ook een seks ding.”
“We hebben toch al seks dingen gedaan?”
“Ja. En daar stoppen we nu mee.”
“Maar …”
“Geen woord meer! Het gat niet gebeuren!”
Ik vond het rot om Madelyn zo te moeten behandelen. Maar ik moest wel. Ik kon dit niet nog verder uit controle laten lopen. En de huisregels konden me gestolen worden, ik was niet van plan dit uit te leggen. Nu moest mijn woord maar wet zijn.

Tot mijn verrassing accepteerde Madelyn het. Ze knikte. En ging toen weer zitten op haar stoel bij het tafeltje, waar Zoe haar armband net klaar had, en nu aan broche begon.
Ze pakte haar eigen armbandje, maar deed er niks mee. En toen zag ik een traan in haar oog opwellen. Maar voordat ik zelfs maar kon vragen wat er aan de hand was, had Zoe de hand van haar zus al in de hare.
“Wat is er, zussie?”
“Het spijt me, zus.”
“Spijt? Waarom?”
“Ik heb het je beloofd. Ik had je beloofd dat ik het zou laten zien. Maar nu kan ik dat niet. Ik had niet eerst om dat andere moeten vragen. Ik had aan mijn belofte moeten denken.”

Ik keek toe, terwijl ik me precies zo buitengesloten voelde als ik waarschijnlijk was, maar ook tot op het bot ontroerd toen ik zag hoe Zoe opstond, Madelyn omarmde, en haar troostend vasthield.
“Het is wel goed, Madelyn. Je hoeft het niet te laten zien. Ik geloof je. Nu wel.”
“Maar het is … ik wil het je laten zien. Het is echt cool! Maar ik wil niet dat meneer Mark boos op me wordt. Ik vind hem lief.”
“Dat snap ik. Maar weet je? Misschien kan ik het oplossen.”

“Meneer Mark? Madelyn heeft opgeschept … sorry, heeft me verteld wat er gebeurd is. Ik geloofde haar niet, omdat ik niet begreep wat ze bedoelde, en toen beloofde ze dat ze het zou laten zien. Ik begrijp het nu wel, en ik geloof haar nu wel. Maar ze heeft het wel beloofd, en Madelyn en ik hebben gezworen om nooit een belofte aan elkaar te breken.”
“Ik snap het. Maar dit is niet haar schuld. Ze heeft het geprobeerd, ik was het die nee zei. Zij snapt misschien niet waarom, maar jij volgens mij wel.”
“Nou nee, eigenlijk niet. Maar dat maakt niet uit. Zij wil het heel graag. Ik vind het zo naar om haar te zien huilen. Dus, wil je het dan misschien voor mij doen?”

En toen produceerde ze die blik die ik alleen nog maar van Madelyn kende.
“Alsjebliiieeeefft?”
Heb jij ooit een op die manier gestelde vraag kunnen weerstaan? Met de puppy blik die erbij hoort? Gesteld door een erg schattig meisje, wiens al even schattige zusje je zojuist naar het eerste orgasme van haar jonge leventje hebt gevingerd?
Ja, ik dus ook niet.

En dus zuchtte ik.
“Vooruit dan.”
Zoe’s beleefde “bedankt meneer Mark” werd volledig overstemd door Madelyn’s oorverdovende “JJJHHAAAHHH!!!!”, en toen wierp ze haar kleine lijfje opnieuw om mijn nek, en zoende me op mijn hele gezicht.
“Dank je, dank je, oh dank je wel meneer Mark!”
Ik glimlachte en kuste haar op haar voorhoofd.

Maar toen wendde ik me naar Zoe.
“Je begrijpt toch wel dat ik me hiervoor moet uitkleden? Vind je dat niet erg?”
“Dat snap ik. En ik vind het niet erg. Als Madelyn wil laten zien wat ze kan, dan zal ik kijken. Ik heb het al op plaatjes gezien, weet je. Ik ben niet bang om te kijken.”
“Natuurlijk niet! Jij bent nergens bang voor. Jij bent mijn grote zus!”
“We schelen maar twaalf minuten, gekkie! Nou, hup Speel je spel. Ik wil die broche nog afmaken.”

Ik kleedde me uit. Eerst mijn shirt, en daarna maakte ik mijn knoopje en mijn gulp open en duwde toen mijn broek en onderbroek in één snelle beweging omlaag. Madelyn keek blij naar mijn inmiddels vertrouwde pik. Zoe deed haar best om ongeïnteresseerd te lijken, maar ik merkte dat haar ogen zeker een minuut lang strak op mijn kruis gericht bleven. Nou ja, dat was ook logisch. Het was immers waarschijnlijk de eerste keer in haar jonge leven dat ze de kans kreeg een penis in het echt te zien.

Madelyn raapte de handdoek weer op. Maar keek me toen aarzelend aan.
“Moet ik … moeten we … kan dit spel ook zonder een handdoek?”
“Ja, dat kan. Met handdoek of zonder handdoek. Kies maar.”
Ik probeerde niet om dit onschuldige meisje te overtuigen om mijn pik in haar blote handen te pakken. Of, liever gezegd, diep van binnen was dat precies wat ik wilde. Maar ik stond het mezelf niet toe om haar zelfs maar een kleine aanmoediging in die richting te geven.
“Ik wil het zonder proberen.”
“Dat is goed. Wat jij maar wil, Madelyn.”
En toen stak ze haar twee kleine handjes uit, en pakte mijn pik bij de basis vast.

Heel eventjes hield ze me alleen maar vast. Maar toen bewoog ze haar handen naar beneden, haar vingers om mijn pik gevouwen, in exact de beweging alsof ze me afdroogde, maar nu zonder de handdoek. Het voelde hemels. Haar zachte, warme vingers. Haar onhandige, onervaren beweging. Haar opengesperde ogen, die volgden hoe haar handen over mijn pik gleden, tot aan het puntje.
En toen gingen haar handen weer naar boven, waarbij ze mijn pik stevig genoeg vasthield dat ze mijn voorhuid meetrok, zodat mijn eikel bloot kwam te liggen.
“Iieeep!”
Ze liet me los en keek, duidelijk geschrokken, naar mijn eikel.
“Wat is dat? Heb ik hem kapot gemaakt?”
Ik hoorde een kort gegiechel van waar Zoe zat, maar ze zei niks. Ik zag een ondeugende twinkeling in haar ogen, en ik wist gewoon dat ze hier makkelijk weer een “luister je dan nooit” uitleg had kunnen geven, maar dat ze er stiekem van genoot om te zien hoe ik naar woorden zocht.
“Je hebt hem niet kapot gemaakt. Een penis heeft aan het einde wat extra huid, die op en neer kan bewegen. Zoals jij zonet hebt gedaan.”
“Waarom?”
“Omdat dat lekker voelt.”
“Het voelt lekker als ik dit doe?”
Ze pakte mijn pik weer bij de basis, gleed omlaag en trok de voorhuid mee, dan weer terug, en nu ging ze helemaal door.
“Ja. Je doet het goed.”
“Cool!”

Madelyn nam een paar seconden de tijd om mijn eikel te bestuderen. Maar toen pakte ze mijn pik weer vast, nu wat steviger, en begon weer op en neer te bewegen.
“Voorzichtig, Madelyn. Niet te hard knijpen. Dat is gevoelig.”
“Oh, sorry.”
“Ja, zo. Dat is veel beter.”

Ze ging nog twee keer op en neer, maar toen stopte Madelyn abrupt, sprong overeind, en wees met een vinger naar mijn kruis terwijl ze Zoe aankeek.
“Kijk? Ik zei het toch! Hij is nu groter. Ik kan hem laten groeien!”
“Ja, Madelyn. Maar ik geloofde je al.”
“Ja, maar zie je niet hoe cool het is? Echt, jij moet het ook proberen. Meneer Mark, kan je hem weer klein maken, zodat Zoe het ook kan doen?”
“Dat wil ik niet, Madelyn. Dat heb ik toch al gezegd. We zijn nog te jong voor seks.”
“Ja, ja. Weet ik. Nou, dan doe ik het wel nog een keer. Meneer Mark, wil je hem weer klein maken?”
Ik glimlachte.
“Ik kan hem niet weer klein maken. Dat kost tijd. Maar je kan nog steeds het spel spelen, als je dat wil. Hij kan nog groter worden.”
“Echt waar? Nog groter?”
Ik knikte.
“Auw! Denk aan wat ik zei. Niet knijpen. Ik ben daar gevoelig.”
Maar ik moest wel glimlachen om de gretigheid van deze onervaren kleine opdonder.

En toen ontsnapte een eerste kreuntje aan mijn mond, terwijl Madelyn’s handjes mijn paal bleven strelen, mijn voorhuid op en neer bleven trekken, mijn staaf bleven masseren. Ze keek even op, maar de bezorgdheid maakte plaats voor een glimlach toen ze mijn gezicht zag.
“Maak ik je blij?” vroeg ze, zonder de beweging van haar handen te onderbreken.
“”Ja, zeker,” antwoordde ik, al een beetje hijgend.
“Whoo, hij wordt nu ook nog harder!”
“Ja. Als hij groter groeit, dan wordt hij ook harder.”
“En als ik doorga, dan blijft hij de hele tijd verder groeien?”
“Nee. Hij …”
Ik slaakte een diepe zucht.
“Hij is nu zo groot als hij kan worden. Hij wordt niet meer groter of harder.”
“Oh. Moet ik dan stoppen?”
“Als je dat wil, dan mag je stoppen. Maar je mag ook doorgaan, als …” nog een zucht, “als je het leuk vindt.”
“Voelt het nog steeds fijn?”
“Enhorhm!”
“Cool! Ik vind het leuk om je een fijn gevoel te geven. Je gezicht ziet er echt grappig uit zo.”

Haar ogen keerden terug naar mijn kruis, en keken vol verwondering naar mijn harde pik, terwijl ze mijn eikel ontblootte, weer bedekte, en dan weer ontblootte, door de steeds herhalende zalige op-en-neer beweging van haar handen. Ook al was het onhandig, ook al had ze duidelijk geen idee hoe je een penis stimuleert, het enkele feit dat het haar heerlijke handjes waren die me aanraakten, het zien van haar naakte lijfje tegenover me, alleen daardoor al was haar aftrekken lekkerder dan … dan wat ik me ook herinnerde.
Ik keek eventjes naar Zoe. Zij was weer met haar kralen bezig, maar ze keek nog wel elke tien seconden of zo even over haar schouder.
Mijn zuchten werd hijgen, mijn hijgen werd grommen, en Madelyn ging maar door, in het stevige tempo dat ze nu had gevonden. Met een grijns van oor tot oor keek ze naar mijn zwetende kop. Of naar mijn kloppende lul.

Ik had me voorgenomen haar te waarschuwen. Om haar te laten stoppen. Om haar niet te verrassen met mijn orgasme.
Maar toen, op precies het goede moment, boog ze zich voorover. Om hem van dichterbij te bekijken, nam ik aan. Maar tot mijn grote verrassing tuitte ze haar lipjes en plantte een kusje bovenop het puntje van mijn eikel.
En dat duwde me over het randje, zonder zelfs maar tijd te hebben voor een waarschuwing.
“Uuuhhhrrrgghhhh!” kreunde ik, terwijl mijn pik nog verder groeide, mijn ballen samentrokken, en warm zaad zich een weg baande door mijn staaf, om op Madelyn’s verbaasde gezicht te spatten.
“Iep!”
Ze kwam snel overeind, maar mijn pik was buiten controle. Hij keep krampen, bleef straal na straal sperma afvuren, het hoog in de lucht schieten, waar het even bleef hangen, en dan terugviel op de leren bank.

“Wat was dat?”
Ik probeerde antwoord te geven, maar ik moest eerst mijn adem onder controle krijgen. Daardoor was Zoe me voor.
“Je moet echt beter luisteren als mama die dingen uitlegt, Madelyn. Dat was zijn sperma. Het spul dat baby’s maakt. Het komt eruit als een man een orgasme heeft.”
“Orgasme?”
“Als het echt super lekker goed voelt. Net zoals eerst, toen meneer Mark jou super lekker goed liet voelen. Dat was jouw orgasme.”
“Oh? Dus dan heb ik meneer Mark zo goed laten voelen? Oh, wauw, wat cool!”
“Ja. Ja, dat heb je gedaan,” gaf ik toe.
“Maar … zei je nu spul dat baby’s maakt? Krijg ik dan nu een baby?”
“Nee, gekkie. Dat kan pas als je ouder bent. En alleen als het sperma in je vagina gaat.”
“In mijn …”
Ik zag een verraste blik op haar gezicht, toen een korte denkpauze, en daarna sperde ze haar ogen wijd open toen ze zich realiseerde wat dat betekende.
“Je bedoelt dat hij dat daar in kan doen???”

Allebei

Op een of andere manier was het Zoe en mij gelukt om Madelyn het idee van penetratie uit haar hoofd te praten. Zoe had me zelfs geholpen de bank schoon te maken, terwijl Madelyn douchte. Madelyn stond er wel op dat ik haar weer zou drogen, dus dat deed ik. Maar ik maakte wel duidelijk dat we vandaag geen seks spelletjes meer zouden doen.

“Waarom niet?”
“Omdat ik moe ben. En omdat ik wil dat het bijzonder voor je blijft. En voor mij.”
“Betekent dat dat we later wel weer kunnen spelen?”
“Dat weet ik niet. Dat hangt ervan af of mama me vaker vraagt om op Zoe en jou te passen.”
En of ze me voor die tijd op de meest langzame en meest pijnlijke manier vermoordt, dacht ik.
“Maar mag ik nog wel naaktig zijn?”
“Het heet ‘bloot’ of ‘naakt’, lieverd.”
“Dat weet ik. Maar die woorden klinken zo serieus. En naaktig is leuk, dus ik wil dat het leuk klinkt.”
“Ik snap het. Ja, je mag naaktig zijn. Ik weet dat jij daar gelukkig van wordt. En hoewel de meeste seks spelletjes bloot worden gespeeld, betekent dat niet dat bloot zijn altijd over seks gaat. Soms gaat het er gewoon over dat je gelukkig wordt van bloot zijn.”

We gingen weer naar beneden. Madelyn ging weer bij het speeltafeltje zitten en werkte verder aan haar armband. Zoe was klaar met haar broche en zat nu op de bank een boek te lezen. Ik raapte mijn kleren op en kleedde me weer aan, en ging toen naast haar zitten. Ze glimlachte naar me, en gaf me toen de broche die ze net had gemaakt.
“Alsjeblieft, meneer Mark. Deze heb ik voor jou gemaakt.”
“Voor mij? Waarom?”
“Je bent lief. Ik vind je aardig. En je hebt mijn zusje blij gemaakt. Veel anderen zouden nee hebben gezegd. Of dingen hebben gedaan die zij niet wil. Ze is stom dat ze die dingen wil. Maar ze is wel mijn zus en ik hou van haar. Jij was lief voor haar.”
“Ik vind dit een hele mooie broche, en ik ga hem direct dragen. Mag ik je een knuffel geven als bedankje?”
“Ja. En een kus mag ook. Maar alleen op mijn wang.”

Ik negeerde de restjes in de koelkast, en nam in plaats daarvan de meisjes mee naar de winkel, en daarna kookten we samen een maaltijd. Dankzij de hulp van de meiden duurde het twee keer langer dan verwacht, maar we hadden wel veel pret. En daarna aten we. Ze waren zelfs nog van echte hulp bij het opruimen van de ontplofte keuken, en daarna keken we nog samen naar een Disney film. Tegen de tijd dat Jennifer thuiskwam lagen ze vredig te slapen in hun bedjes.

“Je ziet er moe uit, Jennifer. Zal ik je iets inschenken? En heb je al gegeten? Ik kan het avondeten weer opwarmen, er is genoeg over.”
“Dat zou geweldig zijn. Vind je het erg als ik dan intussen even bij mijn meiden kijk? Niet dat ik je niet vertrouw, ik wil ze gewoon even zien.”
“Uiteraard. Het zou me verbazen als je dat niet zou willen.”

Ze kwam terug, en ik gaf haar een glas wijn en een bord eten. Ze merkte de broche op mijn shirt op.
“Zoe?”
“Ja. Hoe wist je dat?”
“Kleine cadeautjes is haar manier om affectie te tonen. Ze voelt zich veel minder op haar gemak met aanraken en knuffelen dan Madelyn.”
“Dan denk ik dat ik geboft heb. Ik kreeg een knuffel en een kusje op mijn wang.”
“Wauw. Dat is inderdaad bijzonder. Maar ik heb net ook Madelyn’s gezicht gezien. Zelfs in haar slaap ziet ze er zo blij uit. Blijer dan ik haar sinds lang gezien heb. Dus ja, ik denk inderdaad dat jij geboft hebt. Maar ik denk ook dat je het verdient.”
Ze stak haar hand op om mij de mond te snoeren.
“Nee. Je hoeft niks uit te leggen. Ik hoef niet te weten wat er is gebeurd. Het enige dat telt is dat ze gelukkig is. En haar gezicht, de glimlach die ze zelfs in haar slaap draagt, bewijst dat ze dat is.”

Ze at haar eten op, en we dronken beide onze glazen leeg. Ik vulde haar nog eens bij, en nam zelf een cola.
“Goed, nu ik weet hoe dol ze op je zijn, en nu ik het idee heb dat jij er ook enorm van hebt genoten, voel ik me minder schuldig over deze vraag. Mijn baas heeft gevraagd of ik vaker op donderdag kan komen werken. Hij was zeer tevreden over me, en er zit misschien zelfs een loonsverhoging in.”
“Dus je hebt ja gezegd?”
“Ik heb hem gezegd dat het ervan afhangt of ik iemand kan vinden die voortaan elke donderdag op mijn dochters wil passen.”
Ik glimlachte.
“Dan mag je hem morgen zeggen dat je er donderdag zal zijn. Want ik ben dan weer hier.”

Ik dronk mijn cola op en pakte toen mijn jas. Ze stond op en legde een hand op mijn arm.
“Luister, Mark. Ik weet dat je dit al weet, maar ik moet het toch zeggen. Wat ze ook met je doen, zorg dat het fijn voor ze is. Dat ze er blij en gelukkig van worden.”
“Ze? Ik denk toch echt dat Zoe …”
“Ze. Allebei. Je hoeft me niet te geloven. Als je het maar onthoudt.”

Het doen

Vanaf toen kwamen we in een soort routine. Elke donderdagmiddag kwam ik binnen, en kreeg heel veel knuffels, van een netjes aangeklede Zoe en van een helemaal ‘naaktige’ Madelyn. Ik liep dan met Jennifer mee naar de deur, waar ze me veel plezier met haar meiden wenste. En als ik dan weer in de kamer kwam, dan zat Madelyn al op me te wachten, op een handdoek op de bank, met haar benen wijd, kaar voor haar ‘blijtjes’, zoals ze het was gaan noemen. En daarna kleedde ik me dan uit, zodat we het groei spel konden spelen, en wat nu het sperma spel heette. Mijn voorstel om iets te pakken om mijn sperma in op te vangen had ze weggewuifd, ze zorgde er voor dat het altijd op haar buik en op haar gezicht landde.

Uiteraard had ze het opnieuw over penetratie gehad, direct de volgende donderdag al. Ik had dat al verwacht, dus ik was voorbereid. Ik had bedacht dat ik dit het beste kon weigeren door haar iets anders aan te bieden. Noem het omkoping, als je wilt. Ik noemde het slim onderhandelen.
“Dat kunnen we niet doen. Jij bent nog te jong. Te klein. Het zou je pijn doen, en ik wil niet dat jij pijn hebt.”
“Maar …”
“Wacht. Laat me uitpraten. Er is iets anders dat we wel kunnen doen. Iets wat jou geen pijn doet. En waarvan ik zeker weet dat jij er heel blij van wordt. Maar als ik dat doe, dan moet jij wel beloven dat je me niet meer vraagt om hem er in te doen. Oké?”
“Kunnen we het eerst proberen?”
“Zeker. Ga maar liggen, met je benen uit elkaar.”
“Oké. Maar wat ga je dan … Ieeuww!! Dat is waar ik mee plas!”
“Maar ook waar je je blijtjes krijgt. Ik vind dat je daar lekker smaakt. En nu moet je even stoppen met dingen vragen, want ik kan je niet kussen en likken als ik antwoord moet geven.”

En zo likte en befte ik Madelyn, tot ze drie keer was klaargekomen, terwijl de hele tijd Zoe in de achtergrond met haar legpuzzels speelde, en af en toe naar ons keek. En daarna beloofde Madelyn inderdaad dat ze niet meer zou vragen hem er in te doen, als ik dat elke week zou doen.
Crisis afgewend. Althans, dat dacht ik.

De meiden werden er beter in om te helpen in de keuken. En ze vertelden met groeiende trots aan Jennifer dat zij altijd meehielpen met het koken. En onze avondjes met een film bleven ook geweldig. Madelyn vleide dan altijd al bij het begin van de film haar blote lijfje tegen het mijne. En Zoe kwam dan ook lekker tegen me aan gekropen, met haar kleren aan. Ik moest toegeven dat het heerlijk was om ze vast te houden, allebei, elk op hun eigen manier.

Dat bleef vier volle weken zo. Ik was blij met de afspraken. Madelyn was overduidelijk heel erg blij, en Zoe en Jennifer leken, elk op hun eigen manier, er geen probleem mee te hebben. Ik dacht dat het zo zou blijven. Misschien niet voor altijd, maar toch wel een lange tijd. Daardoor was ik er niet op voorbereid toen de dingen veranderden.

“Meneer Mark? Mag ik je iets vragen?”
Mijn sperma zat nog op haar borst. Ik was net tussen haar beentjes gedoken, om haar heerlijke jonge kutje te likken.
“Uiteraard, lieverd. Jij mag me altijd alles vragen.”
“Zelfs als ik dan een belofte breek?”
Ik denk dat ik het toen had kunnen zien aankomen. Maar ik zag het niet. Misschien door de roes waar ik na mijn orgasme nog inzat, misschien omdat mijn bloed nog op weg terug naar mijn grote hoofd was. Ik dacht dat ze worstelde met iets dat een vriendin op school had verteld, met de belofte het geheim te houden.
“Geen zorgen. Als het echt belangrijk voor je is om dit te vragen, dan weet ik zeker dat het belangrijker is dan welke belofte je ook hebt gemaakt.”
“Ik wil het nog steeds, meneer Mark.”
“Wat? Wat wil je nog steeds?”
“Weten hoe het voelt. Als jouw penis in mijn vagina gaat.”

Daar was ik niet op voorbereid. Ik had geen idee wat ik moest zeggen. Zelfs nog minder toen Madelyn giechelde en naar mijn kruis wees, waar mijn kleine verrader zijn ware verlangens liet zien door, zelfs vlak na mijn orgasme, direct weer hard te worden.
“Je penis vindt het een goed idee!”
“Madelyn let veel beter op als mama dit soort dingen uitlegt sinds jij deze spelletjes met haar speelt,” merkte Zoe op, zonder zelfs maar op te kijken van haar tablet.
“Kennelijk,” reageerde ik, maar wendde me toen weer tot Madelyn.
“Je hebt gelijk. Mijn penis wil het graag. Volgens mij heb je intussen wel in de gaten dat ik een man ben die meer van meisjes houdt dan van vrouwen. En die echt heel, heel erg veel van jou houdt.”
Ze knikte, met een trotse glimlach op haar gezicht.
“Maar mijn hoofd,” zei ik, terwijl ik naar mijn slaap wees, “is nog altijd de baas. En mijn hoofd denkt dat jij te klein bent. Of ik te groot. Ik zou je pijn doen.”
“Ik heb dingen op internet gevonden, en naar mama geluisterd. De eerste keer doet vaak pijn. Maar daarna wordt het beter, toch?”
“Als je het op de juiste leeftijd doet. Wat als het pijn blijft doen?”
“Dan stoppen we,” zei Madelyn simpeltjes, met veel meer vertrouwen in mijn vermogen mezelf te beheersen, zelfs in het vuur van het moment, dan ik zelf had.

Ik nam even de tijd, op zoek naar de juiste argumenten.
“Luister Madelyn. Je hebt bel …”
Ik onderbrak mezelf omdat ik me realiseerde dat ik zelf haar zonet van die belofte had ontslagen.
“Dat weet ik. Je hoeft me niet meer te likken, als je nie wil.”
“Maar ik wil wel. Ik lik je graag. Ik geef je graag je blijtjes.”
“Goed. Ik vind dat ook fijn. Maar ik wil dit echt heel erg graag proberen. Het is niet erg als het een beetje pijn doet. En ik beloof dat ik het zal zeggen als het te veel pijn doet. Maar kunnen we het in elk geval proberen?”

En toen zette ze nogmaals haar geheime wapen in.
“Alsjebliiieeeefft?”
Heb jij ooit een op die manier gestelde vraag kunnen weerstaan? Met de puppy blik die erbij hoort? Gesteld door een erg schattig en vooral erg bloot meisje? Die nog altijd jouw sperma op haar buik en haar handen heeft, en wiens heerlijke smaak je nog op jouw tong hebt?
Ja, ik dus ook niet.

En dus knikte ik.
“HOERA!!!!”
De naaktige knuffel die Madelyn me gaf was al genoeg om mijn dag te maken. Ik hoorde links van me een zucht, maar toen ik Zoe in haar gezicht keek, verried de twinkeling in haar oog dat ze eigenlijk gewoon blij was voor haar twaalf minuten jongere zusje. En zag ik misschien ook een beetje nieuwsgierigheid?

Ik pakte een extra handdoek, om onder mijn al zeer natte minderjarige minnares te leggen. En toen ze weer lekker lag en haar beentjes zo ver spreidde als ze maar kon, boog ik weer voorover om verder te likken.
“Hé, je zou toch …”
“En dat ga ik ook doen. Maar ik wil dat jouw eerste keer zo fijn wordt als ik hem maar kan maken. Geloof mij, het is beter als ik je eerst een paar blijtjes geef. Zodat je echt heel nat wordt, en lekker ontspant. En ik ga ook mijn vingers gebruiken, om je voor te bereiden. Om je alvast wat op te rekken, zodat je er al wat aan kan wennen. Dus schrik niet als je dat straks voelt.”
“Oké.”

Enkel dat simpele woord, vol vertrouwen in wat ik van plan was, terwijl ze haar handen in haar nek vouwde, achterover lag, en haar lijfje nog meer ontspande. Behalve haar benen, die ze duidelijk zo wijd probeerde te krijgen als ze maar kon.
Ik viel aan en begon te likken, zoals ik dat de vorige weken had gedaan. Maar nu haalde ik er een vinger bij. Terwijl mijn tong zich op haar kleine clitje richtte, streelde mijn vinger zachtjes haar strakke opening. Toen ze begon te hijgen en te kreunen, voerde ik de druk wat op, zodat het puntje van mijn vinger bij haar naar binnen gleed. Zelfs met alleen het puntje voelde ze superstrak! Ik had geen idee hoe ik ooit wat zij wilde naar binnen moest krijgen. Maar ik had haar net beloofd dat ik het in elk geval zou proberen. En om eerlijk te zijn wilde ik het proberen. Dit is wat ik gewild had, al direct vanaf die eerste ontmoeting, maar waar ik niet eens van had durven dromen.

Terwijl mijn tong zijn best deed om haar zo veel mogelijk te verwennen, terwijl ik mijn oren open gesperd hield om elk hoorbaar teken van pijn op te merken, duwde ik heel rustig, heel langzaam, mijn vinger steeds dieper in haar strakke, glibberige gaatje, tot ik een weerstand voelde. Haar maagdenvlies. Ik probeerde niet om er doorheen te prikken, maar in plaats daarvan masseerde ik haar daar een beetje, heel voorzichtig, om te proberen haar vliesje wat op te rekken.
Mijn tong ging maar door. En door. Haar gekreun werd harder, haar kleine lijfje begon te kronkelen. Tekenen die ik intussen had leren herkennen. Ze was op het randje van haar orgasme.
En dus drukte ik mijn tong hard op haar clitje en zoog, om haar over dat randje te duwen. En precies op het moment dat ze haar geluk de wereld in begon te schreeuwen, zette ik kracht om met mijn vinger dwars door haar dunne vliesje heen te stoten, het laatste restje van een onschuld die ze eigenlijk toch al niet meer had.

Madelyn was weer flauwgevallen. Dat was na die eerste week niet meer gebeurd, maar ik had ervoor gezorgd om haar deze keer zo hard mogelijk te laten klaarkomen, en haar spanning over wat we zouden gaan doen had waarschijnlijk ook bijgedragen om het nog lekkerder te maken.
Ik zag dat Zoe me aandachtig bestudeerde.
“Heb je nu zonet …”
Ik glimlachte, trok mijn vinger terug, en liet hem zien. Hij was een beetje rood, en er kwam één enkele druppel bloed uit Madelyn’s niet langer maagdelijke tunneltje.
“Ik heb ooit gelezen dat dit de pijn zou verminderen. Er zit nu in elk geval een gat in haar maagdenvlies, en ik denk niet dat de pijn tot haar is doorgedrongen. Ik zal haar nog altijd moeten oprekken en misschien het vlies verder laten scheuren, maar als het klopt was ik heb gelezen, dan zou dit het makkelijker moeten maken.”

“Wauw.”
Madelyn’s stem, erg dromerig.
“Dat was een grote. Ben ik er nu klaar voor? Ga je hem er nu in doen?”
“Nog niet, lieverd,” antwoordde ik, terwijl ik mijn vinger weer naar binnen stak, “Ik ga er nu mee bewegen en je een beetje masseren, om je verder op te rekken. Ik wil er in elk geval twee vingers in kunnen doen voordat ik het zelfs maar probeer met mijn pik … penis, bedoel ik.”
Ze giechelde.
“Je gebruikte een stout woord.”
“Dat is waar. Het spijt me.”
En toen hoorde ik Zoe hardop lachen.
“Echt waar? Je zeg sorry voor een stout woord, terwijl je op het punt staat mijn zusje te neuken?”

Het duurde zeker twee minuten voordat we waren uitgelachen. Maar toen richtte ik me weer op Madelyn’s natte kutje. Mijn tong ging weer verder met haar kleine knopje, en ik stak mijn wijsvinger weer naar binnen. Ik begon weer met alleen het puntje, maar nu bleef ik verder en verder duwen.
“Oooohhh, ik voel je vinger. Dit is zo … zo raar!”
“Slecht raar? Wil je dat ik stop?”
“Nee, vreemd raar. En fijn. Niet stoppen. Hè? Wat is dat? Beweeg je ermee?”
Dat was precies wat ik deed. Ik bewoog mijn vinger, diep binnen in haar, terwijl ik ook met kleine bewegingen steeds dieper ging en dan weer terug trok.
“Oooaaahhh, dat is lhekker!”
“Goed zo,” mompelde ik, en gaf daarna mijn tong weer iets belangrijkers te doen, terwijl ik probeerde of ik mijn vinger cirkeltjes kon laten bewegen in Madelyn’s idioot strakke vagina.

Toen ze opnieuw klaarkwam, zette ik extra druk om haar opening te rekken. Tijdens haar derde orgasme kon ik, maar net, mijn tweede vinger toevoegen. Ik kon in eerste instantie mijn vingers totaal niet bewegen, maar toen ik verder likte, leek ze net genoeg te rekken. En tijdens haar vierde orgasme lukte het me om een paar snelle pompbewegingen met twee vingers te maken, tot aan het tweede kootje toe.

“Alsjeblieft, meneer Mark?” hoorde ik een zeurderige stem boven me.
Ik keek op, en zag een smekende blik op Madelyn’s gezicht.
“Alsjeblieft, doe hem er nu in? Dat waren toch twee vingers?”
“Dat klopt. Maar het was heel erg strak. Ik wil nog een beetje meer …”
“Alsjeblieft? Dit is allemaal zo veel. Je moet het nu doen. Voordat het te veel wordt en ik moet stoppen.”
“Misschien nu rekken en dat we het dan volgende week doen?”
“Neeheehee! Nee, alsjeblieft. Ik wil het nu, meneer Mark!”

Haar puppy ogen vielen in het niet naast de uitgeputte wanhoop die ik nu in haar gezicht las. Ik kon hier echt geen nee tegen zeggen. Absoluut niet. Ik moest het doen, moest het in elk geval proberen.
En dus kroop ik naar boven. Haar kleine lijfje, zo kwetsbaar, zo weerloos onder mijn volwassen lichaam. Maar haar ogen straalden, en haar gezicht liet nu enkel nog blijde verwachting en vol vertrouwen zien. Volledig, onvoorwaardelijk vertrouwen.
“Beloof me alsjeblieft één ding,” zei ik, terwijl ik met één hand mijn gewicht steunde, zodat ik met mijn andere hand mijn pik kon richten.
“Wat dan?”
“Als het pijn doet, dan moet je het zeggen.”
“Dat zal ik doen. Maar je moet dan niet stoppen. Alleen maar als het te veel pijn doet.”
Ik knikte.
“Dat zal ik proberen.”
En ik wist zelfs zelf niet of ik daarmee bedoelde dat ik zou proberen door te gaan zelfs als het haar een beetje pijn deed … of dat ik zou proberen te stoppen als het haar te veel pijn deed.

Ik zette mijn pik tegen haar spleetje, en bewoog hem toen twee keer op en neer. Niet dat het nodig was. Hij was al helemaal nat en glibberig door de enorme hoeveelheid voorvocht die ik al had gelekt. Maar ik deed het toch, als deel van het ritueel, en ook omdat ik wist dat, door haar met mijn eikel te strelen, ik nog een golf van huiverend genot door haar ruggengraat joeg.
Maar toen zette ik het puntje van mijn staaf tegen haar strakke ingang.
Wachtte een seconde.
En duwde toen.

Hoe gretig Madelyn ook was, haar lijf leek me tegen te willen stoppen. De ongebruikte strakheid van haar opening hield me zo lang mogelijk tegen. Maar ik bleef duwen, en in combinatie met hoe extreem glibberig we waren, won ik uiteindelijk toch. Haar lipjes weken uiteen, en het puntje van mijn pik gleed naar binnen.
Ik stopte direct met duwen en hield stil.
“Je zit in me. Ik voel me uitgerekt.”
“Klopt. Het puntje. Geen pijn?”
Ze schudde van nee.
“Gelukkig.”

Ik duwde heel voorzichtig wat verder. Langzaam maar zeker verdween meer van mijn vlees in het hare. Toen bijna mijn hele eikel in haar was, zag ik een pijnlijke grimas op haar gezicht.
“Pijn?”
“Ja,” knikte ze, “maar een beetje. Het is oké. Verder gaan?”
Ik duwde verder. Ik kon gewoon niet geloven hoe zalig het voelde, om enkel maar in haar onwaarschijnlijke strakheid te zijn.
“Even wachten.”
“Te veel pijn? Zal ik hem er uit halen?”
“Nee. Graag alleen even stil houden.”

Ik bewoog niet meer, en keek alleen maar naar haar gezicht, en zag hoe ze probeerde alle emoties en gevoelens te verwerken die door haar kleine lijfje raasden. En terwijl ik naar haar keek, voelde ik een enorme liefde door mijn aderen stromen.

De ietwat gespannen blik in haar ogen verdween toen ze langzaam wende aan de grootte van de gewenste indringer in haar lijf.
“Goed. Dieper?”
En dus duwde ik weer. Dieper. En dieper. Enorm langzaam. Het kostte me al mijn innerlijke kracht om niet toe te geven aan mijn dierlijk verlangen om hem gewoon naar binnen te stoten, en haar kleine lijfje helemaal uit te wonen. Maar één blik in haar ogen, één blik op haar glimlach vol vertrouwen, was genoeg om die innerlijke kracht te vinden. Voordat we waren begonnen had ik nog getwijfeld aan mijn zelfbeheersing, maar nu wist ik dat ik niet eens in staat zou zijn om aan dat o zo sterke verlangen toe te geven zolang zij daar niet heel duidelijk klaar voor was.

Terwijl ik Madelyn steeds dieper en dieper penetreerde, genoot ik van het zalige gevoel, van mijn pik die gevangen zat in de krapste ruimte waar hij ooit in was geweest. Van alle kanten werd druk uitgeoefend, en zo nu en dan rimpelde een kleine beweging door haar vagina, en zorgde voor een massage nog intenser was dan ik me ooit had kunnen voorstellen.
Ik weet niet of dit minuten, uren, of dagen duurde. Tijd had geen betekenis meer. Maar uiteindelijk ontmoette het puntje van mijn pik een nieuwe weerstand, en ik wist dat ik zo diep in haar zat als maar kon.

“Kan je dit voelen?” fluisterde ik in Madelyn’s oor, terwijl ik het allerkleinste beetje extra kracht zette, om met mijn eikel tegen haar baarmoederhals te drukken.
“Ja. Wat is het?”
“Je baarmoederhals. De ingang naar je baarmoeder. Dieper dan dit kan ik niet gaan. Als ik harder druk, dan doe ik je enkel pijn.”
“Dus je zit nu helemaal in me?”
“Zo ver het kan. Je bent nog niet groot genoeg dat mijn lul helemaal in je past.”
“Oké.”

Ik merkte dat ze probeerde omlaag te kijken, dus ik tilde mijn lijf een beetje op. Ze keek naar waar ik bij haar naar binnen ging. Er was misschien nog een centimeter of vijf van mijn pik zichtbaar. Ze hapte naar adem.
“Wauw, je bent écht diep! Je hebt zo veel in me.”
“En geen pijn?”
“Een beetje, in het begin. Maar dat wordt nu minder. En het voelt echt fijn om zo helemaal vol te zijn.”
“Kan ik al bewegen? Of heb je meer tijd nodig om aan het formaat te wennen?”
“Bewegen?”
“Ja. Dat is het beste deel. Maar alleen als je er klaar voor bent. Als alle pijn weg is.”
“Ik wil het proberen. Maar kunnen we eerst nog wat langer zo blijven liggen?”
“Natuurlijk, schat. Zeg het maar als je klaar bent.”
En toen boog ik me over haar, en kuste haar. En ik realiseerde me dat dit de eerste keer was dat we als volwassenen zoenden. Maar ze kreeg al snel de slag te pakken, en het was meer dan de moeite waard!

We stopten met kussen. Madelyn had toen ik haar zoende haar ogen dicht gedaan, maar nu deed ze ze weer open, en ik verdronk direct in die donkerbruine spiegels naar haar ziel.
“Dit is fijn,” zuchtte ze tevreden, “kussen is fijn en vol zijn met jou is fijn. Beide tegelijk is erg fijn.”
“Wil je meer?”
“Hm-hm. Maar later. Nu wil ik dat bewegen ding proberen wat je net zei.”
“Zeker weten?”
Ze knikte in stilte. Ik zag even een vleugje zenuwen op haar gezicht, en glimlachte haar bemoedigend toe.
“Geen zorgen. Je hoeft het maar te zeggen en ik stop.”
“Weet ik.”

En toen trok ik me langzaam terug. Het toch al geweldige gevoel werd nog intenser, toen elke spier in Madelyn’s vagina me probeerde te grijpen, me tegen wilde houden. Ik glimlachte toen ik een vlaag van teleurstelling op haar gezicht zag … die veranderde in blije verrassing toen ik de beweging omkeerde om weer naar binnen te gaan en haar weer te vullen.
“Oooaaahhh”.
Er uit, en er weer in. Langzaam, zachtjes, zodat ik haar geen pijn zou doen, zodat ik niet per ongeluk te diep zou gaan, zodat ik niet weer tegen haar baarmoederhals zou stoten.
“Wwhhaaauuuww! Zhhooo lhekkher!”
Ik gromde ook. Het was voor mij ook verrukkelijk.

“Ben je er klaar voor om wat sneller te gaan?” vroeg ik haar, nadat ik nog een paar keer extra zeer langzaam in en uit had bewogen.
“Sneller? Is dat fijner?”
Ik knikte.
“Tenzij ik té snel ga, en je pijn doe.”
“Geen pijn nu. Alleen maar fijn.”
Ik hield mijn hand om de onderkant van mijn pik, zodat ik zeker wist dat ik niet per ongeluk te diep zou gaan. En toen voerde ik het tempo op. Naar binnen er er weer uit. En weer naar binnen. Lange halen, snellere korte halen, dan weer een lange haal naar binnen. Ik voelde mijn orgasme naderen. Te vroeg! Te snel!
En dus hield ik stil.

“Niet stoppen? Alsjeblieft?”
“Alleen even wachten. Om nog niet te komen.”
“Komen?”
“Klaarkomen, zijn orgasme,” bemoeide Zoe zich ermee, “zijn blijtje, als het sperma er uit schiet. En daarna wordt zijn penis slap en moet je stoppen.”
“Wacht dan maar even, meneer Mark. Kan je hem wel in me houden? En kunnen we weer kussen?”

We kusten en knuffelden een paar minuutjes, tot ik merkte dat ik niet meer op scherp stond.
“Klaar voor meer?”
“Ja. En als je … komt? … wil je dan in me blijven? Je spermas in me stoppen?”
“Wil je dat graag?”
Ze knikte, en ik glimlachte.
“Dan zal je het krijgen.”

Al was ze dan super strak en klein, ze was ook ongelooflijk nat, en er meer dan klaar voor. En dus begon ik weer langzaam te bewegen, en versnelde daarna. Bij elke slag naar binnen moest ik vechten tegen haar strakheid. Bij elke uitgaande beweging spanden haar spieren zich aan, om te proberen me binnen te houden, terwijl ze haar heupen optilde om mijn terugtrekking nog meer uit te stellen.
Eerst langzaam, dan sneller, dan nog sneller.
Eerst heel voorzichtig, dan met wat meer kracht, en dan nog steviger.
Omdat ik mijn hand nog rond mijn pik had, durfde ik nu wel harder te stoten, omdat ik wist dat ik haar baarmoederhals niet kon raken. En haar kreunen en hijgen en blije geluidjes hielpen me om zeker te weten dat ik haar geen pijn deed, maar enkel genot. En ik ervoer zelf ook puur genot.

Ik voelde dat ik weer dichtbij kwam, en net toen ik probeerde de mentale kracht te vinden om nog eens te wachten, zuchtte Madelyn tevreden.
“Niet meer wachten, meneer Mark. Ik wil dat je je blijtje hebt.”
Ik gromde bevestigend, en versnelde toen nog wat meer. Twee, drie, vier slagen, en toen voelde ik mijn ballen samenkrampen. Ik duwde hem snel weer naar binnen, en hield hem toen daar, terwijl mijn pik uitzette en een enorme hoeveelheid zaad in Madelyn spoot.

Tegen de tijd dat Madelyn en ik weer schoon gedoucht beneden kwamen, had Zoe de handdoeken al in de wasmand gedaan, en de paar vlekken die we toch hadden gemaakt schoongemaakt.
“Bedankt, Zoe. Dat had je heus niet hoeven …”
“Weet ik. Maar ik wil Zwarte Pieten, en nu hoef ik dan niet op jullie te wachten.”

En dus speelden we een paar uurtjes Zwarte Pieten. En toen kookten we. De meisjes vonden het nog steeds fijn om te helpen, en werden er zelfs steeds beter in. Daarna aten we, en we eindigden de avond op de bank, waarbij ik zoals altijd ingeklemd lag tussen een bloot en een aangekleed warm meisje, kijkend naar tekenfilms die me eigenlijk niet boeiden.

Jennifer ging, zoals altijd, even boven bij de meiden kijken, terwijl ik het eten voor haar opwarmde. Toen ze weer beneden kwam gaf ze me onverwacht een dikke knuffel.
“Bedankt, Mark.”
“De meiden hebben goed geholpen. En het is echt maar een kleine moeite.”
“Goed, daar ook voor, maar dat bedoelde ik niet. De meisjes zien er altijd blij uit, als ze in hun bed liggen na een avond dat jij oppast. Maar vandaag straalt Madelyn echt helemaal van geluk.”
“Ja, we …”
“Je hoeft het niet uit te leggen, Mark. Je hebt haar vandaag heel gelukkig gemaakt. Dat is het enige dat telt.”

Thuisbezoek

“Ik wil het weer doen.”
Dat waren de eerste woorden van Madelyn, nadat ik Jennifer had uitgezwaaid. Het was duidelijk dat ze geen nee wilde accepteren. Al was ik ook niet van plan om haar, of mezelf, dat plezier te ontzeggen.
En zo ontstond onze nieuwe routine. Of liever gezegd, Madelyn vertelde me exact wat ze wilde, en ik voldeed maar al te graag.

“Je moet het eerst met je handen doen. En dan, als ik mijn blijtje heb gehad, moet je daar kussen en likken voor mijn volgende blijtje. Daarna speel ik met je penis, maar ik laat hem niet spuiten, want dan wordt hij zacht en kan hij er niet meer in.”

Ondanks dit strikte voorschrift dat we wekelijks volgden, vond ze het ook erg fijn om diverse posities en variaties bij het neuken te proberen. Missionaris, cow girl, op zijn hondjes, omgekeerde cow girl … ze leek van allemaal te genieten, en vroeg me geregeld of ik nog andere ideeën had, of kwam zelfs met haar eigen ideeën om te proberen. En hoewel ze me meestal vroeg om in haar klaar te komen en haar kleine kutje te vullen met mijn zaad, vroeg ze me soms ook om hem eruit te halen en over haar borst te spuiten, “zoals de eerste keren dat we speelden”.

Af en toe pestte Madelyn Zoe nog dat ze een te bange schijterd was en daardoor alle pret miste. Of Zoe zei iets over Madelyn’s raceauto brein, waarmee ze zich op dingen stortte waar ze nog niet oud genoeg voor was. Meestal was het een losse opmerking die de ander negeerde. Tijdens de twee maanden na die eerste keer hoefde ik er maar drie keer iets van te zeggen, en alle drie die keren eindigden dan al snel met sorry zeggen en knuffelen en kussen om het weer goed te maken.
Het waren echt lieve kinderen, maar ook goed opgevoed. En ze hielden duidelijk heel veel van elkaar.
Ik besloot dat de nieuwe routine me nog beter beviel dan de vorige.

Maar dat eindigde op een zaterdagmiddag in november. Ik had net de boodschappen opgeruimd, en maakte me klaar om lekker met een nieuw boek in mijn luie stoel te hangen, toen de bel ging. Ik kwam overeind en liep naar de deur, waar ik tot mijn verbazing werd begroet door een van de tweelingen. Ik kon ze nog altijd niet uit elkaar houden. Nou ja, afgezien van het feit dat Madelyn nog altijd ‘naaktig’ was als ik daar was, en Zoe niet.
“Eh? Hoi. Hallo, denk ik? Ik had je niet verwacht. Ben je alleen hier? En wie van de twee ben je?”
“Madelyn, natuurlijk. Zoe is veel te bange schijterd om helemaal hier naartoe te lopen.”
“Weet je moeder dat je hier bent? En waarom ben je überhaupt hier?”
“Nee. Niemand weet dat ik hier ben. Ze zou me hebben tegen gehouden. ‘Veel te gevaarlijk om dat hele eind alleen te lopen’. Alsof ik nog een klein meisje ben. Ik ben hier omdat ik weer onze speciale spelletjes wil spelen. Ik wil niet een hele week wachten. Als ik hier ben kunnen we zelfs nog meer doen, en bange schijterd Zoe is er dan niet bij om zich ermee te bemoeien.”
“Noem je zus niet zo. Hoe vaak moet ik je nog vertellen dat zij en jij gewoon anders zijn, maar allebei op jullie eigen manier oké.”
“Ja, oké. Sorry, meneer Mark.”
“En ik zal echt je moeder moeten bellen. Ze maakt zich vast enorm zorgen. Ik zal vragen of je hier mag blijven spelen, maar als zij nee zegt, dan is het ook nee.”
“Zelfs als ze niet uit kan leggen waarom?”
“Zullen we nu eerst maar eens bellen en kijken hoe het gaat?”

“Jennifer Johnson.”
“Hoi, Jennifer. Ik ben het, Mark. Over die dochter van jou …”
“Aah, ik had dus gelijk. Ze is bij jou, neem ik aan?”
“Ja. Ze is helemaal hier naartoe gelopen, om tijd met mij te hebben.”
“Dat dacht ik al. Maar fijn dat je belt. Ik zal niet ontkennen dat ik me zorgen maakte.”
“Ik heb haar al gezegd dat ik haar direct in de auto zet en terugbreng als jij dat …”
“Voor mij niet nodig. Ik weet natuurlijk niet of jij het druk hebt. Maar ik heb zomaar het gevoel dat jij graag tijd vrij maakt voor mijn kleine bengel.”
“Voor haar, altijd. Voor allebei, zelfs. Jouw dochters hebben een heel speciaal plekje in mijn hart.”
“Ja, ik weet dat je enorm van ze houdt. En zij van jou. Het is goed, ze mag zo lang blijven als jij haar daar wil hebben. Veel plezier samen!”

“Goed, Madelyn, je moeder zegt dat je mag blijven.”
“YEAH!!!!”
Al tijdens die vreugdeschreeuw vloog haar trui al uit, en duwde ze haar broek al omlaag.
“Oh, wacht, dat had ik moeten vragen. Mag ik hier bij jou ook naaktig zijn, meneer Mark?”
Ik controleerde snel of de gordijnen nog dicht waren. Gelukkig waren ze dat.
“Ja, dat mag. Wil je dat ik ook naaktig ben?”
“Pfff. Ja, duh. Natuurlijk moet jij naaktig zijn. Hoe kunnen we anders onze spelletjes spelen?”
“Oh, ja. Natuurlijk.”

Ze had haar kleren al uit. Ik overwoog eventjes om ze op te rapen en te vouwen, maar toen haalde ik mijn schouders op en gooide de mijne op de hare.
Madelyn stak haar tong naar me uit.
“Slome!”
Ik opende mijn mond, alsof ik iets wilde zeggen, maar schoot toen heel abrupt naar voren, greep haar kleine lijfje, en gooide haar over mijn schouder. Terwijl ik haar daar hield, gaf ik een paar speelse tikjes op haar billen.
“Dat zal je leren om een oude man te bespotten!” lachte ik, terwijl het meisje op mijn schouder gierde van het lachen.
“Zet me weer neer. Ik zal niet meer plagen.”
“Nee,” lachte ik, terwijl ik haar de kamer uit droeg en de trap op liep, “in mijn huis gaan we de liefde bedrijven waar ik dat wil. En dat is op mijn bed, in mijn slaapkamer.”

Ze kirde wat toen ik haar billen teder streelde, waarbij ik de gladheid van haar perfect smetteloze huid bewonderde. Maar toen moest ik haar met mijn ene hand vasthouden en hield ik de andere op de leuning. Ze woog niet veel, maar nog altijd genoeg dat ik moest zorgen dat ik echt niet zou kunnen vallen, of haar laten vallen, bij het traplopen. Ik moest er rekening mee houden dat ik geen dertig meer was, en ook geen veertig.

“Hé, lieve schat, ik heb een idee,” zei ik, terwijl ik haar voorzichtig van mijn schouder liet afglijden en haar vanaf een veilige hoogte op het bed liet vallen.
“Wat dan?” giechelde ze.
“Kan je je onze eerste keer nog herinneren?”
“Toen we voor het eerst speelden?”
“Nee, ik bedoel toen ik hem voor het eerst in je deed.”
“Ja, duh! Natuurlijk weet ik dat nog. Het was zo lekker, toen de pijn voorbij was.”
“Wat denk je ervan om, omdat dit de eerste keer in mijn bed is, te spelen alsof het weer die eerste keer is?”
“Hoe bedoel je?”
“Dat ik het wil doen zoals ik het toen deed. Eerst je likken en oprekken. En hem er dan heel langzaam in doen. Een tijdje wachten, zodat je ‘aan de grootte kan wennen’. En daarna beweeg ik dan net zo voorzichtig als toen. Dat we het net zoals die keer doen.”
“Ohh, dat klinkt goed. ‘ké, meneer Mark. Wil je onze eerste keer nog eens doen?”
Ze giechelde, en spreidde toen haar benen, zodat ik overal makkelijk bij kon.

Ze snakte naar adem toen mijn vingers haar intussen zo vertrouwde kleine kutje vonden, en ik haar lipjes begon te strelen, haar plooien te verkennen, en haar kleine genotsknopje zachtjes begon te plagen. Zodra haar sapjes begonnen te stromen zorgde ik dat ik ze goed uitsmeerde, haar overal goed glibberig maakte, zodat ik wat sneller kon gaan. Het duurde niet lang voordat ze begon te kronkelen, hijgen, kreunen. Ze was er duidelijk al erg klaar voor.
Nou ja, waarom zou ze anders drie kilometer naar mijn huis gelopen zijn?
Toen ik merkte dat ze er bijna was, plantte ik kleine zoentjes op die heerlijke tepeltjes op die perfect platte borst, en dat startte haar orgasme. Ik vertraagde een beetje, om haar de tijd te geven om bij te komen, maar ging toen weer sneller, tot ze nogmaals kwam.

Maar toen wachtte ik.
“Waarom stop je?”
“Dit was het moment dat je het vroeg. Die eerste keer. Als we gaan spelen dat het weer je eerste keer is, dan moet je het nu vragen.”
“Oh ja. Natuurlijk. Meneer Mark?”
“Ja, lieverd?”
“Wil je nu je penis in me doen?”
“Ik ben bang dat ik je dan pijn doe, schat.”

“Alsjebliiieeeefft?”
Ze zei het op precies dezelfde toon als al die eerdere keren. Met diezelfde puppy blik. En alweer terwijl ze erg bloot was, en terwijl ik haar kutsap op mijn handen had.
Ik kon niet weigeren, zelfs al had ik het gewild. Maar natuurlijk wilde ik dat niet.

En dus knikte ik. En toen kroop ik omlaag, en dook met mijn hoofd tussen haar zachte beentjes.
“Hé, je zou toch …”
“Ah, dus dat weet je ook nog!”
Ik glimlachte.
“Geen zorgen. Ik ga het doen. Maar, net als toen, ga ik je eerst likken. En je wat oprekken, weet je nog?”
“Ja, ik weet het. Dat was fijn.”

Ik nam de tijd om haar te likken, en te beffen, en haar hele onderlijf te kussen. Ik haalde er één enkele vinger bij, stak alleen het eerste kootje naar binnen, en draaide wat rondjes. En toen, op het moment dat haar orgasme haar overspoelde, duwde ik die vinger helemaal naar binnen, en hield hem daar toen, om haar tijd te geven om te ontspannen en weer een beetje te landen.

“Heb je het net als die keer gedaan?”
“Ja, zeker. En nu ga ik wat met mijn vinger bewegen, om je te rekken, en dan na een tijdje doe ik er een tweede vinger bij. Je voelt nu net zo strak als ik me van toen herinner, dus het is heel makkelijk om het weer net zo te doen.”
Ze giechelde.

En ik deed wat ik beloofd had. Ik masseerde haar van binnenuit, met die ene vinger, met trage, kleine beweginkjes. Dan groter en sneller, terwijl ik haar bleef likken. Pas bij haar derde orgasme voegde ik een tweede vinger toe, opnieuw net als die eerste keer, en bleef haar toen langzaam verder oprekken. Na haar vierde orgasme stopte ik.

Ik probeerde me te herinneren wat we die dag gezegd hadden. Ik wist niet meer de exacte woorden. Maar ik wist nog wel de grote lijnen.
“Weet je het nog steeds zeker, lieverd?”
“Ja.”
“Wordt het niet te veel voor je?”
“Het is veel. Maar ik wil dit echt.”
“We kunnen tot volgende week wachten? Zodat je meer tijd hebt?”
“Neeheehee! Nee, alsjeblieft. Ik wil het nu, meneer Mark!”
“Zo, dat is duidelijk. Dan zal je het nu krijgen, mijn heerlijke grote kleine meid!”

Ik hoefde er geen enkele moeite voor te doen om de rest van die eerste keer te reconstrueren. Ik herinnerde me nog elke seconde, wist alles wat we gedaan hadden nog precies, en herinnerde me nog hoe heerlijk het allemaal had gevoeld.
“Weet je nog wat ik je die eerste keer liet beloven?”
“Dat ik het moet zeggen als het pijn doet.”
“Ja. En dat moet je nu weer beloven. Je mag zelfs doen alsof het een beetje pijn doet, zoals die eerste keer, zodat het nog echter lijkt.”
Ze glimlachte breed.

En toen zette ik het puntje tegen haar opening. Bewoog wat op en neer, om hem goed glibberig en nat te maken. En duwde toen naar binnen. Zachtjes. Beetje bij beetje. En intussen hield ik haar gezicht goed in de gaten, en luisterde naar haar geluiden. En ik stopte en wachtte even, elke keer als ik iets zag of hoorde dat op pijn leek.
“Gelukt! Helemaal er in,” zei ik uiteindelijk, toen ik het topje van mijn eikel tegen haar baarmoederhals voelde. En, net als die eerste keer, trok ik me een heel klein stukje terug, en bleef toen stil liggen. Stil, zonder beweging, behalve om kusjes te geven en haar te strelen, terwijl ik lieve woordjes fluisterde en haar vertelde hoe geweldig ze het deed.

Nadat we zo een paar minuten hadden gevreeën, met mijn pik bewegingsloos in haar, vroeg ik haar of ze er klaar voor was om echt te gaan neuken. Ze knikte van ja. En dus begon ik te bewegen.
Gedurende de afgelopen weken was Madelyn er aan gewend geraakt, en was me gaan vragen om haar steviger en sneller te neuken. Maar deze keer niet. Helemaal zoals die eerste keer, maakte ik enkel heel langzame en tedere bewegingen, waarbij ik ervan genoot hoe haar ademhaling versnelde, hoe haar adem steeds luider klonk, en overging van ademen naar hijgen, en daarna naar kreunen.

De hand om de onderkant van mijn pik, om haar baarmoederhals te beschermen, was intussen al helemaal routine voor mij. Toen we de tweede keer neukten, had Madelyn me gevraagd waarom ik dat zo deed. Na mijn uitleg vroeg ze me om voorzichtig tegen haar baarmoederhals te duwen … en had toen snel besloten dat mijn idee om dat te voorkomen inderdaad slim was. En dus deed ik dat uiteraard ook deze keer weer, ook al wist ik intussen dat ik, in elk geval met deze snelheid, het niet meer nodig had. Ik wist intussen exact hoe diep ik kon gaan. Maar ik wilde zo goed mogelijk die eerste keer naspelen.

En dus stopte ik ook weer toen ik voelde dat ik bijna kwam. Net als die eerste keer.
“Niet stoppen? Alsjeblieft?”
“Alleen even wachten. Om mijn blijtje uit te stellen.”
“Wacht dan maar, meneer Mark. Maar wil je hem wel in me houden? En kunnen we weer kussen?”

We zoende en vrijden een paar minuutjes, totdat ik voelde dat ik niet meer op het randje zat.
“Klaar voor meer?”
“Ja. En als je komt, wil je hem er dan in houden? Je spermas in me stoppen?”
“Wil je dat graag?”
Ze knikte, en ik glimlachte toen ik me realiseerde dat we deze conversatie letterlijk, met exact dezelfde woorden, hadden gereconstrueerd.
“Dan zal je het krijgen.”

Ik ging weer bewegen. Eerst langzaam en teder. Heel voorzichtig. Maar langzaam ging ik sneller, maakte onze paring intensiever. Anders dan de eerste keer, omarmde me ze deze keer strak, terwijl ik in en uit haar bewoog, en bleef me zoenen. En ik haar.
Naarmate ik sneller ging, nam haar ademhaling toe. Na een tijdje moest ze de kus wel stoppen, omdat ze achter adem kwam. Ze leek heftiger te reageren dan eerder, dus ik besloot te proberen of ze misschien voor het eerst tijdens het neuken zou klaarkomen. Ik wurmde mijn hand tussen onze lijven, vond haar clitje, masseerde het … en inderdaad, dat joeg haar over het randje!

Toen haar kleine lijfje begon te schokken, toen ze het uitschreeuwde van genot, toen de spieren in haar kutje samentrokken en mijn pik zo hard omklemden dat ik amper nog kon bewegen, voelde ik dat ik het ook niet langer kon inhouden. En dus hield ik stil, en genoot van het gevoel van mijn zaad diep in mijn kleine minderjarige minnares te spuiten.

Moeders weten, en zussen ook

Ik bleef lang in haar, en we zoenden, knuffelden, vrijden. We waren dan wel klaar met neuken, maar ik wilde nog heel lang de liefde blijven bedrijven met dit heerlijke meisje. En ze genoot er duidelijk net zoveel van als ik.
Maar uiteindelijk kromp mijn pik. Uiteindelijk kreeg de zwaartekracht hem weer in zijn greep. En dus gleed hij uiteindelijk uit haar, gevolgd door een grote stroom sperma, en een schattig giecheltje onder me.

Ik kuste haar nog één keer, rolde toen van haar af, en ging naast haar liggen.
“Dat was echt heerlijk, Zoe. Bedankt!”
“Ja, dat was het inderdaad. Ik … wacht, wat zei je? Je weet het?”
Ik glimlachte.
“Ja. Ik weet het.”
“Maar hoe dan? Ik dacht dat je ons niet uit elkaar kon houden?”
“Weet je nog toen ik je beneden over mijn schouder gooide?”
Zoe knikte.
“Wel, Madelyn heeft een moedervlek op haar rechterbil. Die viel me al op bij die eerste keer, met haar in het kleedhokje, toen ik jullie in het zwembad had ontmoet. En ik mag die altijd graag een beetje aaien als we spelen. Maar jij hebt daar geen moedervlek. Daardoor wist ik dat jij het moet zijn.”
“Verdomme.”
“Let op je taal, dame! En wees maar blij dat ik het merkte. Als ik met je had geneukt zoals ik dat intussen met Madelyn doe … ik zou je echt enorm pijn hebben gedaan.”
“Dat weet ik. Dat was voor mij de moeilijkste drempel. Maar ik had besloten om op mijn tanden te bijten en het te doorstaan.”
“Nou, ik ben blij dat dat niet hoefde. Elk meisje verdient een heerlijke eerste keer, met zo min mogelijk pijn.”
“Dat heb je me gegeven, meneer Mark. Je hebt me heel blij gemaakt.”

“Maar ik snap het niet, Zoe. Waarom? Waarom zei je niet gewoon dat jij het bent?”
“Nou … niet lachen, meneer Mark?”
“Natuurlijk niet.”
“Ik was bang dat je me zou uitlachen. Omdat ik altijd tegen Madelyn zeg dat we te jong zijn. En nu wilde ik het toch zelf proberen. En ik was bang dat je nee zou zeggen, en zou zeggen dat ik zelf altijd zeg dat ik te jong ben. En het misschien zelfs aan Madelyn zou zeggen, en dat jullie me dan samen zouden uitlachen.”
“Aaahhhh…”
Ik trok haar tegen me aan voor een stevige knuffel.
“Ik zou je echt nooit uitlachen, Zoe. Althans niet echt. Misschien een beetje voor de grap. Maar niet met dingen die belangrijk voor je zijn.”
“Eigenlijk had ik dat ook wel kunnen weten. Sorry dat ik dat over je dacht, meneer Mark.”
“Het is wel goed, schat.”
“Bedankt. Maar wil je alsjeblieft niks tegen Madelyn zeggen?”
“Denk je dat zij je zou uitlachen?”
Zoe knikte.
“Denk je niet dat ze juist trots op je zou zijn, en blij voor je zijn?”
“Dat ook. Maar ze zou me ook plagen.”
“Ik betwijfel het. Maar het is in orde. Ik zal niks zeggen.”
“Bedankt.”
“Maar je snapt toch wel wat dat betekent? Komende donderdag, als ik weer bij jullie ben?”
“Ja. Dat ik moet zitten en kijken, en doen alsof ik nog steeds denk dat we te jong zijn.”
Ik kuste haar weer.
“Denk je dat je dat kan?”
“Als jij belooft dat ik hier vaker op bezoek mag komen.”
“Dat zal ik met je moeder moeten bespreken. Dus, laten we gaan douchen en ons aankleden, dan breng ik je thuis.”

Jennifer deed vrijwel direct de deur open toen ik aanbelde. En ze hurkte direct, legde haar handen op Zoe’s schouders, keek haar recht in haar ogen … en knuffelde haar toen.
“Ik ben zo blij voor je, Zoe. Maar de volgende keer dat je dit huis uitgaat zonder het eerst aan mij te vragen, krijg je een straf zoals je nog nooit hebt gehad.”
“Ja, mama.”
“En wat jou betreft, Mark,” ging Jennifer verder, terwijl ze overeind kwam, “ik zie dat ze straalt van geluk. En dus bedank ik je opnieuw dat je mijn dochter zo gelukkig maakt. Mijn beide dochters.”
“Het was mij een genoegen,” gaf ik toe, waarop Jennifer knipoogde en giechelde, “maar ik had eigenlijk een ‘ik zei het toch’ verwacht.”
“Zou je je daardoor beter voelen?”
“Misschien wat minder schuldig over dat ik je niet geloofde?”
“Nou, goed, als je er op staat. Ik zei het toch!”

We liepen de woonkamer binnen, en Madelyn, naaktig als altijd, sprong op van de bank. Ik verwachtte dat ze mij zou bestormen, net als anders. Maar deze keer was het Zoe haar doel. Ze omhelsde haar zus en keek haar in haar ogen.
“Je hebt het gedaan!” zei ze alleen maar.
“Huh? Wat?”
“Ik zei toch dat het leuk is? Oh, ik ben zo trots op je!”
“Wat? Je zit alleen maar te raden.”
“Nee, zus. Je houdt mij niet voor de gek. Ik zie de blij in je gezicht. En ik zie diezelfde zelfvoldane blije grijns die meneer Mark altijd heeft als hij in me is geweest.”

En toen sloeg ze haar hand voor haar mond en keek Jennifer verschrikt aan. Jennifer glimlachte alleen maar.
“Oeps, Madelyn? Geen zorgen, lieverd. Ik wist het, ik wist het al die tijd. Ik kan jouw gezicht net zo goed lezen als jij dat van Zoe. En ja, je bent er echt goed in om hier alles netjes op te ruimen. Maar je vergeet wel dat ik nog altijd de was doe.”
En toen lachte ze.
“Maar je had het ook gewoon kunnen zeggen, dat weet je toch? Je kent mijn regel. Ben je veilig? Ben je blij? Dan is het goed, en kan het me geen moer verdommen wat de rest van de wereld ervan vindt.”
“Let op je taal, mama!” riepen beide meisjes uit, gierend van het lachen.
“En het kan me ook geen moer verdommen wat de rest van de wereld van mijn taal denkt.”
En toen barstten Jennifer en ik ook in lachen uit, en waren we een tijd lang enkel een grote stapel knuffelende en omarmende lijven.

Wat vond je van dit verhaal?

Laat een beoordeling achter!

Gemiddelde beoordeling 4.2 / 5. Aantal stemmen: 26

Nog geen beoordeling. Geef als eerste een waardering!

Auteur: P.D. Vile

Hoi! Ik ben P.D. Vile. Dat is natuurlijk niet mijn echte naam; die hou ik liever geheim. Ik schrijf al sinds 2019 pedo-erotische verhalen. Meestal in het Engels (voor andere sites), soms ook in het Nederlands voor hier - als vertaling of als origineel NL verhaal. Mijn verhalen zijn fantasie. Fantasie over seks met kinderen doet niemand kwaad. Gebruik alsjeblieft mijn fantasie verhalen niet als excuus om kinderen kwaad te doen! Wil je met me in contact maar liever niet voor iedereen zichtbaar in de reacties op de site? Mijn anonieme en veilige email adres is P.D.Vile@protonmail.com en ik beloof dat ik alle reacties die ik daar krijg vertrouwelijk zal behandelen. Ik probeer ook te antwoorden maar ben niet elke dag online. Sinds kort heb ik ook een "eigen" site, waar ik al mijn verhalen verzamel, zowel in het Nederlands als in het Engels. Op dit moment nog niet compleet, maar daar werk ik aan! Interesse? https://pd-vile.asslr.org/ (Helaas is deze site op dit moment niet bereikbaar, en ik weet niet wanneer dat zal zijn opgelost) Toon alle berichten van P.D. Vile

5 gedachten over “Identiek maar toch verschillend”

Simon schreef:

15 mei 2024 om 15:18

Wat een prachtig verhaal! Al vanaf het kleedhokje zag ik het zo voor me. En mooi dat al jouw verhalen steeds duidelijk de overweging tussen kind en volwassene hebben. Alles vrijwillig!

Jennifer heeft waarschijnlijk ook vanaf de eerste ontmoeting geweten dat Mark de ‘seksuele voorlichting’ in praktijk zou gaan kunnen brengen. Maar dat hoorde allemaal bij haar blije/aparte opvoeding!

Ik ben benieuwd of Mark en Jennifer, misschien na een wijntje teveel, elkaar ook nog gaan vinden!

Beantwoorden
1. P.D. Vile schreef:
  
  17 mei 2024 om 23:06
  
  Hartelijk dank, Simon! Ja, die vrijwilligheid (vooral vanuit het kind) speelt altijd een grote rol in mijn verhalen.
  
  Jennifer weet absoluut veel meer dan ze laat merken, al geeft ze wel hints. Ik denk dat ze al op het moment dat ze Mark betrapt op het kijken naar haar dochters weet dat hij meer dan normale belangstelling voor ze heeft. Maar ze heeft ook al snel door dat hij een betrouwbaar iemand is. Zoals ik het in andere verhalen soms schrijf, hij is iemand die echt van kinderen houdt en ze nooit kwaad zou willen of kunnen doen, en dat is echt heel anders dan een kindermisbruiker. Dat is hij niet.
  Daarom vertrouwt ze hem met haar dochters. Ze weet niet (althans niet direct) OF er iets gaat gebeuren. Maar ze weet wel dat er iets KAN gebeuren, als Madelyn het initiatief neemt. En ze kent Madelyn goed genoeg om te weten dat die kans groot is. Maar ze weet ook dat Madelyn geen enkel gevaar loopt bij Mark. En Zoe ook niet.
  
  De kans op een vervolg op dit verhaal is klein. Ik zal nooit nooit zeggen, maar ik vind dit verhaal persoonlijk echt wel af. Ik had nooit gepland om iets te laten ontstaan tussen Mark en Jennifer.
  
  Beantwoorden
Boris schreef:

18 mei 2024 om 08:59

Wat ontzettend jammer dat het verhaal voorbij is. Je manier van schrijven zorgt ervoor dat het leest alsof ik een boek aan het lezen ben. Geweldig!
Sferisch, aandacht voor details, zorgt er voor dat ik me een soort van kan identificeren met Meneer Mark. Dank, dank, dank.

Beantwoorden
1. Charles schreef:
  
  25 mei 2024 om 12:31
  
  Ja, wat een heerlijk gedetailleerd verhaal toch. Heb genoten, zag het zo voor me.
  Ook hoe de lichamen van de meisjes worden beschreven, zalig.
  gr. Charles
  
  Beantwoorden
P.D. Vile schreef:

27 mei 2024 om 20:43

Bedankt voor jullie reacties, Boris en Charles!
Ik ben blij dat mijn aandacht voor detail en voor het opbouwen van personages die echt aanvoelen bij jullie in goede aarde valt!

Beantwoorden